Πάει και "Η γοργόνα" της Lackberg. Δεν τον φτάνει με τίποτα τον Νέσμπο αλλά μου άρεσε που μέχρι τέλους δεν κατάφερα να βρω τον δολοφόνο!
Συνεχίζω με τον αγαπημένο Simenon. "Ο άνθρωπος από το Λονδίνο".
«Τη στιγμή την ίδια που συμβαίνει, θεωρεί κανείς ότι πρόκειται για ώρες σαν όλες τις άλλες, κι αργότερα μόνο αντιλαμβάνεται ότι είχε συμβεί κάτι το εξαιρετικό και αγωνίζεται να ξαναβρεί το κομμένο νήμα, να αναπαραστήσει απ' την αρχή ως το τέλος τα λεπτά που του είχαν διαφύγει.
Γιατί, άραγε, εκείνο το βράδυ, ο Μαλουέν έφυγε απ' το σπίτι του κακοδιάθετος; Είχαν δειπνήσει στις επτά, ως συνήθως. Είχαν φάει ψητές ρέγγες, εφόσον ήταν η εποχή τους. Ο Ερνέστ, ο μικρός, ήταν στο τραπέζι άψογος.
Τώρα, ο Μαλουέν θυμόταν ότι η γυναίκα του είχε πει:
-Ήρθε η Ενριέτ προηγουμένως.»
Δεν φαινόταν κακός. Το αντίθετο μάλιστα, έδειχνε κακομοίρης τύπος με αυτή την έκφραση του θλιμμένου κλόουν στο πρόσωπο. Είχε φτάσει με το καράβι απ' το Νιουχέηβεν. Και όμως είχε φέρει από το Λονδίνο μια βαλίτσα με χαρτονομίσματα αξίας μισού εκατομμυρίου και είχε σκοτώσει τον φίλο του για να μην τα μοιραστεί μαζί του. Πάνω ψηλά, μέσα απ' το γυάλινο κλουβί του στο παρατηρητήριο, ο Μαλουέν, ο κλειδούχος των σιδηροδρομικών γραμμών του λιμανιού της Διέππης, προς μεγάλη του ατυχία, τα είχε δει όλα.
Εφεξής, η ζωή του Μαλουέν οδεύει προς την καταστροφή. Τα γρανάζια ενός μοιραίου μηχανισμού παίρνουν μπρος και ίσως ποτέ ήρωας του Σιμενόν να μην έχει φτάσει σε τέτοιας έντασης συντριβή, κακοτυχία και ηθική μοναξιά.
Το 2007 ο Ούγγρος σκηνοθέτης BELA TARR μετέφερε με θαυμάσιο τρόπο το βιβλίο στον κινηματογράφο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
, ελπίζω να συνεχίσει έτσι. 
)
Με υγεία, ξεκούραση και μπόλικη ανεμελιά 
)
