Το Sin City - Το σκληρό Αντίο του Frank Miller(όχι δεν είναι comics, είναι graphic novel) και το Βιβλίο του Ενώχ του Robert H. Charles.
Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Προχθές την είχε το Open. Και η ταινία και το συγκεκριμένο graphic novel είναι εξαιρετικά. Βέβαια, επειδή είμαι οπαδός του Miller, δε ξέρω αν είμαι και αντικειμενικός
Φεύγοντας από Αθήνα με 1002 διατυπώσεις ξέχασα να πάρω βιβλίο (οι Πορτογάλοι εκτός από το γενικό PLC - Pasenger Locator C? είχαν και ξεχωριστό Madeira Safe- άλλη φόρμα για τη Μαδέιρα, plus το ελληνικό PLF για να μπορέσω να γυρίσω και να μην ξεμείνω). Έτσι τσίμπησα από το αεροδρόμιου του Ελ Βενιζέλου, μες στην τούρλα του Σαββάτου, πριν την κάνω και χωρίς πολύ σκέψη:
Δεν μετάνιωσα καθόλου. Έχοντας διαβάσει το μισό και βάλε ανυπόμονο να βρω λίγες ωρίτσες να το τελειώσω - πιθανόν στο ατελείωτο ταξίδι του γυρισμού (νιώθω τον Σαμάνο στο πετσί μου).
Δεν μετάνιωσα καθόλου. Έχοντας διαβάσει το μισό και βάλε ανυπόμονο να βρω λίγες ωρίτσες να το τελειώσω - πιθανόν στο ατελείωτο ταξίδι του γυρισμού (νιώθω τον Σαμάνο στο πετσί μου).
Ξεκινάω σήμερα "Το φωτάκι" του Αντόνιο Μορεσκο
Μακριά από τα πάντα, σ' έναν εγκαταλελειμμένο ορεινό οικισμό, ένας άνδρας ζει στη μοναξιά. Ένα μυστήριο όμως ταράζει την απομόνωσή του: Κάθε νύχτα, την ίδια ώρα, το πυκνό σκοτάδι διακόπτεται από ένα φωτάκι που εμφανίζεται πάνω στο βουνό, ακριβώς απέναντι από το πέτρινο σπίτι του. Τι να είναι; Ο κάτοικος ενός άλλου ακατοίκητου χωριού; Μια ξεχασμένη λάμπα δρόμου που ανάβει από κάποια ηλεκτρική ώθηση; Κάποιος εξωγήινος μήπως; Μια μέρα ο άνδρας φτάνει στο σημείο απ' όπου προέρχεται το φως. Εκεί βρίσκει να τον περιμένει ένα παιδί που ζει κι αυτό μόνο του σ' ένα κατάλυμα μες στο δάσος και μοιάζει να έρχεται από μιαν άλλη εποχή - ή ίσως από έναν άλλο κόσμο. Καινούργια ερωτήματα κατακλύζουν το μυαλό του άνδρα: Ποιο είναι στ' αλήθεια αυτό το παιδί; Και ποια σχέση τούς ενώνει; Θα το ανακαλύψουμε σταδιακά, πλησιάζοντας όλο και περισσότερο στον μυστικό πυρήνα αυτής της αλλόκοτης και τρομερής ιστορίας, μέχρι το απρόσμενο τέλος της. Το Φωτάκι του Αντόνιο Μορέσκο είναι ένα βιβλίο αινιγματικό, έντονο και βαθύ, που προκαλεί ταραχή, προορισμένο να σημαδεύσει την ψυχή των αναγνωστών. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Μακριά από τα πάντα, σ' έναν εγκαταλελειμμένο ορεινό οικισμό, ένας άνδρας ζει στη μοναξιά. Ένα μυστήριο όμως ταράζει την απομόνωσή του: Κάθε νύχτα, την ίδια ώρα, το πυκνό σκοτάδι διακόπτεται από ένα φωτάκι που εμφανίζεται πάνω στο βουνό, ακριβώς απέναντι από το πέτρινο σπίτι του. Τι να είναι; Ο κάτοικος ενός άλλου ακατοίκητου χωριού; Μια ξεχασμένη λάμπα δρόμου που ανάβει από κάποια ηλεκτρική ώθηση; Κάποιος εξωγήινος μήπως; Μια μέρα ο άνδρας φτάνει στο σημείο απ' όπου προέρχεται το φως. Εκεί βρίσκει να τον περιμένει ένα παιδί που ζει κι αυτό μόνο του σ' ένα κατάλυμα μες στο δάσος και μοιάζει να έρχεται από μιαν άλλη εποχή - ή ίσως από έναν άλλο κόσμο. Καινούργια ερωτήματα κατακλύζουν το μυαλό του άνδρα: Ποιο είναι στ' αλήθεια αυτό το παιδί; Και ποια σχέση τούς ενώνει; Θα το ανακαλύψουμε σταδιακά, πλησιάζοντας όλο και περισσότερο στον μυστικό πυρήνα αυτής της αλλόκοτης και τρομερής ιστορίας, μέχρι το απρόσμενο τέλος της. Το Φωτάκι του Αντόνιο Μορέσκο είναι ένα βιβλίο αινιγματικό, έντονο και βαθύ, που προκαλεί ταραχή, προορισμένο να σημαδεύσει την ψυχή των αναγνωστών. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Θυμήθηκα ότι κάποτε, 4 χρόνια πριν, υπήρχε ένα φόρουμ περί βιβλίων το οποίο επισκεπτόμουν. Γεια σας κι πάλι! 
Επί του θέματος, αυτή την περίοδο διαβάζω ξανά το Maurice από τον Έντουαρντ Μόργκαν Φόρστερ. Μου εκδηλώνει συναισθήματα..καλοκαιρινής τέρψης και με πηγαίνει σε ένα μέρος αγαλλίασης μιας εποχής μακρινής.
Επί του θέματος, αυτή την περίοδο διαβάζω ξανά το Maurice από τον Έντουαρντ Μόργκαν Φόρστερ. Μου εκδηλώνει συναισθήματα..καλοκαιρινής τέρψης και με πηγαίνει σε ένα μέρος αγαλλίασης μιας εποχής μακρινής.
Τελικά το "Ερρίκος και Κάτωνας" της Murdoch ήταν αρκετά καλό. Σε κάποιο σημείο λέει ότι η παιδεραστία δεν είναι κακό πράγμα και μου'ρθε να το πετάξω απ' το μπαλκόνι. Και ο Ερρίκος πολύ μπετόβλακας ρε παιδί μου. Πάρ' τον έναν και χτύπα τον άλλον όλοι εκεί μέσα. Είχε ενδιαφέρον.
Ξεκίνησα το νέο βιβλίο του Νέσμπο "Ο άρχοντας της ζήλιας". Είναι διηγήματα.
Ξεκίνησα το νέο βιβλίο του Νέσμπο "Ο άρχοντας της ζήλιας". Είναι διηγήματα.
Ολοκλήρωσα "Το φωτάκι" του Μορεσκο σήμερα, μου άρεσε αρκετά, θα παραθέσω μια κριτική που έχει στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου, του Γάλλου συγγραφέα Ντάνιελ Πενακ που πιστεύω ταιριάζει απόλυτα:«Όταν το διάβασα, ένιωσα αμέσως ότι είχα ενώπιόν μου κάτι εντελώς καινούργιο, κάτι που δεν είχα ξαναδιαβάσει, κάτι αταξινόμητο. Αυτό ήταν τo πρώτο πράγμα που με εντυπωσίασε. Μια σχεδόν αρχαϊκή αφήγηση […]. Το δεύτερο που με εντυπωσίασε ήταν ότι τα στοιχεία της αφήγησης παρουσιάζονται χωρίς καμία επιτήδευση. Καμία. Είναι σαν να μπαίνεις στο προφανές και, συγχρόνως, στο αλλόκοτο […] σαν να μπαίνεις σε ένα όνειρο, μα ένα όνειρο υπερβολικά ακριβές, εμπεριστατωμένο, διαυγές […] Βρίσκεσαι αίφνης σε κάτι εντελώς μοναδικό και συγχρόνως απόλυτα οικείο. Εξόχως εξεζητημένο και τελείως αρχέγονο […]. Βρίσκεσαι μονίμως σε μια κατάσταση οξύμωρης χαράς.
Τώρα θα ξεκινήσω το "Ο άρχοντας των μυγων" του William Golding
Ένα αεροπλάνο πέφτει σ’ ένα τροπικό νησί. Οι επιζήσαντες, μικροί μαθητές από την Αγγλία, διαπιστώνουν σύντομα ότι το νησί είναι ακατοίκητο. Δεν υπάρχουν πουθενά μεγάλοι. Οργανώνονται μόνοι τους, αποκτούν αρχηγό και κανόνες για να επιβιώσουν μέχρι να έρθουν να τους σώσουν.
Στην αρχή, μοιάζει με ονειρεμένη περιπέτεια. Αλλά τα παιχνίδια της μέρας τα διαδέχονται οι εφιάλτες της νύχτας. Κάποιοι αρχίζουν να πιστεύουν ότι ένα θηρίο στοιχειώνει το νησί. Λίγο λίγο, ο φόβος και η βία αποσαθρώνουν τη μικρή τους κοινωνία, τα αγόρια ορμούν χωρίς επιστροφή προς τη βαρβαρότητα…
Το βιβλίο που χάρισε στον William Golding παγκόσμια φήμη θεωρείται πλέον σήμερα κλασικό, ένα από τα σπουδαιότερα έργα της σύγχρονης λογοτεχνίας. Και συνεχίζει να συγκινεί εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο, με τον απλό, ακαταμάχητο μύθο του για το τέλος της αθωότητας και το βαθύ, αρχέγονο σκοτάδι που παραμονεύει πάντα πίσω από τον πολιτισμένο μας εαυτό.
Ένα αεροπλάνο πέφτει σ’ ένα τροπικό νησί. Οι επιζήσαντες, μικροί μαθητές από την Αγγλία, διαπιστώνουν σύντομα ότι το νησί είναι ακατοίκητο. Δεν υπάρχουν πουθενά μεγάλοι. Οργανώνονται μόνοι τους, αποκτούν αρχηγό και κανόνες για να επιβιώσουν μέχρι να έρθουν να τους σώσουν.
Στην αρχή, μοιάζει με ονειρεμένη περιπέτεια. Αλλά τα παιχνίδια της μέρας τα διαδέχονται οι εφιάλτες της νύχτας. Κάποιοι αρχίζουν να πιστεύουν ότι ένα θηρίο στοιχειώνει το νησί. Λίγο λίγο, ο φόβος και η βία αποσαθρώνουν τη μικρή τους κοινωνία, τα αγόρια ορμούν χωρίς επιστροφή προς τη βαρβαρότητα…
Το βιβλίο που χάρισε στον William Golding παγκόσμια φήμη θεωρείται πλέον σήμερα κλασικό, ένα από τα σπουδαιότερα έργα της σύγχρονης λογοτεχνίας. Και συνεχίζει να συγκινεί εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο, με τον απλό, ακαταμάχητο μύθο του για το τέλος της αθωότητας και το βαθύ, αρχέγονο σκοτάδι που παραμονεύει πάντα πίσω από τον πολιτισμένο μας εαυτό.
Το λοιπόν:
Τελείωσα αυτά τα τέσσερα βιβλία.
Α. Κατάλογος Απολεσθέντων Γιούντιτ Σαλανσκυ. ( Δεν ξέρω αν το είχα γράψει την προηγούμενη φορά αλλά το γράφω και τώρα. ) Τι βιβλιάρα είναι αυτή!! Ένα απο τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής. Έχει υδατογραφήματα το βιβλίο που πραγματικά σε μαγεύουν και πιστεύω οτι μεγαλώνοντας θα ανατρέξω πάλι σε αυτό για ανάγνωση.
Β. Αναστολή, σύμπτωμα και άγχος Φροϋντ. Ο Φροϋντ εξηγεί τα συμπτώματα του άγχους και την αναστολή ξεκινώντας από την παιδική ηλικία. Αυτό που μου κάνει ιδαίτερη εντύπωση είναι πως σε όλα του τα βιβλία εστιάζει στην ερωτική επαφή του παιδιού με τον γονέα. Αυτό το οιδιπόδειο που εμφανίζεται σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής.
Γ. Τι είπε στ' αλήθεια ο ΜΑΡΞ Χάρι Μπαροουζ Ακτον. Καλό βιβλίο για να συστηθείς με τον Μάρξ και τις θεωρίες του.
Δ. Εμμονή Jonathan Kellerman. Το βιβλίο είναι πραγματικά απογοήτευση, δεν είναι από τα καλύτερα του. Απο την ιστορία δεν σου μένει τπτ... δεν είχε τπτ το ενδιαφέρον και η βιβλιοδεσία του βιβλίου ήταν η χειρότερη που έχω. Δεν είναι πλέον βιβλίο αλλά φύλλα.
Συνεχίζω με Καστανάνθρωπο.
Τελείωσα αυτά τα τέσσερα βιβλία.
Α. Κατάλογος Απολεσθέντων Γιούντιτ Σαλανσκυ. ( Δεν ξέρω αν το είχα γράψει την προηγούμενη φορά αλλά το γράφω και τώρα. ) Τι βιβλιάρα είναι αυτή!! Ένα απο τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής. Έχει υδατογραφήματα το βιβλίο που πραγματικά σε μαγεύουν και πιστεύω οτι μεγαλώνοντας θα ανατρέξω πάλι σε αυτό για ανάγνωση.
Β. Αναστολή, σύμπτωμα και άγχος Φροϋντ. Ο Φροϋντ εξηγεί τα συμπτώματα του άγχους και την αναστολή ξεκινώντας από την παιδική ηλικία. Αυτό που μου κάνει ιδαίτερη εντύπωση είναι πως σε όλα του τα βιβλία εστιάζει στην ερωτική επαφή του παιδιού με τον γονέα. Αυτό το οιδιπόδειο που εμφανίζεται σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής.
Γ. Τι είπε στ' αλήθεια ο ΜΑΡΞ Χάρι Μπαροουζ Ακτον. Καλό βιβλίο για να συστηθείς με τον Μάρξ και τις θεωρίες του.
Δ. Εμμονή Jonathan Kellerman. Το βιβλίο είναι πραγματικά απογοήτευση, δεν είναι από τα καλύτερα του. Απο την ιστορία δεν σου μένει τπτ... δεν είχε τπτ το ενδιαφέρον και η βιβλιοδεσία του βιβλίου ήταν η χειρότερη που έχω. Δεν είναι πλέον βιβλίο αλλά φύλλα.
Συνεχίζω με Καστανάνθρωπο.
Το γραψες και μπηκα να σου πω οτι ειμαι ηδη στη δευτερη ιστορια. Περαν του οτι συμφωνω μεχρι κεραιας με οσα λες, το βιβλιο αυτο προσιδιαζει πολυ με τους δακτυλιους του Sebald, με τους οποιυς (δακτυλιους και Sebald) εχω εμμονη. Με αυτο που (σου) γραφω, αυτοματως εχω θεσει για την Σαλανσκυ υπερμετρη συγκριση, καπως αδικη, αλλα -oh well- c'estbla vie
@Βασίλισσα ποικιλία βλέπω στα αναγνώσματα σου. Από Φρόιντ στον Μαρξ και μετά στον Κελερμαν..από όλα έχει ο μπαξες! 
Πάντως @Βασίλισσα και @Έλλη Μ με ψησατε και εμένα με τον ενθουσιασμό σας για τον Κατάλογο απολεσθέντων. Μέχρι που μπήκα εδω να δω περισσότερα, διάβασα την παρουσίαση και κάηκα τελείως. Βρε κορίτσια πάτε καλά; Τι έχετε πάθει;
Πάντως @Βασίλισσα και @Έλλη Μ με ψησατε και εμένα με τον ενθουσιασμό σας για τον Κατάλογο απολεσθέντων. Μέχρι που μπήκα εδω να δω περισσότερα, διάβασα την παρουσίαση και κάηκα τελείως. Βρε κορίτσια πάτε καλά; Τι έχετε πάθει;
Να σου πω. Βραχηκα τοοοσο πολυ σημερα που φτερνιζομαι ασταματηταΒρε κορίτσια πάτε καλά; Τι έχετε πάθει;
@Χρυσόστομος Διαβάζω εναλλάξ κλασσική λογοτεχνία, ψυχολογία, αστυνομικά και λίγο φιλοσοφία.
Γιατί κάηκες; Το βιβλίο είναι φοβερό... δεν έχω διαβάσει ούτε ένα αρνητικό σχόλιο... Όταν πας σε ένα βιβλιοπωλείο ξεφύλλισε το. Αν σου αρέσει πάρτο.
Γιατί κάηκες; Το βιβλίο είναι φοβερό... δεν έχω διαβάσει ούτε ένα αρνητικό σχόλιο... Όταν πας σε ένα βιβλιοπωλείο ξεφύλλισε το. Αν σου αρέσει πάρτο.
@Βασίλισσα έχω ακούσει και από αλλού καλά λόγια για το βιβλίο. Εγώ είπα κάηκα επειδή εψαξα να μάθω περισσότερα και έπεσα σε αυτήν την παρουσίαση που δεν με διαφωτισε καθόλου, ίσα ίσα με μπέρδεψε περισσότερο. Αλήθεια περί τίνος πρόκειται, είναι μυθιστόρημα, διήγηματα, δοκίμιο, τι ακριβώς;
@Έλλη Μ τόσες μέρες λένε ότι έρχεται κακοκαιρία, πάει το καλοκαίρι πέρασε, μην βγάζεις την κοιλίτσα έξω να ντύνεσαι πιο ζεστά.
Παρεπιπτόντως σαν follower σου που είμαι με αφορμή μια ανάρτηση σου ξεκινησα να βλέπω το squid game. Ένα επεισόδιο είδα, αρκετά καλό!
@Έλλη Μ τόσες μέρες λένε ότι έρχεται κακοκαιρία, πάει το καλοκαίρι πέρασε, μην βγάζεις την κοιλίτσα έξω να ντύνεσαι πιο ζεστά.
Παρεπιπτόντως σαν follower σου που είμαι με αφορμή μια ανάρτηση σου ξεκινησα να βλέπω το squid game. Ένα επεισόδιο είδα, αρκετά καλό! @Χρυσόστομος Στην ουσία είναι μικρά διηγήματα.
Υ.Γ Μας δυσκολεύει που δεν μπορούμε να ανεβάσουμε φωτογραφία.
Υ.Γ Μας δυσκολεύει που δεν μπορούμε να ανεβάσουμε φωτογραφία.
θα σου πω οτι δεν πήρα χαμπάρι, δεν μιλησα με ΕΜΥ. (αλλα ειχα πάρει ομπρελλα η οποία δεν βοηθησε για ενα λεπτό που μεσολαβησε μεχρι να μπω στο αυτοκινητο. Ηταν σαν ολοι οι αερηδες να περιμεναν εμενα, όπου κι αν γυρνουσα, βρεχομουν. Με μπουφαν!).@Έλλη Μ τόσες μέρες λένε ότι έρχεται κακοκαιρία, πάει το καλοκαίρι πέρασε, μην βγάζεις την κοιλίτσα έξω να ντύνεσαι πιο ζεστά.
Α, πολύ ωραία, σε επομενα επεισόδια, θα γινω ινφλουένσερ γιουτΟΥμπερ.
. Εχω δει σχεδον 5 και μου αρεσει παρα πολύ. Κανόνισε να ξεπατικώσεις κανα παιγνιδάκι και να το παιξετε. Σπιτι. Οικογενειακώς.Οσο για το βιβλίο, συμφωνω με όσα σου έγραψε η Βασιλισσα. Οντως η δομή τους ειναι διηγηματική, σιγουρα οι ιστοριες περιέχουν μυθοπλαστικά στοιχεία, εκκινούν όμως απο πραγματικά, αν και χαμένα, αντικειμενα. Εν ολιγοις, το πρωτότυπο υλικό και η βαση πάνω στην οποια ή/και γυρω απο την οποία αναπτυσσεται το κείμενο, ειναι αληθινη. Τα υπολοιπα, αληθοφανή. (κι εγώ μπουρδουκλώθκα, αλλα θελω να μου κοτσάρω κι ενα τετοιο
, γιατι οι υπόλοιποι ειστε τσιγκούνηδες )
Last edited: