Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

αν είναι θέμα εκδοτικής κουλτούρας
Είναι και αυτό σημαντικός παράγοντας, δηλαδή ζητάνε τα βιβλία να είναι εμπορικά και να μπορούν εύκολα να διασκευαστούν σε σενάριο.
Του Κουντζ έχω διαβάσει το ο Εφιάλτης παραφυλάει, από τις εκδόσεις Bell με ένα ακόμα επικό εξώφυλλο,



το Φωνή απ’ το σκοτάδι , που σίγουρα επηρέασε το Stranger Things, και το
Μια πόρτα πριν τον παράδεισο, που δεν μου πολυάρεσε...
 
@Ασάρα συμφωνούμε και είναι απόλυτα αποδεκτό. Χωρίς καμία ειρωνεία, όντως κάποια (όχι όλα) από τα πολιτιστικά προϊόντα στην πέρα μεριά του Ατλαντικού δημιουργούνται με γνώμονα την προοπτική κέρδους. Έτσι είναι τα πράγματα εκεί, έτσι δουλεύουν και μοιραία έτσι σκέφτονται ορισμένοι καλλιτέχνες, είτε είναι συγγραφείς, συνθέτες, ζωγράφοι κλπ κλπ. Και στο κάτω κάτω, μπορεί να είναι κάποιο είδος τύπου/ιδανικού για τον μέσο Αμερικάνο ο τύπος του ανθρώπου που ψύχραιμα μετατρέπει το κουζινομάχαιρό του σε φονικό όπλο ενάντια ομάδας ειδικά εκπαιδευμένων hitmen και μπορεί συγχρόνως να λέει στακάτα αστεία στην ξανθιά καλλονή με την αψεγάδιαστη οδοντοστοιχία. Σε ένα δυνάμει αναγνωστικό κοινό αρκετών δεκάδων εκατομμυρίων, όπως είναι αυτό των ΗΠΑ, εύκολα βρίσκουν χώρο τέτοια βιβλία και εύκολα επίσης γίνονται best sellers, κι ας είναι Πήτερ Σέλερς...
Τρια έχω διαβάσει όλα κι όλα του Koontz, με το πιο πρόσφατο την Προφητεία, που ήταν απλά παιδικό και αφελές. Έχω κι άλλα τρια στη βιβλιοθήκη μου, δεν ξέρω αν θα τα διαβάσω.


φλυαρώ πολύ γμτ...σόρι:ντροπή:
 
Ξεκίνησα σε ηχητικό το 1Q84 του Μουρακάμι.
Για να δουμε... Δεύτερη επαφή με τον συγγραφέα.
Πέθανα εκεί με τα "πετούμενα"... για όποιον καταλαβαίνει τι λέω...
Δεν έχω καταλάβει ακόμα το τι γίνεται.
Ίσως γιατί μπερδεύτηκα μεταξύ ελληνικής και αγγλικής περίληψης (;)
 
Θα σε πω μόλις το τελειώσω...
Είναι τριλογία...
Λίγο αλλόκοτο (;) αλλοπρόσαλο (;)...
Θα δείξει... ακόμα χαμένη στη μετάφραση είμαι...
 
Ξεκίνησα το "Μετρόπολις, η ιστορία των πόλεων, της μεγαλύτερης ανακάλυψης του ανθρώπου - Μπεν Γουίλσον".

Βρίσκομαι περίπου στο 4ο κεφάλαιο και δηλώνω ενθουσιασμένος.
Ο συγγραφέας ξεκινάει από την πρώτη πόλη (με την έννοια της μητρόπολης) που χτίστηκε ποτέ από τον άνθρωπο 7000 χρόνια π.Χ. και συνεχίζει μέχρι να φτάσει στις σημερινές σύγχρονες μητροπόλεις.
Ουρούκ, Ουρ, Βαβυλώνα, Αθήνα, Ρώμη και πάει λέγοντας. Οι πληροφορίες που παρατίθενται είναι πολλές, αλλά το βιβλίο είναι τόσο καλογραμμένο που δεν γίνεται σε καμία στιγμή βαρετό ή φλύαρο.
Ανυπομονώ να φτάσω έως το τέλος και να φτιάξω μέσα στο μυαλό μου την εξελικτική πορεία των πόλεων και των μεγάλων αστικών κέντρων και εν τέλει να καταλήξω αν ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να ζει σε αυτές.
 
Διαβάζω το https://www.dardanosnet.gr/product/pagos/ αλλά το βιβλίο είναι κάτω του μετρίου. Απορώ πως οι εκδόσεις μετέφρασαν ένα τέτοιο βιβλίο
Εμένα πάλι μου φαίνεται πάρα πολύ ενδιαφέρον το συγκεκριμένο βιβλίο και νομίζω ότι η σειρά Aldina του Gutenberg είναι πολύ καλή σειρά με αξιόλογους τίτλους.
Θα είναι μέσα στα επόμενα που θα διαβάσω σίγουρα.
 
Εμένα πάλι μου φαίνεται πάρα πολύ ενδιαφέρον το συγκεκριμένο βιβλίο και νομίζω ότι η σειρά Aldina του Gutenberg είναι πολύ καλή σειρά με αξιόλογους τίτλους.
Θα είναι μέσα στα επόμενα που θα διαβάσω σίγουρα.
Εγώ το τελειώνω όπου να΄ναι και αν θέλεις το συζητάμε όταν το διαβάσεις. Πίστεψε με λατρεύω τις εκδόσεις τους και τους ανθρώπους που δουλεύουν σε αυτές. Το βιβλίο το διάβασαν άλλοι τρεις από την δουλειά μου. Όλοι είχαν την ίδια γνώμη και μάλιστα ένας το παράτησε στην μέση. Είναι αρκετά γκρίζο και η γραφή δεν είναι φιλική για ελληνικά δεδομένα τουλάχιστον. Μακάρι εσένα να σου αρέσει. Εμένα στην λίστα μου είναι το Πιάσε το Λαγό το, η Θάλασσα και το Αποσυνάγωγοι. Όπως καταλαβαίνεις διαβάζω πολύ Gutenberg και για αυτό έχω απορρίσει με αυτό το βιβλίο.
 
Διαβασα το "Καποια μιλησε" των Τζόντι Κάντορ και Μεγκαν Τουι. Επροκειτο για τις δυο δημοσιογραφους των New York Times που αποκαλυψαν την υπόθεση του Χαρβι Γουαινσταιν που ηταν η αφορμή να ξεσπασει το κινημα του Metoo. Καταγραφουν βημα βημα την ερευνα που έκαναν, τις δυσκολιες που συναντησαν, τις προσπαθειες τους και την πίεση που ασκησαν ειτε σε επωνυμες σταρ όπως η Ασλει Τζαντ, η Παλτροου κ.α. είτε σε ανωνυμες υπαλληλους της Miramax να βγουν να μιλησουν δημοσια. Οι δυο γυναικες πραγματικά παραδιδουν μαθηματα δημοσιογραφιας. Καθε μαρτυρία που ειχαν την περνουσαν απο κοσκινο μεχρι να φτασει στην δημοσιευση της, χρησιμοποιωντας δευτερη και τριτη πηγή και εφαρμοζοντας πάντα για καθε πληροφορία που ειχαν την σημαντικοτερη λέξη στην δημοσιογραφια, την διασταύρωση κατι που δυστυχως δεν κανουν όλοι. Καποια στιγμη αναφερει η Μεγκαν Τουι οτι ενας πρωην αρχισυντακτης της ειχε μια πινακιδα πάνω απο το γραφειο του που έλεγε "Αν η μητερα σου σου πει οτι σε αγαπάει, ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΕ ΤΟ".
Μετα απο πολυμηνη ερευνα οταν πια ηταν ετοιμοι για δημοσιευση καλεσαν και τον Γουαινσταιν να απαντησει στις κατηγοριες ωστε να του δωσουν την ευκαιρια να ακουστει και η πλευρα του. Του δωσανε 48 ωρες για να ετοιμασει μια δηλωση και αυτος χρησιμοποιησε αυτο το διαστημα ωστε να στειλει ακριβοπληρωμενους δικηγορους για να αρχισουν τις απειλες και ο ιδιος να χρησιμοποιησει τις γνωριμιες του ωστε να καταφερει να θαψει το αρθρο. Κατι που το περιμεναν και εν τελει βεβαια το αρθρο δημοσιευτηκε και ακολουθησε μια καταιγίδα καταγγελιων. Οι δυο δημοσιογραφοι ανφερονται και στους κινδυνους που προεκυψαν με την εκρηξη του κινηματος οταν πολλά μέσα αρχισαν να δημοσιευουν πολλες καταγγελιες για παρενοχληση όμως χρησιμοποιωντας πολυ χαμηλα στανταρ. Δηλαδη αποκαλυψεις που δεν βασιζονταν σε ενδελεχη ερευνα και επωνυμα στοιχεια αλλα βασιζονταν σε μια πηγή η ακομα και σε ανώνυμη πήγη και χωρις να δινεται απαντηση απο το ατομο που δεχοταν τις κατηγοριες. Ετσι το κινημα κινδυνευε να μετατραπει σε κυνηγι μαγισσων και να χανει την αξιοπιστια του. Γραφουν για την αναγκη να μπει ενα νεο νομικο πλαισιο, τι ακριβως μπορει να θεωρηθει παρενοχληση κ.λ.
Εν κατακλειδι προκειται για ενα πολυ ενδιαφερον βιβλίο για μια υποθεση που η αποκαλυψη της βοηθησε να απονεμηθει δικαιοσυνη και σε αυτην αλλα και σε παμπολλες αλλες υποθέσεις και ενα κινημα που επηρεασε και εξακολουθει να επηρεαζει μεγαλο μερος του πλανητη.
 
Διαβάζω το Κορίτσι από τη Γερμανία του Armando Lucas Correa, που το έχω στη βιβλιοθήκη εδώ και 3 χρόνια.
Η αλήθεια είναι ότι με έχει πιάσει αγωνιά να το τελειώσω για να πάω στο επόμενο βιβλίο, παρόλο που είναι σχετικά ενδιαφέρον και μας αφηγείται ένα άγνωστο συμβάν -για εμένα- πριν το ξέσπασμα του ΔΠΠ. Μου φαίνεται λίγο στεγνό, και "εγωκεντρικό", γιατί μοιάζει λίγο αποκομμένο από τα γεγονοτά της εποχής, που παρουσιάζονται απλά γύρω στο πλαίσιο της ιστορίας. Θα ήθελα κάτι πιο βαθύ (;)

Μόλις το τελειώσω δε ξέρω τι βιβλίο να πιάσω μέχρι να πληρωθώ και να αγοράσω το Όλιβ Κίτριτζ για το παιχνίδι "Διάβασε ένα αγαπημένο βιβλίο". Οπότε... είμαι ανάμεσα σε

Ιστορικό μυθιστόρημα
The Woman in the White Kimono by Ana Johns
The Forest of Stolen Girls by June Hur

Φαντασίας
The Windup Girl by Paolo Bacigalupi, το οποίο κυκλοφορεί και στα ελληνικά.
All the Murmuring Bones by Angela Slatter, A.G. Slatter.

Πείτε με τη γνώμη σας αν θέλετε για τις επιλογές μου...
και φυσικά να δω αν στο τέλος μείνω πιστή στα παραπάνω...
 
All the murmuring bones (μ' άρεσε η ιστορία και το εξώφυλλο!) Το άλλο φαντασίας το χω ακουστά, αλλά πολύ μελαγχολικό.
 
Αφού τελείωσα το βιβλίο ,Σιωπηλή ασθενής που μου έκανε δώρο η αγαπημένη @Στιλλ ιλλ, το οποίο ήταν αρκετά γρήγορο ανάγνωσμα κι ό,τι χρειαζόμουν για να πάρω λίγο μπρος, έπιασα το 1984 του Τζ. Όργουελ,το οποίο περίμενε καρτερικά στη βιβλιοθήκη μου καιρό τώρα.
 
Το τελευταίο διάστημα διαβάζω τις Νεκρές Ψυχές του Νικολάι Γκόγκολ από τις εκδόσεις Ζαχαρόπουλος. Έχω την εντύπωση ότι το βιβλίο χάνει λόγω της μετάφρασης, μπορεί να φταίει και η συγκεκριμένη έκδοση. Αν κάποιος το έχει διαβάσει από άλλη έκδοση θα ήθελα να μου πει την γνώμη του.
 
από τις εκδόσεις Ζαχαρόπουλος. Έχω την εντύπωση ότι το βιβλίο χάνει λόγω της μετάφρασης, μπορεί να φταίει και η συγκεκριμένη έκδοση.
Δεν χρειάζεται να πάρεις άλλη γνώμη.
Ζαχαρόπουλος και μεταφράσεις / επιμέλειες είναι έννοιες ασύμβατες. Κοινώς, για τα πανηγύρια.
Τελευταία φορά που έκανα προσπάθεια να διαβάσω κάτι από αυτές τις εκδόσεις εκνευρίστηκα. Συγκεκριμένα πήγα να διαβάσω το "Η ακτή των σύρτεων" του Γκρακ. Διάβασα περίπου 30-40 σελίδες και πραγματικά δεν έβγαινε κανέναν νόημα. Στο γούγλη να το είχαν περάσει το πρωτότυπο πιο πολύ νόημα θα έβγαζε...

Μακριά λοιπόν από αυτούς!
 
@Τζίμι αν θες σώνει και καλά να διαβάσεις τις Νεκρές ψυχές, θα πρότεινα την έκδοση από τα Γράμματα που έχει κάνει η Ρένα Χατχούτ, η οποία έχει αρκετή μεταφραστική εμπειρία.
Σε ό,τι αφορά στον Ζαχαρόπουλο, είναι γεγονός ότι πολλές απ'τις εκδόσεις του είναι "φτωχές", και σε μετάφραση και σε επιμέλεια -το έχω δει στα έργα του Λόντον. Το πρόβλημα είναι πως έχουν εκδόσει πολλά έργα, τα οποία δεν θα βρεις καθόλου σε άλλους εκδότες.
Πάντως, αν ένα βιβλίο που έχει βγάλει ο Ζαχαρόπουλος μπορείς να το βρεις σε άλλη έκδοση/μετάφραση, γενικά ο @Νικόλας Δε Κιντ έχει δίκιο. Ή πιο απλά, ψάξτο λίγο με τον μεταφραστή.
 
Top