Διαβάζω το Εγκώμιο της σκιάς του Τανιζάκι.
Είναι το πρώτο βιβλίο ιαπωνικής λογοτεχνίας που διαβάζω στη ζωή μου!
Δε θα επέλεγα να αγοράσω γιαπωνέζικη λογοτεχνία αλλά η ζωή σού έχει ωραίες εκπλήξεις κάποιες φορές. Το συγκεκριμένο το έτυχα σε ανταλλαγή δώρων. Το άφησα δίπλα στο κομοδίνο αρχικά και αφού το περιεργαστηκα κ διάβασα το οπισθόφυλλο, μου κίνησε το ενδιαφέρον. Μιλάει για μια άλλη αισθητική, τελείως διαφορετική από αυτή του δυτικού πολιτισμού. Αντιγράφω το σημείο που με χτύπησε κατακεφαλα: "Η αισθητική αντίληψη της ομορφιάς στις ιαπωνικές τέχνες και τις πρακτικές της καθημερινότητας έχει δοξαστεί και συνοψιστεί σε λέξεις-αξίες όπως το σάμπι, που σημαίνει νηφαλιότητα, μετριοπάθεια, πάλιωμα αισθητικό, πατίνα του χρόνου, ομορφιά της σκουριάς. Όπως το ουάμπι, που είναι η γαλήνια λεπτότητα, το συγκρατημένο γούστο, μια μοναχικότητα και μια θλίψη καλαίσθητες. Αξίες που πάνε χέρι-χέρι με τη σκιά και εχθρεύονται καθετί που γυαλίζει και επιδεικνύεται. Η ομορφιά είναι ψυχρή, σκοτεινή και διακριτική."
Υποθέτω ότι αυτό το "σαμπι" είναι το ίδιο που χρησιμοποιείται στην έκφραση shabby chic, τη λεγόμενη για ρούχα, έπιπλα, διακόσμηση.
Λες να με πιάσει καμία τρέλα τελειώνοντας το να μάθω γιαπωνέζικα;