Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

[ΜιΛάμπρος]

Μιας και αυτές τις μέρες είμαι μόνος στο σπίτι και καθώς θα έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο για μερικές μέρες, συν το γεγονός ότι η ζέστη περιορίζει τις μετακινήσεις, ξεκίνησα μια προσπάθεια να διαβάσω όσο περισσότερο μπορώ και να δω όσες περισσότερες ταινίες μπορώ. Ξεκίνησα έτσι το V for Vendetta, έχω ξεκινήσει (και φιλοδοξώ να τελειώσω μέχρι αύριο) τη Μακαριότητα της Μάνσφηλντ, ενώ έπιασα για απογευματινή ανάγνωση στο μπαλκόνι (μετά τις 19:00 που δροσίζει) ένα βιβλιαράκι που υπάρχει στη βιβλοθήκη μου από το 2004, το History of the Russian philosophy του N. Lossky.
Αυτό το τελευταίο είναι πολύ ενδιαφέρον, όχι απαραίτητα για φιλοσοφικούς λόγους, αλλά για τον τρόπο που ρίχνει φως στον ρωσικό τρόπο του σκέπτεσθαι. Θα επανέλθω στο κατάλληλο νήμα όταν το ολοκληρώσω.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Ξεκίνησα να διαβάζω (παράλληλα με άλλα βιβλία) τις ιστορίες του Σακς από το βιβλίο του "Ο άνθρωπος που μπέρδεψε τη γυναίκα του με ένα καπέλο". Ουσιαστικά πρόκειται για αληθινές ιστορίες ασθενών του Σακς που έπασχαν από σπάνιες νευρολογικές διαταραχές ή διάφορες εκφυλιστικές νόσους.
Μέχρι στιγμής, όσες ιστορίες διάβασα είναι πολύ ενδιαφέρουσες! Αρκετά συγκινητικές αλλά πραγματικά γραμμένες με τον πιο απλό τρόπο, από έναν γιατρό που αν μη τι άλλο ενδιαφερόταν πολύ για τους ασθενείς του και προσπαθούσε να τους βοηθήσει με κάθε τρόπο.

Νομίζω πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο.

 

[ΜιΛάμπρος]

Τον "Τσιμεντόκηπο" του Ιαν ΜακΓιούαν. Έφτασα ως τη μέση και δηλώνω καταγοητευμένος από τη γραφή του. Οπωσδήποτε θα αναζητήσω περισσότερα από αυτόν το συγγραφέα. Και για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνω το πόσο πολύ με τραβάει η εγγλέζικη λογοτεχνική παραγωγή.

Έχουν προηγηθεί τα "Εγώ και ο Καμίνσκι" του Κέλμαν και το "Τέρας των Χώκλιν" του Μπρόντιγκαν. Αμφότερα πάρα πολύ ευχάριστα και πάρα πολύ ενδιαφέροντα αναγνώσματα.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

"Τέρας των Χώκλιν" του Μπρόντιγκαν.

Μάλλον, εννοείς το 'Το τέρας των Χόκλαιν" και μάλλον το διάβασες από εκδόσεις Γράμματα και μάλλον διάβασες μια ελεεινή μετάφραση.

 

[ΜιΛάμπρος]

Μάλλον, εννοείς το 'Το τέρας των Χόκλαιν" και μάλλον το διάβασες από εκδόσεις Γράμματα και μάλλον διάβασες μια ελεεινή μετάφραση.

Χόκλαϊν, The Hawkline Monster. Ναι, it makes sense
Ελεεινή μετάφραση.... Προφανώς υπάρχει καλύτερη για να γίνεται αυτή η αναφορά. Να είμαι ειλικρινής, υπήρξαν κάποια σημεία που χτύπαγαν λίγο άσχημα. Ωστόσο δεν ξέρω αν θέλω να δοκιμάσω να διαβάσω μια άλλη, καλύτερη μετάφραση

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Δεν χρειάζεται να διαβάσεις άλλη μετάφραση, απλά σε ένα κείμενο σαν αυτό του Μπρόντιγκαν που είναι ούτως ή άλλως τόσο αλλοπρόσαλλο, μια καλή μετάφραση θα βοηθούσε.

 

[Σελεφά]

Ξεκίνησα σε ηχητικό το Tony and Susan του Austin Wright.
Στο βιβλίο αυτό βασίστηκε η ταινία Noctural Animals.

Θυμάμαι η ταινία μου είχε αρέσει μέχρι κάπου στη μέση (;)
Μετά το έχασα εγώ; το έχασε η ταινία; Χαθήκαμε και οι δυο;
Τε(λο)σπά(ντων), είπα να το πιάσω μήπως και μου δοθούν κάποιες απαντήσεις.

 

[Σελεφά]

Μμμμ! είμαι κάπου στη μέση.
Είναι καλογραμμένο και διαβάζεται γρήγορα... ωστόσο, δεν τρελάθηκα...
Είναι ιστορία μέσα στην ιστορία και μέχρι στιγμής δεν μπορώ να καταλάβω πως η μια ιστορία επηρεάζει συναισθηματικά/εγκεφαλικά την άλλη.
Και στη ταινία δε το κατάλαβα...

 

[Διχασμένη]

Σε ολιγοήμερες διακοπές διάβασα ένα πολύ ωραίο βιβλίο του Ζουργού, το Λίγες και μια νύχτες. Μέσα από την ιστορία ενός φτωχόπαιδου, το οποίο περνάει πολλές περιπέτειες και μέσω τυχοδιωκτισμού γίνεται πλούσιος, παρουσιάζεται η ιστορία της συνοικίας των Εξοχών της Θεσσαλονίκης, δηλαδή της σημερινής Βασιλίσσης Όλγας. Η ιστορία αφορά επίσης και τη σχέση μυθοπλασίας-πραγματικότητας, μέσω των συζητήσεων του ηλικιωμένου πια πρωταγωνιστή με έναν νέο συγγραφέα που γράφει για τη ζωή του πρώτου. Πολύ όμορφο, ευκολοδιάβαστο, αγωνιώδες, ρομαντικό, διαπίστωσα όμως κάποιες "τρύπες" στην πλοκή, συγκεκριμένα στις αδικαιολόγητες εμφανίσεις και εξαφανίσεις της γυναίκας που ερωτεύεται ο ήρωας.
Τώρα διαβάζω τους Προφήτες του Robert Jones Jr. Με κάποιο θαυμάσιο τρόπο, παρόλο που το θέμα του είναι καταθλιπτικό, το βιβλίο είναι γραμμένο με τέτοιο τρόπο που σφύζει από ζωή και δύναμη και δεν είναι ποτέ ψυχοπλακωτικό. Είναι υπέροχο βιβλίο, αν και μου θυμίζει ένα σωρό άλλα βιβλία: λόγω του θέματος της δουλείας θυμίζει την Καλύβα του Μπάρμπα-Θωμά, στις αφηγήσεις για το πώς ήρθαν οι λευκοί στα χωριά της Αφρικής και τα κατέστρεψαν κάνοντας δούλους τους ανθρώπους μου θυμίζει το δεκαπενταετή πλοίαρχο, λόγω του θέματος της εξέγερσης μου θυμίζει ένα βιβλίο που είχα διαβάσει κάποτε που αφηγείται μια τραγική εξέγερση μαύρων δούλων και λόγω όλων των αντιρατσιστικών θεμάτων με τα οποία ασχολείται μου θυμίζει τα βιβλία του Μπάλντουιν, ιδίως το φώναξε το στα βουνά (δεν πρέπει να είναι τυχαίο που ο πάστορας που οδηγείται μαζί με τους δουλέμπορους στο Αφρικάνικο χωριό λέγεται Γκάμπριελ, δηλαδή με το όνομα που έχει και ο τυραννικός πατέρας πάστορας στο "φώναξέ το στα βουνά"). Είναι γραμμένο με αρκετά πολύπλοκο και έμμεσο τρόπο και πρέπει να περάσουν πρώτα λίγες σελίδες για να καταλάβεις τι και πώς και ποιος, μια και αρχίζει κάπως απότομα, με μονόλογο των προγόνων, μετά όμως σε ρουφάει. Επίσης, λόγω του συνειρμικού και ποιητικού τρόπου γραφής θυμίζει λίγο Φώκνερ, τολμώ να πω, αλλά και άλλους συγγραφείς southern gothic, μια και έχει την εν λόγω ατμόσφαιρα.

 

[Νιικος]

το ζεν και η τέχνη της συντήρησης της μοτοσυκλέτας εκδ Λαβυρινθος
φαίνεται πολύ ενδιαφέρον

 

[Πεταλούδα]

Μετά το Ωκεανός του Αλεσσάντρο Μπάρικκο που μου άρεσε πάρα πολύ, συνεχίζω με το Βουδαπέστη του Σίκο Μπουάρκε.

 

[Αλουκαρδ]

Θα ξεκινήσω το "Θαυμαστός καινούργιος κόσμος " του Αλντους Χαξλευ

 

[Βιστέρια]

Με μεγάλο ενθουσιασμό ξεκίνησα το "Κεκλεισμένων των θυρών" του Σαρτρ. Ελπίζω να μην απογοητευτώ

 

[Ιαβερης]

Ξεκίνησα το Tennesee Williams :Mad Piligramage Of The Flesh του John Lahr, είμαι στο 1/3 περίπου του βιβλίου και μου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση μέχρι στιγμής αλλά θα έχω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη όταν το τελειώσω.

 

[Σελεφά]

Ακούω το Sunday Silence των Nikki French, βιβλίο 7 της σειράς Φρίντα Κλάιν...
Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με τη σειρά.
Η πλοκή είναι αρκετά βολική σε όλα τα βιβλία και η ηρωίδα δεν είναι και από τις πιο συμπαθητικές μορφές στη λογοτεχνία.
Σε κάθε βιβλίο η Φρίντα μου φαίνεται να μοιάζει σαν άψυχο σώμα -από πλευράς συναισθημάτων εννοώ- ίσως αυτό να είναι μια πτυχή των διάφορων καταστάσεων που έχει περάσει, ωστόσο, επειδή όλα τα βιβλία εστιάζουν στην πλοκή και λιγότερο στο χαρακτήρα, δε το θεωρώ και πολύ πετυχημένο.
Ωστόσο, τα βιβλία έχουν καλή ροή και η εξέλιξη της εκάστοτε πλοκής φτάνει στο αποκορύφωμα και δε καταλήγεις στο να αναρωτιέσαι τι ήθελαν να πουν οι συγγραφείς...
Επίσης διαβάζεται εύκολα, οπότε δε καίω φαιά ουσία, την οποία την κρατάω για τους τσιμεντόλιθους που θα έρθουν... και αγωνιώ...

 

[Βάγγυ]

@Σελεφά Η σειρά με τα βιβλία της Φρίντα είναι από τις αγαπημένες μου, όπως κι η ίδια η Φρίντα. Όταν τα τελείωσα, ένιωθα μια θλίψη που αποχωριζομουν τους χαρακτήρες. Πώς είναι όμως μερικές φορές τα γούστα βρε παιδάκι μου;
Εγω μετά από πολύ καιρό, ξεκίνησα επιτέλους το Word of Radiance, του λατρεμένου. Εντάξει, έχω μέλλον, το 2023 θα σου πω εντυπώσεις.
*Πάντως από την αρχή ακόμη, κυλάει πιο γρήγορα από το WoK.

 

[Σελεφά]

Δεν είναι ότι δε μου άρεσε -την ολοκλήρωσα τη σειρα- απλά δε τρελάθηκα κιόλας. Ξενερωνα αρκετά και με το θέμα του Ντιν. Δεν μπήκε στα αγαπημένα μου βέβαια. Ήταν χαλαρό διάβασμα

Αααααααντε επιτέλουυυς. Περιμένω με αγωνία να το τελειώσεις.

 

[Αφθονία]

Με μεγάλο ενθουσιασμό ξεκίνησα το "Κεκλεισμένων των θυρών" του Σαρτρ. Ελπίζω να μην απογοητευτώ

Από τον Σαρτρ, διαβάστε κάποια στιγμή και το βιβλίο "ναυτία", αν δεν το έχετε κάνει ήδη.

 

[Αφθονία]

Διάβασα το Σινταρτα του Εσσε το οποίο μου άρεσε πολύ, κυρίως ως φιλοσοφία παρά ως διήγημα

Μοναδικό ανάγνωσμα.
Ολιγοσέλιδο, αλλά "συμπυκνωμένο" με μηνύματα, σίγουρα μέσα στα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει το τελευταίο έτος.

Ίσως αξίζει κάποια στιγμή να δείτε και το "Ο δρόμος της καρδιάς των σαμάνων των Άνδεων"

 

[Νιικος]

Διαβάζω το Η Αθηνά στο μάτι του κυκλώνα,του Μανθεάκη εκδ Περίπλους
μια διεισδυτική ματιά στα οικογενειακά των Ρουσέλ και τις διενέξεις τους με το Ίδρυμα Ωνάση

και το Ημέρες ανάγνωσης του Προυστ εκδ Ινδικτος
καλογραμμένο και ευκολοδιάβαστο με προδιαθέτει να αποτολμήσω και το αναζητώντας τον χαμένο χρόνο
μόνο το Ηδονές και Ημέρες του έχω διαβάσει μέχρι στιγμής.