Το παλτό του Νικολάι Γκογκόλ. Ο κεντρικός χαρακτήρας μου θυμίζει τον κύριο χαρακτήρα από το βιβλίο η Δίκη του Κάφκα. Υπό την έννοια ότι και οι δύο είναι θύματα ενός κοινωνικού θεσμού. Στην δίκη ο θεσμός είναι η γραφειοκρατία, αν μπορώ να το ονομάσω θεσμό, εννοώ κάτι σαν κοινωνικό άτυπο συμβόλαιο μεταξύ των μελών μιας κοινωνίας, ή οποία είναι "αόρατη" αλλά ο έλεγχος και η πίεση που ασκεί στους πολίτες είναι καταλυτικός κυρίως για τον ψυχισμό τους. Στο Παλτό του Γκογκόλ ο θεσμός ή καλύτερα ο μηχανισμός αυτός είναι το εργασιακό περιβάλλον με ό,τι αυτό εμπεριέχει (συναδελφικές σχέσεις, όγκος δουλειάς, πίεση). Και σε όλο αυτό το σύστημα ο καθένας προσπαθεί να κρατήσει την μάσκα του αναλλοίωτη, ενώ η προσωπικότητα περιμένει την απομόνωση, για να μπορεί να φανερωθεί ολόκληρη και "ωμή".
Αυτοί είναι κάποιοι συλλογισμοί μου διαβάζοντας το Παλτό. Θα μου άρεσε να ακούσω και την δική σας άποψη για την παραπάνω σύγκριση σε περίπτωση που έχετε διαβάσει τα δύο βιβλία.