Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

Τελείωσα το "Βαμμένο πέπλο" στην πολύ επιμελή και καλαίσθητη έκδοση των εκδόσεων Μεταίχμιο. Ήταν η δεύτερη επαφή μου με τον Μώμ, μετά τη "Βροχή". Χωρίς να διεκδικεί δάφνες μεγάλου έργου, προσωπικά το βρήκα εξαιρετικό. Ο Μώμ σκιαγραφεί τους χαρακτήρες του με μια αξιοθαύμαστη κομψότητα, χωρίς να λείπουν ούτε η ειρωνία, ούτε μια σκληρή αλλά απαθής στάση απέναντί τους.

Συνεχίζω με το "Γκαλβεϊας" του Ζ. Λ. Πεϊσότο.
 
Η ταινία μου είχε αρέσει. Απλά ήθελα να είναι λίγο μεγαλύτερη, φαντάζομαι το βιβλίο καλύπτει πολλά περισσότερα γεγονότα.
 
@ΜιΛάμπρος ξεκίνησα το βαμμένο πέπλο σε ηχητικό στα αγγλικά...
Πολύ καλή ακρόαση!

Τελείωσα το "Γκαλβέϊας" χθες βράδι. Παράλληλες (σχεδόν) ιστορίες κατοίκων του χωριού Γκαλβέϊας στην Πορτογαλία. Κάπως πικρές, ελαφρώς σκοτεινές που εύκολα θα μπορούσαν να παραπέμψουν σε μεταπολεμικές περιγραφές της καθημερινότητας των κατοίκων κάποιου μικρού χωριού κάποιας μιρκής, φτωχής χώρας. Εικόνες πάντως που επουδενί δεν συμβαδίζουν με αυτό που είδα στο google street view: πισίνες και νεροτσουλήθρες. Κάποιος καχύποπτος θα βρεί ομοιότητες, έστω ασαφείς και αόριστες, με το Μακόντο του Μάρκες. Είμαι καχύποπτος αλλά δεν μπήκα σε αυτή τη διαδικασία σύγκρισης.
Κατά τ'άλλα, ενδιαφέρουσα και κατά κάποιο τρόπο γοητευτική γραφή, παρά το ότι αναγκάζει την αφήγηση να κυλάει (εκνευριστικά) αργά, απαιτώντας την πλήρη προσοχή του αναγνώστη. Για 3,5 ευρά μια χαρά είναι, έχει ορισμένες πάρα πολύ καλές στιγμές.

Έβαλα σελιδοδείκτη στο "Ένας προδότης στα μέτρα μας" του αγαπημένου Λε Καρέ και ξεκινώ απόψε.
 
Διαβάζω το ιδιαίτερο βιβλίο της Ελίφ Σαφάκ με τίτλο "10 λεπτά και38 δευτερόλεπτα σε αυτόν τον παράξενο κόσμο". Tόσος περιπου είναι ο χρόνος (μάλλον) που χρειάζεται για να πάψει να λειτουργει ο εγκέφαλος αφού επέλθει ο θάνατος. Και ενώ μοιάζει λίγος, η Τεκίλα Λειλά μας αφηγείται τη ζωή της, επιστρέφοντας σε κομβικά σημεία που την διαμόρφωσαν. Το διαβάζω με πραγματικό ενδιαφέρον.
 
@ΚρίτωνΓ πιστεύω θα σου αρέσει και θα την εκτιμήσεις και ως συγγραφέας που είσαι στην ομιλία της στο TEDx. Παραθέτω το λίνκ, είναι πολύ ενδιαφέροντα όσα λέει και ώς εναν βαθμό συμφωνώ με την οπτική της.

 
Διαβάζω το ιδιαίτερο βιβλίο της Ελίφ Σαφάκ με τίτλο "10 λεπτά και38 δευτερόλεπτα σε αυτόν τον παράξενο κόσμο". Tόσος περιπου είναι ο χρόνος (μάλλον) που χρειάζεται για να πάψει να λειτουργει ο εγκέφαλος αφού επέλθει ο θάνατος. Και ενώ μοιάζει λίγος, η Τεκίλα Λειλά μας αφηγείται τη ζωή της, επιστρέφοντας σε κομβικά σημεία που την διαμόρφωσαν. Το διαβάζω με πραγματικό ενδιαφέρον.
Να πεις εντυπώσεις. Το έχω στο κινητό κάτι μήνες τώρα (μην πω χρόνια, παίζει κι αυτό), αλλά όλο κάτι άλλο παίρνει σειρά πιο πριν, όλως περιέργως κι ένα άλλο δικό της που έβαλα πολύ πιο πρόσφατα (και μου φάνηκε κομματάκι κοινότυπο και χιλιοειπωμένο). Ίσως είναι ώρα να το διαβάσω και εκείνο, να φύγει μετά από τόσο καιρό.
 
@ΜιΛάμπρος το τελείωσα. Συμφωνώ με τον σχολιασμό σου.
Γενικότερα δε ξετρελάθηκα, αλλά είναι ευχάριστη/ο ανάγνωση/άκουσμα και προπαντός χαλαρό, κάτι που χρειαζόμουν.
❤
 
Να πεις εντυπώσεις. Το έχω στο κινητό κάτι μήνες τώρα (μην πω χρόνια, παίζει κι αυτό), αλλά όλο κάτι άλλο παίρνει σειρά πιο πριν, όλως περιέργως κι ένα άλλο δικό της που έβαλα πολύ πιο πρόσφατα (και μου φάνηκε κομματάκι κοινότυπο και χιλιοειπωμένο). Ίσως είναι ώρα να το διαβάσω και εκείνο, να φύγει μετά από τόσο καιρό.
Θα μείνω στα μυθιστορήματα της για την ώρα, παρόλο που όσο την έχω ψάξει μπορώ να πω οτι έχει ενδιαφέρον η οπτική της σε πολλά θέματα και με βρίσκει σύμφωνη. Έχει μια διαύγεια ορθολογιστική ναι μεν αλλά απο την άλλη δεν βάζει στην άκρη το συναίσθημα. Ίσως να τσεκάρει κάποιες ομιλίες της πρώτα, να δεις αν σου ταιριάζει. Και ναι, εννοείται πως θα επιστρέψω με εντυπώσεις.
 
@Στιλλ ιλλ βλέποντας το βιντεάκι του TEDx που πρότεινες και κάποια άλλα, μπορώ να πω πως βγάζει μία αύρα κοσμοπολιτισμού και μια ανοιχτόμυαλη οπτική που πραγματικά συναντάς σε λίγους ανθρώπους. Πολύ ελκτική προσωπικότητα. Υποθέτω ότι και τα γραπτά της θα αποπνέουν τα ίδια.
 
Μια ιστορία που ούτε συντομη είναι ούτε μόνο επτά φόνους αφορά,αλλα τα κατάφερα επιτέλους και το τελείωσα "Σύντομη ιστορία επτά φόνων" του Μαρλον Τζέιμς,το προτείνω .Πολυ ωραιο βιβλίο, σκληρό και βίαιο σε πολλά σημεία, με ενδιαφέροντες χαρακτήρες που ο συγγραφέας τους χρησιμοποιεί σε πρωτοπροσωπη αφήγηση σε ολο το βιβλίο,ειδικά στο τέλος δεν ήθελα να το αφήσω...

Τώρα θα πιάσω ή Το Σιλμαριλλιον ή Τον Κασταναθρωπο 🙂
 
Last edited:
Top