Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

[Έλλη Μ]

Έλλη, το εκεί που ζουν οι τίγρεις το έχω σχετικά φρέσκο, το διάβασα πριν λίγους μήνες, και προσωπικά μου άρεσε απίστευτα!

Ιαβέρη μου, τι να σου πω… Το τελείωσα αυτό το ΣΚ και επίτηδες δεν το παράτησα, γιατι ηθελα να δω πού, πως και αν καταληγει κάπου. Μου φάνηκε απίστευτα φλύαρο και υπερφίαλο, δεν καταλαβαίνω τα σχόλια (για το βιβλίο) και οι αναφορές στους Εκο, Καλβίνο, Μπόρχες (δηλαδή, το συνολικό έργο του τελευταίου ειδικά, δεν πρέπει να ξεπερνά τα 2/3 του βιβλίου του Ρομπλές). Μάλλον παντού κολλάει λίγος Μπόρχες.

Πολλή, αχρηστη, αχρείαστη, ανούσια πληροφορία, υπερπληροφορία και πολυμορφία και η υπερβολή σα να μην έχει τέλος. Πραγματικά, μετάνιωσα που πιέστηκα να το ολοκληρώσω και οι κάποιες πολύ καλές στιγμές του δεν αντισταθμίζουν στο ελάχιστο αυτή τη σπατάλη χρόνου.

 

[Ιαβερης]

Καταλαβαίνω απόλυτα τους λόγους για τους οποίους δεν σου άρεσε το βιβλίο, Έλλη. Σε μένα λειτούργησε ακριβώς αντίθετα, όλες αυτές τις πληροφορίες τις διάβαζα αχόρταγα (τα κεφάλαια με τον Αθανάσιο Κίρχνερ ήταν από τα αγαπημένα μου), ήταν ένα βιβλίο εγκυκλοπαίδεια και προσωπικά βρίσκω εύστοχη τη σύγκριση με τον Έκο, για τον Καλβίνο και τον Μπόρχες δε ξέρω, τους έχω διαβάσει ελάχιστα και δε μπορώ να έχω άποψη. Στο σύνολο του το βρίσκω καταπληκτικό βιβλίο και μπορώ να πω ότι δε με κούρασε καθόλου παρόλο το μέγεθος του, ήταν χορταστικό μυθιστόρημα. Στα μειον θα έβαζα μόνο τις σημειώσεις που τις είχαν στο τέλος του βιβλίου και υπήρχε αυτό το συνεχές πήγαινε έλα κατά την ανάγνωση.

Κατά τ'αλλα τελείωσα το βιβλίο της Αλεξιέβιτς για το Τσερνομπίλ και είμαι συγκλονισμένος απλά, όσοι έχετε ελάχιστο ενδιαφέρον για το θέμα Τσερνομπίλ διαβάστε το, αξίζει!

 

[Έλλη Μ]

Συμπτωματικά, χθες ηρθανε (μονα τους κι απρόσκλητα) τρία βιβλία της Αλεξιεβιτς...

 

[Τσίου]

Παράτησα το υπόγειο. Ίσως φταίει η μετάφραση, ίσως φταίει το ακατανόητο μπίρι μπίρι που εξάντλησε την υπομονή μου. Ιεροσυλία το ξέρω, αλλά μέσα σε λίγες σελίδες (14) μου βγήκε πολλές φορές το: "Έλα, πιες ένα τσαγάκι να ηρεμήσεις."

Τώρα διαβάζω (στα αγγλικά) το ημερολόγιο της Ήντιθ της Πατρίσια Χάισμιθ.

 

[Χρυσόστομος]

Διαβασα την "Σοφιτα με τις αράχνες" της Αγκαθα Κριστι και ηταν η πρώτη φορά σε βιβλίο της που βρήκα τον δολοφόνο.
Τωρα διαβαζω το "Ο ανθρωπος μας στην Αβάνα" του Γκραχαμ Γκρην.

 

[Βάγγυ]

Χρυσόστομε είναι από τα λίγα που το είχα βρε κι εγώ, νομίζω είναι αρκετά εύκολο.

 

[Χρυσόστομος]

Ηταν ευκολο ε; Και εγω που νομιζα οτι ειμαι αστυνομικο δαιμόνιο. ))

 

[Βάγγυ]

Χαχα, καλά υπερβολή μάλλον το αρκετά εύκολο που είπα. Ίσως πιο εύκολο από τα άλλα. Εγώ πάντως αστυνομικό δαιμόνιο δεν είμαι σίγουρα, στα 30 δικά της που έχω διαβάσει, ζήτημα να έχω βρει 2-3. ?

 

[Σαώρη]

Διαβάζω με δόσεις το «Παράπλευρες καθημερινές απώλειες» του Π. Κοροβέση. Μάλλον γιατί δεν θέλω να τελειώσουν τα κειμενάκια του.

 

[Βασίλισσα]

Δυστυχώς το τελευταίο διάστημα δεν διαβάζω όσο θα ήθελα. Διαβάζω τον 2ο τόμο απο την Ιστορία της Φιλοσοφίας του Umberto Eco και ευλπιστώ να το τελειώσω άμεσα και να καταπιαστώ με κλασσική λογοτεχνία καθώς μου έχει λείψει.

 

[Φτωχόπαιδο]

Ξεκίνησα το: "Θιβετιανή Ροδακινόπιτα" του τρομερού Τομ Ρόμπινς, αυτοβιογραφικές καταστάσεις του Τομ δλδ!

 

[Γρίλος]

Λοιπόν από την τελευταία φορά που έγραψα εδώ έχω διαβάσει: 1)Το κορίτσι με το τατουάζ, καλό αστυνομικό που διαβάζεται εύκολα, μέσα στη χρονιά θα διαβάσω και τη συνέχεια του. 2) Ο Στόουνερ, μετά από 2 χρόνια στα αδιάβαστα ήρθε η σειρά του. Αν και ο ήρωας δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο, προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ. Η ζωή όπως είναι, οι συμβιβασμοί, οι επιιθυμίες, οι ήττες όλα αυτά δηλαδή που μας κάνουν ανθρώπους. Κρίμα που δεν το είχα διαβάσει νωρίτερα. 3) Δόκτωρ Γκλας. Ιδιαίτερο βιβλίο. κάπου με κούρασε λίγο αλλά στο τέλος μου άρεσε. 4) Η ιστορία της θεραπαινίδας. Αφού είχα δει τον πρώτο κύκλο της σειράς είπα να διαβάσω το βιβλίο. Ενδιαφέρον χωρίς να είναι κάτι το σπουδαίο. Η σειρά είναι πιο καλή για μένα. Η μετάφραση του Κορτό σε κάποια σημεία μου φάνηκε περίεργη. 5)Είπα να διαβάσω "Την μπαλάντα της αμουδιάς των σκύλων" αλλά είναι από τα λίγα βιβλία που άφησα στην άκρη. Με κούρασε ο τρόπος γραφής και το αργό τέμπο. Περίμενα από ένα αστυνομικό να τρέχει πιο γρήγορα και να με ξεκουράζει (Καλοκαίρι που είναι). Ίσως το ολοκληρώσω αργότερα. 6)Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χείγουορθ. Ο Κίνγκ είναι παραμυθάς. Μικρό βιβλίο που το διάβασα σε μία μέρα. Κάπου είχα διαβάσει ότι δεν έχει πολλές ομοιότητες με την ταινία αλλά εμένα μου φάνηκε ίδιο. Ότι πρέπει για Καλοκαίρι.

Όλα αυτά πριν... τώρα διαβάζω το "Τσέρνομπιλ" της Αλεξίεβιτς, μου φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον. Μόλις το ολοκληρώσω θα δω τη σειρά.

 

[Έλλη Μ]

Το Σαββατο τελειωσα το Τσερνομπιλ. Στεναχωρο εις ολοκληρο, απαλλευτο κατά τοπους.
Τωρα, δοκιμαζω την Ρέητσελ Κασκ και διαβαζω το α' μερος (Περιγραμμα) της τριλογίας της. Μου αρεσει πολυ, παρολο που φοβηθηκα οτι θα εμοιαζε με της Φερραντε, που δεν το πολυσυμπαθησα.

 

[ΣυλβιαΠλαθ]

Μόλις ξεκίνησα τη Γέννηση της Βασίλισσας του Σκακιού της Marilyn Yalom, εκδόσεις Αγρα. Δεν ήξερα τι να περιμένω από βαθμό δυσκολίας αλλά τελικά διαβάζεται πολύ ευχάριστα.

 

[Χρυσόστομος]

Διαβασα την "Σκια της πεταλουδας" του Ζουργου. Συναρπαστικο ιστορικο μυθιστορημα έπος. Μεσα απο τρεις γενιες δυο οικογενειων περναει όλη η ιστορια της Ελλάδας του εικοστού αιώνα. Περιτεχνη γραφη του Ζουργου, πλουσιο λεξιλόγιο με μια ποιητικότητα στον λόγο του αν και μερικές φορές φτανει στην υπερβολή. Δεν μου αρεσε που ειχε στην αρχη τα γενεαλογικά δεντρα των οικογενειων όπου φαινοταν πότε πέθανε ο καθένας αλλα και με τα μπρος πισω στην αφήγηση φανέρωνε το τέλος των ηρωων και χανόταν το όποιο σασπένς. Οπως και να έχει προκειται για ένα χορταστικό βιβλίο που μου άρεσε πολύ.

 

[ΚυριακοςΕΛΠ]

Απόφαση ζωής αρχίζοντας τους Άθλιους..με 50+ Σελίδες την Ημέρα θα το τελειώσω σε εύλογο χρονικό διάστημα

 

[Σαώρη]

Καλή ανάγνωση και υπομονή! Στο τέλος θα σε ανταμείψει η όλη ανάγνωσή του.

 

[Ιαβερης]

Διαβασα την "Σκια της πεταλουδας" του Ζουργου. Συναρπαστικο ιστορικο μυθιστορημα έπος. Μεσα απο τρεις γενιες δυο οικογενειων περναει όλη η ιστορια της Ελλάδας του εικοστού αιώνα. Περιτεχνη γραφη του Ζουργου, πλουσιο λεξιλόγιο με μια ποιητικότητα στον λόγο του αν και μερικές φορές φτανει στην υπερβολή. Δεν μου αρεσε που ειχε στην αρχη τα γενεαλογικά δεντρα των οικογενειων όπου φαινοταν πότε πέθανε ο καθένας αλλα και με τα μπρος πισω στην αφήγηση φανέρωνε το τέλος των ηρωων και χανόταν το όποιο σασπένς. Οπως και να έχει προκειται για ένα χορταστικό βιβλίο που μου άρεσε πολύ.

Κι εμένα μου αρέσει πολύ ο Ζουργός, Χρυσόστομε παρόλο που τον θεωρώ κάπως επιτηδευμένο στη γραφή του. Είναι επίσης πολύ προσγειωμένος σαν άνθρωπος από συνεντεύξεις του που έχω δει κατά καιρούς. Δικά μου αγαπημένα βιβλία είναι η Ανεμωλια και ο Αλμονσινο.

 

[Χρυσόστομος]

Ιαβερη η Ανεμωλια υπαρχει ηδη στην βιβλιοθηκη μου και θα διαβαστει συντομα. Δεν εχω δει πολλες συνεντευξεις του, μια φορα ετυχε να δω και την ιδια εικονα που λες σχηματισα και εγω. Σοβαρος, μετρημενος, χαμηλων τονων και απολυτα προσγειωμενος.

 

[Δουλτσινέα]

Να προσθέσω και ένα ακόμα βιβλίο του Ζουργού που διάβασα πριν από χρόνια, αλλά μου έχει αφήσει πολύ καλή εντύπωση, ''Η Αηδονόπιτα''. Ιστορικό μυθιστόρημα και αυτό, αναφέρεται στην περίοδο της επανάστασης του 1821. Το προτείνω ανεπιφύλακτα!