Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Κορίτσια σήμερα τέλειωσα το βιβλίο, που δυστυχώς δεν μου άρεσεΤελείωσα σήμερα το βιβλίο και στο καπάκι είπα να δω και το κινούμενο. Το βιβλίο το λάτρεψα, μου άρεσε πάρα πολυ σε αντίθεση με το κινούμενο που δε με ενθουσίασε γιατί ήταν τελείως διαφορετικό. Και σημείωσα την τελευταία σου πρόταση γιατί σε μένα συνέβη το ακριβώς αντίθετο.Συμφωνώ ότι το βιβλίο είναι πιο ωραίο και πιο αστείο από την ταινία, αλλά μου έφερε κάποιες στιγμές θλίψης, ειδικά το τέλος με ξάφνιασε και μου άρεσε. Ενώ η ταινία παραήταν χαρούμενη και αισιόδοξη. Ίσως βέβαια μου φάνηκε τόσο έντονη η διαφορά γιατί το e;ida σε διάστημα λίγων ωρών από το τέλος του βιβλίου. Πας περιπτώσει, το βιβλίο το αγάπησα, την ταινία όχι τόσο.
Η μακάβρια ιδέα με ενθουσίασε και μου άρεσαν πολύ και οι πρώτες σελίδες με την περιγραφή του μαγαζιού, τα προϊόντα, τις πωλήσεις κ.λπ. Όμως όλα τα άλλα μου φάνηκε σαν να γράφτηκαν στο πόδι. Καταρχήν, όταν θέλεις να περιγράψεις μια δυστοπία αφιερώνεις λίγο χρόνο και σελίδες, δεν ρίχνεις δυο-τρεις πινελιές από δω κι από κει κι αφήνεις τα υπόλοιπα στη φαντασία του αναγνώστη. Η ιδέα είχε ζουμί... οι 166 σελίδες που γράφτηκαν τελικά μοιάζουν προϊόν τεμπελιάς μάλλον παρά έμπνευσης. Τουλάχιστον αυτή την εντύπωση μου άφησαν. Όσο για το τέλος, μου φάνηκε (συγγνώμη που θα το πω) αρκετά ανόητο.έκανε τόσο κόπο να τους βγάλει απ' την κατάθλιψη, για να τους βυθίσει ξανά σ' αυτήν στο καπάκι, χωρίς λόγο και αιτία. Τι σαδισμός ήταν αυτός; Αυτός δεν ήταν ορκισμένος εχθρός της αυτοκτονίας; 
Επίσης το ψεύδισμα του (χαζού παιδιού χαρά γεμάτου) πιτσιρικά μου την έδινε στα νεύρα. Και η μετάφραση μου φάνηκε άκυρη, ιδίως η χρήση της λέξης "μαλάκας" σε κάποια σημεία.
Βάγγυ, συγγνώμη που έθαψα ένα βιβλίο που εσύ αγάπησες.
Πάντως, ακριβώς επειδή που άρεσε το όλο κόνσεπτ θα δω σύντομα και την ταινία, που ελπίζω να μου αρέσει περισσότερο
Τα σαχλαμαρίσματα για μένα τελειώνουν, βάζω μπρος να διαβάσω τον "Πόλεμο και ειρήνη"... Αναρωτιέμαι αν στο τέλος θα σκέφτομαι, "τι άθλος ήταν αυτός!", ή "καλά, γιατί άργησα τόσα χρόνια;!"... Ίδωμεν.
Ασημένια, το 22/11/63 του Κινγκ μου άρεσε πάρα πολύ, και νομίζω ότι το τέλος ήταν ακριβώς αυτό που θα ταίριαζε σε ένα τέτοιο βιβλίο. Αν και είναι τεράστιο, ήταν απόλαυση να το διαβάζεις. Κρίμα που δεν έκατσε σε καμιά από τις συναναγνώσεις, μετάνιωσα που δεν το ψήφισα όταν είχα ευκαρία.
Ασημένια, το 22/11/63 του Κινγκ μου άρεσε πάρα πολύ, και νομίζω ότι το τέλος ήταν ακριβώς αυτό που θα ταίριαζε σε ένα τέτοιο βιβλίο. Αν και είναι τεράστιο, ήταν απόλαυση να το διαβάζεις. Κρίμα που δεν έκατσε σε καμιά από τις συναναγνώσεις, μετάνιωσα που δεν το ψήφισα όταν είχα ευκαρία.
Μακρυγιαννη, μολις το τελειωσω, ευχαριστως θα γραψω την γνωμη μου...Επαμεινωνδα, μη διστασεις να συνεχισεις καποια στιγμη τη σειρα του Χαρι Χολε. Με καθε επομενο βιβλιο γινεται καλυτερος ο Νεσμπο.Η Νυχτεριδα κι οι Κατσαριδες ειναι καπως χλιαρα βιβλια σε σχεση με τα επομενα.
Ιαβερη, εχω τον "Κοκκινολαιμη" και την "Νεμεση" να περιμενουνε· ειχα ξεκινησει με τον "Χιονανθρωπο"(7ο βιβλιο της σειρας) και πραγματι ειχε τρομερη ενταση...
Καστάλια σε ποια έκδοση/μετάφραση το έχεις; Δίνεις το καλό παράδειγμα! 
Μπέζιλ, το ξεκινώ στα ρώσσικα, σε αφήγηση του Εφίμ Καμενέτσκι, γιατί νομίζω ότι σαν το πρωτότυπο δεν υπάρχει. Αναλόγως με το πώς θα πορευτώ στη συνέχεια, (πα να πει, πόσα ΔΕ θα καταλάβω), ενδεχομένως καταλήξω και σε κάποια μεταφρασμένη έκδοση, πάντως σίγουρα όχι στα ελληνικά - κατά πάσα πιθανότητα αγγλικά ή βουλγαρικά (ίσως και μόνο για σκονάκι σε κάποια σημέια). Μένει να δούμε.
Και εμένα την ίδια αίσθηση μου είχε αφήσει Ίζι. Πάει να κάνει πλάκα και δεν του βγαίνει (κατά την γνώμη μου), πάει να το παίξει αλληγορία αλλά πάλι δεν του βγαίνει...Κορίτσια σήμερα τέλειωσα το βιβλίο, που δυστυχώς δεν μου άρεσε
έκανε τόσο κόπο να τους βγάλει απ' την κατάθλιψη, για να τους βυθίσει ξανά σ' αυτήν στο καπάκι, χωρίς λόγο και αιτία. Τι σαδισμός ήταν αυτός; Αυτός δεν ήταν ορκισμένος εχθρός της αυτοκτονίας;
Επίσης το ψεύδισμα του (χαζού παιδιού χαρά γεμάτου) πιτσιρικά μου την έδινε στα νεύρα. Και η μετάφραση μου φάνηκε άκυρη, ιδίως η χρήση της λέξης "μαλάκας" σε κάποια σημεία.
Βάγγυ, συγγνώμη που έθαψα ένα βιβλίο που εσύ αγάπησες.
Πάντως, ακριβώς επειδή που άρεσε το όλο κόνσεπτ θα δω σύντομα και την ταινία, που ελπίζω να μου αρέσει περισσότερο
Δεν περίμενα ότι η ερώτησή μου θα «έβγαζε» μια τόσο ενδιαφέρουσα απάντηση!
Εγώ θέλω λίγο χρόνο ακόμα (κανα δυο δηλαδή) μέχρι να το ξεκινήσω στα ρώσσικα (ας το γράψω κι εγώ με δύο «σ»! ;) ). Στη σχολή ως δεύτερη γλώσσα επιλογής πήρα τα βουλγαρικά (7 εξάμηνα με τρεις ώρες την εβδομάδα, αντί για τα 8 εξάμηνα με 12(!) ώρες/εβδομάδα για τα ρώσσικα), όμως έχουν μείνει πίσω μετά την περσινή αποφοίτηση. Η ιδέα του ακουστικού βιβλίου παραμένει ακόμα κάτι απόμακρο για μένα. Δεν το έχω δοκιμάσει, ωστόσο, και ίσως αναθεωρήσω έπειτα από κάποια δοκιμή.
Περιμένουμε εντυπώσεις. Καλή ακρόαση!
Φιλιπ
Δαγεροτύπης
Μπράβο Καστάλια! και 'γω έχω μετανοιώσει πολλές φορές που ανέβαλα το διάβασμα κάποιον μεγάλων βιβλίων λόγο όγκου αλλά και επειδή φοβόμουν ότι θα ήταν "δύσκολα" και μετά όταν τα διάβαζα καταλάβαινα πόσο λάθος έκανα που συνεχώς τ'ανέβαλα.έτσι γίνεται και τώρα με την "Κολιμά" και το ίδιο πιστεύω θα νιώσεις και 'σύ με τον "Πόλεμο και Ειρήνη"..
Για να πω την αλήθεια, το ξεκίνησα χωρίς καμία απαίτηση. Ηθελα απλά να διαβάσω κάτι χιουμοριστικό για να περάσει ευχάριστα η ώρα, χωρις απαραίτητα να εισπράξω κάτι βαθύτερο, γι' αυτό και δεν με απογοήτευσε. Αν το κρίνω αυστηρά, σίγουρα ειχε τις αδυναμίες του. Μάλλον, έμοιαζε περισσοτερο με προσχέδιο που θα μπορούσε να επεκταθεί περισσότερο, με εκτενέστερη ανάλυση χαρακτήρων, ίσως περισσοτερες πληροφορίες για τους πελάτες και τι τους ώθησε να προτιμήσουν...το συγκεκριμένο μαγαζί κτλΚορίτσια σήμερα τέλειωσα το βιβλίο, που δυστυχώς δεν μου άρεσε
έκανε τόσο κόπο να τους βγάλει απ' την κατάθλιψη, για να τους βυθίσει ξανά σ' αυτήν στο καπάκι, χωρίς λόγο και αιτία. Τι σαδισμός ήταν αυτός; Αυτός δεν ήταν ορκισμένος εχθρός της αυτοκτονίας;
Οσο για το τέλος, το βρήκα διφορούμενο. Σκέφτομαι ότι ίσως
ο Αλαν να ήταν πραγματικά αυτοκτονικός αλλά επειδή αγαπούσε πολύ την οικογένειά του, ήθελε να την δει ευτυχισμένη και όταν το κατάφερε, υποτάχθηκε στην αυτοκτονική φύση του. Ωστοσο, αυτό δεν ξέρω αν έχει νόημα, γιατί τον δείχνει χαρούμενο ήδη από βρέφος. Πάντως, έτσι όπως τα παρουσιάζει ο συγγραφέας, μου έδωσε την αίσθηση ότι ο μοναδικος σκοπος της γέννησης του Αλαν ήταν να κάνει ευτυχισμενη την οικογένειά του και όχι να ζήσει, να μεγαλώσει κτλ.
Α, εδώ δεν είσαι politically correct
Μπορείθ και παραμπορείθ! Απλά εθύ είθαι περίεργη 
@Ίζι και Μεταλλαγμένη, λόγω παθητικής συμμετοχής της τελευταίες μέρες στη Λέσχη εξαιτίας της εξεταστικής, τώρα σας διάβασα.
Εγώ όντως πραγματικά είχα ενθουσιαστεί σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης του, διότι όπως λέει και η Μεταλλαγμένη, δεν περίμενα κάτι τρομερό αλλά ήθελα να το διαβάσω για να γελάσω και γιατί είχα φάει τον τόπο να το βρω. Όσο αφορά το τέλος, κι εγώ σκέφτηκα αυτό που είπε η Μεταλλαγμένη στην πλοκή (αυτό που μαύρισα). Με ξάφνιασε ομολογώ το τέλος, το διάβασα 2-3 φορές να δω αν παρερμήνευσα αλλά στο τέλος κατέληξα εκεί που κατέληξε και η Μεταλλαγμένη. ;)
Αλήθεια, εσείς όταν διαβάζατε τον Άλαν, μέσα στο μυαλό σας πως το λέγατε; Σ ή Θ;
Κορίτσια σήμερα τέλειωσα το βιβλίο, που δυστυχώς δεν μου άρεσε
έκανε τόσο κόπο να τους βγάλει απ' την κατάθλιψη, για να τους βυθίσει ξανά σ' αυτήν στο καπάκι, χωρίς λόγο και αιτία. Τι σαδισμός ήταν αυτός; Αυτός δεν ήταν ορκισμένος εχθρός της αυτοκτονίας;
Επίσης το ψεύδισμα του (χαζού παιδιού χαρά γεμάτου) πιτσιρικά μου την έδινε στα νεύρα. Και η μετάφραση μου φάνηκε άκυρη, ιδίως η χρήση της λέξης "μαλάκας" σε κάποια σημεία.
Βάγγυ, συγγνώμη που έθαψα ένα βιβλίο που εσύ αγάπησες.
Πάντως, ακριβώς επειδή που άρεσε το όλο κόνσεπτ θα δω σύντομα και την ταινία, που ελπίζω να μου αρέσει περισσότερο
@Ίζι, καταρχάς δε χρειάζεται να ζητάς συγγνώμη, γούστα είναι αυτά.Για να πω την αλήθεια, το ξεκίνησα χωρίς καμία απαίτηση. Ηθελα απλά να διαβάσω κάτι χιουμοριστικό για να περάσει ευχάριστα η ώρα, χωρις απαραίτητα να εισπράξω κάτι βαθύτερο, γι' αυτό και δεν με απογοήτευσε. Αν το κρίνω αυστηρά, σίγουρα ειχε τις αδυναμίες του. Μάλλον, έμοιαζε περισσοτερο με προσχέδιο που θα μπορούσε να επεκταθεί περισσότερο, με εκτενέστερη ανάλυση χαρακτήρων, ίσως περισσοτερες πληροφορίες για τους πελάτες και τι τους ώθησε να προτιμήσουν...το συγκεκριμένο μαγαζί κτλ
Οσο για το τέλος, το βρήκα διφορούμενο. Σκέφτομαι ότι ίσωςο Αλαν να ήταν πραγματικά αυτοκτονικός αλλά επειδή αγαπούσε πολύ την οικογένειά του, ήθελε να την δει ευτυχισμένη και όταν το κατάφερε, υποτάχθηκε στην αυτοκτονική φύση του. Ωστοσο, αυτό δεν ξέρω αν έχει νόημα, γιατί τον δείχνει χαρούμενο ήδη από βρέφος. Πάντως, έτσι όπως τα παρουσιάζει ο συγγραφέας, μου έδωσε την αίσθηση ότι ο μοναδικος σκοπος της γέννησης του Αλαν ήταν να κάνει ευτυχισμενη την οικογένειά του και όχι να ζήσει, να μεγαλώσει κτλ.
Α, εδώ δεν είσαι politically correct
Εγώ όντως πραγματικά είχα ενθουσιαστεί σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης του, διότι όπως λέει και η Μεταλλαγμένη, δεν περίμενα κάτι τρομερό αλλά ήθελα να το διαβάσω για να γελάσω και γιατί είχα φάει τον τόπο να το βρω. Όσο αφορά το τέλος, κι εγώ σκέφτηκα αυτό που είπε η Μεταλλαγμένη στην πλοκή (αυτό που μαύρισα). Με ξάφνιασε ομολογώ το τέλος, το διάβασα 2-3 φορές να δω αν παρερμήνευσα αλλά στο τέλος κατέληξα εκεί που κατέληξε και η Μεταλλαγμένη. ;) Αλήθεια, εσείς όταν διαβάζατε τον Άλαν, μέσα στο μυαλό σας πως το λέγατε; Σ ή Θ;
Τελείωσα λοιπόν και τον Β τόμο του "Μεγάλου Ανατολικού"... Ο Εμπειρίκος συνεχίζει ακάθεκτος τις ερωτικές του περιγραφές και φτιάχνει όλων των ειδών τα συμπλέγματα...Καλό βιβλίο αλλά όχι σαν τον πρώτο τόμο! Την πρώτη εμπειρία...
Συνεχίζω μετά από πάρα πολλά χρόνια με Στήβεν Κινγκ!!!
Πιο συγκεκριμένα με τον Α' Τόμο του Μαύρου Πύργου!!!
Δεν ξέρω αν θα μου αρέσει ή όχι αλλά τα εισαγωγικά σημειώματα του Κινγκ ήταν απολαυστικά. Δεν ήξερα ότι ήταν φαν του Τόλκιν!!!
Συνεχίζω μετά από πάρα πολλά χρόνια με Στήβεν Κινγκ!!!
Πιο συγκεκριμένα με τον Α' Τόμο του Μαύρου Πύργου!!!
Δεν ξέρω αν θα μου αρέσει ή όχι αλλά τα εισαγωγικά σημειώματα του Κινγκ ήταν απολαυστικά. Δεν ήξερα ότι ήταν φαν του Τόλκιν!!!
Τελειωνοντας τον 1ο τομο της "Αναφορας στον Γκρεκο" και λιγο πριν "μπω" στον 2ο, κρινω οτι ειναι καλο να γραψω και γω λιγα λογια για το εργο αυτο...
Το πιο πιθανο ειναι πως, οτι και να γραψεις για τον ανθρωπο-φαινομενο Καζαντζακη ειναι πολυ λιγο εως ελαχιστο· ποσο μαλλον απο εναν απλο αναγνωστη οπως εμενα..
Ας περιοριστω λοιπον στα του 1ου τομου του βιβλιου.
Τοσο σπουδαιο βιβλιο, που στα ματια μου και στο μυαλο μου μονο μια λεξη του ταιριαζει· Μεγαλειο.
Η καταγωγη, ο πατερας, η μανα, το σχολειο, η πατριδα με την εννοια της, η ελευθερια με ολες τις τις προεκτασεις και εκφανσεις, η αγαπη, ο ερωτας, τα ταξιδια, η θρησκεια, η αιωνια αναζητηςη του ανθρωπου απεναντι στην υποσταση του και απεναντι στην εννοια του Θεου, η αμαρτια και η εξιλεωση της, η ανηφορα της ιδιας της ζωης και τοσες αλλες εννοιες που ενδεχομενως αφησα στο περιθωριο, πραγματευεται αριστουργηματικα ο Καζαντζακης...
Ενα ερωτημα με βασανιζει, χωρις τελικα βεβαια να εχει πολυ μεγαλη σημασια για την συνολικη μου αποψη για τον ανθρωπο Καζαντζακη·
Βαθια θρησκευομενος; Ή φανατικα απιστος;
Αλλα μαλλον οπως γραφω και σκεφτομαι, το βιβλιο αυτο φευγει και ξεφευγει απο αυτες τις στερεοτυπες ιδεες και αποστασιοποιει τον αναγνωστη, βαζοντας τον σε ανωτερα επιπεδα διανοησης για την ζωη...
Συγγνωμη αν κουρασα και αν εγραψα σε μη αντιστοιχο νημα, ομως θεωρησα απαραιτητο να γραψω και γω λιγες γραμμες εστω και πρωιμα για αυτο το τοσο σπουδαιο βιβλιο...
Ισως τελικα το σημαντικοτερο που πρεπει ολοι να καταλαβουμε ειναι αυτο που καποια στιγμη, υπεροχα γραφει ο συγγραφεας: "Η ευτυχια δεν ειναι σπανιο πουλι που πότε ψαχνουμε στον ουρανο πότε στο μυαλο μας· ειναι ενα κατοικιδιο πουλι στην αυλη μας"
Το πιο πιθανο ειναι πως, οτι και να γραψεις για τον ανθρωπο-φαινομενο Καζαντζακη ειναι πολυ λιγο εως ελαχιστο· ποσο μαλλον απο εναν απλο αναγνωστη οπως εμενα..
Ας περιοριστω λοιπον στα του 1ου τομου του βιβλιου.
Τοσο σπουδαιο βιβλιο, που στα ματια μου και στο μυαλο μου μονο μια λεξη του ταιριαζει· Μεγαλειο.
Η καταγωγη, ο πατερας, η μανα, το σχολειο, η πατριδα με την εννοια της, η ελευθερια με ολες τις τις προεκτασεις και εκφανσεις, η αγαπη, ο ερωτας, τα ταξιδια, η θρησκεια, η αιωνια αναζητηςη του ανθρωπου απεναντι στην υποσταση του και απεναντι στην εννοια του Θεου, η αμαρτια και η εξιλεωση της, η ανηφορα της ιδιας της ζωης και τοσες αλλες εννοιες που ενδεχομενως αφησα στο περιθωριο, πραγματευεται αριστουργηματικα ο Καζαντζακης...
Ενα ερωτημα με βασανιζει, χωρις τελικα βεβαια να εχει πολυ μεγαλη σημασια για την συνολικη μου αποψη για τον ανθρωπο Καζαντζακη·
Βαθια θρησκευομενος; Ή φανατικα απιστος;
Αλλα μαλλον οπως γραφω και σκεφτομαι, το βιβλιο αυτο φευγει και ξεφευγει απο αυτες τις στερεοτυπες ιδεες και αποστασιοποιει τον αναγνωστη, βαζοντας τον σε ανωτερα επιπεδα διανοησης για την ζωη...
Συγγνωμη αν κουρασα και αν εγραψα σε μη αντιστοιχο νημα, ομως θεωρησα απαραιτητο να γραψω και γω λιγες γραμμες εστω και πρωιμα για αυτο το τοσο σπουδαιο βιβλιο...
Ισως τελικα το σημαντικοτερο που πρεπει ολοι να καταλαβουμε ειναι αυτο που καποια στιγμη, υπεροχα γραφει ο συγγραφεας: "Η ευτυχια δεν ειναι σπανιο πουλι που πότε ψαχνουμε στον ουρανο πότε στο μυαλο μας· ειναι ενα κατοικιδιο πουλι στην αυλη μας"
Last edited:
Το βιβλίο αυτό το διάβασα στα 20 μου χρόνια και σημάδεψε τη σκέψη μου. Με κάλυψες πλήρως με αυτά που έγραψες. Η γνώμη μου για το ερώτημα που βάζεις: ακόμη και η "φανατική απιστία" είναι κι αυτή μιά πίστη. Ελπίζω να τα ξαναπούμε όταν το τελειώσεις.