Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

[Λένκοβιτς]

Το παιδί από τη Γερμανία, της Λάκμπεργκ, ήταν καλούτσικο. Αυτό που με ενοχλεί στα βιβλία της είναι οι λεπτομέρειες της καθημερινότητας - π.χ. έβαλε δύο κουταλιές καφέ και της έτρεξε λίγο νερό από τον βραστήρα -, και επίσης η τέλεια σχέση της Ερίκα με τον Πάτρικ που όλα μεταξύ τους είναι αγγελικά πλασμένα. Μου τη δίνει.

Ξεκίνησα χθες άλλο ένα βιβλίο του Σιμενόν, Το μπλε δωμάτιο. Αρχίζει με λίγο σιχαμερές σεξουαλικές σκηνές, τίποτα το αλλοπρόσαλλο αλλά για κάποιο λόγο μου προκάλεσαν αναγούλα. Μπλιαχ. Περιμένω τη συνέχεια για να στρώσω.

'Οπως βλέπετε δεν σηκώθηκα σήμερα και πολύ ορεξάτη. λολ




- Σε πόνεσα;
- Όχι.
- Είσαι θυμωμένος μαζί μου;
- Όχι.
Ήταν αλήθεια. Εκείνη τη στιγμή όλα ήταν αλήθεια, εφόσον ζούσε τη σκηνή στην πρωτογενή της κατάσταση, χωρίς να βάζει ερωτήματα στον εαυτό του, χωρίς να προσπαθεί να καταλάβει, χωρίς καν να υποψιάζεται ότι θα υπήρχε μια μέρα κάτι που θα έπρεπε να καταλάβει. Όχι μόνον όλα ήταν αλήθεια, αλλά όλα ήταν πραγματικά: εκείνος, το δωμάτιο, η Αντρέ που παρέμενε ξαπλωμένη στο ακατάστατο κρεβάτι, γυμνή με ανοιχτά τα σκέλη και το σκούρο εφήβαιό της απ' όπου κυλούσε ένα νάμα από σπέρμα. [...] Οι λέξεις δεν είχαν καμία απολύτως σημασία. Μιλούσαν για την απόλαυση να μιλούν και μόνο, όπως μιλάει κανείς μετά τον έρωτα, με το κορμί ακόμα σε διέγερση, το κεφάλι λίγο άδειο.
Εκείνη τη μέρα στο μπλέ δωμάτιο του ξενοδοχείου ο Τόνυ και η Αντρέ κουβεντιάζουν μετά την ερωτική πράξη. "Αν ξανάβρισκα την ελευθερία μου... θα ξανάβρισκες κι εσύ τη δική σου;" Ο Τόνυ δεν απαντά στην ερώτηση. Ο ανακριτής και ο ψυχίατρος θέλουν τώρα να καταλάβουν. Να καταλάβουν γιατί ο Τόνυ μετά απ' αυτήν την συνάντηση απέφευγε την ερωμένη του. Γιατί έφυγε ξαφνικά σε διακοπές με τη σύζυγο και την κόρη του. Γιατί την ημέρα της τραγωδίας είχε εξαφανιστεί. Ο Τόνυ δεν απαντά στις ερωτήσεις αλλά ξαναζεί τους μήνες που κύλησαν μετά την τελευταία του συνάντηση στο μπλε δωμάτιο. "Θα ξανάβρισκες κι εσύ την ελευθερία σου;" Οι ένορκοι που θ' αποφανθούν για την ενοχή του Τόνυ δεν έχουν καμιά αμφιβολία ως προς την απάντηση.
Ένας Σιμενόν αναπάντεχος όπου ξαναβρίσκουμε όλες τις αρετές που τον κατέστησαν έναν από τους μεγάλους συγγραφείς του 20ού αιώνα. Ένα μυθιστόρημα τραχύ, ταραγμένο και απίστευτα μοντέρνο.

 

[Τσίου]

@Λένκοβιτς Λακμπεργκ εχω αποχαιρετησει απο το πρωτο της. Το μπλε δωματιο ειναι απο τα αγαπημενα μου, συνεχισε και θα δεις γιατι. Ελπιζω να σου αρεσει. (Ο @ΚρίτωνΓ εχει δει την ταινια, αν θυμαμαι καλα).

 

[Πεταλούδα]

Α, έχει γυριστεί και σε ταινία; Θα ήθελα να την δω, είναι καλή; (Δεν το είχα ψάξει όταν το διάβαζα από το παιχνίδι με τα αγαπημένα μας, που μου το είχες προτείνει @Τσίου.)

 

[Τσίου]

ούτε εγώ το ήξερα! Και ούτε που το κατάλαβα με την πρώτη, όταν άρχισε να λέει ο @ΚρίτωνΓ την υπόθεση (ενώ είχε πει ήδη τον τίτλο ) έκανα την σύνδεση.

 

[Βάγγυ]

@Στιλλ ιλλ Την έχω ήδη δει τη σειρά, γι' αυτό ξεκίνησα και τα βιβλία. Νομίζω πρέπει να την είχα δει, εξίσου γρήγορα κι εγώ. Το κακό είναι πως έχω μόνο τα 2 πρώτα (στην ουσία το 1ο μόνο βιβλίο απλά σπασμένα σε δύο μέρη) και προς το παρόν, δεν προτίθεμαι να αγοράσω τα επόμενα, κυρίως στα ελληνικά που τα έχουν σπασμένα σε δύο τόμους.
@Τσίου 'σχώρα με αγαπητή μου, απλά το συγκεκριμένο το είχα εύκαιρο στη βιβλιοθήκη μου από πέρυσι. Θα τσεκάρω κι αυτές που λες.

 

[Σελεφά]

@Προφέσορας
Τώρα είδα το ποστ...
Το Σιλμαρίλλιον το διάβασα πριν 20 χρόνια. Δε θυμόμουν τη γινόταν ούτε στο επόμενο λεπτό όταν ακόμα το διάβαζα. Κατεβατό τα ονόματα.
Για αυτό που πρεσβεύει το βιβλίο είναι κορυφή, αλλά πραγματικά θυμάμαι ότι είχα ψοφήσει στην κούραση διαβάζοντάς το.

αχαχαχαχαχαχχααχα
Εμένα πάλι η περιγραφή από το Kingkiller Chronicle δε μου άρεσε καθόλου.
μμμ το έχω ακούσει και εγώ αυτό, αλλά δεν μπορώ να πω ότι μοιάζουν.
Οκ είναι σε σχολείο μαγείας, αλλά πέρα από αυτό ουδεμία σχέση έχουν.
Ούτε σε πλοκή, ούτε στην ατμόσφαιρα και σίιιιγουρα όχι στη γραφή.
Η εποχή δεν είναι όπως η αντίστοιχη δική μας μεσαιωνική, αλλά είναι συνονθύλευμα διαφόρων εποχών,
αλλά που δένουν μεταξύ τους ωραία και κατανοητά.
Τώρα ναι... μάλλον θα περιμένουμε κάποια χρόνια για το 3ο βιβλίο.
Τα υπόλοιπα στα ανέλυσα στο πμ (είδα εκείνο πρώτο)

 

[ΚρίτωνΓ]

ούτε εγώ το ήξερα! Και ούτε που το κατάλαβα με την πρώτη, όταν άρχισε να λέει ο @ΚρίτωνΓ την υπόθεση (ενώ είχε πει ήδη τον τίτλο ) έκανα την σύνδεση.

Το μπλε δωμάτιο (2014) - IMDb

Το μπλε δωμάτιο: Directed by Mathieu Amalric. With Mathieu Amalric, Léa Drucker, Stéphanie Cléau, Laurent Poitrenaux. In their blue hotel room, a clandestine couple of two married lovers plan an impossible future, as death shutters their already frail tranquillity. Now, the noose tightens more...

www.imdb.com

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

Τέλειωσε ο "Τζαστρότσι"(γλυκύτατη προσωπικότητα) και ξεκίνησα τη συλλογή διηγημάτων "Το Ταξίδι του Βασιλιά Γιουβόραν" του Κλαρκ Άστον Σμιθ,εκδ. Αίολος

 

[Λένκοβιτς]

Πήρα αυτό από τη δημοτική βιβλιοθήκη σήμερα.




Ένα εκρηκτικό ντοκουμέντο που συγκλονίζει με τον ωμό ρεαλισμό του τις συνειδήσεις ανδρών και γυναικών σ'ολόκλησρο τον κόσμο. Μια γυναικεία φωνή ακούγεται, απ' αρχής μέχρι τέλους, σ'αυτό το βιβλίο. Μιλάει μια ανύπαντρη γυναίκα, που βρίσκεται ξαφνικά μ' ένα παράνομο παιδί στα σπλάχνα της. Η γυναίκα δεν έχει όνομα, δεν αποκαλύπτει την κοινωνική της θέση. Λίγο -ή μάλλον καθόλου- ενδιαφέρουν αυτά. Γιατί η γυναίκα που μιλάει μπορεί να είναι η ίδια η Φαλάτσι, όπως μπορεί να είσαστε κι εσείς η οποιαδήποτε γυναίκα στον κόσμο - απελευθερωμένη επιστήμων, καταπιεσμένη νοικοκυρά, υπάλληλος, εργάτρια...

 

[Προφέσορας]

Από αύριο μπαίνω στο έκτο και τελευταίο μέρος του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών (πρίν τα παραρτήματα), και τελειώνω ένα ταξίδι που ξεκίνησα στις 31 Αυγούστου.

Αν δεν είχα δεί τις ταινίες , θα νόμιζα τον Merry τον Hobbit νεκρό.

Το πέμπτο μέρος ήταν πολύ ωραίο με πολλούς διαλόγους και μάχες. Είδαμε την Μίνας Τίριθ (τον πύργο του ήλιου), και γνωρίσαμε το πεπρωμένο του 'Αραγκορν ο οποίος κατά κάποιον τρόπο μου θύμησε εμένα προσωπικά τον Ιησού, αν και ο Τόλκιν ήταν κατά της αλληγορίας.

Είχαμε συγκινητικές στιγμές και θανάτους σημαντικών προσώπων.

Από τα έξι μέρη του 'Αρχοντα των Δαχτυλιδιών το πιο βαρετό μου φάνηκε το πρώτο μέρος, στα υπόλοιπα ο Τόλκιν μου δίνει την αίσθηση πως είναι ένας συγγραφέας που διαβάζεται άνετα χωρίς να κουράζει με πολλούς διαλόγους και δράση.

'Οπότε όσοι τον παρατήσατε στο πρώτο μέρος της συντροφιάς του δαχτυλιδιού δώστε του μια ευκαιρία.

 

[Λένκοβιτς]

Συνεχίζω πάλι με Φαλάτσι, Ινσαλλάχ.




Τα πρόσωπα του μυθιστορήματος αυτού είναι φανταστικά. Φανταστικές οι ιστορίες τους, φανταστική η πλοκή. Τα γεγονότα από τα οποία εμπνέεται είναι αληθινά. Αληθινός ο χώρος, αληθινός κι ο πόλεμος μέσα στον οποίο ξετυλίγεται η αφήγηση.
Η συγγραφέας αφιερώνει το έργο στους τετρακόσιους Αμερικανούς και Γάλλους στρατιώτες που δολοφονήθηκαν στη σφαγή της Βηρυτού από τα Τέκνα του Θεού. Το αφιερώνει στους άνδρες, στις γυναίκες, τους γέρους και τα παιδιά που σκοτώθηκαν στις άλλες σφαγές εκείνης της πόλης και σε όλες τις σφαγές της ατελεύτητης σφαγής που ονομάζεται πόλεμος. Το μυθιστόρημα αυτό θέλει να είναι μια πράξη αγάπης προς αυτούς και προς τη Ζωή.

 

[Λούνα]

Ξεκίνησα το " Ο ωκεανός στην άκρη του δρόμου" του Neil Gaiman. Για το είδος του (φαντασίας) ενδιαφέρον φαίνεται..

 

[ΚρίτωνΓ]

Το διαβάζω. Μου έδωσαν δωρεάν αντίτυπο, όντας ένας από τους συμμετέχοντες συγγραφείς (ένα διήγημά μου περιέχεται - ως αποτέλεσμα συμμετοχής σε διαγωνισμό). Βρίσκω μερικά διηγήματά του πολύ καλά, άλλα πιο μέτρια. Πάντως η ώρα περνά ευχάριστα - σε άλλες γαίες.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

ξεκίνησα τη συλλογή διηγημάτων "Το Ταξίδι του Βασιλιά Γιουβόραν" του Κλαρκ Άστον Σμιθ,εκδ. Αίολος

Ωραία συλλογή, ίσως η καλύτερη που κυκλοφορεί με διηγήματα του Κλάρκ Άστον Σμίθ και με την πιο προσεγμένη μετάφραση.
Παν χρόνια που τη διάβασα, αλλά θυμάμαι πως κάποιες ιστορίες ήταν πολύ καλές αλλά όλες αξιοπρεπείς στο σύνολό τους!

 

[Λίλιθ]

Άρχισα πριν τρεις εβδομάδες το 'Ο τελευταίος πειρασμός' του Καζαντζάκη αλλά δεν με βλέπω να το τελειώνω σύντομα, ακόμα στα μισά είμαι. Κάνω λοιπόν ένα διάλειμα με 'Σικελικό Ειδύλλιο' της Σώτης Τριανταφύλλου και ήδη από τις πρώτες σελίδες φαίνεται πολύ καλό.

 

[Σελεφά]

Έχω ένα μικρό πρόβλημα συγκέντρωσης αυτό το διάστημα,
οπότε έχω κάνει λίγο αχταρμά τη βιβλιοδιάθεσίμη μου.
Έτσι, κατέληξα να διαβάζω 4 βιβλία.
The Ultimate Solution του Eric Norden. Θεματολόγια ίδια με το Fatherland, αλλά πιο ανάλαφρο.
Who Fears Death της Nnedi Okorafor. Δυστοπική ενδιαφέρουσα ιστορία με αφρικάνικες ρίζες.
A Heart So Fierce and Broken της Brigid Kemmerer (ηχητικό βιβλίο). Πιο ανάλαφρο πεθαίνεις. Ό,τι χρειάζομαι αυτόν τον καιρό.
Fatherland του Robert Harris. Έχει καιρό που το άρχισα και ενώ είναι ενδιαφέρουσα ιστορία, μου κάθεται λιγουλάκι βαρύ, οπότε μπουσουλάω... ε μπορεί και να σέρνομαι λίγο.

 

[Χρυσόστομος]

Τον τελευταιο καιρο διάβασα:
Η τέχνη της λεπιδας - Γουελς 3/5
Ηρακλειον SOS βυθιζομεθα - Μπελώνης 4/5
Οικογενεια Μπες Βγες - Ξανθουλης 1,5/5 (το μισο επειδη ειναι Ξανθουλης)
Αιχμαλωτοι της Γεωγραφιας - Μαρσαλ 4/5
Ο Τζιμης στην Κυψελη - Χωμενιδης 3/5

 

[Ειφφελ]

Χθες αγόρασα αυτό. Είναι το επόμενο βιβλίο που επιλέξαμε για συνανάγνωση στη ΛΒ Ηρακλείου

 

[Σελεφά]

@Ειφφελ το έχω βάλει και εγώ στο μάτι. Όταν το διαβάσεις αν μπορείς πες πως σου φάνηκε.

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

Μαζί με τα άλλα (Το Ταξίδι του Βασιλιά Γιουβόραν και Το Βιβλίο του Ενώχ) ξεκίνησα και το V for Vendetta(graphic novel και ξερό ψωμί)

Είχα δει την ταινία και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που άργησα να πάρω και το graphic novel. Δεν είχα ενθουσιαστεί με την ταινία. Συμφωνώ με την γκρινιάρικη άποψη του Alan Moore.