Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

[Κόρτο Μαλτέζε]

Τρεις (ενδιαφέροντες κι όχι μόνο αναγνωστικά) μήνες μετά το τελευταίο μου ποστ στο νήμα και ενώ βλέπω ότι έχετε αγωνία για το τι διάβαζα τόσο καιρό να σας πω:
1. Γιον Φόσε: Τρία έργα. Συλλογή από τρία θεατρικά έργα. Ενδιαφέρουσα αλλά δεν με ενθουσίασε.
2. Μάρτιν μακ Ντόνα: Ο πουπουλένιος. Θεατρικό έργο από έναν αξιόλογο συγγραφέα. Μου άρεσε πολύ.
3. Β. Γ. Σινμπάλντ: Αούστερλιτς. Πρώτη επαφή με τον συγγραφέα, νομίζω αξιόλογο.
4. Μάριο Βάργκας Γιόσα: Η γιορτή του τράγου. Πολύ ενδιαφέρον μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Η ιστορία της δολοφονίας του δομινικανού δικτάτορα Τρουχίγιο και τα επακόλουθά της.
5. Κρίστα Βόλφ: Κασσάνδρα. Η ιστορία του Τρωικού Πολέμου μέσα από τα μάτια της Κασσάνδρας, όπως τον θυμάται την τελευταία νύχτα της. Πολύ καλό!
6. Άλβαρ Νούνιεθ Καμπέθα ντε Βάκα: Ναυάγια. Αυτοβιογραφική εξιστόρηση από τον Καμπέθα ντε Βάκα των γεγονότων που τον οδήγησαν αιχμάλωτο των Ινδιάνων και περιγραφή των εθίμων τους. Αξιόλογη σαν μαρτυρία για έναν χαμένο κόσμο (ελεγχόμενης αξιοπιστίας βέβαια όπως όλες οι αυτοβιογραφικές αφηγήσεις) όμως η λογοτεχνική του αξία είναι συζητήσιμη.
7. Αντρέ Μπρετόν: Αρκάνα 17. Κείμενο από τον πνευματικό πατέρα του σουρεαλισμού. Δύσκολο στην ανάγνωση, τελικά δεν μου άρεσε καθόλου.
8. Ισμαήλ Κανταρέ: Ο στρατιγός της νεκρής στρατιάς. Πολύ καλό και πολυεπίπεδο βιβλίο. Το απόλαυσα!
9. Α. Β. Γεοσούα: Ταξίδι στο τέλος της χιλιετίας. Αδιάφορο με κάποιους συμβολισμούς που δεν έπιασα.
10. Ζορζ Πέρεκ: Σκέψη / Ταξινόμηση. Εύθυμη συλλογή από κείμενα και άρθρα του Πέρεκ. Δεν μου άρεσαν όλα, αλλά πέρασα καλά διαβάζοντάς το.
11. Σλάβομιρ Μρόζεκ: Ο Ελέφαντας. Συλλογή σατιρικών διηγημάτων για την κατάσταση στην (κομμουνιστική) Πολωνία της δεκαετίας του 1950. Δεν κατάλαβα όλα τα υπονοούμενα, διαβάζεται εύκολα πάντως και είναι αρκετά διασκεδαστικό.
12. Ναντίν Γκόρντιμερ: Ο συντηρητής. Ν. Αφρική αρχές δεκαετίας του 1970. Πολύ δυνατό ανάγνωσμα!

Γενικά το 2019 δεν διαβάζω τόσο όσο τα προηγούμενα χρόνια, όμως μπορώ να πω ότι με ικανοποιεί η ποιότητα μεγάλου μέρους όσων διαβάζω. Από τον Σεπτέμβριο, οπότε και χρονολογείται η προηγούμενη αναφορά μου, διάβασα:

1. Χουαν Ρούλφο: Πέδρο Πάραμο. Εμβληματικό έργο για την ιστορία της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας, αριστούργημα!
2. Πολ Ε. Έρντμαν: Δολοφονήστε το δολάριο. Μέτριο θρίλερ οικονομικού ενδιαφέροντος, από την δεκαετία του 1970. Δείχνει τα χρόνια του.
3. Τόμας Μαν: Ο Ιωσήφ και οι αδελφοί αυτού, τόμος Α:' Οι ιστορίες του Ιακώβ. Το πρώτο μέρος από την επική (και αριστουργηματική) εξιστόρηση της ιστορίας του βιβλικού Ιωσήφ από τον Τόμας Μαν. Στο πρώτο μέρος (όπως φαίνεται κι από τον τίτλο) ασχολείται περισσότερο με τον Ιακώβ
4. Άννα Ζένγκερς: Τράνζιτο. Η αγωνία του πρόσφυγα στην Γαλλία του 1940 ενώ οι Ναζί πλησιάζουν. Πολύ καλό.
5. Τόμας Μαν: Ο Ιωσήφ και οι αδελφοί αυτού, τόμος Β': Ο νεαρός Ιωσήφ. Το δεύτερο (και μικρότερο) μέρος ασχολείται με τα νεανικά χρόνια του Ιωσήφ έως την πώλησή του στους εμπόρους που θα τον μεταφέρουν στην Αίγυπτο.
6. Τόμας Μπέρνχαρτ: Οι παλιοί δάσκαλοι. Ιστορία δωματίου. Πολύ καλό, πραγματικά καταδιασκέδασα κατά την ανάγνωσή του.
7. Μαργκερίτ Ντυράς: Ο εραστής. Καταδικασμένος διαφυλετικός έρωτας στην Γαλλική Ινδοκίνα. Περισσότερο περιγραφή της εποχής παρά σκανδαλοθηρικό, μου άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις.
8. Τόμας Μαν: Ο Ιωσήφ και οι αδελφοί αυτού, τόμος Γ': Ο Ιωσήφ στην Αίγυπτο. Το ταξίδι του Ιωσήφ προς την Αίγυπτο και η ζωή του στον οίκο του Πετεφρή, έως την φυλάκισή του.

Τώρα διαβάζω το βιβλίο της Λουντμίλα Ουλίσκαγια: Η Μήδεια και τα παιδιά της.

 

[Γρίλος]

Ολοκλήρωσα το "Καλοί Οιωνοί", βιβλίο που διαβάζεται ευχάριστα και θα συνεχίσω με το "Ζούσαμε πάντα σ' ένα κάστρο" που είναι και βιβλίο-πρόταση του "Διαβάστε ένα αγαπημένο μου.

 

[Σελεφά]

θα συνεχίσω με το "Ζούσαμε πάντα σ' ένα κάστρο".

Δεν μπόρεσα ποτέ να το τελειώσω. Από τα λίγα βιβλία που άφησα.
Μετά είδα τη ταινία και κάλυψα το κενό.

 

[Αντίβαρο]

Δώσε πληροφορίες για τους ''Δουβλινέζους''.

Ένα βιβλίο που σκιαγραφεί τις λαϊκές ζωές των πρωταγωνιστών. Του έβαλα ένα 3/5 στο goodreads.

 

[Πληθων]

Μόλις τελείωσα την "Υποταγή" του αγαπητού Ουελμπέκ. Μου άρεσε πολύ το ύφος του, η κυνικότητα και η απογοήτευση του ήρωα μου θύμισε Σελίν. Συνεχίζω με "τον χάρτη και την επικράτεια" του ιδίου.

 

[Χανκ Μουντυ]

Τελειωσα το αρκετα καλο, Οι Γιοι της Αραχνης, του Νιλ Γκεϊμαν και θα ξεκινησω το ...καλα, εσυ σκοτωθηκες νωρις, του Χρονη Μισσιου.

 

[Λύρα]

Διαβάζω το Fall, or Dodge in Hell του Neal Stephenson και περιμένω να μου πουν από τη βιβλιοθήκη πότε θα φέρουν το Άγρια της Cheryl Strayed.

 

[Σελεφά]

Οι Γιοι της Αραχνης, του Νιλ Γκεϊμαν.

Πώς σου φάνηκε;
Είχε καλά στοιχεία για σένα;
Προσπάθησα να διαβάσω το Αμερικάνικοι Θεοί του ίδιου και δεν τα κατάφερα.... ούτε καν τη σειρά...

 

[Χανκ Μουντυ]

@Σελεφά

Και τα 2 βιβλια μου αρεσαν. Λιγο περισσοτερο το Ο Πολεμος των Θεων (American Gods). To κυριοτερο στοιχειο που μου ειχε αρεσει στο βιβλιο, ήταν η κεντρικη ιδεα του. Απο εκει και περα, μου αρεσει και ο τροπος γραφης με το μαυρο χιουμορ του συγγραφεα. Αν δεν σου αρεσε το American Gods, τοτε μαλλον δεν χρειαζεται να δοκιμασεις και τους Γιους της Αραχνης.

 

[Σελεφά]

Τα αγόρασα και τα δυο μαζί...

Διάβασα 110 σελίδες... Η κεντρική ιδέα και εμένα μου άρεσε αλλά ήταν αρκετά βαρετό για μένα. Το ίδιο και η σειρά..

 

[Έλλη Μ]

Μετα από μια σειρά βιβλίων που δεν κατάφερα να ολοκληρώσω (Πετρουπολη, Σάμα, Τι ήξερε η Μέιζι), μια ωραιότατη βρογχίτιδα με καθήλωσε στο σπίτι και ως εκ τουτου διάβασα, όσο ημουν νηφάλια, τα παρακάτω:

Η σκιά του ευνούχου, του Καμπρέ. Είναι έργο προγενέστερο του Confiteor αλλα και του Οι φωνές του ποταμού Παμάνο, το οποίο προμηνύει το ύφος αλλά και τη θεματολογία του συγγραφέα. Σε σχέση με τα μεταγενέστερα βιβλία του, μοιάζει πιο «άγουρο», αλλά προκειται για αξιόλογο έργο.
Μετά, διάβασα τα γεγονότα του Μπέρνχαρντ. 31 ιστορίες-σφηνάκια πολύ συμπυκνωμένες. Ενδιαφέρον.
Τέλος, ολοκληρωσα με το Κύδος, την τριλογία της Ρέητσελ Κάσκ, η οποία μου άρεσε πάρα πάρα πολύ. Και τα 3 βιβλία τα διάβασα πολύ γρήγορα, ήταν σα να μην μπορούσα να φρενάρω, με αποτέλεσμα να μην τα έχω αφομοιώσει στο βαθμό που θα ήθελα. Νιώθω ότι μου έχουν ξεφύγει πολλά και σκοπευω να τα ξαναδιαβάσω με την νέα χρονιά. Ωραια γραφει αυτή η Κασκ, βρε παιδί μου!

Τώρα διαβάζω το θέατρο του Σάμπαθ, Φιλιπ Ροθ.

 

[Φαροφύλακας]

7. Μαργκερίτ Ντυράς: Ο εραστής. Καταδικασμένος διαφυλετικός έρωτας στην Γαλλική Ινδοκίνα. Περισσότερο περιγραφή της εποχής παρά σκανδαλοθηρικό, μου άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις.

Δεν διάβασα το βιβλίο. Η ταινία, πάντως, μου άρεσε αρκετά. (Τα είχα γράψει κι εδώ: L'Amant (1992)).

Μετα από μια σειρά βιβλίων που δεν κατάφερα να ολοκληρώσω (Πετρουπολη, Σάμα, Τι ήξερε η Μέιζι)

Δηλ. ας πούμε, δεν έχεις ιδέα τί ήξερε η Μέιζι;

 

[Σελεφά]

Μια χαρά απέδωσε η αρρώστια... Κοιτάμε θετικά

***
Χθες ξεκίνησα το Ο Χάρι Πότερ και η Κάμαρα με τα Μυστικά (τα βιβλία 3-7 τα είχα διαβάσει παλιότερα, οπότε είπα να τελειώνω με τη σειρά) και το βράδυ στο κρεβάτι που ξαπλώνω από τις 9 λόγω κρύου το Dead until Dark της Charlaine Harris σε epub.

Ας ελπίσουμε να τελειώσω και τα άλλα δυο βιβλία που έβαλα στο μάτι για φέτος...

 

[Χανκ Μουντυ]

Τα αγόρασα και τα δυο μαζί...

Διάβασα 110 σελίδες... Η κεντρική ιδέα και εμένα μου άρεσε αλλά ήταν αρκετά βαρετό για μένα. Το ίδιο και η σειρά..

Τοτε, κανε μια προσπαθεια και με τους Γιους. Ποτε δεν ξερεις.

 

[Σελεφά]

@Χανκ Μουντυ

Με την καινούργια χρονιά αν είναι θα το πιάσω.
Το βιβλίο του Νεκροταφείου που είναι του ίδιου μου άρεσε... αν και είναι παραμύθι...

 

[Σαώρη]

Έχω ξεκινήσει το Μέσα στὰ γιασεμιὰ του Πλάτωνα Ροδοκανάκη, ένας λογοτέχνης σχετικά άγνωστος για τους περισσότερους, γεννημένος στα τέλη του 19ου αιώνα, που πέθανε νέος.

 

[Φυσαλίδα]

Μετά το "Μπι όπως μπύρα" του Τομ Ρόμπινς που μου φάνηκε μέτριο αν και ευκολοδιάβαστο, συνεχίζω με "Το σκυλί των Μπάσκερβιλ".

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Διαβάζω το "Η άβυσσος" της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ και για την ώρα δηλώνω μαγεμένος!!

 

[Έλλη Μ]

Βρε βρε το καλο μου το παιδι..

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Για μένα η προσφώνηση ή για την Γιουρσενάρ;;;