Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

Unputdownable??? :))))
Ω, ναι. Την πρώτη φορά που το άφησα, έπεσε το τάμπλετ φαρδύ πλατύ πάνω στην μύτη μου. Την δεύτερη, η γωνία του με βρήκε κάτω από το μάτι (είχα ξαπλώσει με το αριστερό πλευρό). <-Δεν κάνω πλάκα. Ξυπνούσα κι έλεγα φωναχτά, ΤΙ ΕΓΙΝΕ;
Ξεκίνησα τον άνθρωπο που τον έλεγαν Ούβε, και για να αποκτήσει ενδιαφέρον σκέφτηκα κάθε φορά που συναντούσα as if ή as though να κατεβάζω σφηνάκια, αλλά ντάξει, δεν έλεγε να γίνω λιάρδα μεσημεριάτικα και το παράτησα. Τώρα σκέφτομαι να κάνω συνανάγνωση με τον εαυτό μου (Βαλ! :αγαπώ:) την αυτοβιογραφία του Μαρκ Μάρον, Attempting Normal.
 
Last edited:
Τελείωσα τη Γυναίκα με τα Άσπρα του Γουϊλκι Κόλινς το οποίο μου άρεσε πολύ, είχε ωραία πλοκή και πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες που σου μένουν.
Συνεχίζω με το Πέταγμα των Πελαργών του Ζαν Κριστόφ Γκρανζέ, από τις πρώτες 20 σελίδες που διάβασα μέχρι τώρα μου φαίνεται πολύ καλό. :)
 
Τέλειωσα το Cottonmouths της Φορντ. Για πρωτοεμφανιζόμενη γράφει υπέροχα. Στην αρχή πήγαινε λίγο αργά-για τα γούστα μου-αλλά τελικά μου άρεσε. Γενικά αυτό το είδος (hick lit) βλέπω ότι μου ταιριάζει. Τώρα διαβάζω το θεατρικό του Τζον Μπόιντον Πρίστλι, Ο επιθεωρητής έρχεται.
 
Διαβάζω την ''Άννα Καρένινα'' του Τολστόη, εκδόσεις Γκοβοστη. Κλασικό ανάγνωσμα, με μέτρια όμως μετάφραση, σε κάποια σημεία η σύνταξη του κειμένου μοιάζει βγαλμένη από το google translator, κρίμα!
 

Έλλη Μ

Συντονιστής
Τελείωσα τη συνείδηση του Ζηνωνα. Νομίζω το πρώτο μισό με κούρασε, ενώ το δευτερο μισό ηταν σαφώς καλύτερο. Αν κάποιος δει την κωμικότητα και την παραδοξότητα του ήρωα εγκαίρως, ίσως και να το απολαύσει. Ειπα να ξαναδιαβασω μετα απο_δε_θυμάμαι_ποσα_χρόνια (πολλά :( ) την Αθανασία. :)
 
Τελειωσα το "Αστυνομια" του Νεσμπε. Πολυ δυνατο βιβλίο μου αρεσε πολυ. Ο Νεσμπε πραγματικα κενταει σε αυτο το βιβλιο. Εχει οτι μπορει να ζητησεις απο ενα αστυνομικο βιβλίο. Ανατροπες, εκπληξεις, αγωνια, συνεχες δραση το καλυτερο του βιβλιο που εχω διαβασει. Μεχρι σημερα ηταν ο "γιος". Πραγματικα ο τυπος ειναι κορυφη στο να φτιαχνει αστυνομική πλοκή.
 
Χρυσόστομε, κι εμένα ο Γιος είναι από τα αγαπημένα μου του Νέσμπο μαζί με τον Χιονάνθρωπο. Άσχετο, έχεις διαβάσει καθόλου Ζαν Κριστόφ Γκρανζέ; Χθες ξεκίνησα Το Πέταγμα των Πελαργών και τώρα είμαι ήδη προς το τέλος. Δεν υπάρχει ο τύπος, τον συστήνω ανεπιφύλακτα! :))
 

Φιλιπ

Δαγεροτύπης
αν και θεωρώ την μεταφραση του Αρη Αλεξανδρου καρυφη στα ρωσικα αριστουργηματα και η Κοραλία Μακρή έχει κάνει αρκετες μεταφρασεις και για τις εκδόσεις Γκοβοστη κ.α. Γενικά είναι καλές οι μεταφράσεις της.
στην έκδοση που διαβαζεις,θεωρώ οτι το πρόβλημα πρέπει να είναι της επιμέλειας και όχι της μεταφράστριας
 
Μπορεί να έχεις δίκιο Φιλίπ, πάντως θα κρατήσω το όνομα του Άρη Αλεξάνδρου για μελλοντικά αναγνώσματα ρωσικής λογοτεχνίας!
 
Χρυσόστομε, κι εμένα ο Γιος είναι από τα αγαπημένα μου του Νέσμπο μαζί με τον Χιονάνθρωπο. Άσχετο, έχεις διαβάσει καθόλου Ζαν Κριστόφ Γκρανζέ; Χθες ξεκίνησα Το Πέταγμα των Πελαργών και τώρα είμαι ήδη προς το τέλος. Δεν υπάρχει ο τύπος, τον συστήνω ανεπιφύλακτα! :))
Ιαβερη οχι δεν εχω διαβασει καθολου. Κανα δυο ταινιες εχω δει που ειναι απο βιβλία του (Πορφυρα ποταμια, Αυτοκρατορια των λυκων) και αυτες ουτε που τις θυμαμαι, το μονο που θυμαμαι ειναι οτι μου αρεσανε. Το Πορφυρα ποταμια καποια στιγμη ηθελα να το διαβασω και τελικα ξεχαστηκε. Τωρα που τον αναφερεις και τον προτεινεις μαλιστα θα τον βαλω στα υποψην να διαβασω κατι δικό του.
Για τον Νεσμπε τωρα το "Αστυνομια" το εχεις διαβασει; Αν οχι διαβασε το αλλα πρεπει να το διαβασεις σαν διλογια με τον Φαντομα πρώτα. Τα αλλα του Χολε διαβαζονται και αυτονομα αλλα αυτα τα δυο πρεπει να διαβαστουν μαζί. Και κατα την γνωμη μου πιστευω οτι ο Νεσμπε επρεπε με αυτο το βιβλίο να κλεισει την σειρά με τον Χολε. Δυσκολα νομιζω να γραψει κατι εξισου καλο ασε που κινδυνευει να πεσει στην παγιδα της μανιερας και να αρχισει να επαναλαμβανεται.
 
Χρυσόστομε, τη σειρά Χάρι Χολε την έχω διαβάσει όλη εκτός το τελευταίο που βγήκε πέρσι, τη Δίψα, για την οποία ακούω αντικρουόμενες κριτικές. Παρεπιπτόντως, τελείωσα το Πέταγμα των Πελαργών κι έχω ενθουσιαστεί με τον Γκρανζέ, πολύ καλό και ζοφερό μυθιστόρημα, με πολλές ανατροπές και γενικά πολύ διαφορετικό από ότι έχω διαβάσει σε αστυνομικό. Έχω παραγγείλει άλλα 3 βιβλία του και περιμένω πώς και πώς να έρθουν. Σήμερα συνεχίζω με το Νοσφεράτου του Τζο Χιλ, γιος του Στίβεν Κινγκ, για να δούμε...
 
Η δίψα δεν με ενθουσίασε, ήταν απλά καλή. Η αστυνομία ήταν κάμποσα σκαλιά παραπάνω και για μένα πράγματι.
 
Καλή ανάγνωση, φίλε! Το συγκεκριμένο δεν το έχω διαβάσει όμως έχω ακούσει τα καλύτερα γι'αυτό από άλλα μέλη της Λέσχης. Αν δεν απατωμαι υπάρχει και παρουσίαση εδώ.
 
Τελειωσα το 2ο βιβλιο της τριλογιας του Πρωτου Νομου, του Αμπερκρομπι, το Πριν την Αγχονη το οποιο ηταν στο ιδιο καλο επιπεδο με το πρωτο βιβλιο. Θα συνεχισω με το Η Μεθοδος των Αναπνοων, του Στιβεν Κινγκ.
 
Διαβάζω για δεύτερη φορά τη λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων. Υπάρχουν κάποια βιβλία που ξέρω ότι θα ξαναγυρίσω, θα τα αναζητήσω πάλι, το καθένα για διαφορετικούς λόγους. Γι αυτό το λόγο έχω ένα σημείο στο σπίτι που τοποθετώ τα βιβλία αυτά.
 
Διαβάζω το "Καθώς ψυχορραγώ" του Faulkner. Μέχρι στιγμής θυμίζει το ύφος αρκετά τη Βουή και τη μανία (ή Βουή και πάθος, ανάλογα τη μετάφραση), και μου αρέσει πολύ, αν και χρειάζεται συγκεκριμένη διάθεση για τέτοιας θεματολογίας βιβλία :)
 
Τον αυτόπτη μάρτυρα του Μαρη, ότι πρέπει για καλοκαιράκι ! Και φυσικά το αριστούργημα " τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας" , υπερ- αριστούργημα ! Ή υποθεση με τον Μαρη ξετιλυγεται στην Θεσαλλονικη με τον δημοσιογράφο Μακρη να ψάχνει την τύχη του φίλου του ενός νεαρού δημοσιογραφου που αυτοκτόνησε κάτω από μυστήριες συνθήκες σε μία περίεργη υπόθεση. Θεσαλλονικη , Μαιος και ενα περίεργο μυστηριο που ζητά απαντήσεις.
 
Top