Διάβασα το "Δύσκολη Μέρα: H αυτοβιογραφία ενός Navy Seal" του Μαρκ Οουεν, ο οποίος ανήκε σε επίλεκτη ομάδα πεζοναυτών των ΗΠΑ και έλαβε μέρος στην επιχείρηση εξόντωσης του Μπιν Λάντεν το 2011 (Επιχειρηση Δόρυ του Ποσειδώνα), την οποία περιγράφει καρέ καρέ. Επίσης, αναφέρει κι άλλες επιχειρήσεις στις οποίες συμμετείχε στα περίπου 12 χρόνια θητείας του όπως τη διάσωση του πλοιάρχου Φίλιπς από σομαλούς πειρατές. Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο που αποκαλύπτει αρκετά τη ψυχοσύνθεση και τον τρόπο σκέψης των πεζοναυτών.
Διάβασα και τον Παράμεσο της Γιόκο Ογκάουα. Μια ιστορία για την αλλόκοτη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε έναν ταριχευτή αναμνήσεων και την βοηθό του. Πολύ έντονο το φετιχιστικό στοιχείο, που αν κρίνω από το Ξενοδοχείο Ιρις της ιδίας, είναι προσφιλές θέμα της βιβλιογραφίας της. Σίγουρα ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία που έχω διαβάσει από πλευράς πλοκής αν και μου έβγαλε ένα έντονο συναίσθημα μοναξιάς. Πιστεύω ότι θα άρεσε πολύ στη Χήθκλιφ.
Επίσης, διάβασα τη Γουέντι και το Κουτί, των Στίβεν Κινγκ και Ρίτσαρντ Τσίζμαρ, μια νουβέλα σχετική με το γνωστό Καστλ Ροκ του Μέιν. Μου άρεσε περισσότερο απ' ότι περίμενα αλλά μέχρι εκεί. Δεν νομίζω ότι προσέδωσε κάτι περισσότερο στην βιβλιογραφία του συγγραφέα.
Διάβασα και κάποια από τα βιβλία που πρότεινε η Στιλλ και ο Κόρτο, στο διάβασε το αγαπημένο μου βιβλίο, αλλά θα γράψω εντυπώσεις στο σχετικό νήμα.
Τώρα διαβάζω στα αγγλικά το Ορλάντο της Γουλφ, πρόταση της Στιλλ και όταν βρίσκομαι σε ΜΜΜ, διαβάζω από το κινητό το Τετράγωνο του Κορτώ.