Φιλιπ
Δαγεροτύπης
πολύ μου άρεσε αυτό το βιβλίο..
και που να διαβασεις την "Δίκη" ! στο ίδιο ύφος με τον " Πύργο" ..
Last edited by a moderator:
Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Τώρα που τελειώνουμε με τη συνανάγνωση του "Αναρχικού των Δύο Κόσμων" της Ούρσουλα Λε Γκεν καιρός να πιάσω κάτι άλλο. Ήρθε η ώρα για τη "Συνωμοσία Εναντίον της Αμερικής" του Φίλιπ Ροθ, από καιρό στόχος για διάβασμα και πρόκληση για παρουσίαση.....
Μπου περιμένω παρουσίαση!!!
Κι εγώ Ροθ λέω να ξεκινήσω κατόπιν παρότρυνσης του Χρ. Αλεξανδριδη
Πιο συγκεκριμένα την "Αγανάκτηση"
Διάβασα απνευστί το εκπληκτικό "Η ευτυχία μέσα στο έγκλημα" του Ζιλ Μπαρμέ ντ' Ορεβιγί από τις εκδόσεις Ροές και ερωτεύτηκα την πανέμορφη αγέρωχη πρωταγωνίστρια του, την δεινή ξιφομάχο Οτκλερ (Hauteclaire) που πήρε το όνομα της από ένα σπαθί. Μικρό σε όγκο διαμάντι, βγαλμένο από το έργο του συγγραφέα με τίτλο "Οι διαβολικές", συλλογή έξι ιστοριών άγριου πάθους και εκδίκησης. (Αν ο Heathcliff ήταν γυναίκα, πιστεύω πως θα ήταν η Hauteclaire - αυτοί οι δύο θα αποτελούσαν το Τέλειο Δίδυμο.)
Εξαιρετική η μετάφραση της Δέσποινας Σαραφείδου, αποδίδει όλη τη ζωντάνια του κειμένου και πολύ κατατοπιστικό το επίμετρο της ιδίας
Εντυπωσιάστηκα τόσο από τη γραφή του Ορεβιγί που πέρασα στην ανάγνωση του επίσης δικού του "Μια παλιά ερωμένη" από τις εκδόσεις Printa (που είναι το άλλο πρόσωπο των εκδόσεων Ροές), έργο που επικρίθηκε κατά την εποχή του για την αντισυμβατκή του οπτική προς τα επικρατούντα πρότυπα ομορφιάς και το αμοραλιστικό του περιεχόμενο.
Παράλληλα διαβάζω το δοκίμιο του Τόμας ντε Κουίνσι "Η δολοφονία, ως μία εκ των καλών τεχνών" από τις εκδόσεις Ροές και πάλι, που μέχρι στιγμής αποδεικνύεται κατώτερο των προσδοκιών μου, κάπως απλοικό και περισσότερο εγκληματολογικού περιεχομένου, παρά αισθητικού. Ελπίζω στην πορεία να με διαψεύσει.
Εξαιρετική η μετάφραση της Δέσποινας Σαραφείδου, αποδίδει όλη τη ζωντάνια του κειμένου και πολύ κατατοπιστικό το επίμετρο της ιδίας
ωστόσο η ποιότητα της έκδοσης αδικείται από το χαρτί που είναι ανακυκλωμένο, αντιαισθητικό και αναδίδει την γνωστή δυσοσμία του χαρτοπολτού.
Παράλληλα διαβάζω το δοκίμιο του Τόμας ντε Κουίνσι "Η δολοφονία, ως μία εκ των καλών τεχνών" από τις εκδόσεις Ροές και πάλι, που μέχρι στιγμής αποδεικνύεται κατώτερο των προσδοκιών μου, κάπως απλοικό και περισσότερο εγκληματολογικού περιεχομένου, παρά αισθητικού. Ελπίζω στην πορεία να με διαψεύσει.
Last edited:
Τελείωσα χθες το "The Professor" της Μπροντέ (Collins Classics) και έχω ήδη διαβάσει περίπου 50 σελίδες από το "The Two Towers" του Τόλκιν (HarperCollins) και είναι μια ιδέα καλύτερα από το πρώτο.
κ εμενα μου αρεσει πολυ ειναι το πρωτο βιβλιο απο χεμινγουαιη που διαβαζω!
Εγω τελειωσα την Πεινα του Χαμσουν και συνεχιζω με Το μυθιστορημα ενος ανθρωπου διχως πεπρωμενο του Κερτες...
Τελείωσα το Μαγαζάκι των αυτοκτονιών και μπορώ να πω ότι μου άρεσε . Είχε πλάκα σε πολλά σημεία (μιλάμε για μαύρο χιούμορ) και μέχρι την προτελευταία σελίδα πίστευα πως το τέλος ήταν αναμενόμενο . Στην τελευταία φράση έγινε η ανατροπή που μου έχει αφήσει ανάμεικτα συναισθήματα .
Τωρα θέλω να ξεκινήσω το Τατιάνα και Αλεξάντερ αλλά υπάρχει περίπτωση το σαββατοκύριακο να πάω εκδρομούλα στα χιόνια και δεν θέλω να παρω καλό βιβλίο μαζί μου . (όταν λέω καλό εννοώ από άποψη ποιότητας και τιμής και όχι περιεχομένου) Θα δω μήπως το ξεκινήσω και για την εκδομή πάρω κανένα μπελάκι μαζί μου μήπως χρειαστεί . Σπάνια διαβάζω στις εκδρομές γιατί όταν πας κάπου έχεις τόσα πράγματα να κάνεις αλλά να μου έρθει όρεξη και να μην έχω ; Απαπαπα
Τωρα θέλω να ξεκινήσω το Τατιάνα και Αλεξάντερ αλλά υπάρχει περίπτωση το σαββατοκύριακο να πάω εκδρομούλα στα χιόνια και δεν θέλω να παρω καλό βιβλίο μαζί μου . (όταν λέω καλό εννοώ από άποψη ποιότητας και τιμής και όχι περιεχομένου) Θα δω μήπως το ξεκινήσω και για την εκδομή πάρω κανένα μπελάκι μαζί μου μήπως χρειαστεί . Σπάνια διαβάζω στις εκδρομές γιατί όταν πας κάπου έχεις τόσα πράγματα να κάνεις αλλά να μου έρθει όρεξη και να μην έχω ; Απαπαπα
Η πρώτη μου επαφή με Μάχεν στη Νουβέλα της Μαύρης σφραγίδας μου άφησε καλές εντυπώσεις. Μου άρεσε αρκετά σαν είδος ο υπαινικτικός τρόμος όπως και το μυστήριο των ιστοριών του, μόνο ίσως λιγάκι να το παρακάνε με τις περιγραφές της υπαίθρου σε κάποια σημεία. Θα ξαναδιαβάσω σίγουρα στο μέλλον με την πρώτη ευκαιρία και άλλα έργα του Μάχεν.
Ξεκίνησα τη σκοτεινή πλευρά του Ian Rankin, πρώτη επαφή και με αυτόν τον συγγραφέα και από τις πρώτες εκατό σελίδες μου αρέσει αρκετά η γραφή του όπως και ο χαρακτήρας Φοξ (εντάξει είναι λίγο κλισέ το όνομα "αλεπού" για ντετέκτιβ αλλά ελπίζω να περιοριστούν εκεί τα κλισέ).
Ξεκίνησα τη σκοτεινή πλευρά του Ian Rankin, πρώτη επαφή και με αυτόν τον συγγραφέα και από τις πρώτες εκατό σελίδες μου αρέσει αρκετά η γραφή του όπως και ο χαρακτήρας Φοξ (εντάξει είναι λίγο κλισέ το όνομα "αλεπού" για ντετέκτιβ αλλά ελπίζω να περιοριστούν εκεί τα κλισέ).
Επιτέλους ξεκίνησα το "Ταξίδι στην άκρη της νύχτας" του Σελίν.
Φιλιπ
Δαγεροτύπης
πολύ καλό..!