Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
))
Διαβασα τον "Φαντομα" του Νεσμπε. Μου αρεσε παρα πολυ εχω διαβασει 4-5 με τον Χαρι Χολε, ηταν μακραν το καλυτερο του.
Και πολύ καλά έκανε αυτή η άγνωστη κυρία. Συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό της στο έπακρο.
Κάπου ανάμεσα στη σκακιστική μελέτη είπα να κάνω ένα αστυνομολογοτεχνικό διάλειμμα με «Το σχήμα του νερού» του Καμιλλέρι. Δεν έχω διαβάσει τίποτα δικό του ως τώρα. Ίδωμεν.
Αμαντα εχω διαβασει το Αστερι, τον Χιονανθρωπο, τον Λυτρωτη, Νεμεσις και τωρα τον Φαντομα. Μεχρι τον Φαντομα αυτο που μου αρεσε περισσοτερο ηταν το Αστερι. Εκτος της σειρας Χολε εχω διαβασει τον Γιο που ηταν και αυτο παρα πολυ καλό.
Τον Γκέτε στο εξώφυλλο τον έχουν για το ξεκάρφωμα;
Είναι συχνό στα κλασσικά βιβλία να βάζουν ένα παλιό πίνακα για εξώφυλλο χωρίς να νοιαζονται για το αν ταιριάζει...
Τελειωσα το "My Man Jeeves" του Π. Τζ. Γουντχαουζ και το ευχαριστήθηκα, λεπτό χιούμορ, μου θύμισε Ψαθά. Διάβασα μια συλλογή ποιημάτων του Φίλιπ Λάρκιν (την συλλογή την έκανε ο συγγραφέας Μάρτιν Έιμις, που θα τιμήσω κάποια στιγμή στο μέλλον), κάποια ποίηματα ήταν φαρμάκι σκέτο, σε κάποια άλλα τον βρήκα φλύαρο και με κούρασε. Διάβασα το παιδικό "The Monster at the End of This Book: Starring Lovable, Furry Old Grover" και αν υπήρχε στα ελληνικά θα το έπαιρνα για δώρο. Τώρα διαβάζω το "Η μέτρηση του κόσμου" του Ντάνιελ Κέλμαν.
διαβάζω τη σφίγγα των πάγων του Ιουλίου Βέρν.Το είχα διαβάσει πριν πολλά χρόνια, μετά το δάνεισα σε κάποιον να το διαβάσει, δεν μου το έφερε ποτέ πίσω και το ξανααγόρασα πρόσφατα να το διαβάσω και να το έχω(δεν το βρήκα όμως στην ίδια έκδοση).Εννοείτε ότι δεν το ξαναδανείζω πουθενά πια όχι μόνο αυτό αλλά και οποιοδήποτε βιβλίο!!
Τελειώνοντας τον Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου του Μ. Καραγάτση που μου άρεσε πολύ, διάβασα το 3ο χτύπημα των Τζέιμς Πάτερσον και Άντριου Γκρος, ένα προκάτ θριλεράκι που το διάβασα ευχάριστα γιατί δεν προσποιείται ότι είναι κάτι άλλο απ'αυτό που είναι (αν και ομολογουμένως μια-δυο φάσεις με ξενέρωσαν).
Στη συνέχεια διάβασα την συλλογή διηγημάτων του Γιασουνάρι Καβαμπάτα Η χορεύτρια του Ίζου. Δεν το λάτρεψα, μου άρεσε αρκετά όμως, σίγουρα περισσότερο απ'ότι το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών του ίδιου που είχα διαβάσει μερικά χρόνια πριν. Ακολούθησε το Κάτω από τον Ιαγουάρο ήλιο του Ίταλο Καλβίνο που πραγματικά με ενθουσίασε! Πάρα πολύ καλό, ειδικά το ομώνυμο διήγημα. Μετά διάβασα το Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα του Λουίτζι Πιραντέλο. Δεν μπορώ να πω ότι δεν είναι καλό, δεν με τράβηξε ιδιαίτερα όμως. Τέλος διάβασα και το Τζιμ, κακής ποιότητος του Τσιφόρου που μου φάνηκε χάλια.
Τώρα διαβάζω το Κήπος, στάχτες του Ντανίλο Κις. Ούτε κρύο ούτε ζέστη ως τώρα...
Στη συνέχεια διάβασα την συλλογή διηγημάτων του Γιασουνάρι Καβαμπάτα Η χορεύτρια του Ίζου. Δεν το λάτρεψα, μου άρεσε αρκετά όμως, σίγουρα περισσότερο απ'ότι το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών του ίδιου που είχα διαβάσει μερικά χρόνια πριν. Ακολούθησε το Κάτω από τον Ιαγουάρο ήλιο του Ίταλο Καλβίνο που πραγματικά με ενθουσίασε! Πάρα πολύ καλό, ειδικά το ομώνυμο διήγημα. Μετά διάβασα το Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα του Λουίτζι Πιραντέλο. Δεν μπορώ να πω ότι δεν είναι καλό, δεν με τράβηξε ιδιαίτερα όμως. Τέλος διάβασα και το Τζιμ, κακής ποιότητος του Τσιφόρου που μου φάνηκε χάλια.
Τώρα διαβάζω το Κήπος, στάχτες του Ντανίλο Κις. Ούτε κρύο ούτε ζέστη ως τώρα...
Διαβασα το "Μια ιστορια για τον Μαυτα" του Γιοσα. Υποκλινομαι για αλλη μια φορα στον Γιοσα και στην συγγραφικη του δεινότητα. Σπουδαιο βιβλιο, ο Γιοσα ειναι απο τους κορυφαιους συγγραφεις που εχω διαβασει.