Το δωμάτιο ποιανού είναι; Σε ρωτάω γιατί είσαι Ντοστογιεφσκικός κι επομένως θα εμπιστευτώ το γούστο σου αν μου πεις πως είναι καλό...
Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
:χαχαχα: Δεν έχω δει την ταινία!
Ούτε τσίμπησα με την ρεκλάμα που, εκτός από το ζεύγος Σμιθ, αναφέρει ΚΑΙ Ντέξτερ (ο Ντέξτερ εντωμεταξύ μπορεί να ήταν δολοφονάκι,
αλλά ήταν καλό δολοφονάκι, ο δόλιος. Όχι σαν αυτούς.)
Δεν θέλω να σε πάρω στο λαιμό μου, αλλά αν είσαι σίγουρος ότι δεν θα είναι του γούστου σου, διάβασε κάτι άλλο. Το επόμενο θριλεράκι που έχω στο πρόγραμμα είναι το The silent patient, δεν ξέρω αν το έχει πάρει το μάτι σου. Ελπίζω να είναι καλό ?
Από την τελευταία μου ανάρτηση...
Τέλειωσα τις Ιστορίες Μυστηρίου του Πόε, το οποίο μου φάνηκε καλούτσικο και σίγουρα με παρακινησε να διαβάσω και άλλα του στο μέλλον.
Συνέχισα με το Αμερικάνικη Λήθη του David Foster Wallace. Από την μια ήταν τέτοιες οι συγκυρίες που ο αποσπασματικός τρόπος που το διάβασα πιθανότατα αδικεί το βιβλίο αλλά από την άλλη θεωρώ πως και πάλι δεν θα με εντυπωσίαζε. Είναι μια συλλογή διηγημάτων (δεν το ήξερα όταν το ξεκινησα
) και τα δυο πρώτα είναι ίσως τα πιο αδύναμα (παραλίγο να το παρατούσα).
Τέλος προχτές τελείωσα και το Ένας έρωτας του Buzzati που μου άρεσε πολύ ιδίως το πρώτο μισό. Δεν φτάνει την έρημο των Ταρτάτων (το οποίο είδα οτι προσφάτως ξαναεκδόθηκε από το Μεταίχμιο
) αλλά νομίζω ότι αξίζει να διαβαστεί.
Και τώρα διαβάζω το "Εγώ, ο Κλαύδιος" του Γκρέιβς (για να δούμε αν θα είναι οσο καλό ήταν ο Αύγουστος και το Ανδριανού Απομηνμονεύματα...)
Τέλειωσα τις Ιστορίες Μυστηρίου του Πόε, το οποίο μου φάνηκε καλούτσικο και σίγουρα με παρακινησε να διαβάσω και άλλα του στο μέλλον.
Συνέχισα με το Αμερικάνικη Λήθη του David Foster Wallace. Από την μια ήταν τέτοιες οι συγκυρίες που ο αποσπασματικός τρόπος που το διάβασα πιθανότατα αδικεί το βιβλίο αλλά από την άλλη θεωρώ πως και πάλι δεν θα με εντυπωσίαζε. Είναι μια συλλογή διηγημάτων (δεν το ήξερα όταν το ξεκινησα
) και τα δυο πρώτα είναι ίσως τα πιο αδύναμα (παραλίγο να το παρατούσα).Τέλος προχτές τελείωσα και το Ένας έρωτας του Buzzati που μου άρεσε πολύ ιδίως το πρώτο μισό. Δεν φτάνει την έρημο των Ταρτάτων (το οποίο είδα οτι προσφάτως ξαναεκδόθηκε από το Μεταίχμιο
) αλλά νομίζω ότι αξίζει να διαβαστεί.Και τώρα διαβάζω το "Εγώ, ο Κλαύδιος" του Γκρέιβς (για να δούμε αν θα είναι οσο καλό ήταν ο Αύγουστος και το Ανδριανού Απομηνμονεύματα...)
Last edited:
Διαβασα την "Μνημη νεκρων" του Ιαν Ρανκιν. Δεν μου αρεσε, το βρηκα πολύ μετριο. Πολυ φλυαρια, επιφανειακη προσεγγιση κοινωνικων ζητηματων της Σκωτιας και αδυναμο και αδιαφορο το αστυνομικο στοιχειο. Ηταν το πρωτο του Ρανκιν που διαβασα και πιστευα οτι θα μου αρεσει ο συγραφεας με την φημη που τον συνοδευει και αφου βρηκα σε καλές τιμες καποια βιβλία του αγόρασα τρια μαζεμένα. :κατάρα!: Ελπιζω τα αλλα να ειναι καλυτερα, προς το παρον τα αφηνω στην ακρη.
Παντως τελευταια εχω γινει ιδιαιτερα απαιτητικός στην αστυνομικη λογοτεχνια. Τελευταια οσους δοκιμασα να διαβασω με απογοητευσαν (Τονυ Παρσονς, Λαπιντους και Ρανκιν). Ισως ανεβασανε πολυ ψηλα τον πηχη ο Νεσμπο και ο Κερ που διαβασα πολλα βιβλία τους μαζεμενα. Ισως πάλι να μην επεσα και σε καλα βιβλία τους. Εχω παρει και καποια βιβλία των Αρνε Νταλ και Στιουαρτ Νεβιλ τους οποίους επισης δεν εχω διαβασει και ελπίζω εκει τα πραγματα να ειναι καλύτερα.
Παντως τελευταια εχω γινει ιδιαιτερα απαιτητικός στην αστυνομικη λογοτεχνια. Τελευταια οσους δοκιμασα να διαβασω με απογοητευσαν (Τονυ Παρσονς, Λαπιντους και Ρανκιν). Ισως ανεβασανε πολυ ψηλα τον πηχη ο Νεσμπο και ο Κερ που διαβασα πολλα βιβλία τους μαζεμενα. Ισως πάλι να μην επεσα και σε καλα βιβλία τους. Εχω παρει και καποια βιβλία των Αρνε Νταλ και Στιουαρτ Νεβιλ τους οποίους επισης δεν εχω διαβασει και ελπίζω εκει τα πραγματα να ειναι καλύτερα.
Διάβασα το Το δέμα του Σεμπάστιαν Φίτσεκ. Έπεσε μπιτσάρισμα σε κάμποσες κριτικές, αλλά εμένα ο γερμανός πάλι με άφησε ικανοποιημένη κι έτσι τσίμπησε 5 αστεράκια.
Τώρα διαβάζω το Καταχνιά του Ουναμούνο.
Διεστραμμένος τελείως ο κακός της υπόθεσης, και αν δεν είχε λερώσει τα χέρια του με αίμα, θα στενοχωριόμουν για πάρτη του ΑΛΛΑ και ο άλλος, ο γόης ντε, δεν πήγαινε πίσω. Του άξιζε και με το παραπάνω το σφάξιμο.
Δεν είχα διαβάσει ποτέ Hemingway :χεχ: έτσι είπα να διαβάσω κάτι δικό του. Πριν λίγες εβδομάδες τελείωσα το "Ο γέρος και η θάλασσα", το οποίο θα χαρακτήριζα αριστούργημα, και μετά από διάλλημα με δύο άλλα βιβλία* έπιασα το "Αποχαιρετισμός στα όπλα". Οι πόλεμοι γενικά δεν είναι αγαπημένο μου θέμα. Δεν ξετρελάθηκα με το σύνολο του βιβλίου αλλά οι τελευταίες 20 -30 μίλησαν στην ψυχή μου! Έδωσαν σε όλο το βιβλίο νόημα και το φινάλε της ιστορίας μου φάνηκε εκπληκτικό!
Πολύ πετυχημένο βρήκα ένα σχόλιο που είδα στο goodreads (προειδοποίηση αποκάλυψης πλοκής):
[πλοκη]
The old joke proves itself upon reading.
Q: Why did the chicken cross the road?
A (Hemingway): To die. In the rain.
[/πλοκη]
Σίγουρα θα διαβάσω και το "Για ποιον χτυπά η καμπάνα" με μουσική υπόκρουση το ομόνυμο τραγούδι των Metallica, έτσι για να θυμηθώ τα νιάτα μου.
* Τα δύο ενδιάμεσα βιβλία ήταν το "η Βερίνικα αποφασίζει να πεθάνει", που το βρήκα αρκετά καλό, και "το κοιμητήριο της Πράγας", το οποίο μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα, περισσότερα ευχάριστα.
Πολύ πετυχημένο βρήκα ένα σχόλιο που είδα στο goodreads (προειδοποίηση αποκάλυψης πλοκής):
[πλοκη]
The old joke proves itself upon reading.
Q: Why did the chicken cross the road?
A (Hemingway): To die. In the rain.
[/πλοκη]
Σίγουρα θα διαβάσω και το "Για ποιον χτυπά η καμπάνα" με μουσική υπόκρουση το ομόνυμο τραγούδι των Metallica, έτσι για να θυμηθώ τα νιάτα μου.
* Τα δύο ενδιάμεσα βιβλία ήταν το "η Βερίνικα αποφασίζει να πεθάνει", που το βρήκα αρκετά καλό, και "το κοιμητήριο της Πράγας", το οποίο μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα, περισσότερα ευχάριστα.
Τσίου σε ποια έκδοση το διαβάζεις; Ροές ή Εκδόσεις των φίλων; (Αν ειναι από τον δεύτερο πως ειναι η μετάφραση; )
Πήγα να το πάρω τις προάλλες από την Πρωτοπορία αλλά έφαγα πόρτα... (δυστυχώς υπάρχει αρκετά μεγάλη ασυνέπεια με την σελιδά τους)
Ιπποπόταμε, δυστυχώς, το διαβάζω στα αγγλικά (συγγνώμη που δεν το ανέφερα 
) γιατί το έβλεπα εξαντλημένο, ευτυχώς όμως κυλάει εύκολα (αν σε ενδιαφέρει *wink wink*), αν και δεν έχω προχωρήσει πολύ. Έκανα απιστία και διάβασα το Η σωφρονιστική αποικία του Κάφκα (και αρρώστησα)
) γιατί το έβλεπα εξαντλημένο, ευτυχώς όμως κυλάει εύκολα (αν σε ενδιαφέρει *wink wink*), αν και δεν έχω προχωρήσει πολύ. Έκανα απιστία και διάβασα το Η σωφρονιστική αποικία του Κάφκα (και αρρώστησα)
Last edited by a moderator:
Έλα θα κάνω μια ανάρτηση, να δω πως δουλεύει το όλο πράγμα.
Ξεκίνησα προσφάτως το "Άγιοι Τίποτα" του Κ. Κέλλη. Είχα διαβάσει πριν λίγους μήνες και το "Η σκιά στο σπίτι" του ίδιου, το οποίο παρότι δεν με τρόμαξε, ούτε ήταν το τόσο ουαο που διάβαζα αριστερά και δεξια, μου έμεινε στο μυαλό και μ' άρεσε η γραφή του. Οπότε λέω, τελικά θα μου άρεσε περισσότερο από όσο νόμιζα. Μου έκαναν πριν κάνα 2 μήνες λοιπόν το Αγίοι τίποτα και λέω, ευκαιρία να το διαβάσω, χωρις να έχω στο μυαλό μου πλέον διθυραμβικές κριτικές.
Ξεκίνησα προσφάτως το "Άγιοι Τίποτα" του Κ. Κέλλη. Είχα διαβάσει πριν λίγους μήνες και το "Η σκιά στο σπίτι" του ίδιου, το οποίο παρότι δεν με τρόμαξε, ούτε ήταν το τόσο ουαο που διάβαζα αριστερά και δεξια, μου έμεινε στο μυαλό και μ' άρεσε η γραφή του. Οπότε λέω, τελικά θα μου άρεσε περισσότερο από όσο νόμιζα. Μου έκαναν πριν κάνα 2 μήνες λοιπόν το Αγίοι τίποτα και λέω, ευκαιρία να το διαβάσω, χωρις να έχω στο μυαλό μου πλέον διθυραμβικές κριτικές.
Βαγγυ το αγόρασα κι εγώ στις πρόσφατες διακοπές μου στην Ελλάδα. Είναι στα προσεχώς μου, θα περιμένω την άποψή σου!Έλα θα κάνω μια ανάρτηση, να δω πως δουλεύει το όλο πράγμα.
Ξεκίνησα προσφάτως το "Άγιοι Τίποτα" του Κ. Κέλλη. Είχα διαβάσει πριν λίγους μήνες και το "Η σκιά στο σπίτι" του ίδιου, το οποίο παρότι δεν με τρόμαξε, ούτε ήταν το τόσο ουαο που διάβαζα αριστερά και δεξια, μου έμεινε στο μυαλό και μ' άρεσε η γραφή του. Οπότε λέω, τελικά θα μου άρεσε περισσότερο από όσο νόμιζα. Μου έκαναν πριν κάνα 2 μήνες λοιπόν το Αγίοι τίποτα και λέω, ευκαιρία να το διαβάσω, χωρις να έχω στο μυαλό μου πλέον διθυραμβικές κριτικές.
Ξεκίνησα το: "Η Μηχανή του Νου" του Colin Blakemore... εντυπωσιασμένος παντελώς!
Από το οπισθόφυλλο:
Με το βιβλίο αυτό ο Colin Blakemore, καθηγητής της Νευροφυσιολογίας στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, πραγματοποιεί μια εξερεύνηση στο χώρο του ανθρώπινου εγκεφάλου και νου. Πρόκειται για μια ευφυή συνθετική και αναλυτική δουλειά που στηρίζεται στα δεδομένα των νευροεπιστημών, της νευρολογίας, της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης οδηγείται στην κατανόηση περίπλοκων λειτουργιών όπως είναι η αντίληψη, η μάθηση και η μνήμη, η σκέψη, η τρέλα και η κατάθλιψη, η εξάρτηση, η γλώσσα, οι βιολογικοί ρυθμοί, ο πόνος, η γήρανση κ.λπ. Στο τελευταίο κεφάλαιο, ο Colin Blakemore εξετάζει τη βίαιη συμπεριφορά και αναρωτιέται κατά πόσον η ελευθερία της βούλησης είναι απλώς μια ψευδαίσθηση. Η Μηχανή του νου, αυτό το συναρπαστικό βιβλίο, παρέχει στον μη ειδικό αναγνώστη ένας οδηγό για την κατανόηση των νοητικών λειτουργιών που αποτελούν τη βάση της ανθρώπινης ύπαρξης..
Από το οπισθόφυλλο:
Με το βιβλίο αυτό ο Colin Blakemore, καθηγητής της Νευροφυσιολογίας στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, πραγματοποιεί μια εξερεύνηση στο χώρο του ανθρώπινου εγκεφάλου και νου. Πρόκειται για μια ευφυή συνθετική και αναλυτική δουλειά που στηρίζεται στα δεδομένα των νευροεπιστημών, της νευρολογίας, της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης οδηγείται στην κατανόηση περίπλοκων λειτουργιών όπως είναι η αντίληψη, η μάθηση και η μνήμη, η σκέψη, η τρέλα και η κατάθλιψη, η εξάρτηση, η γλώσσα, οι βιολογικοί ρυθμοί, ο πόνος, η γήρανση κ.λπ. Στο τελευταίο κεφάλαιο, ο Colin Blakemore εξετάζει τη βίαιη συμπεριφορά και αναρωτιέται κατά πόσον η ελευθερία της βούλησης είναι απλώς μια ψευδαίσθηση. Η Μηχανή του νου, αυτό το συναρπαστικό βιβλίο, παρέχει στον μη ειδικό αναγνώστη ένας οδηγό για την κατανόηση των νοητικών λειτουργιών που αποτελούν τη βάση της ανθρώπινης ύπαρξης..
Το διάστημα που ήταν υπό ανακαίνιση η λέσχη ίσως διάβασα κάποια απο τα καλύτερα της χρονιάς για μένα:
Εγώ, ο Κλαύδιος του Ρόμπερτ Γκρέιβς, το βρήκα καλό αλλά θεωρω πως δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με τον Αύγουστο και το Αδριανού απομνημονεύματα τόσο ως την γραφή όσο και ως προς τα βαθύτερα νοήματά του.
Το μάτι του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ, μικρό βιβλιαράκι (σε προσφορά σε γνωστό βιβλιοπωλείο), διαβάζεται ευχάριστα και θέτει φιλοσοφικούς προβληματισμούς. Το αρνητικότερο σήμειο ήταν το ασκόπως επιτηδευμένο λεξιλόγιο (όχι σε όλα τα σημεία), κάτι που ίσως να οφείλεται στον μεταφραστή.
Καρδιά τόσο άσπρη του Χαβίερ Μαρίας, Πάρα πολύ καλο!
Ο αποτυχημένος του Τόμας Μπερνχαρντ Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Ο-Σ! (Ευχαριστώ τους συνλεσχίτες που τον έχουν εκθειάσει στο παρελθόν από τους οποίους και τον άκουσα)
Τώρα διαβάζω τα άπαντα (τα πεζά) του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, τελείωσα την ωραία “Παγκόσμια Ιστορία της Ατιμίας” και συνεχίζω για -μάλλον- πιο βαθιά νερά.
Εγώ, ο Κλαύδιος του Ρόμπερτ Γκρέιβς, το βρήκα καλό αλλά θεωρω πως δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με τον Αύγουστο και το Αδριανού απομνημονεύματα τόσο ως την γραφή όσο και ως προς τα βαθύτερα νοήματά του.
Το μάτι του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ, μικρό βιβλιαράκι (σε προσφορά σε γνωστό βιβλιοπωλείο), διαβάζεται ευχάριστα και θέτει φιλοσοφικούς προβληματισμούς. Το αρνητικότερο σήμειο ήταν το ασκόπως επιτηδευμένο λεξιλόγιο (όχι σε όλα τα σημεία), κάτι που ίσως να οφείλεται στον μεταφραστή.
Καρδιά τόσο άσπρη του Χαβίερ Μαρίας, Πάρα πολύ καλο!
Ο αποτυχημένος του Τόμας Μπερνχαρντ Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Ο-Σ! (Ευχαριστώ τους συνλεσχίτες που τον έχουν εκθειάσει στο παρελθόν από τους οποίους και τον άκουσα)
Τώρα διαβάζω τα άπαντα (τα πεζά) του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, τελείωσα την ωραία “Παγκόσμια Ιστορία της Ατιμίας” και συνεχίζω για -μάλλον- πιο βαθιά νερά.
Όταν το διαβάσεις λοιπόν θα μου πεις εσύ εντυπώσεις : Ρ Κανένα άλλο του Κελλη έχεις διαβάσει;
Διάβασα το Ο Στόουνερ (βιβλίο που είχα πρωτοδεί από μία λίστα της πένγκουιν αλλά δεν θα ξεκινούσα αν δεν είχε βγάλει την ντουντούκα η Έλλη- την κατάρα μου να έχεις αγαπημένη, με κατέστρεψες, μπήκε στα τοπ ?)
Μετά από αυτό άργησα λίγο να κάνω bounce back αλλά σαν τον Ιπποπόταμο πήγα προς Μπέρνχαρντ μεριά και διάβασα το Μπετόν (γλυκιά μου χολή, how do I love thee? Let me count the ways) και το Τα Στοιχειώδη σωματίδια του Ουελμπέκ (αυτός δεν γράφει, αυτός σφάζει. Έδωσα 4 αστέρια, αλλά θα τα κάνω 5).
Τώρα διαβάζω το Τέλματα του Ζιντ και βαριέμαι. Σκέφτομαι να κάνω βουτιά στα ροζ. Ροζ νεσκαφέ κλασίκ, όμως. Νταιάνα Πάλμερ, Τζούλι Γκάργουντ ή Λίντα Χάουαρντ; Ιδού η απορία ?
Μετά από αυτό άργησα λίγο να κάνω bounce back αλλά σαν τον Ιπποπόταμο πήγα προς Μπέρνχαρντ μεριά και διάβασα το Μπετόν (γλυκιά μου χολή, how do I love thee? Let me count the ways) και το Τα Στοιχειώδη σωματίδια του Ουελμπέκ (αυτός δεν γράφει, αυτός σφάζει. Έδωσα 4 αστέρια, αλλά θα τα κάνω 5).
Τώρα διαβάζω το Τέλματα του Ζιντ και βαριέμαι. Σκέφτομαι να κάνω βουτιά στα ροζ. Ροζ νεσκαφέ κλασίκ, όμως. Νταιάνα Πάλμερ, Τζούλι Γκάργουντ ή Λίντα Χάουαρντ; Ιδού η απορία ?
Έχω διαβάσει τη Σκιά στο Σπίτι και μου άρεσε πολύ . Γι' αυτό άλλωστε πήρα χωρίς δεύτερη σκέψη και το τελευταίο που έγραψε.
Νταξ, διαβασες Ουίλλιαμς, Μπερνχαρντ και Ουελμπεκ. Θα σου έκανα πρόταση γάμου, αλλά..
Κι αυτό το βιβλίο του Καμπρέ μου άρεσε. Πλουσιο τόσο σε μυθιστορηματικη πλοκή όσο και σε ιστορική έρευνα, από κεινα τα βιβλία που θες να επιστρέψεις στο σπίτι για να το συνεχίσεις. Πολύ ωραίο βιβλίο.
Τώρα διαβάζω το Εκεί που ζουν οι τιγρεις (Ζαν Μαρι Μπλας ντε Ρομπλές). Το ξεκινησα με μεγάλες προσδοκίες, νομίζοντας ότι πρόκειται για άλλο ένα πλουσιο, συναρπαστικό μυθιστόρημα που εγκιβωτίζει αρκετές ιστορίες και ύφη (στα βήματα του Εκο), όμως, κρίνοντας από το 1/3 που έχω διαβάσει, με τις προσδοκίες θα μείνω.
*φατσάκι που κλαίει από τα γέλια* & *φιλί*Νταξ, διαβασες Ουίλλιαμς, Μπερνχαρντ και Ουελμπεκ. Θα σου έκανα πρόταση γάμου, αλλά..
Αλλά τι, Έλλη; Αλλά τι; Έτσι μοιράζουμε ελπίδες και τις παίρνουμε πίσω σε μία πρόταση; Τσκ τσκ τσκ... Πως κατάντησαν έτσι οι ανθρώπινες σχέσεις...
Ξεκίνησα ένα ροζάκι της Τζόντι Τόμας, αλλά έπεσα σε μια σκηνή όπου ο λεγάμενος ξεκρεμάει την καρέκλα από τον τοίχο για να κάτσει να φάει, και από εκείνη την στιγμή δεν μπορώ να βγάλω τις τσιρίδες της Δημητρούλας (Παπαδοπούλου) και του Κωνσταντέν (Τζούμα) από το κεφάλι μου. Άλλο ένα έργο "καταστρέφεται" από την λατρεία μου στην κωμωδία. Oh well.