Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Συνεχίζω τον Κλαύδιο
θαρρώ έκαμα καλή επιλογή βιβλίου,αν παραβλέψει κανείς τον πανικό από ονόματα χαρακτήρων και γενεαλογικών δέντρων
καθώς και το ότι σε πολλά σημεία η περιγραφή γίνεται τόσο λεπτομερής και είναι λες και διαβάζεις εφημερίδα,ο Ρομπερτος ρίχνει
μια διεισδυτική ματιά στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία,
το βιβλίο άπτεται πολλών θεμάτων όπως οικογενειακοί δεσμοί,διαπαιδαγώγηση,φιλία,διακυβέρνηση και μεταξύ άλλων λίγη γεωγραφία της εποχής.
Ανυπομονώ να κάνει την είσοδό της η Μεσσαλίνα
θαρρώ έκαμα καλή επιλογή βιβλίου,αν παραβλέψει κανείς τον πανικό από ονόματα χαρακτήρων και γενεαλογικών δέντρων
καθώς και το ότι σε πολλά σημεία η περιγραφή γίνεται τόσο λεπτομερής και είναι λες και διαβάζεις εφημερίδα,ο Ρομπερτος ρίχνει
μια διεισδυτική ματιά στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία,
το βιβλίο άπτεται πολλών θεμάτων όπως οικογενειακοί δεσμοί,διαπαιδαγώγηση,φιλία,διακυβέρνηση και μεταξύ άλλων λίγη γεωγραφία της εποχής.
Ανυπομονώ να κάνει την είσοδό της η Μεσσαλίνα
Καθώς ο Χίτλερ επιχειρούσε να κατακτήσει το δυτικό κόσμο, οι στρατιές του λεηλατούσαν μεθοδικά τα κορυφαία έργα τέχνης στην Ευρώπη, από αριστουργήματα του Μιχαήλ Άγγελου και του Ντα Βίντσι μέχρι έργα του Βαν Άικ και του Βερμέερ, τα οποία κλάπηκαν για λογαριασμό του Φίρερ.
Τα μέλη της ομάδας Μνημείων Άνδρες είχαν εντολές από τον πρόεδρο Ρούσβελτ και την υποστήριξη του στρατηγού Αϊζενχάουερ, όμως δε διέθεταν οχήματα, καύσιμα, γραφομηχανές ή εξουσία. Επιδόθηκαν με σθένος σε έναν αγώνα δρόμου με αντίπαλο το χρόνο, με στόχο τη διάσωση των μεγαλύτερων πολιτιστικών θησαυρών του κόσμου από την καταστροφή στα χέρια φανατικών Ναζί. Αυτοί οι απρόσμενοι ήρωες άφησαν πίσω τους επιτυχημένες σταδιοδρομίες και κατευθύνθηκαν στο επίκεντρο του πολέμου, διακινδυνεύοντας --και σε ορισμένες περιπτώσεις χάνοντας- τις ζωές τους.
Αυτή είναι η ιστορία τους.
Τα μέλη της ομάδας Μνημείων Άνδρες είχαν εντολές από τον πρόεδρο Ρούσβελτ και την υποστήριξη του στρατηγού Αϊζενχάουερ, όμως δε διέθεταν οχήματα, καύσιμα, γραφομηχανές ή εξουσία. Επιδόθηκαν με σθένος σε έναν αγώνα δρόμου με αντίπαλο το χρόνο, με στόχο τη διάσωση των μεγαλύτερων πολιτιστικών θησαυρών του κόσμου από την καταστροφή στα χέρια φανατικών Ναζί. Αυτοί οι απρόσμενοι ήρωες άφησαν πίσω τους επιτυχημένες σταδιοδρομίες και κατευθύνθηκαν στο επίκεντρο του πολέμου, διακινδυνεύοντας --και σε ορισμένες περιπτώσεις χάνοντας- τις ζωές τους.
Αυτή είναι η ιστορία τους.
Διάβασα τον πρώτο τόμο του 1Q84 του Χαρούκι Μουρακάμι. Πολύ ωραίο, αν και αλλόκοτο. Μου θυμίζει αρκετά αστυνομικό, καθώς αρχίζει να ξετυλίγεται το μυστήριο του τι γίνεται μέσα στο πολιτικό κόμμα που μεταβλήθηκε σε θρησκευτική αίρεση. Είναι και επίκαιρο, καθώς ένα πολύ σημαντικό θέμα που θίγει είναι η βία από τους άντρες προς τις γυναίκες. Το μόνο κακό είναι ότι έμεινα σε σημείο κλειδί, και τώρα θέλω και τους υπόλοιπους τόμους γκννια.
Διάβασα επίσης την βαλκανική τριλογία της Ολίβια Μάνινγκ. Μου άρεσε περισσότερο το τμήμα που διαδραματίζεται στη Ρουμανία, στην Ελλάδα ήταν πιο κλειστοφοβικό και μελαγχολικό, με νευρίασε και λίγο γιατί σκεφτόμουν "εσείς θα φύγετε, οι Έλληνες τι να πουνε που θα περάσουν κατοχή".
Τώρα διαβάζω κάτι παιδικά βιβλία που έχω της σειράς "Ο Μικρός βρικόλακας".
Διάβασα επίσης την βαλκανική τριλογία της Ολίβια Μάνινγκ. Μου άρεσε περισσότερο το τμήμα που διαδραματίζεται στη Ρουμανία, στην Ελλάδα ήταν πιο κλειστοφοβικό και μελαγχολικό, με νευρίασε και λίγο γιατί σκεφτόμουν "εσείς θα φύγετε, οι Έλληνες τι να πουνε που θα περάσουν κατοχή".
Τώρα διαβάζω κάτι παιδικά βιβλία που έχω της σειράς "Ο Μικρός βρικόλακας".
Ολοκληρώνω το Hobbit καθώς το έχω φτάσει μετά την μέση.
'Εχω να πώ τα εξής :
Είναι αρκετά ευχάριστο, διαφέρει σε ένα βαθμό από τις ταινίες του Peter Jackson και δεν θα το χαρακτήριζα "παιδικό".
Βέβαια επειδή ακριβώς είναι ευχάριστο, ανήκει στην κατηγορία της φαντασίας, έχει δράκους,θησαυρούς και δεν έχει σέξ και πολύ βία, είναι προσιτό και για παιδιά.
Το Witcher για παράδειγμα είναι πιο δύσκολο να το διαβάσουν παιδιά γιατί έχει σέξ και βία.Το ίδιο και το Game of Thrones.Ειδικά για το σέξ...
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως το Hobbit δεν διαβάζεται και από ενήλικες, κάθε άλλο. Είναι φορές που και εμείς οι ενήλικες θέλουμε να χαλαρώσουμε, διαβάζοντας μια ευχάριστη περιπέτεια.
Επιπλέον περιέχει κανιβαλικές τάσεις που μπορεί να επηρεάσουν μικρότερες ηλικίες πχ από Gollum ή Τελώνια (Goblins) και έχει και λίγο τρόμο.
Εγώ ξεκίνησα να το διαβάζω γιατί είναι σαν εισαγωγή στον κόσμο του πιο "σοβαρού" από ότι λένε 'Αρχοντα των Δαχτυλιδιών.
'Εχω να πώ τα εξής :
Είναι αρκετά ευχάριστο, διαφέρει σε ένα βαθμό από τις ταινίες του Peter Jackson και δεν θα το χαρακτήριζα "παιδικό".
Βέβαια επειδή ακριβώς είναι ευχάριστο, ανήκει στην κατηγορία της φαντασίας, έχει δράκους,θησαυρούς και δεν έχει σέξ και πολύ βία, είναι προσιτό και για παιδιά.
Το Witcher για παράδειγμα είναι πιο δύσκολο να το διαβάσουν παιδιά γιατί έχει σέξ και βία.Το ίδιο και το Game of Thrones.Ειδικά για το σέξ...
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως το Hobbit δεν διαβάζεται και από ενήλικες, κάθε άλλο. Είναι φορές που και εμείς οι ενήλικες θέλουμε να χαλαρώσουμε, διαβάζοντας μια ευχάριστη περιπέτεια.
Επιπλέον περιέχει κανιβαλικές τάσεις που μπορεί να επηρεάσουν μικρότερες ηλικίες πχ από Gollum ή Τελώνια (Goblins) και έχει και λίγο τρόμο.
Εγώ ξεκίνησα να το διαβάζω γιατί είναι σαν εισαγωγή στον κόσμο του πιο "σοβαρού" από ότι λένε 'Αρχοντα των Δαχτυλιδιών.
Last edited:
Λοιπόν.... τελείωσα το Αγώνες Πείνας... μου άρεσε. μου αρέσει που είχα; σχολιάσει σε άλλη ανάρτηση ότι δε θα διάβαζα βιβλίο τύπου Αγώνες Πείνας.
Πέρα από την πλάκα για εφηβικό είναι καλό... το 1ο... για τα άλλα δε ξέρω... αν και σίιιιγουρα αν τα διαβάσω (ήδη με γανιάζει ο κολλητός) θα ξενερώσω όπως ξενέρωσα και στη ταινία με το ερωτικό τρίγωνο.... καλά και με τις ίδιες τις ταινίες είχα θέμα... Και απορώ γιατί το κάνουν οι συγγραφείς, αφού πάντα ξέρουμε με ποιον θα καταλήξει η ηρωίδα. Δεν έχω πέσει ποτέ από τα σύννεφα από την επιλογή του συντρόφου.
Τέλος πάντων, για εφηβικό είναι καλό όπως είπα.... κάνει και μια προβολή της σύγχρονης κοινωνίας με τα social media... δε ξέρω αν ήταν αυτή η πρόθεση της Κόλλινς, αλλά ταιριάζει... ίσως και όχι βασικά γιατί το βιβλίο γράφτηκε το 2008... το fb έγινε το 2007 είχε απήχηση αλλά η έκτασή της πήρε μορφή 2-3 χρόνια μετά... βέβαια είχαμε ήδη το my space (???) Εκτός τι να πω αν έβλεπε μπροστά η συγγραφέας.
Το ερώτημα που έχω τώρα είναι... Ποιο βιβλίο να διαβάσω τώρα;
Βιβλιοδιχάστηκα πάλι...
Σκοπεύω να διαλέξω κάποιο από τα παρακάτω:
Fatherland του Ρόμπερτ Χάρις
ή
Ημερολόγιο Αφανισμού του Τζέρεμι Ρομπερτ Τζόνσον
Πέρα από την πλάκα για εφηβικό είναι καλό... το 1ο... για τα άλλα δε ξέρω... αν και σίιιιγουρα αν τα διαβάσω (ήδη με γανιάζει ο κολλητός) θα ξενερώσω όπως ξενέρωσα και στη ταινία με το ερωτικό τρίγωνο.... καλά και με τις ίδιες τις ταινίες είχα θέμα... Και απορώ γιατί το κάνουν οι συγγραφείς, αφού πάντα ξέρουμε με ποιον θα καταλήξει η ηρωίδα. Δεν έχω πέσει ποτέ από τα σύννεφα από την επιλογή του συντρόφου.
Τέλος πάντων, για εφηβικό είναι καλό όπως είπα.... κάνει και μια προβολή της σύγχρονης κοινωνίας με τα social media... δε ξέρω αν ήταν αυτή η πρόθεση της Κόλλινς, αλλά ταιριάζει... ίσως και όχι βασικά γιατί το βιβλίο γράφτηκε το 2008... το fb έγινε το 2007 είχε απήχηση αλλά η έκτασή της πήρε μορφή 2-3 χρόνια μετά... βέβαια είχαμε ήδη το my space (???) Εκτός τι να πω αν έβλεπε μπροστά η συγγραφέας.
Το ερώτημα που έχω τώρα είναι... Ποιο βιβλίο να διαβάσω τώρα;
Βιβλιοδιχάστηκα πάλι...
Σκοπεύω να διαλέξω κάποιο από τα παρακάτω:
Fatherland του Ρόμπερτ Χάρις
ή
Ημερολόγιο Αφανισμού του Τζέρεμι Ρομπερτ Τζόνσον
Τέλειο το Χόμπιτ. Ναι, είναι μια ευχάριστη περιπέτεια, αλλά δεν είναι δα και τόσο παιδικό. Συνδέεται πολύ στενά με τον άρχοντα, είναι το prequel. Με το κανιβαλλικές τάσεις εννοείς ότι τα γκόλουμ και τα τελώνια θέλουν να φάνε τους ήρωες; Τέτοιες ανθρωποφαγικές τάσεις έχουν όλοι οι κακοί γίγαντες στα παραμύθια, οπότε εγώ όταν το διάβασα δεν κώλωσα με τίποτε, ούτε τρόμο βρήκα. Δεν νομίζω ότι ο άρχοντας των δαχτυλιδιών είναι τόσο πιο "σοβαρός" απ' το Χόμπιτ... Και εδώ που τα λέμε, τι εννοείς σοβαρό: πιο μελαγχολικό, ας πούμε; Απλώς είναι λίγο μεγάλο για παιδί.
Δεν έχω διαβάσει τον άρχοντα ακόμα αλλά ψάχνοντας σε αγγλικά forum λένε πως στον άρχοντα το ύφος γραφής είναι πιο ώριμο και οι ήρωες αντιμετωπίζουν πιο σοβαρές καταστάσεις. Επιπλέον υπάρχει και το ρομαντικό στοιχείο.Γενικότερα είναι πιο σκοτεινό και "τρομακτικό" και ο τρόπος γραφής πιο ώριμος.
Όσον αφορά το ανθρωποφαγικό στοιχείο, έχεις δίκιο πχ ο Λύκος απειλεί την Κοκκινοσκουφίτσα σε κλασικό παιδικό παραμύθι απλά κάποια παιδιά μπορεί να τα τρομοκρατήσει κατά την γνώμη μου η ιδέα του να φαγωθεί ο ήρωας από το gollum.
Το τρομακτικό στο οποίο αναφέρθηκα είναι πως ανατρίχιασα όταν οι Νάνοι , για παράδειγμα έπρεπε να μπούν
μόνοι τους στο μυστηριώδες δάσος του μεγάλου φόβου χωρίς τον Gandalf.
οι λύκοι.
Αν ήμουν 10 χρονών πχ μπορεί να έβλεπα εφιάλτες μετά από αυτό. Δεν είναι μια νεραϊδοιστορία που οι ήρωες περνούν μαγικά και ωραία αλλά αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο διάβα.
Last edited:
Καποια απο τα βιβλία που διάβασα τελευταία.
Τιποτα - Γιαννε Τελλερ 2/5
Ακου τους νεκρούς - Μπελιντα Μπάουερ 3/5
Ψωμι , παιδεια, ελευθερια - Μαρκαρης 2/5
Ολεθρος. Η Ευρωπη μετα τον δευτερο παγκοσμιο πόλεμο - Κιθ Λοου 5/5
Ο δρόμος - Κορμακ Μακ Καρθι 3/5
Σ'αφησα - Κλερ Μακιντος 2/5
Καιν και Αβελ - Τζεφρυ Αρτσερ 3/5
Τιποτα - Γιαννε Τελλερ 2/5
Ακου τους νεκρούς - Μπελιντα Μπάουερ 3/5
Ψωμι , παιδεια, ελευθερια - Μαρκαρης 2/5
Ολεθρος. Η Ευρωπη μετα τον δευτερο παγκοσμιο πόλεμο - Κιθ Λοου 5/5
Ο δρόμος - Κορμακ Μακ Καρθι 3/5
Σ'αφησα - Κλερ Μακιντος 2/5
Καιν και Αβελ - Τζεφρυ Αρτσερ 3/5
Α, το εγώ ο Κλαύδιος λες, φαντάζομαι, όχι τις συνέχειες του. Πράγματι, πολύ ωραίο βιβλίο, διασκεδαστικό και επιμορφωτικό ταυτόχρονα. Αν και το αγαπώ και το έχω διαβάσει πολλές φορές, κάποια στιγμή με φρίκαρε το βασανιστήριο που κανε ο Τιβέριος σε έναν ψαρά και από τότε δεν το έχω ξαναδιαβάσει.
Πάντως να ξέρεις, οι απεικονίσεις του χαρακτήρα των προσώπων, ιδίως της Λιβίας, οι σύγχρονοι ιστορικοί λένε ότι δεν είναι ακριβείς. Βασίζεται σε αρχαίους ιστορικούς, για αυτό χρησιμοποιεί αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Αν θέλεις να δεις μια διαφορετική, πιο αντικειμενική, οπτική σε ετούτη την τρομερή βασιλική οικογένεια διάβασε το βιβλίο ιστορίας του JPVD Balson Ρωμαίες γυναίκες: η ιστορία και τα έθιμά τους.
Ξέμεινα από βιβλία τρόμου(οπότε επιτέλους θα κοιμηθώ χωρίς εφιάλτες) και ξεκίνησα κάτι πιο "ευχάριστο και φωτεινό", τον "Φαντομά" των Πιερ Συβέστρ και Μαρσέλ Αλλέν
Το μπλουζ της πεταλούσας του Μάρκου Κρητικού.
Μια μικρή σύνοψη των εντυπώσεών μου: Στα συν του. Έχει ευχάριστο τρόπο γραφής με καλό χιούμορ και σαρκασμό. Είναι μικρό και διαβάζεται εύκολα. (στο ταξίδι μου με το πλοίο μέσα σε λίγες ώρες και μου έμειναν καμιά 30αριά σελίδες από τις 230). Τα μπλουζ (σαν στοιχείο της πλοκής).
Στα μείον του: α) όχι ιδιαίτερα πρωτότυπη πλοκή (μία από τα ίδια - κύκλωμα μαστρωπίας και ναρκωτικών που πρέπει να εξιχνιάσει ο ήρωας (μη βαράτε - δεν είναι σπόιλερ, το λέει μέχρι και στη σύνοψη). β) πολύ κλισέ ήρωες. Ο ντετέκτιβ μ**νακιας μπεκρής μέχρι βαρετού υπερθετικού βαθμού (σχεδόν στο μισό βιβλίο μιλάει για ποτό αν δεν τον δέρνουν ή δέρνει), οι μισές (ή ίσως όλες) οι femmes fatales, οι κακοί (σημαδεμένοι, ή κτήνη όρθια, ή σατανικοί εγκέφαλοι της καλής κοινωνίας υπεράνω υποψίας). γ) Εκτός από κλισέ είναι και πολύ "ρηχοί" όλοι οι ήρωες. δ) πλοκή που κάπου κολλάει και επαναλαμβάνεται (όλο κάποιος/α δέρνεται), όλο μπαρ πιώμα και κάπνισμα, όλο νουάρ (και καλά).
Τώρα αυτό με τα αστεράκια με μπερδεύει λίγο αλλά κάπου 2-3 θα έλεγα. (άντε 3 επειδή είμαι λαρτζ).
Γεια σου βρε λαρτζ.
Πού πήγες και το πέτυχες αυτό το βιβλίο; Πρώτη φορά το βλέπω.