@ΜιΛάμπρος να μας πεις και αλλες εντυπώσεις στη συνέχεια, το έχω στη λίστα μου για αγορά...
Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Έχω δει τη σειρά, οπότε μου είχαν αρέσει αρκετά στοιχεία που παρουσιάστηκαν και η τελική ερμηνεία που έδωσαν στη σειρά,
οπότε είπα να δώσω μια ευκαιρία στα βιβλία.
Στα θετικά θα βάλω
- τον τρόπο γραφής της Harkness. Μου αρέσει πάρα πολύ. Η ιστορία κυλάει καλά -αν και όχι με πολλές εξελίξεις- και μου αρέσουν αυτά που παρουσίαζει.
- η ιστορία προσπαθεί να δώσει μια πιο επιστημονική σκοπιά στο θέμα μάγισσα, βρυκόλακας, δαίμονας, οπότε έχει και ιστορικά/μυθολογικά και βιολογικά στοιχεία.
- δεν υπάρχει ερωτικό τρίγωνο
.
- τα χαρακτηριστικα του βρυκόλακα Μάθιου ως έναν "υπερπροστατευτικό" (ας το πούμε έτσι) βρυκόλακα προς την ερωτική σύντροφο και όλα τα σχετικά που έρχονται με αυτό.
- οι δαίμονες δε φαίνεται να παίζουν μεγάλο ρόλο στην ιστορία κάτι που θα το ήθελα παααρα πολύ.
- λίγο μετά τη μέση κάνει κοιλιά.
- στο σημείο που είμαι η ιστορία μοιάζει να ψιλο-αλλάζει πορεία από την επιστημονική προς την πιο ρομαντική σκοπιά (βασικά να μη γκρινιάζω και ίσως δε θα έπρεπε να το βάλω στα αρνητικά, γιατί δεν είναι ότι πήρα στα τυφλά και το διάβασα. Ήταν εμφανές ότι θα έχει ρομάντζο).
Ξεκίνησα σήμερα το Τριαντάφυλλο του χειμώνα, είναι το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας "Το τριανταφυλλάκι". Αυτός ο μήνας είναι συνήθως του "ελαφριού" βιβλίου 
Ελπίζω μόνο να μην ξενερώσω με τη συνέχεια, γιατί το πρώτο μου είχε αφήσει καλή εντύπωση. Συνήθως αυτές οι τριλογίες με ρομαντικά στοιχεία γίνονται πολύ σαπουνόπερες και με χαλάει αυτό. Στο πρώτο, που το είχα διαβάσει πριν 3 χρόνια, μου είχε αρέσει η μεταφορά του ατμοσφαιρικού Λονδίνου στα τέλη του 19ου αιώνα με όλους τους κινδύνους και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι των φτωχών συνοικιών της πόλης, που ονειρεύονταν και αγωνίζονταν για ένα καλύτερο μέλλον. Άντε να δω πως θα το συνεχίσει η Ντόνελι. Ευτυχώς η γραφή της είναι καλή αν κρίνω απο το πρώτο βιβλίο.
Ελπίζω μόνο να μην ξενερώσω με τη συνέχεια, γιατί το πρώτο μου είχε αφήσει καλή εντύπωση. Συνήθως αυτές οι τριλογίες με ρομαντικά στοιχεία γίνονται πολύ σαπουνόπερες και με χαλάει αυτό. Στο πρώτο, που το είχα διαβάσει πριν 3 χρόνια, μου είχε αρέσει η μεταφορά του ατμοσφαιρικού Λονδίνου στα τέλη του 19ου αιώνα με όλους τους κινδύνους και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι των φτωχών συνοικιών της πόλης, που ονειρεύονταν και αγωνίζονταν για ένα καλύτερο μέλλον. Άντε να δω πως θα το συνεχίσει η Ντόνελι. Ευτυχώς η γραφή της είναι καλή αν κρίνω απο το πρώτο βιβλίο.
@Κεχριμπάρι Αν σε ενδιαφέρει το Λονδίνο του 19ου αιώνα μπορώ να σου προτείνω το Χείλη από Βελούδο της Σάρα Γουότερς, λιγότερο ρομαντικό και αρκετά σκληρό και αληθοφανές βιβλίο.
@Ιαβερης το Λονδίνο του 19ου αιώνα το έχω γνωρίσει απο τον Ντίκενς! Με συναρπάζει η ιστορία του και οι κοινωνικοπολιτικές του αντιθέσεις! Εκεί αναγεννήθηκε η γοτθική αρχιτεκτονική και έλαβε χώρα η βιομηχανική επανάσταση. Πως να μη με εξιτάρει αυτή η μητρόπολη; Και να φανταστείς δεν έχω πατήσει το πόδι μου ακόμα σε αυτή τη πόλη
Σ' ευχαριστώ πολύ για τη πρόταση! Θα μπει στα προσεχώς και αυτό το βιβλίο
Σ' ευχαριστώ πολύ για τη πρόταση! Θα μπει στα προσεχώς και αυτό το βιβλίο
Κι εγώ είμαι φαν του Ντίκενς κι έχω διαβάσει αρκετά βιβλία του (κι έχω πάει στο σπίτι του στο Λονδίνο παρεμπιπτόντως! 
).
Το συγκεκριμένο βιβλίο της Γουότερς που σου πρότεινα, είναι ιδιαίτερο γιατί δείχνει μια άλλη εκδοχή του Λονδίνου,πιο σκοτεινή και, να τω πω κόσμια, ερωτικά πιο απελευθερωμένη. Εγώ το διάβασα πριν χρόνια εντελώς στα ξεκάρφωτα, έπεσε τυχαία στα χέρια μου και μέσα σε λίγες μέρες το τελείωσα.
). Το συγκεκριμένο βιβλίο της Γουότερς που σου πρότεινα, είναι ιδιαίτερο γιατί δείχνει μια άλλη εκδοχή του Λονδίνου,πιο σκοτεινή και, να τω πω κόσμια, ερωτικά πιο απελευθερωμένη. Εγώ το διάβασα πριν χρόνια εντελώς στα ξεκάρφωτα, έπεσε τυχαία στα χέρια μου και μέσα σε λίγες μέρες το τελείωσα.
Είπα να διαβάσω από αυτά που έχω στο ράφι...
Φέτος μόνο 15 από αυτά μπήκα στη διαδικασία να πιάσω.
Οπότε ξεκίνησα Το Όνειρο του Μισισιπή του GRR Martin.
Είναι με βρυκόλακες... δεν το ήξερα...
Οπότε αφού ξανάπεσα σε τέτοια θεματολογία θα συνεχίσω και με κανένα άλλο με βρυκόλακες για να κλείσει ο κύκλος.
Φέτος μόνο 15 από αυτά μπήκα στη διαδικασία να πιάσω.
Οπότε ξεκίνησα Το Όνειρο του Μισισιπή του GRR Martin.
Είναι με βρυκόλακες... δεν το ήξερα...
Οπότε αφού ξανάπεσα σε τέτοια θεματολογία θα συνεχίσω και με κανένα άλλο με βρυκόλακες για να κλείσει ο κύκλος.
@ΜιΛάμπρος ψηθηκα με το "Υπογαια". Σημερα το παραγγειλα. 
@Χρυσόστομος έκανες πολύ καλά! Αναμένω εντυπώσεις!!
Ενώ εσύ δεν μας γέμισες τη λίστα με τα επιθυμητά ποτέ...
πες μου πως σου φάνηκε, είναι πολύ ιδιαίτερο βιβλίο
@Ασάρα το έχεις διαβάσει;
Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ. Φυσικά κάποια στοιχεία που παρουσιάζονται δεν είναι πρωτότυπα, αλλά είναι κάτι που δε με ενοχλεί όταν το βιβλίο είναι καλογραμμένο και όταν η ιστορία πλαισιώνεται από άλλα γεγονότα/καταστάσεις που την κάνουν ξεχωριστή.
Αυτά που ξεχωρίζουν είναι:
Η περίοδος πλοκής της ιστορίας. Διαδραματίζεται τον 19 αίωνα στον Αμερικάνικο νότο, προσφέροντας μια γεύση της εποχής.
Το υγρό στοιχείο και γενικότερα τα ατμόπλοια μου αρέσουν στις ιστορίες, και στην περίπτωση αυτή ποταμός και πλοίο προσφέρουν μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα και μια αίσθηση απομόνωσης.
Οι βρυκόλακες -οι κακοί- είναι τρομακτικοί και δε μένουν μόνο στα λόγια, ούτε είναι παπιγιονίστες.
Η αναζήτηση για την καταγωγή τους και η ιστορία τους μέχρι τα συμβάντα του βιβλίου.
Δεν ειναι αισθηματική ιστορία, αλλά είναι ιστορία φίλιας, πίστης και σεβασμού.
Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ. Φυσικά κάποια στοιχεία που παρουσιάζονται δεν είναι πρωτότυπα, αλλά είναι κάτι που δε με ενοχλεί όταν το βιβλίο είναι καλογραμμένο και όταν η ιστορία πλαισιώνεται από άλλα γεγονότα/καταστάσεις που την κάνουν ξεχωριστή.
Αυτά που ξεχωρίζουν είναι:
Η περίοδος πλοκής της ιστορίας. Διαδραματίζεται τον 19 αίωνα στον Αμερικάνικο νότο, προσφέροντας μια γεύση της εποχής.
Το υγρό στοιχείο και γενικότερα τα ατμόπλοια μου αρέσουν στις ιστορίες, και στην περίπτωση αυτή ποταμός και πλοίο προσφέρουν μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα και μια αίσθηση απομόνωσης.
Οι βρυκόλακες -οι κακοί- είναι τρομακτικοί και δε μένουν μόνο στα λόγια, ούτε είναι παπιγιονίστες.
Η αναζήτηση για την καταγωγή τους και η ιστορία τους μέχρι τα συμβάντα του βιβλίου.
Δεν ειναι αισθηματική ιστορία, αλλά είναι ιστορία φίλιας, πίστης και σεβασμού.
@Στιλλ ιλλ, μου αρέσουν κι εμένα αυτά τα στοιχεία, όταν το τελειώσεις πες μας πως σου φάνηκε.
Θα ξεκινήσω "Το μαργαριτάρι" του John Steinbeck.
Θα ξεκινησω το "Η Ιστορια του Κοσμου σε 6 Ποτηρια" του Tom Standage, το οποιο ηταν δωρο φιλου.
@Πεταλούδα τους τελείωσα του Αχινούς, σαν σύνολο μου άρεσε αλλά δεν με ξετρέλανε κυρίως γιατί δεν με ένοιαζαν ιδιαίτερα οι χαρακτήρες αν και μπορούσα να ταυτιστώ σε σημεία μαζί τους. Για το γράψιμο της το ξεχωρίζω κυρίως και όχι τόσο για το πως εκτυλίσσεται η πλοκή.