Τέλειο το Χόμπιτ. Ναι, είναι μια ευχάριστη περιπέτεια, αλλά δεν είναι δα και τόσο παιδικό. Συνδέεται πολύ στενά με τον άρχοντα, είναι το prequel. Με το κανιβαλλικές τάσεις εννοείς ότι τα γκόλουμ και τα τελώνια θέλουν να φάνε τους ήρωες; Τέτοιες ανθρωποφαγικές τάσεις έχουν όλοι οι κακοί γίγαντες στα παραμύθια, οπότε εγώ όταν το διάβασα δεν κώλωσα με τίποτε, ούτε τρόμο βρήκα. Δεν νομίζω ότι ο άρχοντας των δαχτυλιδιών είναι τόσο πιο "σοβαρός" απ' το Χόμπιτ... Και εδώ που τα λέμε, τι εννοείς σοβαρό: πιο μελαγχολικό, ας πούμε; Απλώς είναι λίγο μεγάλο για παιδί.Ολοκληρώνω το Hobbit καθώς το έχω φτάσει μετά την μέση.
'Εχω να πώ τα εξής :
Είναι αρκετά ευχάριστο, διαφέρει σε ένα βαθμό από τις ταινίες του Peter Jackson και δεν θα το χαρακτήριζα "παιδικό".
Βέβαια επειδή ακριβώς είναι ευχάριστο, ανήκει στην κατηγορία της φαντασίας, έχει δράκους,θησαυρούς και δεν έχει σέξ και πολύ βία, είναι προσιτό και για παιδιά.
Το Witcher για παράδειγμα είναι πιο δύσκολο να το διαβάσουν παιδιά γιατί έχει σέξ και βία.Το ίδιο και το Game of Thrones.Ειδικά για το σέξ...
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως το Hobbit δεν διαβάζεται και από ενήλικες, κάθε άλλο. Είναι φορές που και εμείς οι ενήλικες θέλουμε να χαλαρώσουμε, διαβάζοντας μια ευχάριστη περιπέτεια.
Επιπλέον περιέχει κανιβαλικές τάσεις που μπορεί να επηρεάσουν μικρότερες ηλικίες πχ από Gollum ή Τελώνια (Goblins) και έχει και λίγο τρόμο.
Εγώ ξεκίνησα να το διαβάζω γιατί είναι σαν εισαγωγή στον κόσμο του πιο "σοβαρού" από ότι λένε 'Αρχοντα των Δαχτυλιδιών.
Τέλειο το Χόμπιτ. Ναι, είναι μια ευχάριστη περιπέτεια, αλλά δεν είναι δα και τόσο παιδικό. Συνδέεται πολύ στενά με τον άρχοντα, είναι το prequel. Με το κανιβαλλικές τάσεις εννοείς ότι τα γκόλουμ και τα τελώνια θέλουν να φάνε τους ήρωες; Τέτοιες ανθρωποφαγικές τάσεις έχουν όλοι οι κακοί γίγαντες στα παραμύθια, οπότε εγώ όταν το διάβασα δεν κώλωσα με τίποτε, ούτε τρόμο βρήκα. Δεν νομίζω ότι ο άρχοντας των δαχτυλιδιών είναι τόσο πιο "σοβαρός" απ' το Χόμπιτ... Και εδώ που τα λέμε, τι εννοείς σοβαρό: πιο μελαγχολικό, ας πούμε; Απλώς είναι λίγο μεγάλο για παιδί.
Α, το εγώ ο Κλαύδιος λες, φαντάζομαι, όχι τις συνέχειες του. Πράγματι, πολύ ωραίο βιβλίο, διασκεδαστικό και επιμορφωτικό ταυτόχρονα. Αν και το αγαπώ και το έχω διαβάσει πολλές φορές, κάποια στιγμή με φρίκαρε το βασανιστήριο που κανε ο Τιβέριος σε έναν ψαρά και από τότε δεν το έχω ξαναδιαβάσει.Συνεχίζω τον Κλαύδιο
θαρρώ έκαμα καλή επιλογή βιβλίου,αν παραβλέψει κανείς τον πανικό από ονόματα χαρακτήρων και γενεαλογικών δέντρων
καθώς και το ότι σε πολλά σημεία η περιγραφή γίνεται τόσο λεπτομερής και είναι λες και διαβάζεις εφημερίδα,ο Ρομπερτος ρίχνει
μια διεισδυτική ματιά στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία,
το βιβλίο άπτεται πολλών θεμάτων όπως οικογενειακοί δεσμοί,διαπαιδαγώγηση,φιλία,διακυβέρνηση και μεταξύ άλλων λίγη γεωγραφία της εποχής.
Ανυπομονώ να κάνει την είσοδό της η Μεσσαλίνα
Γεια σου βρε λαρτζ.Τώρα αυτό με τα αστεράκια με μπερδεύει λίγο αλλά κάπου 2-3 θα έλεγα. (άντε 3 επειδή είμαι λαρτζ).