Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

Τελείωσα το Institute του Στίβεν Κιγκ, το οποίο με άφησε σχετικά ικανοποιημένο αν εξαιρέσουμε το κάπως χλιαρό τέλος. Τώρα συνεχίζω με το Somebody to love- Life, Death and Legacy of Freddie Mercury.
 
Τελειωσα το -εξαιρετικο- Τι ειδε η Γυναικα του Λωτ. Το ειχα βαλει και στην τριαδα μου για το "Διαβασε ενα αγαπημενο μου βιβλιο", πριν καν το τελειωσω. Τοσο καλο!

Συνεχιζω με Neil Gaiman και το Οι Γιοι της Αραχνης (το οποιο ειναι σικουελ του Πολεμου των Θεων).
 
Τελείωσα το "Ο φύλακας στη Σίκαλη" και θα πιάσω το "Στο χείλος της Αβύσσου" του Κέστνερ. Έχω ακούσει αρκετά καλά γιαυτό το βιβλίο.
 
Τελειωσα το -εξαιρετικο- Τι ειδε η Γυναικα του Λωτ. Το ειχα βαλει και στην τριαδα μου για το "Διαβασε ενα αγαπημενο μου βιβλιο", πριν καν το τελειωσω. Τοσο καλο!
Like! Για να δουν αυτοι!:)))
Τελειωσα το κατι απο παραπανω γαματο Η γυναικα με τα άσπρα, Κολλινς και ξεκινησα το Τι ήξερε η Μέιζη, Χ. Τζεημς.
 
Τελείωσα το Institute του Στίβεν Κιγκ, το οποίο με άφησε σχετικά ικανοποιημένο αν εξαιρέσουμε το κάπως χλιαρό τέλος. Τώρα συνεχίζω με το Somebody to love- Life, Death and Legacy of Freddie Mercury.
Να μας πεις αν άξιζε να το διαβάσεις, ή είναι απλά μια ευκαιρία για κουτσομπολιό τώρα που τον ξαναθυμήθηκε ο πολύς κόσμος.
 
Διαβασα το Φτυάρι της Λιζ Σπιτ. Ενα μυθιστόρημα βίαιης ενηλικίωσης. Ηταν αρκετα καλο, μου αρεσε αν ηταν και λιγοτερο φλύαρο θα ήταν κορυφαίο.
 
Διαβάζω τις τελευταίες μέρες τον Γαλατά της Anna Burns. Υπέροχη γραφή, εθιστική που καταφέρνει να είναι απλή οσον αφορά τις αναφορές στο πολιτικό κομμάτι (και πραγματικά μπράβο για την επιτυχία της αυτή) αλλα πολύ πιο σύνθετη όταν περιγράφει την ψυχοσύνθεση της πρωταγωνίστριας. Θα το έβαζα δίπλα στο Handmaid's tale της Atwood ως απαραίτητα φεμινιστικά αναγνώσματα που επιμένουν στην ουσία και οχι στην υστερία. Αν και γενικά πρόκειται για εξαιρετική δυστοπική λογοτεχνία, αποπνικτική και κατάμαυρη.
 
Τα τελευταια βιβλία που είπα ότι διαβάζω, τα άφησα για λίγο στην άκρη, διότι ενώ μου αρέσουν, δεν μπορώ να συγκεντρωθω. Κακό τάιμινγκ. Ξεκίνησα το Invisible Monsters remix του Τσακ Πόλανικ. Το remix είναι χωρίς γραμμική αφηγηση, έτσι όπως θα ήθελε να το εκδώσει ο ίδιος, αλλά τον έπεισαν πως το ξεφύλλισμα για να πας 3 κεφάλαια πίσω ή 5 μπροστά, θα ήταν απωθητικό για τους αναγνώστες. Η ιδέα για να χαθούμε στο βιβλίο κάνοντας τα βατραχάκια, δεν του ήρθε από το Κουτσό του Κορτασαρ, αλλά από το περιοδικό Vogue που διάβαζε, όσο περίμενε να πλυθούν τα ρούχα του. Δεν μπορώ να το αφήσω από τα χέρια μου, όπως (μου) συμβαίνει πάντα με τα "παιδιά" του Τσάκυ, και μόλις πριν λίγο διάβασα κείμενο με την βοήθεια καθρέφτη.
 
Ας πούμε ότι τέλειωσα το " Ο Αποτυχημένος" του Benrhard. Σαν βιβλίο με κούρασε πάρα πολύ, μου είπε, σκέφτηκα. Από τα χειρότερα φετινά. Δεν ξέρω αν θα διαβάσω άλλο βιβλίο του.

Τώρα θα συνεχίσω με τα Άπαντα του Μάρκες που διάβαζα αποσπασματικά.
 
Διαβαζω τωρα το "Χαρταετοι πάνω απο την πόλη". Εχω διαβασει σχεδον 150 σελίδες και μεχρι στιγμης οι εντυπωσεις μου ειναι εξαιρετικές, μου αρέσει πάρα πάρα πολύ!
 
Να μας πεις αν άξιζε να το διαβάσεις, ή είναι απλά μια ευκαιρία για κουτσομπολιό τώρα που τον ξαναθυμήθηκε ο πολύς κόσμος.
Καστάλια, ενδιαφέρουσα μεν η βιογραφία, πολύ Espresso ( την εφημερίδα εννοώ) δε. Ενώ δίνει πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τη μπάντα γενικά και την δημιουργία των θρυλικών τραγουδιών τους, σε κάθε σελίδα σχεδόν γίνεται αναφορά στην ομοφυλοφιλία του Φρέντι Μέρκιουρι. Εντάξει, ο άνθρωπος είχε αυτή την ιδιαιτερότητα (που στις μέρες μας πλέον δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο btw) αλλά εκτός αυτού ήταν ταλέντο από τα λίγα και οι συγγραφείς του βιβλίου ελάχιστα εστιάζουν σ'αυτο το κομμάτι. Το ψιλοπαρατάω προς το παρόν, είμαι περίπου στο ένα τρίτο του βιβλίου, και θα το διαβάσω αποσπασματικά γιατι δεν είναι εντελώς για πέταμα, απλώς αποσυντονίζει τον αναγνώστη με τους "τατιανοστεφανιδισμούς" του.
Συνεχίζω με το North Water του Ian McGuire.
 
Τελειωσα το "Χαρταετοι πανω απο την πολη" και εμεινα συγκλονισμενος! Ενα βιβλιο γροθιά στο στομαχι. Δικιο έχεις Ιαβερη δυσκολα φευγει απο το μυαλο σου, απο τα καλυτερα που διάβασα φέτος.
 
Confiteor. Η πρώτη ανάγνωση ήταν τον Αύγουστο και μόλις το είχα τελειώσει, ήθελα να το ξαναδιαβάσω. Να το απολαύσω απαλλαγμένη από το σασπένς, και χωρίς τόσα μπρος πίσω για να θυμηθώ ποιος είναι ποιος, καθώς είναι πολυπρόσωπο και δαιδαλώδες. Και ναι, το απολαμβάνω. Εξαιρετικό βιβλίο!
(ελπίζω να το τελειώσω γρήγορα, για να πιάσω τα "Διάβασε ένα αγαπημένο μου βιβλίο")
 
Εξαιρετικό το The North Water, παιδιά! Είχε λίγο από Μομπι Ντικ, λίγο από το Νησί των Θησαυρών, λίγο από τον Θαλασσόλυκο και γραμμένο σε μια ιδιαίτερη ρεαλιστική γλώσσα. Αν σας αρέσουν τα περιπετειώδη μυθιστορήματα το The North Water θα σας κρατήσει πολύ καλή συντροφιά.
Συνεχίσω με το Iron Gustav του Χανς Φάλαντα.
 
Ο δράκος της πρεσπας 1: Η κοιλάδα της λάσπης της Ιωάννας Μπουραζοπούλου
 
Last edited:
Top