Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

Η Αρχαία Αίγυπτος ήταν ένας από τους μακροβιότερους πολιτισμούς της αρχαιότητας: για χιλιάδες χρόνια οι Φαραώ κυβερνούσαν την χώρα με την βοήθεια μιας καλά οργανωμένης γραφειοκρατίας. Οι Αιγύπτιοι επίσης ήταν αρκετά ανεπτυγμένοι στην αρχιτεκτονική (π.χ. Πυραμίδες) και στις επιστήμες γενικότερα (ιδιαίτερα στην ιατρική). Οι Αρχαίοι Έλληνες θαύμαζαν την Αίγυπτο και τον πολιτισμό της άλλωστε.

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι αρκετά καλό καθώς δεν είναι εκλαϊκευτικό αλλά αντίθετα είναι ακαδημαϊκό και έχει γραφτεί από καταξιωμένους καθηγητές της Αιγυπτιολογίας. Εξετάζει την γεωγραφία, ιστορία, πολιτική - κοινωνική – οικονομική οργάνωση, λογοτεχνία και τέχνη της αρχαίας Αιγύπτου ενώ συγκρίνει την Φαραωνική περίοδο της Αιγύπτου με την Ελληνορωμαϊκή.

Πέρα από αυτούς τους λόγους, απλά μου αρέσει να διαβάζω την ιστορία άλλων λαών. Έχω διαβάσει βιβλία και για την ιστορία της Ινδονησίας, του Λάος, κλπ.
 
Last edited:
People of All Nations. Δεν διεκδικεί δάφνες σε κανένα τομέα, αλλά έχει μερικά μοναδικά χαρακτηριστικά. Είναι χιλιάδες σελίδες, καλύπτει όλες τις χώρες, είναι χρονικά 100 χρόνια πίσω, και περιλαμβάνει χιλιάδες φωτογραφίες.

https://archive.org/details/PeoplesOfAllNationsTheirLifeTodayAndStoryOfTheirPast_387


https://archive.org/stream/PeoplesOfAllNationsTheirLifeTodayAndStoryOfTheirPast_387/Vol4Greece#page/n2/mode/1up
 
Τελείωσα τον Λιάπκιν και μου άρεσε αρκετά χωρίς να το θεωρώ κάτι σπουδαίο. Όμως ο Λιάπκιν εξακολουθούσε να θεωρεί την Ελλάδα κατι τοσο σπουδαίο όπως και τον πολιτισμό της αλλα αυτά μου φάνηκαν μια ωραιοποίηση απο τον Καραγάτση που δεν υφίσταται στο υπόλοιπο έργο. Απλά για να αποδείξει την ανωτερότητα μας απέναντι στους άλλους λαούς.Όπως επίσης κάπου με χάλασε ενω το πήγαινε ωραία ως ένα σημείο και η υποτιθέμενη ανάλυση του έθνους των Ρώσων στο πέρασμα των αιώνων οπου ήταν σταθερά βίαιο και απολίτιστο που απο μίσος σκότωνε γιατί δεν μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο. Και εντάξει δεν ξέρω τι έχεις μελετήσει Καραγάτση αλλα Ρώσος δεν είσαι κι ας πασχίζεις σε όλο το έργο να πας προς τα εκεί. Κάποιες ελάχιστες φορές το κατορθώνει και άλλες όχι. Βέβαια υποτίθεται όλο αυτό βρίσκεται στο παραλήρημα του Λιάπκιν προς το τέλος αλλα φαίνεται ο συγγραφέας απο πίσω και με ενοχλεί. Τα γνωστά θέματα με τις γυναίκες εξακολουθεί να τα έχει που επίσης με ξενερώνουν.

Θα συνεχίσω με τις 12 καρέκλες απο τους Ιλφ και Πετρώφ.
 
Τελείωσα το 'Ο κατά Γκαρπ κόσμος' του Τζόν Ίρβινγκ , το οποίο μου άρεσε πάρα πολύ. Κάποια στιγμή θα ήθελα να το παρουσιάσω καθώς δεν είδα να υπάρχει άλλη παρουσίαση βιβλίου του Ιρβινγκ και νομίζω το δικαιούται. Έχω προς στιγμή διαβάσει ακόμη ένα δικό του, το 'Θέα στον ωκεανό' και είναι ένας συγγραφέας που μου ταιριάζει και με γεμίζει αγάπη για τη ζωή.
Τώρα όμως το κεφάλι κάτω . Άρχισα ένα βιβλίο του οποίου την ύπαρξη αγνούσα μέχρι πρότινος και για το οποίο μου κέντρισε την περιέργεια η Λέσχη .Είναι το 'σπίτι από φύλλα' . Η υπάλληλος στη βιβλιοθήκη-επίσης βιβλιοφάγος- μου είπε πως το παράτησε και πως είναι δύσκολο. Ίδωμεν...
 
Αφού ξεμπέρδεψα αισίως από τον "Αλμοσίνο" και τις ιδιαίτερες περιπέτειες του, ορμώμενος από Μεταλλαγμένη και Ιωάννα Μος, στρέφομαι προς Ρωσία μεριά και τον Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ με το "Ο Μαιτρ κι η Μαργαρίτα"...
 
Τελειωσα τη "Μοιραια Πραγα" του Φιλιπ Κερ. Ο Κερ αλλη μια φορα αποδεικνυεται πραγματικος δεξιοτεχνης του ιστορικου αστυνομικου μυθιστορηματος. Αριστος γνωστης της περιοδου του β παγκοσμιου πολεμου, ειναι εκπληκτικο το ποσες λεπτομερειες της εποχης παραθετει. Επισης το συγκεκριμενο βιβλιο οσον αφορα το αστυνομικο κομματι μου θυμισε πολυ Αγκαθα Κριστι.
 
Καλησπέρα ,εμένα μου θύμισε ,όσον αφορά τον φόνο σε κλειστό δωμάτιο, το μοτίβο του βιβλίου Το μυστήριο του Κλειδωμένου δωματίου ,του Γκαστόν Λερού .
Να πω την αλήθεια ο Κερ έχει αρχίσει και με κουράζει ,μου φαίνεται σαν αντιγραφέας του Τσάντλερ και ο ήρωας του θυμίζει πολύ τον Φίλιπ Μάρλοου. Έναν Μάρλοου του Β'ΠΠ.
 
Καλησπερα Τζονκαν. Εγω εχω κολλησει με τον Μπερνι Γκουντερ. Εχει γινει ο πιο αγαπημενος μου ντετεκτιβ. Οι ατακες του ειναι ολα τα λεφτα. Εχω διαβασει 4 βιβλια του και εχω σκοπο να διαβασω οσα εχουν βγει. Μεχρι στιγμης νομιζω ειναι εννεα. Εμενα παντως παντα με τραβανε τα ιστορικα μυθιστορηματα που εκτυλισσονται τον εικοστο αιωνα. Τσαντλερ δεν εχω διαβασει και δεν μπορω να εκφερω γνωμη. Αν οι χαρακτηρες μοιαζουν οπως λες μαλλον πρεπει να γνωρισω και τον Μαρλοου. :))
 
Νομίζω ότι ο Κερ κάνει καλή δουλειά με το ιστορικό υπόβαθρο των βιβλίων του .Από τα βιβλία που έγραψε με ήρωα τον Γκούντερ ,ξεχωρίζω το Γερμανικό ρέκβιεμ και μετά τα άλλα δύο της τριλογίας του Βερολίνου . Τα υπόλοιπα νομίζω ότι βγήκαν για να εκμεταλλευθούν την απήχηση που είχε η Τριλογία του Βερολίνου.
 
Έχω διαβάσει μόνο την 'τριλογία του Βερολίνου' η οποία μου άρεσε πολύ. Νόμιζα ότι ήταν ιδέα μου, αλλά Τζόνκαν παρατήρησες και σύ την ομοιότητα . Εγώ το πρόσεξα κυρίως στην αρχή , οι ατάκες του Γκούντερ, αυτές οι λίγο κυνικές ,λίγο χιουμοριστικές, λιγο θανατηφόρες, έμοιαζαν σαν να έβγαιναν από το στόμα του Μάρλοου.
 
Τον Μπερνι Γκουντερ δεν τον είχα ακουστά αλλά διαβάζοντας τα παραπάνω σχόλια μου φαίνεται ότι θα διαβάσω κάποια απο τα βιβλία του.
 
Η τριλογια του Βερολινου που αναφερεται Τζονκαν και Σμιλα θα ειναι το επομενο που θα διαβασω. Μαλιστα την Δευτερα το συμπεριελαβα σε μια ηλεκτρονικη παραγγελια που εκανα. Τζονκαν οπως το λες ειναι. Τα μυθιστορηματα του Κερ ειναι πολυ καλα δουλεμενα οσον αφορα τα ιστορικα στοιχεια. Ο συγγραφεας εχει κανει φοβερη δουλεια. Να διαβασεις Ναπολεοντα στο προτεινω ανεπιφυλακτα.
 
Αφού ξεμπέρδεψα αισίως από τον "Αλμοσίνο" και τις ιδιαίτερες περιπέτειες του, ορμώμενος από Μεταλλαγμένη και Ιωάννα Μος, στρέφομαι προς Ρωσία μεριά και τον Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ με το "Ο Μαιτρ κι η Μαργαρίτα"...
Έτσι!! Γιατί στο "διάβασε το αγαπημένο μου βιβλίο" δεν εμπνέουμε μόνο το ταίρι μας αλλά όλους τους παίκτες:ρ
Μπου, ήμουν σίγουρη πως το 'χεις διαβάσει. Άντε, καιρός του είναι :ναι:
Και για να είμαι στο θέμα του νήματος, αφού τελείωσα (μετά από πολύ καιρό) το μαγικό βουνό, έπιασα την κυρία Ντάλογουει και τα δόντια της μηλόπετρας και τώρα είμαι στην φαγώσιμη γυναίκα. Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσιάζει αλλά διαβάζεται ευκολά κι ευχάριστα.
 
Διαβάζω την Ιωάννα της καρδιάς της Παπαοικονόμου και είναι πανέμορφο, να πω την αλήθεια δεν περίμενα τόσο όμορφη γραφή ! Σε ταξιδεύει στην Σύμη και είναι και καλοκαιράκι! Πρέπει να ναι υπέροχη η Σύμη και το σήριαλ ηταν εξαιρετικό.
 
Oι δώδεκα καρέκλες κυλάνε πολύ αργά μεχρι στιγμής χωρίς να με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα. Για να δούμε αν αλλάζει κάτι απο εδώ και πέρα.Παράλληλα ξεκίνησα την Δίψα του Νέσμπο και γυρίζουν οι σελίδες ασταμάτητα. Δεν ξέρω τι έχει κάνει πάλι και που θα καταλήξει(μεχρι και βαμπίρ φαίνεται να έχει χώσει μέσα :φρύδια:) αλλα αι αμ σπιτσλες ραιτ νάου.
 
Ξεκίνησα το Μαουτχαουζεν του Καμπανελλη. Στις λιγες σελιδες που διαβασα ειδα οτι η πρωτοτυπία του βιβλίου σε σχέση με αλλα παρόμοια βιβλια για τα στρατοπεδα συγκεντρωσης ειναι οτι αυτο ξεκιναει με την πρωτη μερα της απελευθερωσης των κρατουμενων.
 
Top