Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

[Τσίου]

Διάβασα το My annihilation του Φουμινόρι Νακαμούρα (Fuminori Nakamura), αρκετά creepy κι ατμοσφαιρικό, σε γραπώνει από την αρχή. Διαβάζοντάς το προβληματίστηκα πάλι για τη σχέση που έχω με την μνήμη (μου).
Μετά διάβασα το Earthlings της Σαγιάκα Μουράτα (Sayaka Murata), τι ride ήταν αυτό παναγιά μο. Αρκετά εξοργιστικό (παιδική κακοποίηση), τέρμα ρεαλιστικό (victim blaming, peer pressure), και σε κάποια σημεία ανέβηκε λίγο το φαγητό πάνω. 4/5 και στα δύο.
Εδιτ: Κατά τη γνώμη μου είναι transgressive.
Τώρα δεν έχω καθόλου ελεύθερο χρόνο αλλά έχω ξεκινήσει το The book of cold cases της Σιμόν Τζέημς.

 

[Προφέσορας]

Το τραγούδι της φωτιάς και του πάγου Βιβλίο 1 από χθές . Συνάντησα τους others στα βόρεια του τείχους της νυχτερινής φρουράς.

 

[ΜιΛάμπρος]

Τελείωσα το "Ένας προδότης στα μέτρα μας". Απολαυστικό-αν εξαιρέσει κανείς το αντιαισθητικό λαδί εξώφυλλο. Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός με τον Λε Καρέ, μ'αρέσει πολύ.
Επόμενος σελιδοδείκτης μπήκε στο "Μια πόλη χωρίς διαφημίσεις" του Κανταρέ που θα ξεκινήσω απόψε.

 

[Βάγγυ]

Τελείωσα το The walking dead, η άνοδος του Κυβερνήτη. @Σελεφά εσένα πώς σου φάνηκε;
Για μένα ήταν μέτριο. Μέχρι λίγο πριν τη μέση μου φάνηκε αρκετά αργό, μέχρι δηλαδή να πετύχουν κι άλλους ανθρώπους. Μετά έγινε καλύτερα η ροή του. Σιχάθηκα μέχρι αηδίας -όχι τα ζόμπι και τις περιγραφές- αλλά τις πράξεις ορισμένων ατόμων μέσα στο βιβλίο. Νομίζω το μεγαλύτερο πρόβλημα μου ήταν ότι δε με ένοιαζε η μοίρα των ηρώων, θέλω σε ένα βιβλίο να με ενδιαφέρει κάποιος/α. Αλλά εντάξει κατα τ' άλλα, κυλούσε. Μου άρεσε και η ανατροπή στο τέλος. Επειδή έχω δει τη σειρά, νόμιζα ότι όλα θα ήταν ίδια. Οκ, είδαμε διαφορές στο ενδιάμεσο αλλά δεν περίμενα, τέτοια αλλαγή προς το τέλος.

 

[Σελεφά]

Και για εμένα μέτριο είναι. Ούτε και εμένα με ενδιέφεραν οι ήρωες, και ως ένα βαθμό ξενέρωσα με την ανατροπή,
γιατί μπήκε για να μπει Η εικόνα που έχω από τη σειρά και από το κόμικς (τα τεύχη του κυβερνήτη δε τα έχω διαβάσει ακόμα αλλά τα ξεφύλλισα) δεν ταιριάζει ιδιαίτερα με του βιβλίου.
Ωστόσο, οι πράξεις των ανθρώπων με κεντρίζουν πάντα το ενδιαφέρον.
Είναι εύκολο και γρήγορο διάβασμα, όχι κάτι ιδιαίτερο. Μου έμειναν τα 2 τελευταία. Θα τα πιάσω όταν θέλω κάτι ανάλογο.

 

[Βάγγυ]

Τα κόμικς πόσα είναι;

 

[Σελεφά]

Είναι 16 τόμοι. Δε θυμάμαι πόσα τεύχη έχει ο κάθε τόμος.

 

[Σελεφά]

Διαβάζοντας από το ράφι...
Το βιβλίο των παράξενων νέων πραγμάτων του Michel Faber.

 

[Προφέσορας]

Σήμερα διάβασα 4 κεφάλαια από το πρώτο βιβλίο του τραγουδιού της φωτιάς και του πάγου.

Μιλάμε, τα κεφάλαια ήταν απόλαυση, με πολλούς διαλόγους που λατρεύω και μου δημιουργούσαν εικόνες στο μυαλό μου.

Έχει και περιγραφές ο Μάρτιν αλλά δεν είναι το ίδιο κουραστικός με τον Τόλκιν μέχρις στιγμής.

Έχω διαβάσει πάνω από 100 σελίδες σε 5 μέρες. Βασικά προχωρούσα με αργό ρυθμό αλλά παρασκευή και σαββατοκύριακο διαβάζω περισσότερο και καλύπτω την αργοπορία.

Υπολογίζω με τον ρυθμό που διαβάζω να ολοκληρώσω το πρώτο βιβλίο στις 19 Ιουλίου και το δεύτερο στις 21 Αυγούστου.

Σεπτέμβριο θα αγοράσω καινούργια βιβλία καθώς τότε αναμένεται να ολοκληρώσω το πρώτο μέρος του τρίτου βιβλίου, οπότε θα αγοράσω το δεύτερο μέρος και το πέμπτο βιβλίο Witcher στα ελληνικά που θα κυκλοφορήσει τώρα. Σιγά μην εξαντληθεί πανελλαδικός μέσα σε λιγότερο από τρεις μήνες κυκλοφορίας.

Το μόνο παράπονο είναι πως μέχρις στιγμής είναι σαν να διαβάζω τα γεγονότα της σειράς με μικροδιαφορές...στην ουσία η πρώτη σεζόν ήταν όπως ακριβώς και στο βιβλίο με εξαίρεση κάποια φυσικά χαρακτηριστικά των χαρακτήρων όπως χρώμα μαλλιών, ματιών κλπ Επίσης δεν μου αρέσει η αιμομιξία που είναι έντονη στα βιβλία αλλά τι να κάνουμε....

Θα ήθελα να ήταν κάθε μέρα σαν το σαββατοκύριακο και να μην δούλευα καθόλου αλλά η δουλειά είναι αναγκαίο κακό...χωρίς δουλειά ούτε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη δικαιούμαστε, ούτε έσοδα έχουμε.

 

[Διχασμένη]

Διαβάζω τώρα το κάθε μέρα όλο και πιο κοντά του Ίρβινγκ Γιάλομ. Το χω εδώ και καιρό, αλλά την πρώτη φορά που το ξεφύλλισα μου πεσε βαρύ, γιατί ταυτίστηκα με την πρωταγωνίστρια, την Τζίννυ, και τα ψυχολογικά της. Τώρα το διαβάζω πιο εύκολα, αν και πάλι νιώθω ότι διαβάζω για τον εαυτό μου-τέλος πάντων. Είναι πάντως ενδιαφέρον βιβλίο καθώς ο αναγνώστης βλέπει τα πράγματα από διπλή οπτική και εκ των έσω.

 

[Αλουκαρδ]

Ξεκίνησα το Σιλμαριλλιον τελικά του Τολκιν, προσπαθωντας να ξεπερασω το σοκ των δεκαδων ονοματων χαρακτηρων και περιοχων

 

[ΜιΛάμπρος]

Τελείωσα το "Μια πόλη χωρίς διαφημίσεις" του Κανταρέ. Ήταν το τέταρτο βιβλίο του που διάβασα, μετά την "Πυραμίδα", "Το τέρας" και το "Φάκελος Ο". Αυτό το τελευταίο ήταν εξαιρετικό και ιδιαιτέρως διασκεδαστικό. Τα άλλα δυο, μαζί με την "Πόλη", ε, εντάξει. Όποιος έχει διαβάσει Κανταρέ γνωρίζει.

Ξεκίνησα το "Πτώμα στη βιβλιοθήκη" της Κρίστι (εκδ. Ψυχογιός).

 

[ΜιΛάμπρος]

Ξεκίνησα το Σιλμαριλλιον τελικά του Τολκιν, προσπαθωντας να ξεπερασω το σοκ των δεκαδων ονοματων χαρακτηρων και περιοχων

Καλή ανάγνωση εύχομαι.
Είναι όντως ελαφρώς χαοτικό σε ό,τι αφορά τοποθεσίες και ονόματα. Ωστόσο, το έχω διαβάσει δυο φορές, το αγαπώ ιδιαιτέρως και το θεωρώ το καλύτερό του-μαζί με το "Τα παιδιά του Χούριν" που απλά είναι υπέροχο. Ελπίζω ειλικρινά να το χαρείς, παρά τον όγκο και την πληθώρα των ονομάτων.

 

[Αλουκαρδ]

@Μιλαμπρος Ευχαριστώ πολυ!σίγουρα θα το ευχαριστηθώ γιατι ήθελα να το διαβάσω εδω και πολλά χρόνια..το θεωρείς καλύτερο απο τον Άρχοντα δηλαδή;

 

[ΜιΛάμπρος]

το θεωρείς καλύτερο απο τον Άρχοντα δηλαδή;

Να το θέσω λίγο διαφορετικά: μου αρέσει περισσότερο από τον Άρχοντα. Από καθαρή τύχη διάβασα το Σιλμαρίλιον πρώτο, μια εποχή που στοίχιζε 5 χιλ. δραχμές λαι που έπαιρνα ό, τι κι αν έβγαζε ο Αίολος (τον προηγούμενο αιώνα βασικά...). Ακολούθησε ο Χόμπιτ και λίγο αργότερα (πριν την κινηματογραφική μεταφορά) ο Άρχοντας. Η πρώτη ανάγνωση ήταν χαοτική. Η δεύτερη, μετά την ανάγνωση των Χόμπιτ & Άρχοντα ήταν αποκαλυπτική, επειδή πολλά κομμάτια από το σύμπαν του Τόλκιν μπήκαν στη θέση τους και φωτίστηκαν καλύτερα. Άρα το απόλαυσα ετι περισσότερο.
Επιπλέον -παρακαλώ συμπαθάτε με γι'αυτό- βρίσκω τον Άρχοντα κάπως "παιδικό" σε σχέση με το Σιλμαρίλιον. Νομίζω ότι βγάζει έναν χαρακτήρα παραμυθιού: πολλά τραγουδάκια, η γλώσσα είναι κάπως "παιδική" σε διάφορα σημεία κλπ. Το Σιλμαρίλιον το βρήκα πιο ώριμο, πιο ενήλικο και κάποτε βίαιο, πολύ πιο γοητευτικό γλωσσικά και ενίοτε ποιητικό.
Γι'αυτούς τους λόγους μου αρέσει περισσότερο -χωρίς να επιχειρώ υποβάθμιση του Άρχοντα.

 

[Αλουκαρδ]

@Μιλαμπρος κατάλαβα πως το εννοείς,είμαι σίγουρος πάντως πως αν το ολοκλήρωνε ο ίδιος το έργο του όπως θα το ήθελε πριν κυκλοφορήσει θα ηταν πολύ ανώτερο...

 

[Αφθονία]

Καλημέρα !

Επί του παρόντος, διαβάζω Άννα Καρένινα.
Εξαιρετικά ενδιαφέρον

 

[Ιαβερης]

Με τη Δάφνη τελικά δεν ταιριάζουν τα ζώδια μας και παράτησα το " My Cousin Rachel", κρίμα γιατί το πήρα και σε πολύ καλαίσθητη έκδοση.
Συνεχίζω με " Το Πρόβλημα Σπινόζα" το οποίο είμαι σίγουρος ότι θα μου αρέσει.

 

[ΜιΛάμπρος]

Τελείωσα πριν λίγο το "Το πτώμα στη Βιβλιοθήκη" της Κρίστι. Λυπάμαι που το γράφω, αλλά αυτό το βιβλίο ήταν η πρώτη μου επαφή με τη συγγραφέα . Πολύ "αγγλουριά", κατά νεολογιστική ορολογία άλλου χόμπι-κάτι που δεν με ενόχλησε διόλου. Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε, αλλά δεν μπορώ να πω και το αντίθετο.

Επόμενος σελιδοδείκτης μπήκε στην "Ισπανική Διαθήκη" του Κεστλερ.

 

[Χρυσόστομος]

@ΜιΛάμπρος η Ισπανική διαθήκη πρόκειται για συγκλονιστικό βιβλίο! Κάποια αποσπάσματα μαλιστα του Κεστλερ δείχνουν το μεγαλείο της προσωπικότητας του! Αριστούργημα!