Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Εγώ είχα υπόψη μου το παιχνίδι και αφού βγήκε και η σειρά είπα να πιάσω και τα βιβλία.
Το the last wish περιέχει διαφορές περιπέτειες του Gerald, που δεν έχουν κάποια σχέση μεταξύ τους, δεν έχουν δομή και τους λείπει η ουσιαστική πλοκή. Είναι κάτι σαν prequel (να το πω;) από το κανονικό saga.
Μέχρι στιγμής δε μου άρεσε ΚΑΘΟΛΟΥ. Ο ήρωας είναι ο κλασικός βαρύς, αλαζονικός και μονοδιάστατος τύπος που μπαίνει σε ένα μπαρ και σηκώνει όλα τα τραπέζια ανάποδα. Κάποιες από τις ιστορίες τις αναγνωρίζω από το παιχνίδι. Βέβαια εκεί είναι αλλά τα κριτήρια που καθιστούν ένα παιχνίδι καλό ή όχι.
Παρόλο, που είχα διαβάσει κακές κρητικές, είπα να το δώσω μια ευκαιρία. Βέβαια τώρα ένα τρίμηνο μετά, δυσκολεύομαι να το τελειώσω, για αυτό ξεκίνησα να διαβάζω άλλα βιβλία. Είμαι ένα βήμα πριν το παρατήσω και να ξεκινήσω το Blood of Elves που είναι πρώτο από το Witcher saga, που από ό,τι διάβασα δεν έχει το ίδιο στιλ.
Ξεκίνησα το: "Έθιμα Ταφής" της Χάνα Κεντ, αρκετά δυνατό στις πρώτες 80 σελίδες... Όπως κι αυτό που μόλις τέλειωσα "21 μαθήματα για τον 21ο αιώνα"!
Είναι η δική μου γνώμη. Εσένα μπορεί να σου αρέσει...Ευχαριστώ, Σελεφά! Οπότε μάλλον θα αρκεστώ στη σειρά.
Λέω να ξεκινήσω το The Stand ( η τελευταία μάχη ) του Stephen King ( 2 βιβλία ) αλλά το σκέφτομαι λιγουλάκι γιατί το τελευταίο του βιβλίο που διάβασα ήταν όχι τούβλο, αλλά τσιμεντογωνία και με είχε κουράσει απίστευτα. Επειδή όμως δεν έχω παρατήσει ποτέ βιβλίο στη μέση όσο και να μην μου αρέσει, δάγκωσα το ξινό λεμόνι και το τελείωσα. Μου έβγαλε όμως την ψυχή!
Έχει διαβάσει κάποιος το συγκεκριμένο βιβλίο, και αν ναι, πως του φάνηκε;
Έχει διαβάσει κάποιος το συγκεκριμένο βιβλίο, και αν ναι, πως του φάνηκε;
Tο The Stand (Το Κορακι, οπως ειχε αποδοθει ο τιτλος του παλιοτερα), ειναι ενα ΕΠΟΣ! Τωρα, το μεγεθος του ειναι πραγματι μεγαλο και ισως κουρασει καποιον, αλλα εγω το απολαυσα πραγματικα.
Tο The Stand (Το Κορακι, οπως ειχε αποδοθει ο τιτλος του παλιοτερα), ειναι ενα ΕΠΟΣ! Τωρα, το μεγεθος του ειναι πραγματι μεγαλο και ισως κουρασει καποιον, αλλα εγω το απολαυσα πραγματικα.
Διαβάζω το "Bottle of Lies" της Katherine Eban που αφορά τα γενόσημα φάρμακα. Διαβάζεται ευχάριστα και είναι ενδιαφέρον αν και αν συνεχίσει στο ίδιο τέμπο φοβάμαι πως θα το βαρεθώ.
Παράλληλα "διαβάζω" και το Μικρό Ναυτίλο και αναρωτιέμαι γιατί τόσα χρόνια είχα αμελήσει να ασχοληθώ με τον Ελύτη
Παράλληλα "διαβάζω" και το Μικρό Ναυτίλο και αναρωτιέμαι γιατί τόσα χρόνια είχα αμελήσει να ασχοληθώ με τον Ελύτη
Ξεκίνησα το Nine Perfect Strangers της Liane Moriarty...στην αγγλική έκδοση.
Φοβερή εκγύμναση μυαλού ...το λατρευω!
Φοβερή εκγύμναση μυαλού ...το λατρευω!
Είναι χρόνια που το είχα διαβάσει και το είχα απολαύσει και είναι επίσης από τα λίγα βιβλία που θέλω να ξαναδιαβάσω κάποια στιγμή. Αν και μεγάλο, για μένα ο Κινγκ δεν είναι κουραστικός. Αν το αποφασίσεις, σου εύχομαι καλή απόλαυση!
Διάβασα το "Αυτο θα πονέσει" του Άνταμ Κει. (Έλλη 
) .Το ευχαριστηθηκα το βιβλίο μου αρέσε πολύ. Ένας γιατρός μαιευτήρας περιγράφει τις εμπειρίες του από την θητεία του σε δημόσιο νοσοκομείο της Αγγλίας. Περιστατικά άλλοτε αστεία, άλλοτε συγκινητικά, άλλοτε πολύ θλιβερά και δύο τρία αηδιαστικά. Ένα εξ αυτών αφορούσε μια γυναίκα που μετά την γέννα ήθελε να φάει τον πλακούντα της!!! Διαβάζοντας το θυμήθηκα ένα διήγημα του Κορτώ στο οποίο ήταν μια μαία που έτρωγε τους πλακούντες των γυναικών που ξεγεννουσε.
Και θυμάμαι έλεγα τότε ελεος ρε Κορτώ που το σκέφτηκες αυτό; Και να λοιπόν που κάποιες φορές η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο νοσηρή φαντασία.
) .Το ευχαριστηθηκα το βιβλίο μου αρέσε πολύ. Ένας γιατρός μαιευτήρας περιγράφει τις εμπειρίες του από την θητεία του σε δημόσιο νοσοκομείο της Αγγλίας. Περιστατικά άλλοτε αστεία, άλλοτε συγκινητικά, άλλοτε πολύ θλιβερά και δύο τρία αηδιαστικά. Ένα εξ αυτών αφορούσε μια γυναίκα που μετά την γέννα ήθελε να φάει τον πλακούντα της!!! Διαβάζοντας το θυμήθηκα ένα διήγημα του Κορτώ στο οποίο ήταν μια μαία που έτρωγε τους πλακούντες των γυναικών που ξεγεννουσε. Και θυμάμαι έλεγα τότε ελεος ρε Κορτώ που το σκέφτηκες αυτό; Και να λοιπόν που κάποιες φορές η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο νοσηρή φαντασία.
Το πτώμα στη βιβλιοθήκη δεν με ενθουσίασε- μόλις χθες το τελείωσα. Έχοντας διαβάσει μόνο και την υπόθεση στο στάιλς, νιώθω ότι Πουαρό και Μις Μαρπλ έχουν μεγάλες διαφορές. Θα συνεχίσω και με άλλα βιβλία της σειράς εκδ. Ψυχογιός.
Καλή ανάγνωση!
Αντίβαρο θα συμφωνήσω μαζί σου! Μις Μαρπλ και Πουαρό σημειώσατε 2, υπερ του Πουαρό κατ'εμέ. Η Μις Μαρπλ, έυστροφη μεν και με ευρεία αντίληψη, αλλά παρουσιάζεται κάπως σαν η κλασική κουτσομπόλα γεροντοκόρη που γνωρίζει τα πάντα για τους γείτονες και ασχολείται μόνο με ξένες υποθέσεις. ''Ο φόνος στο πρεσβυτέριο'' μου άρεσε πάντως.
Δώσε πληροφορίες για τους ''Δουβλινέζους''.
"Η αναλφάβητη που ήξερε να μετράει" του Jonas Jonasson , που με "τρέχει". Θέλω να δω τι θα γίνει στη συνέχεια. Αυτό μου αρέσει και συγχρόνως κάπως με εκνευρίζει στα βιβλία. Σαν να έχω ένα ωραίο γεύμα μπροστά μου, αλλά λίγο χρόνο για να το ευχαριστηθώ.
Η ...συνταγή εδώ είναι γερή δόση σύγχρονης ιστορίας, χιούμορ, ανατροπές. Είναι πολύ ενδιαφέρουσες οι συνδέσεις και οι αντιπαραβολές ιστορίας κ κουλτούρας και κυρίως ...οι γειώσεις να τις πω; Πως δηλαδή παρουσιάζει καταστάσεις που λίγο-πολύ γνωρίζουμε (πχ απαρτχάιντ) μέσα από τα μάτια αυτών που τις βιώνουν. Η πολύ ανθρώπινη και καθημερινή δηλαδή πλευρά της ιστορίας και της επικαιρότητας που συχνά χάνουμε. Που και που γελάω μόνη μου, δυνατά . Μια μανιέρα πάντως, νομίζω την έχει ο συγγραφέας, κάπως φασόν.
Η ...συνταγή εδώ είναι γερή δόση σύγχρονης ιστορίας, χιούμορ, ανατροπές. Είναι πολύ ενδιαφέρουσες οι συνδέσεις και οι αντιπαραβολές ιστορίας κ κουλτούρας και κυρίως ...οι γειώσεις να τις πω; Πως δηλαδή παρουσιάζει καταστάσεις που λίγο-πολύ γνωρίζουμε (πχ απαρτχάιντ) μέσα από τα μάτια αυτών που τις βιώνουν. Η πολύ ανθρώπινη και καθημερινή δηλαδή πλευρά της ιστορίας και της επικαιρότητας που συχνά χάνουμε. Που και που γελάω μόνη μου, δυνατά . Μια μανιέρα πάντως, νομίζω την έχει ο συγγραφέας, κάπως φασόν.
Όταν τελειώσεις το "ο εκατοντάχρονος..." πες τη γνώμη σου, αν θες. Έχω περιέργεια, καθώς τώρα τελειώνω το επόμενο του: "Η αναλφάβητη που ήξερε να μετράει". Ευχαριστώ.
(οι δε Δουβλινέζοι, χρόνια περιμένουν στη βιβλιοθήκη μου)