Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Μα τι υπέροχο που βρίσκω το φορουμ ανανεωμένο μετα απο καιρό... Θα το μάθω εν καιρώ βέβαια αλλα η πρώτη εντύπωση είναι πολύ θετική. Και φυσικά αυτός ο τόνος του πράσινου μου αρέσει περισσότερο απο τον προηγούμενο 
Το λοιπόν, στις διακοπές ξεκίνησα και συνεχίζω το έγκλημα με υπογραφή της Hannah, το οποίο είναι αναβίωση και συνέχεια των περιπετειών του αγαπημένου Πουαρό... Μου έχει κρατήσει το ενδιαφέρον αλλα φυσικά δεν πλησιάζει την Άγκαθα.
Το λοιπόν, στις διακοπές ξεκίνησα και συνεχίζω το έγκλημα με υπογραφή της Hannah, το οποίο είναι αναβίωση και συνέχεια των περιπετειών του αγαπημένου Πουαρό... Μου έχει κρατήσει το ενδιαφέρον αλλα φυσικά δεν πλησιάζει την Άγκαθα.
@Στιλλ ιλλ το έχω αγορασμένο εδώ και 2 χρόνια και όλο λέω να το διαβάσω κι όλο το αφήνω. Πρέπει κάποτε.
Κουακέρος
Ευγενής Δαγεροτύπης
Πως είναι μέχρι στιγμής;
Τελείωσα το Confiteor πριν 1-2 μήνες κ νιώθω ένα κενό.
Το τελειωσα και μου αρεσε παρα παρα πολυ. Δεν ειμαι σιγουρη αν το διαβασω ξανα οπως το confiteor, αλλά ειναι του ιδιου βεληνεκους κι επιπεδου. Συστηνεται.
@Βάγγυ καλό ήταν πάντως, δεν μπορώ να καταλάβω τοσο φτυάρι απο τους φάν... Και γώ φαν είμαι αλλα το βρήκα αξιοπρεπές ίσως και κατι παραπάνω... Ηταν εξαιρετική η ιστορία κι ας το περιέπλεξε πολυ η συγγραφέας.
Εδω και κανα δυο μέρες ξεκίνησα την λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων που φεύγει νερό και είναι πολύ ενδιαφέρον. Ξέρετε αν ήταν άσπονδοι φιλοι ο Σαρτρ με τον Καμύ ?? Αυτό αφήνει να εννοηθεί
Εδω και κανα δυο μέρες ξεκίνησα την λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων που φεύγει νερό και είναι πολύ ενδιαφέρον. Ξέρετε αν ήταν άσπονδοι φιλοι ο Σαρτρ με τον Καμύ ?? Αυτό αφήνει να εννοηθεί
@Στιλλ ιλλ Κι η αδερφή μου που διάβασε το κλειστό φέρετρο, μου είπε ότι ήταν καλό.
@Στιλλ ιλλ κι εγω οταν ειχα διαβασει την Λεσχη των αθεραπευτα αισιοδοξων ειχα την ιδια απορία και το ειχα ψαξει. Απο αυτα που βρηκα εμαθα οτι ενω στην αρχη και για καποια χρόνια ήταν πολυ φίλοι στην πορεία συγκρουστηκαν και κατέληξαν όντως αντίπαλοι. Εδω υπαρχει ενα αρθρο που λέει καποια πραγματα για την σχεση τους αν θες να το διαβάσεις.
Ναι, @Χρυσόστομος το έψαξα και μόνη μου και έπεσα σε ένα άλλο αντίστοιχο άρθρο αρκετά κατατοπιστικό. Θα ρίξω και σε αυτό μια ματιά όμως. Ευχαριστώ.
@Σαώρη είναι όντως απο τις πιο ωραίες ιστορίες του, ενα σωστό παραμύθι. Θα σου πρότεινα και το σπιτι με τις ροδιές που έχει μαζεμένα ολα τα παραμύθια τα οποία έγραψε, πολύ ποιητικά και συμβολικά ολα τους (και κάποια αρκετά σκοτεινά για παιδάκια, ας είμαστε ειλικρινείς)
@Σαώρη είναι όντως απο τις πιο ωραίες ιστορίες του, ενα σωστό παραμύθι. Θα σου πρότεινα και το σπιτι με τις ροδιές που έχει μαζεμένα ολα τα παραμύθια τα οποία έγραψε, πολύ ποιητικά και συμβολικά ολα τους (και κάποια αρκετά σκοτεινά για παιδάκια, ας είμαστε ειλικρινείς)
Σαώρη
Θεραπεύτρια Μαγικών Πλασμάτων
Γι' αυτό έγραψα ότι δεν έχω διαβάσει πολλά. Το μοναδικό που είχα διαβάσει είναι η συλλογή του Το σπίτι με τις ροδιές, αλλά πάει αρκετός καιρός. Ίσως γι' αυτό μου φαινόταν και κάπως γνωστή η ιστορία. Δεν της είχα δώσει την πρέπουσα σημασία τότε μάλλον.
Έμπλεξα πάλι με αμιγώς πολιτικό βιβλίο! "Το Χρονικό του Αύριο" του Κώστα Λουλουδάκη & Δημήτρη Κούλαλη
Κατά το τελευταίο δίμηνο διάβασα:
1. Κάθριν Μάνσφιλντ: Γκάρντεν Πάρτυ. Κλασική συλλογή διηγημάτων, είχε κάποια πολύ καλά, συνολικά όμως δεν με κέρδισε.
2. Αν μακ Κάφρεϋ: Η αποστολή του δράκοντα. Το είχα περίπου 15 χρόνια στην λίστα με τα αγορασμένα και αδιάβαστα. Του άξιζε να μείνει κι άλλο... Αδιάφορο μυθιστόρημα φαντασίας.
3. Χένρι Τζέιμς: Το θηρίο στη ζούγκλα. Πολύ καλή νουβέλα. Το λάτρεψα!
4. Γουίλιαμ Πίτερ Μπλάτι: Ο εξορκιστής. Μέτριο μυθιστόρημα τρόμου/θρησκοληψίας που ευτύχησε να γίνει μια εμβληματική ταινία. Χωρίς την ταινία δεν θα το διάβαζε κανείς σήμερα (και δεν θα έχανε και τίποτα).
5. Τζων Γουίλιαμς: Ο Στόουνερ. Υπέροχο! Πραγματικά ευχαριστώ τα παιδιά στη λέσχη που το πρότειναν. Χωρίς αυτούς δεν θα το διάβαζα.
6. Ρόμπερτ βαν Γκούλιχ: Το σχέδιο με τις ιτιές. Άλλο ένα μυθιστόρημα με τον Κινέζο δικαστή Τι, γραμμένο από τον Ολλανδό βαν Γκούλιχ. Συμπαθητικό αλλά χωρίς κάτι αξιοσημείωτο (όπως όλα του συγκεκριμένου συγγραφέα)
7. Χοσέ Εμίλιο Πατσέκο: Μάχες στην έρημο. Σύντομη νουβέλα (ή μεγάλο διήγημα) πάνω στην ερωτική αφύπνιση ενός εφήβου στο Μεξικό στα τέλη της δεκαετίας του 40 (ή τις αρχές του 50). Πολύ καλό.
8. Πέτερ Χάντκε: Η ώρα της αληθινής αίσθησης. Δεν το μίσησα, δεν μου έκανε ιδιαίτερη αίσθηση όμως.
9. Ζαν Κοκτό: Οι τρομεροί γονείς. Μάλλον το αντιπάθησα.
10. Χόρχε Λουίς Μπόρχες: Δοκίμια μέρος I. Εντυπωσιακά στο εύρος των θεμάτων με τα οποία καταπιάνονται, αξιοθαύμαστη η ευρυμάθεια του συγγραφέα τους, κάποια όμως είναι αδιάφορα ή και δυσνόητα. Συνολικά πάντως αξίζει σαν βιβλίο, όχι σαν πρώτη γνωριμία με τον συγγραφέα του όμως.
11. Πρίμο Λέβι: Το περιοδικό σύστημα. Σταθερά αυτοβιογραφικός ο Πρίμο Λέβι συνεχίζει να με ικανοποιεί σαν συγγραφέας.
1. Κάθριν Μάνσφιλντ: Γκάρντεν Πάρτυ. Κλασική συλλογή διηγημάτων, είχε κάποια πολύ καλά, συνολικά όμως δεν με κέρδισε.
2. Αν μακ Κάφρεϋ: Η αποστολή του δράκοντα. Το είχα περίπου 15 χρόνια στην λίστα με τα αγορασμένα και αδιάβαστα. Του άξιζε να μείνει κι άλλο... Αδιάφορο μυθιστόρημα φαντασίας.
3. Χένρι Τζέιμς: Το θηρίο στη ζούγκλα. Πολύ καλή νουβέλα. Το λάτρεψα!
4. Γουίλιαμ Πίτερ Μπλάτι: Ο εξορκιστής. Μέτριο μυθιστόρημα τρόμου/θρησκοληψίας που ευτύχησε να γίνει μια εμβληματική ταινία. Χωρίς την ταινία δεν θα το διάβαζε κανείς σήμερα (και δεν θα έχανε και τίποτα).
5. Τζων Γουίλιαμς: Ο Στόουνερ. Υπέροχο! Πραγματικά ευχαριστώ τα παιδιά στη λέσχη που το πρότειναν. Χωρίς αυτούς δεν θα το διάβαζα.
6. Ρόμπερτ βαν Γκούλιχ: Το σχέδιο με τις ιτιές. Άλλο ένα μυθιστόρημα με τον Κινέζο δικαστή Τι, γραμμένο από τον Ολλανδό βαν Γκούλιχ. Συμπαθητικό αλλά χωρίς κάτι αξιοσημείωτο (όπως όλα του συγκεκριμένου συγγραφέα)
7. Χοσέ Εμίλιο Πατσέκο: Μάχες στην έρημο. Σύντομη νουβέλα (ή μεγάλο διήγημα) πάνω στην ερωτική αφύπνιση ενός εφήβου στο Μεξικό στα τέλη της δεκαετίας του 40 (ή τις αρχές του 50). Πολύ καλό.
8. Πέτερ Χάντκε: Η ώρα της αληθινής αίσθησης. Δεν το μίσησα, δεν μου έκανε ιδιαίτερη αίσθηση όμως.
9. Ζαν Κοκτό: Οι τρομεροί γονείς. Μάλλον το αντιπάθησα.
10. Χόρχε Λουίς Μπόρχες: Δοκίμια μέρος I. Εντυπωσιακά στο εύρος των θεμάτων με τα οποία καταπιάνονται, αξιοθαύμαστη η ευρυμάθεια του συγγραφέα τους, κάποια όμως είναι αδιάφορα ή και δυσνόητα. Συνολικά πάντως αξίζει σαν βιβλίο, όχι σαν πρώτη γνωριμία με τον συγγραφέα του όμως.
11. Πρίμο Λέβι: Το περιοδικό σύστημα. Σταθερά αυτοβιογραφικός ο Πρίμο Λέβι συνεχίζει να με ικανοποιεί σαν συγγραφέας.
Σασμός. Του Σ. Πετρούλάκη. Καλό βιβλίο. Από τις πρώτες σελίδες καταλαβαίνεις πως ο συγγραφέας δεν έχει ζήσει στην Κρήτη.
Ουμπέρτο Έκο. Στους ώμους των γιγάντων. Κείμενα σκόρπια του Εκο που τα περισσότερα υπάρχουν σε προηγούμενα βιβλία του. Από τη μύγα ξύγκι βγάζουν οι εκδότες. Ο Έκο, πάντα μου αρέσει.
Ξαναδιάβασα τον Πατούχα του Κονδυλάκη, για να διαπιστώσω ότι η μελαγχολία που υπάρχει στα υπόλοιπα διηγήματα του συγγραφέα, υποβόσκει και εδώ.
Γιάννης Καλπούζος. Γινάτι. Καλό βιβλίο. Πολύ δουλευταράς συγγραφέας. Δεν θα γίνει, όμως, ποτέ αυτό που λέμε "μεγάλος συγγραφέας". Το "Σέρρα" είναι το καλλίτερο του.
Ασχολήθηκα πολύ με κάποιες παλιές εξαντλημένες ομοιογρφικές εκδόσεις που βρήκα με κόπο στην αγορά (εκδόσεις Μήλιτος, Μέμνανδρος κλπ). Ωραία βιβλία για "μερακλήδες" με γερά μπράτσα. Γύρω στα εφτά κιλά ζυγίζει το κάθε ένα.
Μίμης Ανδρουλάκης. Σαλός Θεού Ο Μυστικός Μίκης. Δεν μου άρεσε, καθόλου.
Σειρά έχουν για διάβασμα:
Μίμης Ανδρουλάκης. Νύχτα με πέντε φεγγάρια.
Ζουργός. Λίγες και μια νύχτες. Ο Ζουργός πάντα μου αρέσει.
Ουμπέρτο Έκο. Στους ώμους των γιγάντων. Κείμενα σκόρπια του Εκο που τα περισσότερα υπάρχουν σε προηγούμενα βιβλία του. Από τη μύγα ξύγκι βγάζουν οι εκδότες. Ο Έκο, πάντα μου αρέσει.
Ξαναδιάβασα τον Πατούχα του Κονδυλάκη, για να διαπιστώσω ότι η μελαγχολία που υπάρχει στα υπόλοιπα διηγήματα του συγγραφέα, υποβόσκει και εδώ.
Γιάννης Καλπούζος. Γινάτι. Καλό βιβλίο. Πολύ δουλευταράς συγγραφέας. Δεν θα γίνει, όμως, ποτέ αυτό που λέμε "μεγάλος συγγραφέας". Το "Σέρρα" είναι το καλλίτερο του.
Ασχολήθηκα πολύ με κάποιες παλιές εξαντλημένες ομοιογρφικές εκδόσεις που βρήκα με κόπο στην αγορά (εκδόσεις Μήλιτος, Μέμνανδρος κλπ). Ωραία βιβλία για "μερακλήδες" με γερά μπράτσα. Γύρω στα εφτά κιλά ζυγίζει το κάθε ένα.
Μίμης Ανδρουλάκης. Σαλός Θεού Ο Μυστικός Μίκης. Δεν μου άρεσε, καθόλου.
Σειρά έχουν για διάβασμα:
Μίμης Ανδρουλάκης. Νύχτα με πέντε φεγγάρια.
Ζουργός. Λίγες και μια νύχτες. Ο Ζουργός πάντα μου αρέσει.
Κέρδισα σε έναν διαγωνισμό το βιβλίο της Σοφίας Βοϊκου ''Η πόλη που δακρύζει'' και τι να κάνω το ξεκίνησα. Μάλλον πρόκειται για χαλαρό και κάπως ανούσιο μυθιστορημα, αλλά γιατί όχι... Θα συνεχίσω με το ''Μέλμοθ ο περιπλανώμενος'' και θα έρθω στα ίσια μου!!!
Διάβασα το τοσοδούλι αλλά άρρωστο Dead as they come του Ίαν ΜακΓιούαν (5/5), και το συγκλονιστικό Τερέζ Ρακέν του Εμίλ Ζολά (5/5).
Πριν λίγες ημέρες ξεκίνησα το Ατίμωση του Κούτσι. To κακό είναι ότι η λαϊκουριά κυλά στο αίμα *oh yeah*, και κάθε φορά που το ψάχνω στον σκληρό, ξεχνάω τον ζουβουζού τίτλο "Ατίμωση", και αϊ σhίτ γιου νοτ, αυτό που μου βγαίνει να γράψω στην μπάρα είναι "Ξεφτίλα". Ακόμη και τώρα στο βιβλιονέτ μπήκα για να δω πως λέγεται. Συγγνώμη, αλλά εγώ έτσι θα μετέφραζα το "Disgrace". Το άλλο κακό είναι ότι μου φαίνεται σα να σέρνεται. Δεν το παρατάω όμως. Το άφησα λίγο στην άκρη και ξεκίνησα το… περίεργο Fever Dream της Σαμάντα Σβέμπλιν.
Πριν λίγες ημέρες ξεκίνησα το Ατίμωση του Κούτσι. To κακό είναι ότι η λαϊκουριά κυλά στο αίμα *oh yeah*, και κάθε φορά που το ψάχνω στον σκληρό, ξεχνάω τον ζουβουζού τίτλο "Ατίμωση", και αϊ σhίτ γιου νοτ, αυτό που μου βγαίνει να γράψω στην μπάρα είναι "Ξεφτίλα". Ακόμη και τώρα στο βιβλιονέτ μπήκα για να δω πως λέγεται. Συγγνώμη, αλλά εγώ έτσι θα μετέφραζα το "Disgrace". Το άλλο κακό είναι ότι μου φαίνεται σα να σέρνεται. Δεν το παρατάω όμως. Το άφησα λίγο στην άκρη και ξεκίνησα το… περίεργο Fever Dream της Σαμάντα Σβέμπλιν.