Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Διαβασα την "Λεσχη φονων της Πεμπτης". Πρωτοτυπο, αφου βασικοι ηρωες είναι μια παρέα ηλικιωμενων, χιουμοριστικό και διασκεδαστικο. Μεχρι την μέση μου άρεσε αρκετα, μετα με έχασε καπου. Το αστυνομικό μυστηριο περιπλέχτηκε πολύ και κάπου μπερδευτηκα. Φταιει και η κακή μεταφραση του Κορτω (αν και τον θεωρω καλό μεταφραστη, δεν ξέρω εδώ τι πήγε στραβα) που καθιστά την αναγνωση δυσκολη. Τρια με τεσσερα αστερακια αλλά επειδη και εγω είμαι λαρτζ τεσσερα. Μαλλον πολλά έβαλα, τελος πάντων ας πάει.
Τωρα θα διαβασω το "Θαλαμος αρ.6" του Τσεχοφ.
Τωρα θα διαβασω το "Θαλαμος αρ.6" του Τσεχοφ.
@Χρυσόστομος ευχαριστώ 
για την πολύ κατατοπιστική σου ανάρτηση. Το φλέρταρα έντονα το συγκεκριμένο βιβλίο. Έχει πέσει και αρκετή διαφήμιση (το έχω ακούσει από δυο τρεις μεριές που είναι αξιόπιστες). Πιθανολογώ ότι αυτό με τη μετάφραση έχει να κάνει με τις βιασύνες να κυκλοφορήσουν συγκεκριμένο μήνα - άρα σφιχτά deadlines και προχειροδουλειά. Το έχω κατά νου, αλλά πέφτει στη λίστα των προτεραιοτήτων.
για την πολύ κατατοπιστική σου ανάρτηση. Το φλέρταρα έντονα το συγκεκριμένο βιβλίο. Έχει πέσει και αρκετή διαφήμιση (το έχω ακούσει από δυο τρεις μεριές που είναι αξιόπιστες). Πιθανολογώ ότι αυτό με τη μετάφραση έχει να κάνει με τις βιασύνες να κυκλοφορήσουν συγκεκριμένο μήνα - άρα σφιχτά deadlines και προχειροδουλειά. Το έχω κατά νου, αλλά πέφτει στη λίστα των προτεραιοτήτων.
Πολύ ωραίο το συγκεκριμένο.
Τον 'Αρχοντα των Δαχτυλιδιών διαβάζω αυτές τις μέρες, τον πρώτο τόμο, η συντροφιά του δαχτυλιδιού.
Το προχωράω αργά καθώς μέσα σε 5 μέρες έχω διαβάσει 6 κεφάλαια στα 22 και τον πρόλογο .
Μέχρις στιγμής έχω εντυπωσιαστεί οφείλω να πω, και παρουσιάζει μεγάλες διαφορές από την ταινία. 'Εχω πάθει πλάκα με ορισμένα γεγονότα στην εξέλιξη τα οποία δεν τα περίμενα παρόλο που έχω δει την τριλογία.
Τελικά από ότι φαίνεται θα αγοράσω και την συνέχεια (Οι Δίδυμοι Πύργοι και Η Επιστροφή του Βασιλειά).
Παρατήρησα πως στον άρχοντα υπάρχει και χιούμορ σε κάποιους διαλόγους. Γέλασα με την ψυχή μου.Δεν είναι χιουμοριστικό μυθιστόρημα πάντως, απλά είχε ένα δύο σημεία που με έκαναν να γελάσω.
Το προχωράω αργά καθώς μέσα σε 5 μέρες έχω διαβάσει 6 κεφάλαια στα 22 και τον πρόλογο .
Μέχρις στιγμής έχω εντυπωσιαστεί οφείλω να πω, και παρουσιάζει μεγάλες διαφορές από την ταινία. 'Εχω πάθει πλάκα με ορισμένα γεγονότα στην εξέλιξη τα οποία δεν τα περίμενα παρόλο που έχω δει την τριλογία.
Τελικά από ότι φαίνεται θα αγοράσω και την συνέχεια (Οι Δίδυμοι Πύργοι και Η Επιστροφή του Βασιλειά).
Παρατήρησα πως στον άρχοντα υπάρχει και χιούμορ σε κάποιους διαλόγους. Γέλασα με την ψυχή μου.Δεν είναι χιουμοριστικό μυθιστόρημα πάντως, απλά είχε ένα δύο σημεία που με έκαναν να γελάσω.
Ξαναέπιασα το Μεγάλο Κυνήγι (Βιβλίο 2 της σειράς Ο Τροχός του Χρόνου) του Ρόμπερτ Τζόρνταν. Ο κόσμος πραγματικά μου αρέσει....οι χαρακτήρες από την άλλη είναι λίγο σπαστικοί... εκτός από τον Πέρριν (μέχρι στιγμής). Το πρόβλημα είναι ότι έχω ακούσει ότι συνεχίζουν έτσι μέχρι το τέλος και
ειδικά η αναπαράσταση των γυναικών γίνεται απαράδεχτη... θα δω πως θα πάει. Για την ώρα απολαμβάνω τον κόσμο με αργούς ρυθμούς και προσπαθώ να μη νευριάζω με τους χαρακτήρες.
Συγχρόνως διαβάζω και το Tail of Lighting (Βιβλίο 1 της σειράς The Sixth World) της Rebecca Roanhorse. Είναι δυστοπικό urban fantasy.
Μια μεγάλη πλημμύρα καταστρέφει τον κόσμο μας και εμφανίζονται οι θεοί, ήρωες και δαίμονες των Νάβαχο, με ηρωίδα την Μάγκυ, που είναι κυνηγός τεράτων. Το πρώτο βιβλίο μέχρι στιγμής (είμαι περίπου στη μέση) αφορά την κοσμοπλασία/μυθοπλασία και την ανάπτυξη των χαρακτήρων. Δεν μπορώ να πω ότι με χαλάει αυτό, γιατί η ιστορία θα ολοκληρωθεί σε 4 βιβλία, οπότε θέλω να γνωρίζω περισσότερο τον κόσμο. Για την ώρα το απολαμβάνω και αυτό.
ειδικά η αναπαράσταση των γυναικών γίνεται απαράδεχτη... θα δω πως θα πάει. Για την ώρα απολαμβάνω τον κόσμο με αργούς ρυθμούς και προσπαθώ να μη νευριάζω με τους χαρακτήρες.Συγχρόνως διαβάζω και το Tail of Lighting (Βιβλίο 1 της σειράς The Sixth World) της Rebecca Roanhorse. Είναι δυστοπικό urban fantasy.
Μια μεγάλη πλημμύρα καταστρέφει τον κόσμο μας και εμφανίζονται οι θεοί, ήρωες και δαίμονες των Νάβαχο, με ηρωίδα την Μάγκυ, που είναι κυνηγός τεράτων. Το πρώτο βιβλίο μέχρι στιγμής (είμαι περίπου στη μέση) αφορά την κοσμοπλασία/μυθοπλασία και την ανάπτυξη των χαρακτήρων. Δεν μπορώ να πω ότι με χαλάει αυτό, γιατί η ιστορία θα ολοκληρωθεί σε 4 βιβλία, οπότε θέλω να γνωρίζω περισσότερο τον κόσμο. Για την ώρα το απολαμβάνω και αυτό.
Φιλιπ
Δαγεροτύπης
Τέλειωσα τον «Πρωτάρη», μου φάνηκε καλύτερο απ την ταινία. Πολύ πιο προβληματικό άτομο ο Μπέν (πρωτάρης) απ ότι τον έδειχνε η ταινία με τον Νταστιν Χόφμαν, και στο βιβλίο έδειχνε ξεκάθαρα την σχέση του με τη μις Ρομπινσον που στην ταινία το πουριτανό Χόλυγουντ την άφησε να υπονοηθεί σαν υποψία φλερτ. Παρ όλα αυτά και το βιβλίο δεν διεκδικεί δάφνες αλλά δεν το βαριέσαι κιόλας.
Τώρα ξεκίνησα το «Σάββατο βράδυ,Κυριακή πρωί» του Άλαν Σίλιτοου.
Τώρα ξεκίνησα το «Σάββατο βράδυ,Κυριακή πρωί» του Άλαν Σίλιτοου.
Θέλω να μου αρέσει, για κάντε κάτι.
Το 1720, ο Ντάνιελ Ντε Φόε, επιφανής άνθρωπος των γραμμάτων, δέχεται την επίσκεψη της Σούζαν Μπάρτον, που είχε πρόσφατα ναυαγήσει σ’ ένα ερημονήσι. Επιθυμία της είναι να του αφηγηθεί την ιστορία της, καθώς και την ιστορία του αινιγματικού άντρα που έγινε διασώστης της, σύντροφος και εραστής της: του Κρούσου. Ο Κρούσος έχει πεθάνει, και ο υπηρέτης του, ο Παρασκευάς, είναι μουγγός. Καθώς προσπαθεί ν’ αφηγηθεί την αλήθεια γύρω από το πρόσωπό του, η φιλόδοξη Μπάρτον υποκύπτει στον πειρασμό να μεταμορφώσει τον Κρούσο σε δικό της εφεύρημα. Έτσι, ειπωμένες από το στόμα του Φόε -όπως και του ίδιου του Κούτσι- οι ιστορίες που νομίζαμε πως ξέραμε αγγίζουν βάθη που είναι συνάμα ύπουλα, λεπτά κι απρόσμενα συγκινητικά.
Το 1720, ο Ντάνιελ Ντε Φόε, επιφανής άνθρωπος των γραμμάτων, δέχεται την επίσκεψη της Σούζαν Μπάρτον, που είχε πρόσφατα ναυαγήσει σ’ ένα ερημονήσι. Επιθυμία της είναι να του αφηγηθεί την ιστορία της, καθώς και την ιστορία του αινιγματικού άντρα που έγινε διασώστης της, σύντροφος και εραστής της: του Κρούσου. Ο Κρούσος έχει πεθάνει, και ο υπηρέτης του, ο Παρασκευάς, είναι μουγγός. Καθώς προσπαθεί ν’ αφηγηθεί την αλήθεια γύρω από το πρόσωπό του, η φιλόδοξη Μπάρτον υποκύπτει στον πειρασμό να μεταμορφώσει τον Κρούσο σε δικό της εφεύρημα. Έτσι, ειπωμένες από το στόμα του Φόε -όπως και του ίδιου του Κούτσι- οι ιστορίες που νομίζαμε πως ξέραμε αγγίζουν βάθη που είναι συνάμα ύπουλα, λεπτά κι απρόσμενα συγκινητικά.
Διάβασα τα :
Αντίο Γλυκειά μου, του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Αν και στην αρχή με κούρασε το τέλος ήταν μια καλή ανταμοιβή για την υπομονή μου. Παλαιομοδίτικο ύφος γραφής πιά αλλά κλασσικό αστυνομικό/μυστηρίου.
Kαλοί άνθρωποι σε σκοτεινούς καιρούς, που σε άλλο νήμα το είχε αναφέρει @Αντίβαρο και η @Λούνα. Το συνιστώ ειδικά σε όσους ενδιαφέρονται για εκείνη την εποχή (Παρίσι λίγο πριν την Επανάσταση). Έχει αρκετές λεπτομέρειες και για διαδρομές (ο συγγραφέας προσπαθεί να επαναλάβει το ταξίδι των πρωταγωνιστών από την Ισπανία στην Γαλλία), και αρκετή φιλοσοφία. Μου φάνηκε ξεκάθαρα επηρεασμένο από το Όνομα του Ρόδου του Έκο. Ίσως εαν η αφήγηση δεν ήταν τόσο πυκνή να μου είχε αρέσει περισσότερο.
Άρθουρ και Τζορτζ του Τζούλιαν Μπαρνς. Είναι το πρώτο βιβλίο του συγκεκριμένου που διαβάζω και με απογοήτευσε. Πάρα πολλές ανούσιες λεπτομέρειες, άχαρη γραφή και στο τέλος δεν το τελείωσα. Περίμενα πολλά από αυτό το βιβλίο..
Τώρα διαβάζω το Φωτιά και Αίμα του Τζ. Ρ.Ρ.Μάρτιν.
Αντίο Γλυκειά μου, του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Αν και στην αρχή με κούρασε το τέλος ήταν μια καλή ανταμοιβή για την υπομονή μου. Παλαιομοδίτικο ύφος γραφής πιά αλλά κλασσικό αστυνομικό/μυστηρίου.
Kαλοί άνθρωποι σε σκοτεινούς καιρούς, που σε άλλο νήμα το είχε αναφέρει @Αντίβαρο και η @Λούνα. Το συνιστώ ειδικά σε όσους ενδιαφέρονται για εκείνη την εποχή (Παρίσι λίγο πριν την Επανάσταση). Έχει αρκετές λεπτομέρειες και για διαδρομές (ο συγγραφέας προσπαθεί να επαναλάβει το ταξίδι των πρωταγωνιστών από την Ισπανία στην Γαλλία), και αρκετή φιλοσοφία. Μου φάνηκε ξεκάθαρα επηρεασμένο από το Όνομα του Ρόδου του Έκο. Ίσως εαν η αφήγηση δεν ήταν τόσο πυκνή να μου είχε αρέσει περισσότερο.
Άρθουρ και Τζορτζ του Τζούλιαν Μπαρνς. Είναι το πρώτο βιβλίο του συγκεκριμένου που διαβάζω και με απογοήτευσε. Πάρα πολλές ανούσιες λεπτομέρειες, άχαρη γραφή και στο τέλος δεν το τελείωσα. Περίμενα πολλά από αυτό το βιβλίο..
Τώρα διαβάζω το Φωτιά και Αίμα του Τζ. Ρ.Ρ.Μάρτιν.
Τέλειωσα (ξανά) τον ξανακερδισμένο χρόνο, το τελευταίο βιβλίο του μυθιστορήματος ποταμού του Προυστ. Είναι πρωτίστως τραγικό, καθώς κυριαρχούν εικόνες πολέμου, γηρατειών, παρακμής και θανάτου, αλλά πίσω από αυτό υπάρχει (και αναλύεται κιόλας) η χαρά της δημιουργίας και (η κάπως γλυκόπικρη) της ανάμνησης.
Μόλις τελείωσα το τρίτο τόμο από την τριλογία του ''Άρχοντα των Δαχτυλιδιων'' και θα συμφωνήσω απόλυτα με τα σχόλια του @Προφέσορας Συγγραφικό μεγαλείο, σκηνές και πρόσωπα που δεν υπάρχουν στις ταινίες (και πολύ λογικό) και διαφορετικός προσανατολισμός στον χαρακτήρα του Σαμ που παρουσιάζεται σαν το πρωταγωνιστικό πρόσωπο του βιβλίου.
Συνεχίζω με τα ''Έθιμα Ταφής'' της Hannah Kent, βιβλίο που γνώρισα από τους φίλους στη Λέσχη.
Συνεχίζω με τα ''Έθιμα Ταφής'' της Hannah Kent, βιβλίο που γνώρισα από τους φίλους στη Λέσχη.
@Ασάρα και μένα ο Μπαρνς με είχε απογοητευσει.. Ειχα διαβασει το "Ενα καποιο τέλος" που νομιζω θεωρειται απο τα καλυτερα του, περιμενα να μου αρεσει αλλά το βρηκα πολυ μέτριο και αδιαφορο.
Για δεύτερη φορά απογοητεύομαι (πλήρως) με βιβλίο του Κούτσι (Coetzee) και συγκεκριμένα το "Μια γυναίκα στο νησί του Ροβινσώνα". 'Ηταν παντελώς αδιάφορο και πήρε 1 αστέρι. Μετά από δύο δοκιμές αποφάσισα να μην τον ξαναδιαβάσω.
Τώρα έχω ξεκινήσει το "Φυλή μονογαμία και άλλα ψέματα που σας λένε: Καταρρίπτοντας τους μύθους για την ανθρώπινη φύση" του ανθρωπολόγου Agustin Fuentes.
Υπάρχουν τρεις ευρύτατα διαδεδομένοι μύθοι για την ανθρώπινη φύση: α) οι άνθρωποι διαιρούνται σε βιολογικές φυλές· β) οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους επιθετικοί· γ) οι άνδρες και οι γυναίκες διαφέρουν πραγματικά στη συμπεριφορά, τις επιθυμίες τους και την εγκεφαλική τους "καλωδίωση". Οι μύθοι αυτοί δεν είναι μόνο εσφαλμένοι αλλά και εξαιρετικά βλαβεροί, καθώς διαμορφώνουν τις αντιλήψεις μας για τον κόσμο, επηρεάζουν τις καθημερινές μας αλληλεπιδράσεις και υπονομεύουν τις στοχεύσεις της κοινωνίας μας. Μέσα από μια συναρπαστική και ευρείας εμβέλειας αφήγηση, η οποία περιλαμβάνει την ανάπτυξη επιστημονικών επιχειρημάτων και την παρουσίαση δεδομένων από διαφορετικές επιστήμες (ανθρωπολογία, βιολογία, ψυχολογία), ο διακεκριμένος ανθρωπολόγος Agustin Fuentes καταρρίπτει τους τρεις μεγάλους αυτούς μύθους και συγκροτεί μια έγκυρη βάση γνώσεων που μας κάνουν να αναθεωρήσουμε τις κοινές μας απόψεις σχετικά με την ύπαρξη βιολογικών φυλών, την έμφυτη φύση της επιθετικότητας και της βίας, καθώς και τη φύση της μονογαμίας και των έκφυλων διαφορών. Στο τέλος του βιβλίου, ο συγγραφέας παραθέτει μια σειρά από καίρια συμπεράσματα και χρήσιμες οδηγίες που βοηθούν τους αναγνώστες να αξιολογούν και να αποδομούν τους μύθους για την ανθρώπινη φύση από μόνοι τους. Προσιτό, συναρπαστικό και πρωτότυπο, το βιβλίο αυτό αποτελεί μια πλούσια και εμπεριστατωμένη περιγραφή τού πώς η φύση, ο πολιτισμός και η εμπειρία αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, διαμορφώνοντας την πραγματικότητα του πολύπλοκου αυτού όντος που αποκαλείται "άνθρωπος".
Τώρα έχω ξεκινήσει το "Φυλή μονογαμία και άλλα ψέματα που σας λένε: Καταρρίπτοντας τους μύθους για την ανθρώπινη φύση" του ανθρωπολόγου Agustin Fuentes.
Υπάρχουν τρεις ευρύτατα διαδεδομένοι μύθοι για την ανθρώπινη φύση: α) οι άνθρωποι διαιρούνται σε βιολογικές φυλές· β) οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους επιθετικοί· γ) οι άνδρες και οι γυναίκες διαφέρουν πραγματικά στη συμπεριφορά, τις επιθυμίες τους και την εγκεφαλική τους "καλωδίωση". Οι μύθοι αυτοί δεν είναι μόνο εσφαλμένοι αλλά και εξαιρετικά βλαβεροί, καθώς διαμορφώνουν τις αντιλήψεις μας για τον κόσμο, επηρεάζουν τις καθημερινές μας αλληλεπιδράσεις και υπονομεύουν τις στοχεύσεις της κοινωνίας μας. Μέσα από μια συναρπαστική και ευρείας εμβέλειας αφήγηση, η οποία περιλαμβάνει την ανάπτυξη επιστημονικών επιχειρημάτων και την παρουσίαση δεδομένων από διαφορετικές επιστήμες (ανθρωπολογία, βιολογία, ψυχολογία), ο διακεκριμένος ανθρωπολόγος Agustin Fuentes καταρρίπτει τους τρεις μεγάλους αυτούς μύθους και συγκροτεί μια έγκυρη βάση γνώσεων που μας κάνουν να αναθεωρήσουμε τις κοινές μας απόψεις σχετικά με την ύπαρξη βιολογικών φυλών, την έμφυτη φύση της επιθετικότητας και της βίας, καθώς και τη φύση της μονογαμίας και των έκφυλων διαφορών. Στο τέλος του βιβλίου, ο συγγραφέας παραθέτει μια σειρά από καίρια συμπεράσματα και χρήσιμες οδηγίες που βοηθούν τους αναγνώστες να αξιολογούν και να αποδομούν τους μύθους για την ανθρώπινη φύση από μόνοι τους. Προσιτό, συναρπαστικό και πρωτότυπο, το βιβλίο αυτό αποτελεί μια πλούσια και εμπεριστατωμένη περιγραφή τού πώς η φύση, ο πολιτισμός και η εμπειρία αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, διαμορφώνοντας την πραγματικότητα του πολύπλοκου αυτού όντος που αποκαλείται "άνθρωπος".
Μόλις ξεκίνησα την συλλογή διηγημάτων του Στίβεν Κινγκ, Όλα είναι δυνατά.
@Λένκοβιτς από Κούτσι έχω διαβάσει την αυτοβιογραφία του, το Θέρος , το οποίο αν μη τι άλλο ήταν πρωτότυπο ως ιδέα. Ποιό άλλο βιβλίο του έχεις διαβάσει?
@Χρυσόστομος Λέω να του δώσω μια ακόμη ευκαιρία. Το επόμενο δικό του που θα δω θα το διαβάσω και θα δω. Ίσως εγώ να έχω υπερβολικές απαιτήσεις.
@Λένκοβιτς από Κούτσι έχω διαβάσει την αυτοβιογραφία του, το Θέρος , το οποίο αν μη τι άλλο ήταν πρωτότυπο ως ιδέα. Ποιό άλλο βιβλίο του έχεις διαβάσει?
@Χρυσόστομος Λέω να του δώσω μια ακόμη ευκαιρία. Το επόμενο δικό του που θα δω θα το διαβάσω και θα δω. Ίσως εγώ να έχω υπερβολικές απαιτήσεις.
Κάτι διάβασα κι εγώ τελευταίως!
Homo Faber - Μαξ Φρις
Εξαιρετικό βιβλίο. Μια μοντέρνα εκδοχή αρχαίου δράματος στο μοτίβο ύβρις-νέμεσις -τίσις!
Η γυναίκα με ασπρα - Γουίλκι Κόλλινς
Κλασική λογοτεχνία στα καλύτερά της. Δαιδαλώδης πλοκή, σωστά δομημένοι χαρακτήρες και συνεχείς ανατροπές.
Σωφρονιστική Αποικία - Φραντς Κάφκα
Άλλος ενας εφιάλτης του Κάφκα, που ο συγγραφέας τον μετέτρεψε σε διήγημα. Ευρηματική η ιδέα των βασανισμών, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα αλλά το τέλος μου φάνηκε κάπως απότομο. Παρ' όλα αυτά μου άρεσε αρκετά.
Ο συλλέκτης - Τζον Φόουλς
Με ενθουσίασε. Φαινομενικά το βιβλίο είναι η ιστορία μιας απαγωγής αλλά ουσιαστικά είναι πολύ πιο βαθύ. Θίγει διάφορα θέματα μέσω της σύγκρουσης δύο διαφορετικώς κόσμων. Του απαγωγέα και του θύματος.
Κανείς δεν άναβε τα φώτα - Φελισμπέρτο Ερνάντες
Μικρές ιστορίες μαγικού ρεαλισμού. Το ύφος και ο τρόπος γραφής του Ερνάντες είναι εξαιρετικά. Παιχνιδιάρικα, πρωτότυπα και απρόβλεπτα. Θυμίζει αρκετά Κορτάσαρ. "Οι δύο ιστορίες" είναι ένα αριστουργηματικό διήγημα
Η νήσος των πειρασμών ή οι ναυαγοί του έρωτα - Στίβεν Λίκοκ
Μικρό και απολαυστικό διήγημα. Λαγός των εδκόσεων Άγρα. Έπιανα τον ευατό μου να χαζογελάει συνεχώς!
Ο δήμαρχος του Κάστερμπριτζ
Αφού δεν έκατσε η +ανάγνωση το διάβασα μόνος μου. Και ήταν πάρα πολύ καλό.
Υγιεινή του δολοφόνου - Αμελί Νοτόμπ
Βιβλιοπρόταση αγαπημένου προσώπου που ποτέ δεν πέφτει έξω στις προτάσεις της! Η ευχάριστη έκπληξη.
ΈΝα εγκεφαλικό παιχνίδι μεταξύ ενός ευγυούς συγγραφέα και μια μαχητικής δημοσιογράφου!! Πρέπει να διαβάσω κι άλλα βιβλία της συγκεκριμένης.
Homo Faber - Μαξ Φρις
Εξαιρετικό βιβλίο. Μια μοντέρνα εκδοχή αρχαίου δράματος στο μοτίβο ύβρις-νέμεσις -τίσις!
Η γυναίκα με ασπρα - Γουίλκι Κόλλινς
Κλασική λογοτεχνία στα καλύτερά της. Δαιδαλώδης πλοκή, σωστά δομημένοι χαρακτήρες και συνεχείς ανατροπές.
Σωφρονιστική Αποικία - Φραντς Κάφκα
Άλλος ενας εφιάλτης του Κάφκα, που ο συγγραφέας τον μετέτρεψε σε διήγημα. Ευρηματική η ιδέα των βασανισμών, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα αλλά το τέλος μου φάνηκε κάπως απότομο. Παρ' όλα αυτά μου άρεσε αρκετά.
Ο συλλέκτης - Τζον Φόουλς
Με ενθουσίασε. Φαινομενικά το βιβλίο είναι η ιστορία μιας απαγωγής αλλά ουσιαστικά είναι πολύ πιο βαθύ. Θίγει διάφορα θέματα μέσω της σύγκρουσης δύο διαφορετικώς κόσμων. Του απαγωγέα και του θύματος.
Κανείς δεν άναβε τα φώτα - Φελισμπέρτο Ερνάντες
Μικρές ιστορίες μαγικού ρεαλισμού. Το ύφος και ο τρόπος γραφής του Ερνάντες είναι εξαιρετικά. Παιχνιδιάρικα, πρωτότυπα και απρόβλεπτα. Θυμίζει αρκετά Κορτάσαρ. "Οι δύο ιστορίες" είναι ένα αριστουργηματικό διήγημα
Η νήσος των πειρασμών ή οι ναυαγοί του έρωτα - Στίβεν Λίκοκ
Μικρό και απολαυστικό διήγημα. Λαγός των εδκόσεων Άγρα. Έπιανα τον ευατό μου να χαζογελάει συνεχώς!
Ο δήμαρχος του Κάστερμπριτζ
Αφού δεν έκατσε η +ανάγνωση το διάβασα μόνος μου. Και ήταν πάρα πολύ καλό.
Υγιεινή του δολοφόνου - Αμελί Νοτόμπ
Βιβλιοπρόταση αγαπημένου προσώπου που ποτέ δεν πέφτει έξω στις προτάσεις της! Η ευχάριστη έκπληξη.
ΈΝα εγκεφαλικό παιχνίδι μεταξύ ενός ευγυούς συγγραφέα και μια μαχητικής δημοσιογράφου!! Πρέπει να διαβάσω κι άλλα βιβλία της συγκεκριμένης.
Διάβασα το "Ο πίνακας της Φλάνδρας" . Ενώ το ξεκίνησε καλά με έντονες περιγραφές και ιστορικού τύπου στοιχεία ( μυθοπλασίας κάποια πιθανόν) στο τέλος μου τα χάλασε.. Εκεί που νόμιζα ότι θα διαβάσω ένα βιβλίο μυστηρίου με αποκρυφιστικά στοιχεία και κώδικες καθώς χρησιμοποιεί πολύ στο βιβλίο την τέχνη του σκακιού (όπου προσωπικά δεν με χάλασε κι ας μην παίζω σκάκι) στις τελευταίες 100 σελίδες καταλήγει να γίνει μία από τα ίδια με τα κίνητρα των ηρώων να μην έχουν συνοχή και στοιχειώδη αιτιολογία για τις πράξεις τους.. Κατά την ταπεινή μου άποψη μια φούσκα..
Λένκοβιτς, έχω διαβάσει κι εγώ από Κούτσι το μια γυναίκα στο νησί του Ροβινσώνα, πριν χρόνια. Δεν θυμάμαι και πολλά: πολύ έξυπνη ιδέα, πολύ αργό, πολύ εσωτερικό και κάπως ανησυχαστικό, για κάποιον άγνωστο λόγο. Μου κανε εντύπωση αν και το βρήκα αρκετά βαρετό, αλλά όχι τόσο ώστε να δοκιμάσω κι άλλο δικό του.
Νίκολα δε Κιντ: Αχ, η Σωφρονιστική αποικία! Πολύ τρομαχτικό διήγημα. Όταν πρωτοείχα διαβάσει απόσπασμά του (αυτό ακριβώς που περιγράφει τους βασανισμούς) μετά δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Αλλόκοτο διήγημα και αρκετά ωραίο.
Νίκολα δε Κιντ: Αχ, η Σωφρονιστική αποικία! Πολύ τρομαχτικό διήγημα. Όταν πρωτοείχα διαβάσει απόσπασμά του (αυτό ακριβώς που περιγράφει τους βασανισμούς) μετά δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Αλλόκοτο διήγημα και αρκετά ωραίο.
'Εχω διαβάσει και το " Βίος και πολιτεία του Μάικλ Κ". 'Ηταν κάπως καλύτερο αυτό.
Φαίνεται πως αρκετοί διαβάσαμε Ρεβέρτε αυτό το διάστημα.
Εγώ είχα ξεκινήσει το λέσχη "Δουμάς" που είχες αναφέρει και εσύ. Το βρήκα στη βιβλιοθήκη και λέω ευκαιρία είναι.
Αμ δε.
Με βασανίζει το βιβλίο εδώ και πόσες μέρες (πάνω από δύο βδομάδες). Τώρα το τελειώνω (επιτέλους).
Η γραφή δεν ρέει. Υπάρχει name dropping, όπου δεν ξέρω αν ήταν όντως υπαρκτά πρόσωπα κάποια ή φανταστικοί χαρακτήρες, και ούτε μπήκα στη διαδικασία να τα ψάχνω.
Δεν ξέρω αν φταίει που δεν είχα επαφή με Δουμά και τη βιβλιογραφία του, αλλά ειλικρινά δυσκολεύτηκα να ακολουθήσω τον συγγραφέα.
Άνθρωποι που έχουν πέντε γνώσεις παραπάνω (γενικού ενδιαφέροντος) ίσως εκτιμήσουν την πένα του και την ευφυΐα του, γιατί πλησιάζει αρκετά στα δεδομένα κλασικού μυθιστορήματος.
Ειλικρινά απογοητεύτηκα από τον συγγραφέα, και μάλλον φαίνεται ότι το "καλοί άνθρωποι" θα αργήσει για να διαβαστεί.