Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Σαώρη ευχαριστώ για την πρόταση. Αυτό ηταν το πρώτο (και καλύτερο) που διάβασα από τον Καλβίνο.
Συνέχισα με τα "Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης" και "Ο αναρριχώμενος βαρόνος" τα οποία επίσης μου άρεσαν. Αν δεν τα έχεις διαβάσει ριξτους μια ματιά (ιδίως το 1ο) αν και δεν είναι όπως οι "Αόρατες πόλεις".
Last edited:
Επεσε στα χέρια μου πρόσφατα αυτό το βιβλίο.
"THE SUBTLE ART OF NOT GIVING A F*CK Η ΕΥΓΕΝΗΣ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΝΑ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΟΛΑ ΣΤΑ ... ! "
Τι να πω γιαυτή την εμπειρία.
Αμπελοφιλοσοφίες, λανθασμενη αντιληψη για τα πάντα. Απορω για την μεγαλη του βαθμολογια στο goodreads.
Καλύτερα τα βιβλία αυτοβοήθειας που είναι και τιμια χωρίς να βγάζουν την δηθενιά αυτού του κατασκευασματος.
Ηθελε να εμβαθύνει και στην Βουδιστική φιλοσοφία τρομάρα του.
"THE SUBTLE ART OF NOT GIVING A F*CK Η ΕΥΓΕΝΗΣ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΝΑ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΟΛΑ ΣΤΑ ... ! "
Τι να πω γιαυτή την εμπειρία.
Αμπελοφιλοσοφίες, λανθασμενη αντιληψη για τα πάντα. Απορω για την μεγαλη του βαθμολογια στο goodreads.
Καλύτερα τα βιβλία αυτοβοήθειας που είναι και τιμια χωρίς να βγάζουν την δηθενιά αυτού του κατασκευασματος.
Ηθελε να εμβαθύνει και στην Βουδιστική φιλοσοφία τρομάρα του.
Μόλις το ξεκίνησα. Δεν το βρίσκω προσωπικά κακό, μου αρέσει αντίθετα που διαφέρει από τα κλασικά βιβλία αυτοβοήθειας -γίνε πλούσιος κι ευτυχισμένος-. Απλώς αισθάνομαι πως δεν φτάνει στο point, πως αναλύει μόνο τα γύρω γύρω. Αλλά, όπως είπα, είμαι ακόμη στην αρχή.
Μπινγκο.
Δεν ήθελα να πω του κωλου αλλα καλα εκανες και το ειπες Κασταλία. Μπορεί να συγκινήσει ηλικίες από 15-20 χρονών μαξιμουμ. ΕΠίσης δεν εχει συγκεκριμενο θέμα. Από δω και απο κει μπουρδολογίες.
Τελείωσα το "Ο ανθρωπάκος από το Αρχαγγέλσκ" και μου άρεσε πολύ, όπως και το "Μάους" του Αρτ Σπίγκελμαν που ήταν αριστούργημα και μπήκε με τα τσαρούχια στην λίστα με τα καλύτερα βιβλία (ναι, βιβλία) που διάβασα το 2018. Αν εξαιρέσουμε το κόμικ που μπήκε σφήνα στο Μάους (και το βρήκα εξίσου υπέροχο-ιστορία και σχέδιο), οι γραμμές στο Μάους ήταν πολύ έντονες και αυτό το έκανε σκληρό στα μάτια μου, αλλά ειλικρινά δεν έχει καμία σημασία.
Το "Νυχτερίδες" της Λένας Κιτσοπούλου δεν μου άρεσε. Είχε όμως κάποιες καλές ιστορίες στις οποίες μου άρεσε η απότομη κορύφωση τρέλας στο τέλος, και όχι το χτίσιμο. Το "Ghost World", επίσης δεν μου άρεσε, όπως και το "Sex Criminals", μόνο που το το Ghost World διαβάζεται και κατάφερα να το τελειώσω, ενώ το Sex Criminals ήταν επιεικώς χάλια, σε όλα τα επίπεδα. Διάβασα το "The facts in the case of M. Valdemar" του Πόου και το βρήκα καλό. Από ένα σημείο και μετά, δεν λέω ποιο θα κάνω σπόιλερ, σκεφτόμουν την Έλλη
και το τέλος μου θύμισε Μάχεν.
Τώρα διαβαζω το "The return" του Γουόλτερ Ντε Λα Μερ, φως στο τούνελ δεν βλέπω, εννοώ κορύφωση, αλλά μέχρι στιγμής απολαμβάνω το ταλέντο του στο γράψιμο.
Το "Νυχτερίδες" της Λένας Κιτσοπούλου δεν μου άρεσε. Είχε όμως κάποιες καλές ιστορίες στις οποίες μου άρεσε η απότομη κορύφωση τρέλας στο τέλος, και όχι το χτίσιμο. Το "Ghost World", επίσης δεν μου άρεσε, όπως και το "Sex Criminals", μόνο που το το Ghost World διαβάζεται και κατάφερα να το τελειώσω, ενώ το Sex Criminals ήταν επιεικώς χάλια, σε όλα τα επίπεδα. Διάβασα το "The facts in the case of M. Valdemar" του Πόου και το βρήκα καλό. Από ένα σημείο και μετά, δεν λέω ποιο θα κάνω σπόιλερ, σκεφτόμουν την Έλλη
και το τέλος μου θύμισε Μάχεν.Τώρα διαβαζω το "The return" του Γουόλτερ Ντε Λα Μερ, φως στο τούνελ δεν βλέπω, εννοώ κορύφωση, αλλά μέχρι στιγμής απολαμβάνω το ταλέντο του στο γράψιμο.
Άρα εγώ που βρίσκομαι εντός του ηλικιακού πλαισίου -των αδαών και των εύπιστων, να φανταστώ- που έθεσες, δικαιολογούμαι που δε μου προκαλεί αηδία αυτό το τερατώδες "σύγγραμμα", έτσι?
))
Tην κυρία Ντάλογουεη την άφησα. Δεν ενδείκνυται η περίοδος για τέτοια αναγνώσματα. Η κατάρα των Ντέην του Χάμετ μου άρεσε αλλα η ιστορία δεν με τρέλανε. Θα μου μείνει στο μυαλό για την πρόζα, τους ατακαδόρικους διαλόγους και την μορφή του Κοντινένταλ. Σαμ Σπέηντ δεν είναι, αλλα είναι γοητευτικός και αινιγματικός χαρακτήρας. Και για άλλη μια φορά ο Χάμετ αποδεικνύεται σπουδαίος οχι λογω του αστυνομικού μυστηρίου (που εδώ την κατάλαβα την φάση) αλλα λόγω των παρατηρήσεων του και της ψυχογράφησης των προσώπων (αν και φαίνεται απλοική και βασική ). Δίνει λίγα αλλα σου μένουν πολύ περισσότερα.
Είμαι στα μισά του Asterios Polyp και είναι πολύ ενδιαφέρον. Επίσης κάνει ενδιαφέρουσα την ψυχογράφηση, η αντίστιξη με το επάγγελμα και τις απόψεις του Αστέριου γύρω απο την αρχιτεκτονική εκδηλώνοντας μια νοοτροπία που είναι παρούσα και σε άλλες πτυχές της ζωής του. Μου αρέσει και το χιούμορ του και δεν κουράζει λεπτό. Εξίσου μορφές και οι υπόλοιποι χαρακτήρες τριγύρω. Aπολαμβάνω τα χρώματα που χρησιμοποιεί, τις απαλές γραμμές του σχεδίου, και την ποπ αισθητική.
Και θα ξεκινήσω και το Human Acts της Han Kang απο αύριο.
Είμαι στα μισά του Asterios Polyp και είναι πολύ ενδιαφέρον. Επίσης κάνει ενδιαφέρουσα την ψυχογράφηση, η αντίστιξη με το επάγγελμα και τις απόψεις του Αστέριου γύρω απο την αρχιτεκτονική εκδηλώνοντας μια νοοτροπία που είναι παρούσα και σε άλλες πτυχές της ζωής του. Μου αρέσει και το χιούμορ του και δεν κουράζει λεπτό. Εξίσου μορφές και οι υπόλοιποι χαρακτήρες τριγύρω. Aπολαμβάνω τα χρώματα που χρησιμοποιεί, τις απαλές γραμμές του σχεδίου, και την ποπ αισθητική.
Και θα ξεκινήσω και το Human Acts της Han Kang απο αύριο.
Έτσι.Άρα εγώ που βρίσκομαι εντός του ηλικιακού πλαισίου -των αδαών και των εύπιστων, να φανταστώ- που έθεσες, δικαιολογούμαι που δε μου προκαλεί αηδία αυτό το τερατώδες "σύγγραμμα", έτσι?
Σαώρη
Θεραπεύτρια Μαγικών Πλασμάτων
Ωωωω θα τα έχω στα υπόψιν! Μερσί!
Μου είχαν πει, ότι και οι δύσκολοι έρωτες του ίδιου είναι ωραίο. Δεν ξέρω, αν θα σου αρέσει βέβαια, αλλά το προτείνω να το έχεις στο νου σου.
Last edited:
Τελείωσα την Αυτοβιογραφία του Τσελίνι και τώρα διαβάζω τον Χιονάνθρωπο γνωστού Νορβηγού συγγραφέα
Τέλειωσα το βιβλίο του Saltes, Αυτό ειν' όλο. Ο Saltes συνδυάζει την λιτότητα στην αφήγηση με κομμάτια υπέροχων λεπτομερών περιγραφών, κάτι ανάμεσα σε Ford και Williams θα έλεγα, με γλώσσα επιτηδευμένα ανεπιτήδευτη και συχνές επαναλήψεις . Με αυτό τον τρόπο καταφέρνει να μιλήσει για την κοινοτοπία της ζωής του ήρωα του αλλά και του περίγυρου του. Φτιάχνει μια περιγραφή ουδέτερη και αποστασιοποιημένη ,όμως γεμάτη ελαφριά ειρωνεία και συμπάθεια.
Ίσως αρχίσω το Τούνελ του Σάμπατο, όχι αμέσως αλλά σε λίγες μέρες.
Ίσως αρχίσω το Τούνελ του Σάμπατο, όχι αμέσως αλλά σε λίγες μέρες.
Τελείωσα τον Χιονάνθρωπο που μου άρεσε αρκετά. Συνεχίζω με Μ. Καραγάτση και Ο κοτζάμπασης του Καστρόπυργου
Ξεκίνησα το "Τόνιο Κρέγκερ" του Τόμας Μαν, το είχα πάρει από το παζάρι της Κοτζιά πριν 2 χρόνια τουλάχιστον, ήρθε η ώρα του να διαβαστεί!
Θυμάμαι το αγόρασα γιατί, όταν ήμουν στον πάγκο με τις εκδόσεις Ύψιλον, μια άγνωστη κυρία εκεί μου το πρότεινε με τέτοιο ενθουσιασμό που δεν γινόταν να τον αγνοήσω!
Θυμάμαι το αγόρασα γιατί, όταν ήμουν στον πάγκο με τις εκδόσεις Ύψιλον, μια άγνωστη κυρία εκεί μου το πρότεινε με τέτοιο ενθουσιασμό που δεν γινόταν να τον αγνοήσω!
Από κόμιξ διάβασα το "Asterios Polyp" του Ντέιβιντ Ματσουκέλι, υπέροχα σκίτσα, η ιστορία αρχίζει να απογειώνεται περίπου από τη μέση και μετά (άσχετο: κουκουνάρια!), το "Jessica Jones: Alias Vol. 1" που με άρεσε πολύ και θα συνεχίσω με το Vol.2 , και το "My friend Dahmer" του Derf Backderf (
) σκίτσα ωραία αλλά το μπλα μπλα επαναλαμβανόταν και γινόταν λίγο κουραστικό, έπρεπε να διαβάσω την συντομευμένη έκδοση (άσχετο: οι γονείς κακοί, η μαδάμ όμως που έσβησε το πρόσωπο του Ντάμερ με μαρκαδόρο από την σχολική φωτογραφία χειρότερη). Διάβασα το "Jerk" του Ντένις Κούπερ που βασίστηκε σε αυτά τα καλόπαιδα και ακόμη δεν μπορώ να αποφασίσω αν βρήκα την οπτική και το όλο πλασάρισμα απλώς οκέι ή αν μου άρεσε. Η Ζιζέλ Βιέν το έκανε θεατρικό και έχω την αίσθηση πως η παράσταση ως meta–puppet σόου έχει περισσότερο ενδιαφέρον. Σκεφτόμουν να συνεχίσω την βόλτα μου στους σίριαλ κίλερς με το ζόμπι της Όουτς γιατί σου το 'πα; Θα τα παρατήσω όλα και θα γίνω εφμπιάι προφάιλερ, αλλά είμαι σε φάση που θέλω να γελάσω, οπότε κάνω αναστροφή και πάω στο "My man Jeeves" του Π. Γκ. Γουντχάουζ. Η καριέρα μου μπορεί να περιμένει.
), το "Jessica Jones: Alias Vol. 1" που με άρεσε πολύ και θα συνεχίσω με το Vol.2 , και το "My friend Dahmer" του Derf Backderf () σκίτσα ωραία αλλά το μπλα μπλα επαναλαμβανόταν και γινόταν λίγο κουραστικό, έπρεπε να διαβάσω την συντομευμένη έκδοση (άσχετο: οι γονείς κακοί, η μαδάμ όμως που έσβησε το πρόσωπο του Ντάμερ με μαρκαδόρο από την σχολική φωτογραφία χειρότερη). Διάβασα το "Jerk" του Ντένις Κούπερ που βασίστηκε σε αυτά τα καλόπαιδα και ακόμη δεν μπορώ να αποφασίσω αν βρήκα την οπτική και το όλο πλασάρισμα απλώς οκέι ή αν μου άρεσε. Η Ζιζέλ Βιέν το έκανε θεατρικό και έχω την αίσθηση πως η παράσταση ως meta–puppet σόου έχει περισσότερο ενδιαφέρον. Σκεφτόμουν να συνεχίσω την βόλτα μου στους σίριαλ κίλερς με το ζόμπι της Όουτς γιατί σου το 'πα; Θα τα παρατήσω όλα και θα γίνω εφμπιάι προφάιλερ, αλλά είμαι σε φάση που θέλω να γελάσω, οπότε κάνω αναστροφή και πάω στο "My man Jeeves" του Π. Γκ. Γουντχάουζ. Η καριέρα μου μπορεί να περιμένει.