Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

Να σου πω την αληθεια, η περιέργειά μου κανει focus περισσότερο στους αλλους, τους λιγότερο προφανεις, παρα στον King ή τον Barker, που ουτε τους εχω πολυδιαβάσει ουτε πρόκειται κιολας. :))))
Κι επισης, ειναι δυσχρηστο τομίδιο, δηλαδή τελειως άκαμπτο, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να το διαβασω ευκολα, στο κρεβάτι.
Μου φαινεται θα τα αλλάξω σειρά. Θα μπει παλι στην τσαντα αυτό και θα πάει κομοδίνο η βίδα (που μπορει και να χρειαζεται μία, ποιος ξέρει...:)))):)))))
 
Διάβασα και άλλες μιάμιση ιστορίες από το the king in yellow. Είχα πολλές προσδοκίες για αυτό το βιβλίο. Για αυτό παρα τα σχολια συνέχισα. Εχω ακόμα δρομο μεχρι να πεθάνει και η τελευταία ελπίδα (εχω μια για καθε ιστορία και με κάθε ιστορία που διαβάζω μια ελπίδα χάνεται). Ωστόσο μπορεί οι ιστορίες του να μην έχουν κάποιο βαθύ νόημα ή κάποια λογοτεχνική αξία, αλλά ο τρόπος που στήνει το σκηνικό κάθε ιστορίας είναι αρκετά καλός. Δηλαδη στην πρώτη ιστορία από τις πρώτες γραμμές είχες μπει ήδη σε ένα δυστοπικο κόσμο και σου προκαλούσε μια απέχθεια για κάποιους χαρακτήρες. Στην δεύτερη ιστορία πάλι έμπαινες σε έναν διαφορετικό ιδιαίτερο κόσμο. Αδιάφορο δεν θα το χαρακτήριζα. Το μόνο βιβλίο που είχα βρει ανιαρό ήταν κάποιο του Fitzgerald, όχι ο Gatsby.
 
Χθες που εψαχνα τις Τεχνητες Αναπνοές του Κυριακίδη για να ξαναδιαβασω, συνειδητοποιησα οτι ηταν όχι στην τσάντα αλλά σε συρτάρι, στη δουλεια και αντ' αυτου, ξεκινησα ενα βιβλιαράκι που μου χαρισανε πρόσφατα και μαλλον δυσκολα θα αγοραζα απο μόνη μου.
Ο θάλαμος αρ. 6, του Τσέχοφ τον οποίο δεν εχω διαβάσει ποτε.
 
Ο θάλαμος αρ. 6, του Τσέχοφ τον οποίο δεν εχω διαβάσει ποτε.
Ήταν από τα πρώτα βιβλία μου. Δεν το θυμάμαι καλά αλλά μου είχε αφήσει καλή εντύπωση. Το έχω ακόμα. Αν το σχολιάσεις (είτε αρνητικά ειτε θετικά) θα το ξαναδιαβάσω για να εντοπίσω τα σχόλια ή να βγάλω δικά μου :))))
 
I promise I'll be gentle. :ναι:

Μεχρι στιγμης, ειναι πολυ ωραιο, σε πολύ ρεουσα μεταφραση Αλεξανδρου, ο λόγος του ειναι πολύ αμεσος, απευθυνεται δηλαδή κατευθειαν στον αναγνωστη και 30 σελιδες τις διαβασα με μεγαλη περιεργεια και ενδιαφερον. Νομιζω οτι με μαγνητισε αμεσως.
 
Ξεκίνησα το 3ο μέρος της Τριλογίας του Δράκου της Πρέσπας, "Η μνήμη του Πάγου".
Πιο στρωτή αφήγηση από τα 2 προηγούμενα και η υπόθεση είναι αρκετά πιο ξεκάθαρη. Ελπίζω να κλείσει κάπως ομαλά η υπόθεση και να μην κάνει κανένα τρελό άλμα λογικής η Μπουραζοπούλου...
Η υπόθεση μετά τη Φλώρινα και τα Σκόπια, μεταφέρεται στην Αλβανία όπου τα πάντα είναι παγωμένα και πλέον οι Δρακολόγοι είναι μόνο γυναίκες, οι οποίες μάλιστα έχουν δώσει και όρκο αγνότητας!!

ΥΓ: Κάπου παίζει ένα λαβ στόρι, το οποίο για την ώρα μου φαίνεται αχρείαστο και χάλασε κάπως την ατμόσφαιρα που δημιούργησε η συγγραφέας...
 
Έχω ξεκινήσει το κελάρι της ντροπής της Δημουλίδου. Δεν μπορώ να πω ότι με τρελαίνει το βιβλίο, αλλά η Δημουλίδου είναι απ' τις αγαπημένες μου συγγραφείς
 
Ξεκινησα το Πιρανέζι της Σουζάνα Κλαρκ το οποιο ειναι βιβλιο:
  • που απέχει αρκετα απο τις προφανεις, συνηθεις και προβλέψιμες επιλογές μου, πραγμα που ταυτόχρονα με φοβίζει (μην ειναι πατάτα) αλλά και μου αρέσει
  • που ήθελα, όμως, να διαβασω αμέσως, διαβάζοντας το summary στο οπισθόφυλλο, ανάβοντας μου μπορχεσιανα λαμπακια.
Εχω κάπως μπερδευτει :ουχ: με τις δεκάδες αιθουσες που κατονομάζει κι απαριθμει ταυτόχρονα, αλλά θελω να πιστευω οτι δεν εχει τόση σημασια να τα θυμάμαι όλα αυτά. Αν εχει, ε τι να πω... καλη καρδια!
 
Αυτές τις μέρες διαβάζω τον εικονογραφημενο άνθρωπο του Μπραντμπερυ. Έχω ενθουσιαστεί. Νομίζω είναι ένα βιβλίο που θα άρεσε σε όλους επειδή ο καθένας θα έβρισκε ένα κομμάτι του σε κάποια ιστορία. Η σύλληψη της ιδέας με τα τατουάζ είναι καταπληκτική. Όποτε διαβάζω κάτι πρωτότυπο είμαι έτσι :αργκ: .
 
"Η ανταρσία των αγγέλων"
Νομιζω το διαβασα τον προηγούμενο χρόνο. Μεχρι τη μεση, παει πραγματικα διασκεδσστικα και γρηγορα. Καπου χανει τον ειρμο του, μιας και μπερδευσαι (εγω, δηλαδή) ποιος εκπεσωνντας αγγελος κανει τι, με αποτέλεσμα να χανεται η αρχικη ορμη, αλλα σίγουρα δεν πρόκειται για διδασκαλιστικο κειμενο. Νομιζω, σταδιακα, χαθηκε η αρχικη εμπνευση. Αλλα αξιζει να διαβαστει, με γνωμονα το πότε γράφτηκε. :ναι:
 
Καλησπέρα σε όλους :)) μπήκα πρόσφατα στο φόρουμ και έχω κάνει αρκετό σκρολ σε συζητήσεις και προτάσεις. Είναι υπέροχος ο βιβλιοχωρος που έχετε φτιάξει!
Να πω και εγώ πως ξεκίνησα τώρα το Standing in the rainbow , το δεύτερο βιβλίο της τετραλογίας Elmwood Springs της Fannie Flagg 🌟
 
Καλώς μας ήρθες, @Μαίρη λου! Από τη Fannie Flagg διάβασα μόνο τις Τηγανητές Πράσινες Ντομάτες που είχαν τη γλύκα του αμερικανικού Νότου (συνέχεια πεινούσα όταν το διάβαζα...). Παρότι μου είχε αρέσει πολύ, δεν αναζήτησα κι άλλα δικά της βιβλία. Είναι ωραία αυτή η σειρά που διαβάζεις;
 
@Καστάλια χαιρομαι που σου άρεσαν οι ντομάτες! Ηταν το πρώτο βιβλίο της Flagg που διάβασα πριν λίγους μηνες και το λάτρεψα! Μετά διάβασα το Redbird Christmas ενόψει Χριστουγέννων, πολύ ζεστό και γλυκό βιβλίο.
Μετά ξεκινησα το The All-Girl Filling Station’s last reunion που μέσα στην ιστορία και τους υπέροχους χαρακτήρες αναφέρεται στην συμμετοχή που είχαν οι γυναίκες πιλότοι στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο! Ηταν ένα θέμα που δεν γνώριζα καθόλου και μου φάνηκε τρομερά ενδιαφέρον και θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα.
Μετά και από αυτό ήθελα να συνεχίσω με τα βιβλία της Flagg και ξεκίνησα το Elmwood Springs.
Το πρώτο βιβλίο, Welcome to the world baby girl μου άρεσε πάρα πολύ , η ιστορία αν και είχε πολλούς χαρακτήρες όλα συνδεόταν μεταξύ τους. Χωρίς να βρίσκω κάποιο βαθύτερο νόημα το διάβασα με απίστευτη όρεξη και στις τελευταίες περίπου 70 σελίδες υπήρχε όλο το νόημα γεγονός που έκανε το βιβλίο υπέροχο . Ειδικά μια σκηνή προς το τέλος ήταν συγκλονιστική. Τώρα μόλις έχω ξεκινήσει το δεύτερο βιβλίο, η γραφή της Flagg μου αρέσει πάρα πολύ , έχει πάντα κάτι το νοσταλγικό και βαθιά ανθρώπινο και ανυπομονώ να συνεχίσω τη σειρά .
Εάν διάβασες κάποιο άλλο από τα βιβλία της θα χαιρόμουν πολύ να ακούσω τη γνώμη σου 🌟
 
Top