Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Ειπα να πιασω κατι κλασσικο, ετσι ξεκινησα το Εγκλημα και Τιμωρια. Δευτερος Ντοστογεφσκι για μενα, μετα τον Παιχτη.
Τα πάντα γίνονται κομμάτια
@Χανκ Μουντυ κατα συμπτωση την ιδια σειρα ακολουθουμε..
Και εγω ειχα ξεκινησει με Παιχτη και μετα συνεχισα με το Εγκλημα και τιμωρια. Για την ιστορία το επομενο ηταν ο Σωσιας.
Και εγω ειχα ξεκινησει με Παιχτη και μετα συνεχισα με το Εγκλημα και τιμωρια. Για την ιστορία το επομενο ηταν ο Σωσιας.
Σε λίγο θα αρχίσω το
ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΑΙΝΣΤΑΙΝ: Η ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΣΤΟ ΠΡΙΝΣΤΟΝ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΘΕΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΖΑΡΙΑ
ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΑΙΝΣΤΑΙΝ: Η ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΣΤΟ ΠΡΙΝΣΤΟΝ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΘΕΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΖΑΡΙΑ
Ξεκίνησα το He who drowned the world (2ο και τελευταίο βιβλίο της σειράς The Radiant Emperor) της Shelley Parker-Chan.
Βαρέθηκα... Ελπίζω να το τελειώσω. Μέχρι στιγμής δεν κατάλαβα γιατί υπάρχει και 2ο βιβλίο... οκ νταξει καταλαβαίνω αλλά και να μην υπήρχει δε θα καταστρεφόταν ο υπαρξιακός μου κόσμος.
Μόλις τελειώσω το παραπάνω σκοπεύω να ολοκληρώσω για το 2024 τις παρακάτω σειρές (λίστα για να θυμάμαι):
από το ράφι
1. Woken Furies του Richard K. Morgan. Βιβλίο 3ο της σειράς Takeshi Kovacs. Πρέπει να βρω κάποια σύνοψη του τι έγινε στο 2ο βιβλίο γιατί ούυυτε που θυμάμαι -σκορποχώρι οι αναμνήσεις- και δεν υπάρχει περίπτωση να καθίσω να το ξαναδιαβάσω.
2. Crooked Kingdom της Leigh Bardugo. Βιβλίο 2ο της σειράς Six of Crows.
3. The Thousand Eyes της A.K. Larkwood. Βιβλίο 2ο της σειράς The Serpent Gates.
4. Το Τέλος του Θανάτου του Liu Cixin. Βιβλίο 3ο της σειράς Remembrance of Earth's Past.
5. Τα βιβλία 2-5 της σειράς The Hitchhiker's Guide to the Galaxy του Douglas Adams.
7. Τα βιβλία 2-3 της σειράς Children of Time του Adrian Tchaikovsky.
8. Αποδοχή του Jeff VanderMeer. Βιβλίο 3ο της σειράς Southern Reach.
9. Τα βιβλία 2-3 της σειράς Ο πρώτος Νόμος του Joe Abercrombie.
10. Τα βιβλία 2-3 της σειράς Κινούμενο Χάος του Patrick Ness.
σε ebook/audiobook
11. The Book of Life της Deborah Harkness. Βιβλίο 3ο της σειράς All Souls.
12. Τα βιβλία 2-3 της σειράς The Queens of Renthia της Sarah Beth Durst.
13. Heart of the Sun Warrior της Sue Lynn Tan. Βιβλίο 2ο της σειράς The Celestial Kingdom
14. Τα βιβλία 2-3 της σειράς The Chronicles of Alice της Christina Henry.
15. Τα βιβλία 3-5 της σειράς The Singing Hills Cycle της Nghi Vo.
Σειρές που δεν ξέρω αν ολοκληρώσω:
Οι τιμωροί του Brandon Sanderson.
Το πέρασμα το Justin Cronin.
Σιλό του Hugh Howey.
Hyperion Cantos του Dan Simmons.
Θα ξαναδιαβάσω τις σειρές
The Singing Hills Cycle της Nghi Vo (Βιβλία 1-2).
The Murderbot Diaries της Martha Wells.
και το βιβλίο
Ζωντανός Θρύλος του Richard Matheson
Βαρέθηκα... Ελπίζω να το τελειώσω. Μέχρι στιγμής δεν κατάλαβα γιατί υπάρχει και 2ο βιβλίο... οκ νταξει καταλαβαίνω αλλά και να μην υπήρχει δε θα καταστρεφόταν ο υπαρξιακός μου κόσμος.
Μόλις τελειώσω το παραπάνω σκοπεύω να ολοκληρώσω για το 2024 τις παρακάτω σειρές (λίστα για να θυμάμαι):
από το ράφι
1. Woken Furies του Richard K. Morgan. Βιβλίο 3ο της σειράς Takeshi Kovacs. Πρέπει να βρω κάποια σύνοψη του τι έγινε στο 2ο βιβλίο γιατί ούυυτε που θυμάμαι -σκορποχώρι οι αναμνήσεις- και δεν υπάρχει περίπτωση να καθίσω να το ξαναδιαβάσω.
2. Crooked Kingdom της Leigh Bardugo. Βιβλίο 2ο της σειράς Six of Crows.
3. The Thousand Eyes της A.K. Larkwood. Βιβλίο 2ο της σειράς The Serpent Gates.
4. Το Τέλος του Θανάτου του Liu Cixin. Βιβλίο 3ο της σειράς Remembrance of Earth's Past.
5. Τα βιβλία 2-5 της σειράς The Hitchhiker's Guide to the Galaxy του Douglas Adams.
7. Τα βιβλία 2-3 της σειράς Children of Time του Adrian Tchaikovsky.
8. Αποδοχή του Jeff VanderMeer. Βιβλίο 3ο της σειράς Southern Reach.
9. Τα βιβλία 2-3 της σειράς Ο πρώτος Νόμος του Joe Abercrombie.
10. Τα βιβλία 2-3 της σειράς Κινούμενο Χάος του Patrick Ness.
σε ebook/audiobook
11. The Book of Life της Deborah Harkness. Βιβλίο 3ο της σειράς All Souls.
12. Τα βιβλία 2-3 της σειράς The Queens of Renthia της Sarah Beth Durst.
13. Heart of the Sun Warrior της Sue Lynn Tan. Βιβλίο 2ο της σειράς The Celestial Kingdom
14. Τα βιβλία 2-3 της σειράς The Chronicles of Alice της Christina Henry.
15. Τα βιβλία 3-5 της σειράς The Singing Hills Cycle της Nghi Vo.
Σειρές που δεν ξέρω αν ολοκληρώσω:
Οι τιμωροί του Brandon Sanderson.
Το πέρασμα το Justin Cronin.
Σιλό του Hugh Howey.
Hyperion Cantos του Dan Simmons.
Θα ξαναδιαβάσω τις σειρές
The Singing Hills Cycle της Nghi Vo (Βιβλία 1-2).
The Murderbot Diaries της Martha Wells.
και το βιβλίο
Ζωντανός Θρύλος του Richard Matheson
Εριξα μια ματια στην Εμμονή της Byatt, δυο ματιες στον Μαγο του Toibin, τρεις ματιες στην Τύφλωση του Canetti και 3,5 στις Ιστορίες της Μέρας και της Νύχτας του Maupassant
πενήντα σελίδες
Συμφωνώ!
Τέλειωσα το: "ΠΑΓΟΣ" της Anna Kavan... Αλλά δε πάγωσα καθόλου!
Ξεκίνησα το: "Το όπιο του λαού" του Πέτρου Τασόπουλου
Υ.Γ.
Επειδή έλειπα... πολλά φεγγάρια, ένα γεια σ' όλους σας!
Ξεκίνησα το: "Το όπιο του λαού" του Πέτρου Τασόπουλου
Υ.Γ.
Επειδή έλειπα... πολλά φεγγάρια, ένα γεια σ' όλους σας!
Ματιά Έλλης = προσθήκη σε wishlist = αύξηση του απαιτούμενου κεφαλαίου
@ΜιΛάμπρος 
Αλλά για να δεις οτι κι εγώ σκέφτομαι την τσέπη των άλλων σε αντιθεση με τη δική μου να σου πώ ότι, αναφορικά με τα διηγήματα του maupassant, ενω ειναι ομορφη η εκδοση, εχει αρκετά λάθη, οπότε θα σου έλεγα να προσανατολιστείς σε αυτην, εφοσον το επιλέξεις. Το βιβλιο ειναι ό,τι πρέπει για διαλειμματα-σφηνακια-expresso, αν διαβαζει κανεις καποιο πολυσελιδο βιβλιο και ειναι πραγματικα ευφροσυνα, ακομη κι εκεινα που δεν ειναι πατρινοκαρναβάλιγιαπάντα.
Για την Εμμονη, δεν εχω σχηματισει αποψη ακομη, αν και εντος μου ξέρω (ναι, μην ρωτάς πώς γινεται! γινεται!) και δεν θα σχηματιζα, ουτε θα την αγοραζα (δεν διαβαζω με ευκολία γυναικες) αν δεν την εκτιμούσε ιδιαιτέρως ο Στάινερ, ο οποιος δεν εγραφε ουτε εκρινε ελαφρα τη καρδία.
Ουτε Τοibin θα διαβαζα ξανά, μιας και η αρχικη επαφη μαζι του ηταν πολυ καλή γραφή μεν, αλλά κατι αλλο δεν. Ομως, οτι εγραψε μαι βιογραφομυθιστορία (δικος μου ο νεολογισμος) για τον Μαν που με την αναγνωση του Δρ. Φαουστους, επαθα σοκ, ηταν αρκετος λόγος ωστε να καμψω λιγο την απόφαση μου να μην διαβαζω βιβλια που εχουν γραφτει μετα το 2000 (κολλήματα, τι να πεις!). Πραγματικά, ειναι απολαυστικο και χαιρομαι να το διαβαζω.
Η τυφλωση, τώρα, δεν συγκαταλέγεται στα ιδιαιτερως ευκολα, αλλα σε αντιθεση με τα παρεμφερη του ειδους, υφους, εποχής (βλ. Μπερλιν-Αλεξαντερπλατς) ειναι πολύ αστειο, η Μαστοράκη που εχει κανει την μεταφραση εχει φτιαξει πραγματικα πολυ ζωντανους χαρακτηρες, γιατι εχει καταφερει να αποτυπώσει το διαφορετικο ύφος τους. Νομιζω οτι πρόκειται για σπουδαιο βιβλιο, αν κι ακομη ειμαι στην 150η σελίδα.
Αλλά για να δεις οτι κι εγώ σκέφτομαι την τσέπη των άλλων σε αντιθεση με τη δική μου να σου πώ ότι, αναφορικά με τα διηγήματα του maupassant, ενω ειναι ομορφη η εκδοση, εχει αρκετά λάθη, οπότε θα σου έλεγα να προσανατολιστείς σε αυτην, εφοσον το επιλέξεις. Το βιβλιο ειναι ό,τι πρέπει για διαλειμματα-σφηνακια-expresso, αν διαβαζει κανεις καποιο πολυσελιδο βιβλιο και ειναι πραγματικα ευφροσυνα, ακομη κι εκεινα που δεν ειναι πατρινοκαρναβάλιγιαπάντα.
Για την Εμμονη, δεν εχω σχηματισει αποψη ακομη, αν και εντος μου ξέρω (ναι, μην ρωτάς πώς γινεται! γινεται!) και δεν θα σχηματιζα, ουτε θα την αγοραζα (δεν διαβαζω με ευκολία γυναικες) αν δεν την εκτιμούσε ιδιαιτέρως ο Στάινερ, ο οποιος δεν εγραφε ουτε εκρινε ελαφρα τη καρδία.
Ουτε Τοibin θα διαβαζα ξανά, μιας και η αρχικη επαφη μαζι του ηταν πολυ καλή γραφή μεν, αλλά κατι αλλο δεν. Ομως, οτι εγραψε μαι βιογραφομυθιστορία (δικος μου ο νεολογισμος) για τον Μαν που με την αναγνωση του Δρ. Φαουστους, επαθα σοκ, ηταν αρκετος λόγος ωστε να καμψω λιγο την απόφαση μου να μην διαβαζω βιβλια που εχουν γραφτει μετα το 2000 (κολλήματα, τι να πεις!). Πραγματικά, ειναι απολαυστικο και χαιρομαι να το διαβαζω.
Η τυφλωση, τώρα, δεν συγκαταλέγεται στα ιδιαιτερως ευκολα, αλλα σε αντιθεση με τα παρεμφερη του ειδους, υφους, εποχής (βλ. Μπερλιν-Αλεξαντερπλατς) ειναι πολύ αστειο, η Μαστοράκη που εχει κανει την μεταφραση εχει φτιαξει πραγματικα πολυ ζωντανους χαρακτηρες, γιατι εχει καταφερει να αποτυπώσει το διαφορετικο ύφος τους. Νομιζω οτι πρόκειται για σπουδαιο βιβλιο, αν κι ακομη ειμαι στην 150η σελίδα.
Είχα διαβάσει μια παρουσίαση για το βιβλίο του Toibin με θέμα τον Τόμας Μαν, και ενώ μου κίνησε πραγματικά το ενδιαφέρον, μου φάνηκε λίγο κουτσομπολίστικος ο τρόπος που αναλύει τη ζωή αυτού του ανθρώπου κι αυτό με εκνεύρισε. Όπως έγραφε στην παρουσίαση, το έργο του ασχολείται κυρίως με την προσωπική ζωή του Τόμας Μαν, περιγράφοντας και διάφορα ψυχολογικά. Οπότε, μου φαίνεται ίσως πιο πετυχημένο να διαβάσω μια συλλογή με τα γράμματα του Τόμας Μαν, την οποία έχουμε σπίτι μαζί με τα διάφορα μυθιστορήματά του, παρά κάτι τέτοιο.@ΜιΛάμπρος
Ουτε Τοibin θα διαβαζα ξανά, μιας και η αρχικη επαφη μαζι του ηταν πολυ καλή γραφή μεν, αλλά κατι αλλο δεν. Ομως, οτι εγραψε μαι βιογραφομυθιστορία (δικος μου ο νεολογισμος) για τον Μαν που με την αναγνωση του Δρ. Φαουστους, επαθα σοκ, ηταν αρκετος λόγος ωστε να καμψω λιγο την απόφαση μου να μην διαβαζω βιβλια που εχουν γραφτει μετα το 2000 (κολλήματα, τι να πεις!). Πραγματικά, ειναι απολαυστικο και χαιρομαι να το διαβαζω
Ίσως να κάνω λάθος βέβαια...
Μοπασάν θέλω να κάνω μια προσπάθεια να διαβάσω στα γαλλικά. Είχα διαβάσει ένα διήγημα του, υπερφυσικού τρόμου, με τον τίτλο "το Χόρλα". Πολύ ωραίο, ατμοσφαιρικό και όχι πολύ δύσκολο, ακόμη και στα γαλλικά. Όμως πώς είχα την εντύπωση ότι είναι από τους μελαγχολικούς συγγραφείς;
Επίσης, με παραξένεψε ο χαρακτηρισμός της Τύφλωσης του Κανέτι ως αστείο. Δεν το έχω διαβάσει, αλλά από κάποια πράγματα που έχω διαβάσει σχετικά στην αυτοβιογραφία του συγγραφέα, μου δημιουργήθηκε μια τρομαχτική εντύπωση: ότι έχει ως θέμα την αποξένωση και ότι είναι πολύ μαύρο κι άραχλο. Μπορεί βέβαια να περιλαμβάνει το λεγόμενο μαύρο χιούμορ.
Για να μην είμαι εκτός, άρχισα να ρίχνω ματιές στο Wyrd Sisters του Τερρυ Πράτσετ. Ωραίο, δεν το πολυ-περίμενα! Είναι σάτιρα διάφορων φάντασυ πραγμάτων, ενώ γύρω γίνεται χαμός από δυναστικές έριδες.
Δεν κάνεις λάθος, τουλάχιστον εως το σημείο στο οποίο εχω φτάσει, μιλάει κατα βαση (στον γαμο και τον ερχομο του πρώτου παιδιου του) για την προσωπική ζωή του. Κι όντως, δεν αναλώθηκε καθολου στις διεργασίες του ως συγγραφέα, κατα τη συγγραφή των Μπουντενμπροκ. Απο την άλλη, ευελπιστώ οτι παρακάτω θα εχει περισσότερες αναφορες στα έργα του, αλλά κι ετσι να μην ειναι (κι εγώ να ειμαι μια παλιοκουστοζμπόλα), εχει ενδιαφέρον η ζωή ενος ανθρώπου, τον οποιο χαλαρα χαρακτηριζω ιδιοφυή, που περασε τη ζωή του καπαπεζοντας τη σεξουαλικότητά του, που εκανε εξι παιδιά, δυο απο τα οποία επίσης ομοφυλοφιλοι και καταθλιπτικοι, με κάπως αμφιλεγόμενη σταση απέναντι στο ναζισμο, που αυτοκτόνησε κι αυτός κι ο Κλάους, τον οποιο ανταγωνιζοταν εντονα κλπ κλπ
Τα διηγήματα που εχει η συλλογή κατα βαση εδράζονται καπου στη γαλλικη επαρχία και περιγράφονται αρκετά ευτράπελα γεγονότα που εχουν μιαν γλυκια μελαγχολία, αλλά ειναι γλυκά, πώς να σου πω...Όμως πώς είχα την εντύπωση ότι είναι από τους μελαγχολικούς συγγραφείς;
Να σου πώ οτι, μεχρι στιγμης, δύο απο τους τρεις κυριους χαρακτηρες, στα δικά μου ματια φαντάζουν αστειοι μιας και η γλώσσα που τους αποδίδεται είναι απο τη μια, της κουτοπόνηρης, αγράμματης οικονομου που στοχευει να καρπωθει την περιουσία του συζύγου της, ενώ ταυτοχρονα καιγεται απο ερωτικό πόθο κι ο άλλος την απαξιώνει και απο την αλλη, του νταή θυρωρου που τα πάντα λυνει με τις γροθιες του. Κι αυτες ειναι μορφες - καρικατούρες. Προφανως όχι καλοι και αρνάκια, αλλα χωρίς το βάρος με το οποιο συνηθως ενδυονται αυτοι οι χαρακτηρες.
Μμ, καταλαβαίνω πώς το εννοείς. Κι ο ίδιος ο Καννέτι χαρακτηρίζει τους χαρακτήρες του έργου αυτού όχι ως αληθινούς ανθρώπους, αλλά ως μορφές.
Πάντως, ο συγγραφέας περιγράφει τη διαδικασία γραφής του μυθιστορήματος ως πολύ αγχωτική, με τις εν λόγω μορφές, ιδίως τον πρωταγωνιστή, να τον στοιχειώνουν, οπότε για αυτό μου δημιουργήθηκε μια κάπως ζοφερή εντύπωση.
Για την μυθιστορηματική βιογραφία του Τομας Μαν δεν έχεις καθόλου άδικο. Εννοείται ότι η ζωή και οι ψυχικές και νοητικές διεργασίες ενός σημαντικού συγγραφέα έχουν πάντοτε ενδιαφέρον. Κι αν είσαι εσύ κουτσομπόλα βάλε κι εμένα μέσα, να είμαστε δύο οι κουτσομπόλες. Γιατί κι εγώ αυτόν τον καιρό αγόρασα και διάβασα το αρκτικό καλοκαίρι, μια μυθιστορηματική βιογραφία ή μυθιστόρημα μάλλον, διότι αφηγείται μόνο ένα τμήμα της ζωής του συγγραφέα Ε.Μ. Φόρστερ, η οποία αφηγείται τις εμπειρίες που τον οδήγησαν να γράψει το γνωστό πέρασμα στην Ινδία. Συμπαθώ πολύ αυτόν τον συγγραφέα και αφηγείται και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα (πχ για τη φιλία του με τον Καβάφη, για διάφορες ιστοριούλες που έμειναν ανέκδοτες κλπ). Πάντως, οι εντυπώσεις μου ήταν αρκετά διφορούμενες.Αυτά...
Σ' ευχαριστώ για την απάντηση και συγνώμη για την πάρλα.
Συνεχίζω μετά από ένα διάλειμμα με το 1915 Εθνικό Διχασμό του Μαυρογορδάτου.
Κάπου 100 σελίδες πριν το τέλος, συνεχίζω να πιστεύω εκείνη η σκοτεινή περίοδος πήγε τη χώρα μας πολλά χρόνια πίσω. Ο Βενιζέλος και ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος ήταν 2 πολύ ισχυρές προσωπικότητες που δεν κατάφεραν εν τέλει να συνεργαστούν για το καλό της χώρας. Εννοείται ότι πάλι οι μεγάλες δυνάμεις έβαλαν το δαχτυλάκι τους δημιουργώντας αντιπαλότητες που ευνοούσαν τα δικά τους συμφέροντα, αλλά και πάλι θεωρώ πως μετά τον Βενιζέλος η χώρα μας υστερεί σε εξωτερική πολιτική.
Τέλος, η τότε κατάσταση θυμίζει λίγο την σημερινή.
Δεν υπήρχε ουσιαστική αντιπολίτευση για αρκετά χρόνια. Ότι ακριβώς δλδ βλέπουμε και σήμερα. Άναρθρες κραυγές, λαϊκισμός, κόμματα χωρίς καμία αντιπολιτευτική πολιτική (η δολοφονία χαρακτήρων και οι ψεκασμένες αντιδράσεις δεν είναι αντιπολίτευση) και κυρίως έλλειψη χαρισματικών αρχηγών / ηγετών στα βασικά κόμματα.
Δεν είναι δυνατόν η απάντηση στις μεταρυθμίσεις και την διακυβέρνηση της χώρας να είναι αισχρά συνθήματα ή οι ασυνάρτητες ακροδεξιές απόψεις του Βελόπουλου, της Νίκης και των Σπαρτιατών. Είναι απλά ντροπή!
Τέλος, όταν άκουγα το ΚΚΕ να μιλάει για πατροπαράδοτη οικογένεια και να λοιδορεί τα ομόφυλα ζευγάρια εντός Κοινοβουλίου, κατάλαβα πως πλέον τα πιο συντηρητικό κομμάτι της χώρας είναι αυτή η αριστερά. Αγκυλωμένη σε ένα μόνιμο ΟΧΙ και προσκολλημένη στα δόγματα της...
Κάπου 100 σελίδες πριν το τέλος, συνεχίζω να πιστεύω εκείνη η σκοτεινή περίοδος πήγε τη χώρα μας πολλά χρόνια πίσω. Ο Βενιζέλος και ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος ήταν 2 πολύ ισχυρές προσωπικότητες που δεν κατάφεραν εν τέλει να συνεργαστούν για το καλό της χώρας. Εννοείται ότι πάλι οι μεγάλες δυνάμεις έβαλαν το δαχτυλάκι τους δημιουργώντας αντιπαλότητες που ευνοούσαν τα δικά τους συμφέροντα, αλλά και πάλι θεωρώ πως μετά τον Βενιζέλος η χώρα μας υστερεί σε εξωτερική πολιτική.
Τέλος, η τότε κατάσταση θυμίζει λίγο την σημερινή.
Δεν υπήρχε ουσιαστική αντιπολίτευση για αρκετά χρόνια. Ότι ακριβώς δλδ βλέπουμε και σήμερα. Άναρθρες κραυγές, λαϊκισμός, κόμματα χωρίς καμία αντιπολιτευτική πολιτική (η δολοφονία χαρακτήρων και οι ψεκασμένες αντιδράσεις δεν είναι αντιπολίτευση) και κυρίως έλλειψη χαρισματικών αρχηγών / ηγετών στα βασικά κόμματα.
Δεν είναι δυνατόν η απάντηση στις μεταρυθμίσεις και την διακυβέρνηση της χώρας να είναι αισχρά συνθήματα ή οι ασυνάρτητες ακροδεξιές απόψεις του Βελόπουλου, της Νίκης και των Σπαρτιατών. Είναι απλά ντροπή!
Τέλος, όταν άκουγα το ΚΚΕ να μιλάει για πατροπαράδοτη οικογένεια και να λοιδορεί τα ομόφυλα ζευγάρια εντός Κοινοβουλίου, κατάλαβα πως πλέον τα πιο συντηρητικό κομμάτι της χώρας είναι αυτή η αριστερά. Αγκυλωμένη σε ένα μόνιμο ΟΧΙ και προσκολλημένη στα δόγματα της...