Ξεκίνησα το βιβλίο The forest of the stolen girls της June Hur. Ιστορικό μυστηρίου κατά τη διάρκεια της αυτοκρατορίας Τζον στην Κορέα (1456).
Όλα τα βιβλία της Hur μέχρι στιγμής αφορούν γυναίκες που λύνουν μυστήρια και αναρωτήθηκα αν υπήρχαν γυναίκες ντετέκτιβ στην εποχή. Παραδόξως υπήρχαν και ονομάζονταν damo. Οι προδιαγραφές για να γίνει μία γυναίκα damo ήταν να μπορεί να πιει τρεις+ κούπες makgeolli (το χω) να σηκώσει ένα σακί ρύζι (το χω) και να είναι 150+ (εεε με τα χαλάει εδώ... είμαι στο όριο).
150 τι; 150 κιλά; 1,50 στο ύψος; Α, στο ύψος, μόλις το διάβασα στη βίκη. Διάβασα ότι ήταν ένα είδος υπηρέτριες οι οποίες αναλάμβαναν την τελετή του τσαγιού, ενδιαφέρον. Μόλις έβαλα και κάτι άλλο στο μάτι.
Εγώ διαβάζω την βιογραφία του Άλαν Τιούρινγκ, αλλά με πολύ αργό ρυθμό, διότι έχει και πολλά τεχνικά και μαθηματικά στοιχεία και κουράζομαι. Είναι και στο κόνσεπτ του μήνα.

Διαβάζω και άλλα βιβλία ενδιάμεσα, αλλά δεν έχω και πολλά κέφια.

Το μόνο που μου έφτιαξε λίγο τη διάθεση είναι η αυτοβιογραφία της Άλκης Ζέη, με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο, που την διάβασα σε μια καθισιά, όσο ήμουν εκτός σπιτιού γιατί ψέκασαν στο σπίτι που νοικιάζω.