Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

[Προφέσορας]

Το βιβλίο Assassins Creed Αναγέννηση το βρίσκω εξαιρετικό. Τελικά θα μου πάρει λιγότερες μέρες από ότι υπολόγιζα.Το βρίσκω αρκετά ενδιαφέρον και οι σελίδες κυλάνε νερό.Σε 6 μέρες έχω διαβάσει 250 σελίδες.

Μέσα από τις σελίδες έχουμε την ευκαιρία να ταξιδέψουμε στην Φλωρεντία και στις γύρω περιοχές, καθώς και στην Βενετία.Η ιστορία περιλαμβάνει έρωτα, ίντριγκα, δολοπλοκίες, μας κάνει να συμπαθήσουμε τον χαρακατήρα και να αγωνιούμε για το αν καταφέρει να εκδικηθεί για τον άδικο χαμό των δικών του.Συναντάμε και μια σπουδαία προσωπικότητα της Αναγέννησης.

Θα ακολουθήσουν περισσότερα, όταν το ολοκληρώσω. Πάει για 5 αστεράκια από μένα.

 

[Τρύφωνας]

Καλησπέρα, έχω αρχίσει το πρώτο βιβλίο Dune.
Χωρίς να έχω δει την ταινία,είμαι στην μέση του βιβλίου και μου αρέσει παραπάνω από πολυ!!
Η λογική, λέει ότι θα διαβάσω και τα υπόλοιπα βιβλία ... πάντα με την πρώτη ευκαιρία.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Τελείωσα με τα "Η Κόρη του Βασιλιά της χώρας των Ξωτικών" του Λόρδου Ντάνσανι και "Άγνωστο Αριστούργημα" του Μπαλζάκ τα οποία μου άρεσαν πολύ. Ειδικά του Μπαλζάκ, ο οποίος σε γενικές γραμμές με κουράζει, ήταν ένα εξαιρετικό διήγημα.

Συνεχίζω με βιβλιάρα!
Όλοι οι άνθρωποι του βασιλιά του Ρόμπερτ Πεν Γουόρεν!!

 

[Έλλη Μ]

Νικολα, μια διορθωση μονο: Ειναι βιβλιαραρα.
Μιλησα.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Νομίζω και παρουσιασαράρα!!

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

Τελείωσα με τα "Η Κόρη του Βασιλιά της χώρας των Ξωτικών" του Λόρδου Ντάνσανι

Από τα αγαπημένα μου!

 

[Έλλη Μ]

Νομίζω και παρουσιασαράρα!!

Τωρα τα παραλες.

Spoiler

πες κι αλλα πες κι αλλα

 

[Προφέσορας]

Σήμερα ολοκλήρωσα την ανάγνωση του βιβλίου Assassin's Creed Αναγέννηση.

Μου πήρε 13 μέρες στην ουσία, καθώς έκανα 14 μέρες αλλά 1 μέρα ενδιάμεσα δεν διάβασα καθόλου άρα 13.

Το παιχνίδι δεν το έχω παίξει ακόμα ώστε να κάνω σύγκριση αλλά από διάφορα trailer και περιγραφές των DLCs , μου φαίνεται πως είναι πιστή περιγραφή αν και σίγουρα θα υπάρχουν μικροδιαφορές όπως παρουσιαστικό των χαρακτήρων.

Το βιβλίο αυτό βασίζεται στο παιχνίδι Assassin's Creed 2 και μας παρουσιάζει την πρώτη περιπέτεια του Ezio η οποία διαρκεί αρκετά χρόνια, και μας δείχνει την πορεία του πρός το δόγμα των Assassins και τις προσπάθειες εκδίκησης για την δολοφονία των δικών του και για τις αδικίες σε βάρος της λαϊκής τάξης.

Σε ένα σημείο μετά την μέση του βιβλίου, κάνει κοιλιά, αλλά κατά τα άλλα διαβάζεται αρκετά ευχάριστα και έχει ενδιαφέρον.Θέλω να πώ στο σημείο ας πούμε όπου γίνεται αποκατάσταση της πολιτικής κατάστασης στη Βενετία, συμβαίνει και ένα επιπλέον περιστατικό στην Βενετία, επομένως παρουσίασε μεγαλύτερη διακλάδωση, κάτι που ενώ στο παιχνίδι έχει ενδιαφέρον, κατά την ανάγνωση του βιβλίου σε μπερδεύει λίγο και κουράζει κάπως.

Τέλος, να προσθέσω πως το βιβλίο είχε σε ορισμένα σημεία ιταλικές λέξεις με ελληνική γραφή και παράρτημα στις πίσω σελίδες, προφανώς για να μεταφέρει στον αναγνώστη την ιταλική ατμόσφαιρα, όμως κατά την γνώμη μου, θα μπορούσαν να αποδοθούν στα ελληνικά, καθώς κάποιες φορές ήταν κουραστικό να ανατρέχω στις πίσω σελίδες, να καταλάβω τι σημαίνουν. Όποιος ενδιαφέρεται για τα Ιταλικά, θα του αρέσει.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Λοιπόν, μιας και το αναφέρεις @Μοκαντάσα αλ Σάφερ θα γράψω ένα μικρό σχόλιο. (δεν ήθελα αλλά να, μου δόθηκε η ευκαιρία!!)

Το βιβλίο ήταν μια έκπληξη για μένα. Ουσιαστικά περίμενα ένα κλασικό φάνταζι με μάγους, βασιλιάδες και σπαθιά αλλά το βιβλίο αυτό ήταν κάτι διαφορετικό. Πρώτα από όλα οι περιγραφές του Λόρδου Ντάνσανι στα τοπία ήταν εξαιρετικές. Πολλές φορές αισθάνθηκα πως βρισκόμουν στα μαγικά μέρη που περιέγραφε. Θυμάμαι σε αντίστοιχα βιβλία να έχω βαρεθεί, ενώ σε αυτό οι περιγραφές ήταν απόλυτα εναρμονισμένες με την υπόλοιπη ιστορία.

Οι χαρακτήρες της ιστορίας επίσης ήταν πολύ σωστά δομημένοι, κάτι το οποίο συνήθως δεν συμβαίνει σε βιβλία αυτής της κατηγορίας. Ο Άλβερικ χάνει την αγαπημένη του και βάζει στόχο της ζωής του να την βρει ξανά. Δυστυχώς, η Λιραζέλ βρίσκεται σε μια άλλη χώρα όπου ο χρόνος δεν κυλά, είναι γεμάτη μαγικά πλάσματα και οι κανόνες που ισχύουν στη Γη απλά δεν υπάρχουν. Ο Άλβερικ ψάχνει το σύνορο της χώρας των ξωτικών αλλά δυστυχώς χάνεται σε μια ατέρμονη αναζήτηση, μη γνωρίζοντας πως στην χώρα του η ζωή προχωράει και οι εξελίξεις είναι πέρα για πέρα εξωπραγματικές.

Ουσιαστικά ο συγγραφέας μπλέκει δύο κόσμους.
Έναν που δυνητικά που θα μπορούσε να υπάρχει και έναν φανταστικό.
Το παιδί της Λιραζέλ και του Άλβερικ είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ αυτών των δύο κόσμων. Ο Λόρδος Ντάνσανι παρουσιάζει τα υπέρ και τα κατά του κάθε κόσμου, και εν τέλει τους μπλέκει ώστε οι κάτοικοι τους να έρθουν σε επαφή και ο ίδιος να μπορέσει αλληγορικά να μιλήσει για θρησκείες, προλήψεις και δεισιδαιμονίες.

Το βιβλίο διαβάζεται πολύ άνετα, μιας και αποτελείται από μικρά ευανάγνωστα κεφάλαια.

Τέλος θα έλεγα πως αν κανείς θέλει να δει από που επηρεάστηκαν μεγάλοι συγγραφείς του υπερφυσικού, δεν έχει παρά να διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο.
Για παράδειγμα, όταν ο Βασιλιάς της Χώρας των Ξωτικών αποφασίζει να τη διαμορφώσει και να δείξει στους κατοίκους της την ομορφιά της, το κάνει μέσω μια μαγική συμφωνικής μουσικής κάτι το οποίο το συναντάμε και στο Σιλμαρίλιον του Τόλκιν, όταν ο θεός Ιλουβατάρ ξεκινάει την κοσμογονία του.
Τέτοια παραδείγματα σε όλο το βιβλίο! Νομίζω ο Τόλκιν, ο Μάρτιν, ο Λάβκφραφτ επηρεάστηκαν σαν συγγραφείς από το βιβλίο αυτό.

Αυτά τα λίγα!

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

Νομίζω ο Τόλκιν, ο Μάρτιν, ο Λάβκφραφτ επηρεάστηκαν σαν συγγραφείς από το βιβλίο αυτό.

O Lovecraft τον είχε σε τεράστια εκτίμηση. Για τους άλλους δεν ξέρω, να πω την αλήθεια

 

[Έλλη Μ]

Μου θυμιζετε εκεινον τον διαλογο απο μια ελληνικη ταινια, σε παραλλαγη:
Τρεις εχουν τον Ντανσανι σε εκτιμηση, ο αλ Σαφερ, ο δε Κιντ κι ο Λαβκραφτ.

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

Κάπως έτσι;

 

[Έλλη Μ]

Χαχαχαχα, ναι! Μα αυτο ειχα στο μυαλο μου, αλλα δεν χαρακτηριζω κανεναν.

 

[Σελεφά]

Λοιπόν...
ακούω το Μάνσφληντ Πάρκ της Τζέιν Ώστιν
και διαβάζω τα
The Night Circus της Erin Morgenstern
και το The Years of rice and salt του Κιμ Στανλει Ρόμπινσον (ακόμα).

Τα δυο πρώτα τα θεωρώ εξαιρετικά βαρετά αναγνώσματα. Κουτουλάω κάθε φορά που τα πιάνω. Περισσότερο με το τσίρκο γιατί είναι και φαντασίας και θέλω περισσότερα πράγματα.
Του Ρόμπινσον και αυτό λίγο βαρετό είναι χάθηκα λίγο λίγο στις μετενσαρκώσεις και εγώ, αλλά η ιδέα του βιβλίου είναι αυτή που με κρατάει και συνεχίζω. Βασικά νομίζω φταίει ο τρόπος που το έχει γράψει... πολλά γεγονότα, πολλά πρόσωπα.

Ε! έπεσα στην άτιμη την εβδομάδα που ό,τι διαλέγω δε με κάνει κλικ.

 

[Καστάλια]

Το Night Circus το είχα διαβάσει στις αρχικές του δόξες, ξέρεις, τότε που το βλέπεις όλη την ώρα μπροστά σου στο goodreads, και το τελείωσα με το ζόρι. Πολύ συχνά απορώ πώς κάποια βιβλία αποκτούν τέτοια δημοφιλία, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουν να σου δώσουν κάτι ουσιαστικό. Η γραφή της, θυμάμαι, ήταν καλούτσικη, αλλά δεν έφτανε...

 

[Σελεφά]

Ναι δεν μπορώ να πω γράφει ωραία, αλλά δεν μπορώ με τίποτα να συνδεθώ με την ιστοριά, ούτε με τους χαρακτήρες. Δεν υπάρχει περίπτωση να μου μείνει τίποτα από το βιβλίο.

Τώρα για το πώς έγινε δημοφιλές... Παίζει και το μάρκετινγκ ρόλο σε αυτό. Από εκεί και πέρα το πιθανότερο είναι όντως να άρεσε σε πολλούς και να βρήκαν κάτι που εμάς δε μας άγγιξε.

 

[Ασάρα]

. Πολύ συχνά απορώ πώς κάποια βιβλία αποκτούν τέτοια δημοφιλία, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουν να σου δώσουν κάτι ουσιαστικό.

Ορισμένα βιβλία προωθούνται τρελά, ειδικά όταν οι εκδότες νομίζουν ότι έχουν στα χέρια τους το επόμενο εκδοτικό φαινόμενο. Το συγκεκριμένο είχε δει τρελή προώθηση.

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

Διαβάζω το "Ρασπούτιν" του Αλεξάντερ Σαμπφ(εκδ. Εξάντας). Εξαιρετική βιογραφία που μελετά μια από τις πιο σκοτεινές και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες των σύγχρονων καιρών λαμβάνοντας υπόψη πάρα μα πάρα πολλές πηγές και στοιχεία και χωρίς να θέλει να "περάσει" συγκεκριμένη άποψη. Πολύ καλογραμμένο και καλομεταφρασμένο, δεν κουράζει καθόλου.

Κάνω και μια ακόμα προσπάθεια με το "Λαντομίρ και άλλα έργα" του Βελιμίρ Χλέμπνικοφ (εκδ. Βίλντισι). Το έχω από παλιά αυτό το βιβλίο αλλά είχε μείνει παραπίσω η ανάγνωσή του. Γιατί δεν ξέρω.

Για κάποιο λόγο όταν έρχονται Χριστούγεννα τα διαβάσματά μου πηγαίνουν προς Ρωσία μεριά.

 

[Ασάρα]

O Lovecraft τον είχε σε τεράστια εκτίμηση.

Όντως! Ο Λαβκραφτ είχε μάλιστα παρακολουθήσει μια ομιλία του Ντάνσανυ στην Βοστώνη λέγεται ότι είχε εντυπωσιαστεί αρκετά.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Διαβάζω το "Ρασπούτιν" του Αλεξάντερ Σαμπφ(εκδ. Εξάντας). Εξαιρετική βιογραφία που μελετά μια από τις πιο σκοτεινές και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες των σύγχρονων καιρών λαμβάνοντας υπόψη πάρα μα πάρα πολλές πηγές και στοιχεία και χωρίς να θέλει να "περάσει" συγκεκριμένη άποψη. Πολύ καλογραμμένο και καλομεταφρασμένο, δεν κουράζει καθόλου.

Πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή για μια πολύ αμφιλεγόμενη προσωπικότητα.
Το έβαλα προς αγορά!
Ελπίζω να γίνονται και αναφορές στο ρόλο που έπαιξε ο Ρασπούτιν στις τελευταίες μέρες των Τσάρων!