Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

[Κόρτο Μαλτέζε]

Μετά το Κήπος, στάχτες του Ντανίλο Κις, που δεν μου άρεσε συνέχισα με το Ο πύργος του Ακροπόταμου του Κωσταντίνου Χατζόπουλου που δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.

Ακολούθως διάβασα το Ο άρχοντας του Μπάλαντρε Του Ρόμπερτ Λουίς Στίβενσον που μου άρεσε πολύ και την περιπέτεια του Αρσέν Λουπέν η Κόμισσα Καλιόστρο του Μορίς Λεμπλάν που και αυτό το βρήκα ικανοποιητικό.

Τώρα διαβάζω το 4η Ιουλίου των Πάτερσον και Παέτρο

 

[Έλλη Μ]

Τελείωσα το This is going to hurt του Adam Kay. Πρόκειται για έναν Βρετανό μαιευτήρα γυναικολόγο ο οποίος, αφού παράτησε την ιατρική, συγκέντρωσε τα ημερολόγια που κρατούσε όσο έκανε ειδικότητα και όσο ήταν επιμελητής και εξέδωσε αυτό το βιβλίο, αλλάζοντας τα ονόματα και τις ημερομηνίες, τόσο να μην εκθέσει τους ασθενείς του αλλά και τον εαυτό του. Κωμικοτραγικά περιστατικά, ανύπαρκτη προσωπική ζωή, γελοιοι μισθοί, εξαντλητικές ώρες και βάρδιες, σε κάνει να βλέπεις με συμπονετικό μάτι τους γιατρούς στα δημόσια νοσοκομεία. Από την άλλη, γέλασα πολύ και με τη βλακεία που κουβαλάει αρκετός κόσμος (μια κοπέλα επισκέπτεται το νοσοκομείο για να της χορηγήσουν το «χάπι της επόμενης ημέρας» και αναρωτιέται αν ένα είναι αρκετό μιας και το προηγούμενο βράδυ είχε κοιμηθεί με 3 άντρες), με κινκυ περιστατικά, και με τη βλακεία που κουβαλάει αρκετός κόσμος. Το επαναλαμβάνω και το τονίζω.

Χθες ξεκίνησα, με πολύ ενδιαφέρον το Sapiens του Γιουβάλ Χαράρι, ενός ισραηλινού καθηγητή Ιστορίας που επιχειρεί να συμπυκνώσει κάπως την ιστορία του ανθρώπου.

 

[Χρυσόστομος]

Ελλη εχει μεταφραστει αυτο το βιβλίο; του γιατρού..

 

[Έλλη Μ]

Οχι, δε νομιζω. Θα το βρεις στο bookdepository, αν και αργει. Ισως και απο το public να μπορεις να το παραγγειλεις. Ειναι πραγματικα πολυ καλο.

 

[Χρυσόστομος]

Οκ ευχαριστω Ελλη, πραγματι καλο φαινεται και λιγο που το εψαξα. Θα το προτιμουσα παντως στα ελληνικα.

 

[Φιλιπ]

Ξεκινησα σιγα σιγα το "Εκκρεμές του Φουκώ".από τα βιβλία που πάντα φοβόμουν και τα άφηνα για αργότερα..

 

[Δομάζ]

Κι εγώ το έχω αφήσει το συγκεκριμένο στα αργότερα για αρκετό καιρό... Ελπίζω να παρασυρθώ από σένα και να το διαβάσω κι εγώ επιτέλους.

 

[Μπου Ραντλι]

Ύστερα από σημαντική αποχή από το διάβασμα για 50 ημέρες περίπου, επιστρέφω δριμύτερος !!! Αφήνω προς το παρόν τα "Παιδιά του Μεσονυχτίου" του Ρουσντί σε κομβικό σημείο (μόλις που εμφανίζεται στο προσκήνιο ο βασικός ήρωας) και ξεκινώ το θρυλικό "Στο Δρόμο" του Τζακ Κέρουακ. Κάνοντας μία πρόσφατη τακτοποίηση στο δωμάτιο μου ανακάλυψα το βιβλίο, δε θυμόμουν πως ήταν στη κατοχή μου. Αυτό θα πει ευχάριστη έκπληξη !!!

 

[Πεταλούδα]

..και ξεκινώ το θρυλικό "Στο Δρόμο" του Τζακ Κέρουακ. Κάνοντας μία πρόσφατη τακτοποίηση στο δωμάτιο μου ανακάλυψα το βιβλίο, δε θυμόμουν πως ήταν στη κατοχή μου. Αυτό θα πει ευχάριστη έκπληξη !!!

Βλέπω στην φωτογραφία εκδόσεις Πλέθρον - αν είναι αυτό το δικό σου - και το δικό μου από τις ίδιες εκδόσεις είναι αν και πιο πρόσφατο. Για πες μου Μπου είναι το αρχικό χειρόγραφο, όπως και το δικό μου; Αν δεν το αναγράφει, θα το καταλάβεις ότι δεν έχει καθόλου παραγράφους και κεφάλαια.

Spoiler

Κοιτώντας τον άντρα στην φωτογραφία, στην αρχή νόμιζα ότι ήταν ο Σταλόνε

 

[Μπου Ραντλι]

Αγαπητή μου Πεταλούδα, να σε διαφωτίσω λοιπόν :

Είναι από τη σειρά "Βιβλιοθήκη" του "Βήματος" (νο 9), ακριβής απόδοση από το "Πλέθρον" του 2006. Είναι χωρισμένο σε κεφάλαια, απλώς δε βρήκα άλλη καταλληλότερη φωτογραφία στο δίκτυο !!!

Σταλόνε πριν τη γυμναστική και τις ντόπες... :χαχαχα:

 

[Πεταλούδα]

Δεν ξέρω αν το Πλέθρον πριν το 2015 (που είναι η δικιά μου έκδοση) έκδωσε την δεύτερη εκδοχή του βιβλίου, γιατί το αρχικό χειρόγραφο δεν έχει κεφάλαια και παραγράφους. Μια από τις αλλαγές είναι και τα ονόματα των πρωταγωνιστών. Αν το πρώτο όνομα που θα συναντήσεις στην αρχή είναι Νιλ είναι από το αρχικό, αν είναι Ντιν είναι από την δεύτερη εκδοχή.

Κατά την ταπεινή μου άποψη - αίσθηση μιας βιβλιόφιλου, νομίζω ότι το αρχικό χειρόγραφο είναι πιο κοντά σε αυτό που ήθελε να περάσει ο Κέρουακ. Όπως και να έχει, ο βασικός κορμός της ιστορίας είναι ο ίδιος, όποια έκδοση κι αν διαβάσεις. Το συγκεκριμένο βιβλίο το είχαμε κάνει κάποια στιγμή συνανάγνωση και οι γνώμες ήταν διφορούμενες. Αν δεν το έχεις δει το νήμα, αποφάσισε εσύ αν θες να το δεις πριν ή μετά την ανάγνωση του βιβλίου.

Τελειώνοντας το θα ήθελα να μου πεις πως σου φάνηκε, καλή ανάγνωση!

 

[Τσίου]

Λοιπόν, δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο πολύ ο Μπέρνχαρντ-για την Ξύλευση λέω (Που'σαι βρε Μπέιζιλ να χαρείς; )
Μα κοιτάξτε έκφραση.

Μου θύμισε τον Πολάνσκι στον ένοικο πριν σηκωθεί και ρίξει χαστούκι. Έτοιμος είναι κι αυτός, τον βλέπετε.
Το διάβασα από μετάφραση του David McLintock και το αναφέρω γιατί οι μεταφράσεις γερμανικών έργων είναι λίγο κάπως. Του McLintock ήταν ωραία, στρωτή.
Διάβασα το Eleanor Oliphant Is Completely Fine, που μπήκε στα αγαπημένα μου βιβλία, και τώρα διαβάζω το Doting του Χένρυ Γκρην.

 

[Μπου Ραντλι]

Πράγματι Πεταλούδα, Ντιν είναι το όνομα του ήρωα στο δικό μου βιβλίο...

Δε θα κοιτάξω τίποτα τώρα, θα σχολιάσω στο νήμα της συνανάγνωσης μόλις τελειώσω !!!!

 

[Χρυσόστομος]

Διαβαζω το τριτο βιβλιο της σειρας Μιλενιουμ του Στιγκ Λαρσον το "Κοριτσι στην φωλια της σφηκας".

 

[Στιλλ ιλλ]

Τελείωσα το Όρυξ και Κρέικ σε έναν τρελό μαραθωνιο χθες μιας και δεν μπορούσα να το αφήσω απο τα χέρια μου και να κουνηθώ απο το φαί. Έπος δυστοπικής φαντασίας, τρομερά απτό. Η Άτγουντ έχει φτιαξει νεολογισμούς και κάνει λογοπαίγνια, ενας ολόκληρος ενδιαφέρων κόσμος κρύβεται στις σελίδες της. Έχει αντλήσει υλικό απο οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε. Και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι είναι της βιολογίας και της γενετικής που παίζει μέγιστο ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Η απληστία και ο εγωισμός θα έχουν καταστρφικά αποτελέσματα για την ανθρωπότητα. Και εν μέσω χάους ο Χιονάνθρωπος. Και τα Παιδιά του Κρέικ, που αποτελούν το τέλειο δείγμα και βρίσκονται πολλά βήματα μετα τον ατελή άνθρωπο, θα ακολουθήσουν μοιραία την ιδια εξελικτική πορεία. Τουλάχιστον αυτό υπονοείται. Η ιστορία σε τρία βιβλία συνολικά.

Τώρα θα συνεχίσω με το American Gods του Gaiman στα αγγλικά. Την επέλεξα μονο και μονο για το εξώφυλλο αυτή την έκδοση, και λίγο που το άρχισα ρεει εύκολα η αφήγηση. Ευτυχώς γιατί είναι και πόσες σελίδες.

 

[Ιαβερης]

Τελείωσα τον Ήρωα των Αιώνων , το τρίτο βιβλίο της σειράς των Ομιχλογέννητων, και συνεχίζω με το " Και τώρα ανθρωπάκο" του Χανς Φαλάντα.

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Ολοκληρώνοντας το 4η Ιουλίου των Τζέιμς Πάτερσον και Μαξίν Παέτρο που το διάβασα ευχάριστα χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο όμως, ολοκλήρωσα το παιδικό μυθιστόρημα Στα παλάτια της Κνωσού του Καζαντζάκη όπου προβάλει την βασική του φιλοσοφία με μορφή παιδικού ιστορικού μυθιστορήματος με πολλά ελαττώματα και γεμάτο αναχρονισμούς. Μετά σειρά πήρε ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ και η Λευκή φρουρά του. Ένα πολύ δυνατό μυθιστόρημα για τους τελευταίους μήνες στην Ουκρανία πριν την επικράτηση των Μπολσεβίκων. Τέλος διάβασα και το Χειρόγραφα που βρέθηκαν σε μια μπανιέρα του Στανισλάβ Λεμ που τελικά αν και έχει ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα και κάποιες καλές σκηνές συνολικά το βρήκα μάλλον κουραστικό.

Τώρα διαβάζω το Καντίς για ένα αγέννητο παιδί του Ίμρε Κέρτις.

 

[Στιλλ ιλλ]

Τον άφησα τον Gaiman για το καλοκαίρι, που θα είναι κλειστές οι βιβλιοθήκες και θα έχω ξεμείνει. Οπότε χθες διάβασα '' ο φόνος είναι εύκολος'' της Κρίστι που όντως ήταν υπερβολικά εύκολος, σε σημείο τρομακτικό. Και τώρα είμαι στα μισά του επιταφίου για ένα μικρό νικητή του Ασίς. Τρομερά εθιστικό, γεμάτο κυνισμό και ποίηση και σουρεάλ vibes ειδικά στην αρχή. Μη με ρωτάτε γιατί διαβάζω τοσο γρήγορα (ξανά). Με έχει πιάσει η υποψία καφέ που υπάρχει στο γλυκό που εδώ και τρείς μέρες τρώω και απο λίγο μεχρι να τελειώσει.

 

[Τζόνκαν]

Τέλειωσα το Μια μικρή γερμανική πόλη, του Λε Καρέ, πολύ καλύτερο απ'ότι περίμενα. Συνεχίζω, μετά το αναγκαίο διάλειμμα , με το Κουτσό.

 

[Σαώρη]

Καλή ανάγνωση! Περιμένουμε εντυπώσεις, Τζόνκαν! ))