Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

@Πεταλούδα , είμαι κοντά στην ολοκλήρωση του πρώτου μέρους!

Από την Χούστβεντ έχω διαβάσει μόνο το Η τυφλόμυγα, (@Έλλη Μ ?) που το βρήκα έτσι κι έτσι.
Οστερ ξεκίνησα με το Η νύχτα των χρησμων, (το προτείνω κι αυτό).
Εριξα μια ματιά στο Λεβιάθαν, και αρχίζει πολύ δυναμικά. Τα τελευταία του είναι που με φοβιζουν, για μένα ειναι hit or miss ?
@Τσίου Δεν εχω διαβάσει την τυφλομυγα ακόμη. Εχω ξεκινησει με τα δοκίμια. Μου αρεσε πολύ το Living, Thinking, Looking. Απο μυθιστορηματα εχω διαβασει μόνο το The Blazing World. Ηταν αρκετά καλό. Στην στοίβα των αδιάβαστων εχω το What I loved.

Τον Οστεν τον εχω παρατησει. Το winter journal μου φανηκε βαρετό.
 
Καταρχάς θα συμφωνήσω με την Τσίου για τα πιο πρόσφατα βιβλία του Όστερ.
Είχα ξεκινήσει παλιά το "Σάνσετ Παρκ" το οποίο μου είχε φανεί τέρμα ηλιθ.. εεεε δεν μου ταίριαξε! :φιρουλί:
Έτσι για ένα διάστημα τον κρατούσα (???) σε απόσταση τον συγγραφέα μέχρι που εμφανίστηκε Τσίου και πρότεινε "Φαντάσματα"!

@Έλλη Μ την Τυφλόμυγα την ψάχνω χρόνια. Έχω μια αμυδρά υποψία (θεία) Έλλη πως θα μου αρέσει!:ναι:

@Λήδα νομίζω η Τυφλόμυγα είναι εξαντλημένο...
 

Φιλιπ

Δαγεροτύπης
από πωλ ώστερ είχα διαβασει τις ιστοριες της Ν.Υόρκης (προσπαθουσα να καταλάβω πως γινεται να ξοδεύτηκε τόσο χαρτί για να τυπωθει κάτι τόσο άχρηστο) και μετά έδωσα μια δεύτερη ευκαιρία με το sunset park οπου το παράτησα πριν φτάσω καν στη μεση.εκει τελείωσε η σχεση μου με τον auster.
τώρα διαβαζω το Iron Gustav του αγαπημένου fallada και φαίνεται να ξεπερνώ το αναγνωστικό μπλοκάρισμα που ειχα εδώ και μήνες..
 
από πωλ ώστερ είχα διαβασει τις ιστοριες της Ν.Υόρκης
Εννοείς μήπως το "Η τριλογία της Νέας Υόρκης";
Γιατί αν εννοείς αυτό, το ένα διήγημα που είχα διαβάσει ήταν εξαιρετικό και ευφυέστατο! Η γραφή του Όστερ ήταν μοναδική όπως και η σπειροειδής εξέλιξη του διηγήματος.
 

Φιλιπ

Δαγεροτύπης
ναι αυτό,η τριλογία.το μυαλό μου διέγραψε και τον τίτλο :ωραίος:
απαπα,δεν ειναι για μενα ο auster
 
Διαβασα την "Καρι" του Στιβεν Κινγκ. Ειχα πολλά χρόνια να διαβασω Κινγκ και όπως και τότε έτσι και τώρα με άφησε αδιάφορο. Δεν ήταν κακό αλλά ουτε και κάτι ιδιαίτερο. Ολοι οι χαρακτήρες αντιπαθητικοί εκτος της Καρι που ήταν και η μόνη που σου προκαλουσε το ενδιαφερον να μάθεις την εξελιξή της. Στα μεγάλα μειον του βιβλίου ήταν οτι απο την αρχή της ιστορίας παρεμβαλλονταν δημοσιεύματα εφημεριδων που σου αποκαλυπταν το τι θα γινει στο τέλος και την καταληξη των ηρώων, χανοντας έτσι το όποιο στοιχείο της αγωνιας και της εκπληξης. Δεν μπορω να καταλάβω γιατι ο Κινγκ το έκανε αυτό, σαν να σαμπόταρε το βιβλίο του. Επισης αν και αυτο είναι απο τα μικρά σε εκταση βιβλία του πάλι σε καποια σημεία φλυαρούσε, ξερω οτι ειναι λιγο πολυλογας φανταζομαι τι θα γινεται στα αλλα βιβλία του που είναι και τούβλα. Εδω τελείωσα με τον Κινγκ δεν νομίζω να ξαναδιαβασω κατι δικό του.
 
μέχρι που εμφανίστηκε Τσίου και πρότεινε "Φαντάσματα"!
Διορθωση: μέχρι που εμφανίστηκε η Τσίου, που ήξερε ότι το είχα χρόνια στο ράφι :οργή: (:αγκαλιά: νομίζω η κουβέντα είχε πάει στα φαντάσματα όταν συζητούσαμε για καλά μικρά βιβλια )
@Λήδα, ευχαριστω, θα ρίξω μια ματιά στο δοκίμιο που ανεφερες. Δεν ήξερα ότι έχει βουτήξει πόδι και σε αυτά τα νερά.
 
Τελείωσα το απλά συγκλονιστικό " Οι Μολυβένιοι Στρατιώτες" της Σβετλάνα Αλεξιεβιτς και συνεχίζω με το Second- Hand Time της ίδιας. Η Αλεξιεβιτς είναι ίσως η πιο αξία κάτοχος Νόμπελ του 21ου αιώνα. :πάνω:
 
Εντάξει, μπορεί να μη γράφει λογοτεχνία με τη στενή έννοια του όρου, να φτιάχνει δικούς της χαρακτήρες, κόσμους και τα λοιπά, ωστόσο αυτό δεν την κάνει λιγότερο συγγραφέας από τους υπόλοιπους. Στα βιβλία της δίνει φωνή σε ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες δεν θα μπορούσαν να πουν αυτά που έχουν να πουν κι έβγαλε στο φως την αθέατη, καθημερινή όψη της Σοβιετικής Ένωσης. Τέλος πάντων, προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ, και το Τσερνόμπιλ και οι Μολυβένιοι Στρατιώτες της είναι καταπληκτικά βιβλία και χαίρομαι που κέρδισε το νόμπελ κι έτσι έγινε περισσότερο γνωστή και ο κόσμος, ανάμεσα τους κι εγώ, είχε τη δυνατότητα να διαβάσει βιβλία τα οποία δύσκολα θα έπιαναν στα χέρια τους.
Εδώ έδωσαν στον Μπομπ Ντίλαν το νόμπελ, στη Σβετλάνα κολλάμε; :νατώρα::χαχα:
 
Διαβάζω τα δυο τελευταία διηγήματα από το "King in Yellow" που το είχα παρατήσει. :)

Από το συγκεκριμένο βιβλίο κι η υπογραφή που έχω εδώ και καιρό:
"Ah," she said, "to come is easy and takes hours; to go is different—and may take centuries."
Robert W. Chambers, The King in Yellow

Πώς σου φαίνονται οι ελληνικές εκδόσεις του βιβλίου;
 
Διαβάζω την ''Μορφωμένη'' της Tara Westover, περιγράφει τη ζωή της ίδιας της συγγραφέως που μεγάλωσε σε μία σκληροπυρηνική οικογένεια Μορμόνων και της προσπάθειά της να ξεφύγει από όλη αυτή την κάτασταση, να μορφωθεί και να αλλάξει ουσιαστικά την ζωή της.

Είναι ενδιαφέρον ανάγνωσμα, κυρίως αν σκεφτείς ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία, διαπιστώνεις τις συνέπειες του φονταμενταλισμού και της έλλειψης παιδείας σε όλο τους το μεγαλείο.
 
Διαβάζω την ''Μορφωμένη'' της Tara Westover, περιγράφει τη ζωή της ίδιας της συγγραφέως που μεγάλωσε σε μία σκληροπυρηνική οικογένεια Μορμόνων και της προσπάθειά της να ξεφύγει από όλη αυτή την κάτασταση, να μορφωθεί και να αλλάξει ουσιαστικά την ζωή της.

Είναι ενδιαφέρον ανάγνωσμα, κυρίως αν σκεφτείς ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία, διαπιστώνεις τις συνέπειες του φονταμενταλισμού και της έλλειψης παιδείας σε όλο τους το μεγαλείο.
Απ'οτι άκουσα είναι μια απίστευτη ριζοσπαστική ιστορία. Θα ήθελα να μάθω τι εντυπώσεις σου άφησε καθώς είναι μέσα στην λίστα μου.
 
@Βασίλισσα Προς το παρόν έχω διαβάσει περίπου το 1/5 του βιβλίου ( είναι συνολικά 500 σελίδες) και έχω εντυπωσιαστεί από τη σκληρότητα και την παράνοια του τρόπου ζωής της οικογένειας: δεν πήγαιναν ποτέ σε γιατρό ή νοσοκομεία, συγκέντρωναν τρόφιμα για κάποιον επικείμενο πόλεμο από τους ομοσπονδιακούς και διάφορα άλλα που χρήζουν ψυχιατρικής ανάλυσης, κάτι που το υποννοεί και η ίδια η συγγραφέας .
Νομίζω ότι θα στο προτείνω με την λογική ότι έρχεσαι σε επαφή με μία εντελώς διαφορετική πραγματικότητα, που είναι όμως κομμάτι του συνοθυλεύματος της αμερικανικής κοινωνίας (Μορμόνοι, Άμις κτλ).

Προσωπικά το διαβάζω ακατάπαυστα!
 
Εγω πάντως χωρις να το έχω διαβάσει αλλά απο αυτα που έχω ακούσει για την "Μορφωμενη", είναι οτι η ιστορία της μπάζει απο παντού. Ειναι τόσο εξωπραγματική που αποκλειεται να είναι αληθινά όλα αυτά που περιγραφει. Η τελος πάντων να τα έχει φουσκώσει αρκετά.
 
Εγω πάντως χωρις να το έχω διαβάσει αλλά απο αυτα που έχω ακούσει για την "Μορφωμενη", είναι οτι η ιστορία της μπάζει απο παντού. Ειναι τόσο εξωπραγματική που αποκλειεται να είναι αληθινά όλα αυτά που περιγραφει. Η τελος πάντων να τα έχει φουσκώσει αρκετά.
Σίγουρα δεν μπορώ να επιβεβαιώσω ή να αρνηθώ την αποψή σου Χρυσόστομε, από την άλλη πλευρά όμως και τα μισά από αυτά που περιγράφονται να είναι πραγματικά, δεν παύει η ιστορία να είναι συγκλονιστική. Έπειτα, υπάρχουν αποδεδειγμένα οικογένειες στην Αμερική που ζουν και εργάζονται δημιουργώντας καταφύγια και συγκεντρώνοντας τρόφιμα, επειδή πιστεύουν ακλόνητα ότι θα γίνει ο Γ' παγκόσμιος πόλεμος ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Όπως επίσης στην δημοσιότητα έρχονται κατά καιρούς και διάφορες ιστορίες για κλειστές θρησκευτικές σέκτες και τον ακραίο τρόπο ζωής που ακολουθούν. Υπό αυτή την οπτική γωνία το βιβλίο - κατά την προσωπική μου άποψη πάντα-αξίζει να διαβαστεί, και πάντα με την ανάλογη κριτική σκέψη!
 
Τελείωσα χθες το βραδυ το βιβλιο Τhe Age of Surveillance Capitalism της Shoshana Zuboff. Είναι τεράστιο 525 σελίδες + κάπου 180 σελίδες σημειώσεις και βιβλιογραφία. Δεν ξέρω αν ασχολείται ή αν ενδιαφέρεται κανείς με την συλλογή προσωπικών δεδομένων από εταιρείες όπως οι Google και Facebook καθώς και πως τα χρησιμοποιούν και τα επεξεργάζονται ώστε να προωθούν διαφημιστικά μηνύματα και προϊόντα ανάλογα με το προφίλ και τις προτιμήσεις του κάθε χρήστη. Είναι ένας απο τους λόγους που σταμάτησα πριν 4 χρόνια να χρησιμοποιώ το Google και το Facebook μαζι με ολα τα παρακλάδια του.

Anyway, το βιβλίο είναι καταπληκτικό και αν ενδιαφέρει κάποιον/α το θέμα της διαφύλαξης των προσωπικών δεδομένων και πως τα χρησιμοποιούν οι μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες για να αυξήσουν την επιρροή τους και τα κέρδη τους, το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
 
@Δουλτσινέα συμφωνω σε αυτά που λες, σιγουρα υπάρχουν αυτές οι περιπτώσεις που περιγράφεις και απο αυτή την σκοπιά θα έχει το ενδιαφερον του. Εγω απλως αναφερθηκα για την αυθεντικότητα της ιστορίας της γιατι έχω ακουσει πολλές αμφισβητησεις. Τελος παντων όπως και να έχει ελπίζω να σου αρέσει και το υπόλοιπο βιβλίο.
 
Διαβασα το "Παντα ο διαβολος" του Ντοναλντ Ρει Πολοκ. Πολυ δυνατο βιβλιο, ζοφερο, εφιαλτικό, ολη η σκοτεινιά της ανθρωπινης ψυχής. Δεν το περιμενα να μου αρεσει τόσο πολύ αλλα πραγματικά με καθηλωσε. Οι ιστοριες ενος τσουρμου περιθωριακών ανθρωπων της αμερικανικης επαρχίας οι οποίες συνδεονται μεταξύ τους. Δολοφονοι, βιαστες, διεφθαρμενοι αστυνομικοί, φανατικοί θρηκοληπτοι, ιεροκυρηκες ολα σε ενα εκρηκτικό μιγμα. Περισσοτερο κοινωνικό θα έλεγα και όχι αστυνομικό.
Υ.Γ. Το εξωφυλλο το αδικεί το βιβλίο.
 
Top