Ποιο βιβλίο τελείωσες σήμερα;

Νομίζω ότι χρειαζόμαστε αυτό το νήμα για αποφορτισμό μετά την ανάγνωση ενός βιβλίου.

Μόλις τελείωσα το βιβλίο η αθέατη ζωή της Αντι Λαρι.

Μέχρι τη μέση του βιβλίου πίστευα ότι είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Γινόταν όλο και πιο ενδιαφέρον σε κάθε σελίδα και είναι πολύ καλογραμμένο (παρότι δεν έχει γίνει σωστή επιμέλεια και υπάρχουν αρκετά λαθάκια στο βιβλίο). Μετά όμως σταματάει να γίνεται τόσο ενδιαφέρον, χωρίς όμως να κάνει κοιλιά.

Είναι ένα βιβλίο που του αξίζει να διαβαστεί
 
Είναι στη λίστα μου από την πρώτη μέρα που βγήκε... δεν το κόβω όμως να το πιάνω στα κοντά.
Και φυσικά όταν έρθει η ώρα θα διχαστώ αν είναι να το πάρω στα αγγλικά ή στα ελληνικά, ή απλά να το διαβάσω σε ebook.

Εγώ τελείωσα το ΜΕΤΡΟ 2034. Είναι το 2ο βιβλίο της σειράς. Εστιάζει κυρίως στη πλοκή και υπάρχουν νέοι χαρακτήρες.
Μου άρεσε λιγότερο από το πρώτο και από ό,τι κατάλαβα είναι το αναγκαστικό μονοπάτι για το 3ο βιβλίο.
Ωστόσο, δεν ήταν άσχημη εμπειρία.
 
Τέλειωσα το ΜΕΤΡΟ 2033. Μου άρεσε πολύ. Είναι αρκετά διαφορετικό από τα περισσότερα ζομπι/μετα-αποκαλυπτικά/δυστοπικά έργα είτε τηλεοπτικά είτε κινηματογραφικά είτε έντυπα που έχω δει και διαβάσει. Υπάρχει κι αυτό το μεταφυσικό στοιχείο διάχυτο που είναι πολύ του γούστου μου. Μερικές φορές (αμπελο)φιλοσοφεί λίγο παραπάνω αλλά το ενσωματώνει ωραία στο βιβλίο.
 
Σήμερα τελείωσα το δώρο του θυμού.

Είναι ένα βιβλίο του ARUN GANDHI, εγγονού του Μαχάτμα.

Είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο. Στην ουσία του, προσπαθεί να βοηθήσει να διοχετεύουμε το θυμό μας στην αγάπη και όχι στην εκδίκηση και το μίσος που έχουμε την τάση.

Σαν άνθρωπος προσπαθώ να μην κρατάω κακίες, πολλές φορές όμως για να μην νιώθω κορόιδο, θα αντιμετωπίσω καταστάσεις με τις συνηθισμένες μεθόδους. Γκρίνια, νεύρα, πείσμα, να γίνομαι σπαστικός με λίγα λόγια.
Το έχω δουλέψει μες το μυαλό μου αλλά δεν ξέρω αν θα ήθελα να σταματήσω να το κάνω αυτό. Παρολαυτα, πιστεύω ότι το βιβλίο θα με βοηθήσει στις σκέψεις μου αυτές, γεγονός που το βγάζω στα θετικά του βιβλίου.

Μιλάει για φυλετικές διακρίσεις κυρίως αλλά και για σεξουαλιξές, θρησκευτικές και γενικότερα προκαταλήψεις. Πλέον θεωρώ τον εαυτό μου ότι έχω αποδεχτεί την διαφορετικότητα. Η άποψη μου είναι ότι τη διαφορετικότητα πρέπει να την αποδέχεσαι και να την υποστηρίζεις όταν υπάρχει λόγος. Όχι να την πολεμάς συνεχώς και χωρίς λόγο, γιατί με αυτό τον τρόπο την τρέφεις. Αυτό με έκανε να περνάω τα συγκεκριμένα τμήματα του βιβλίου χωρίς να κρίνω αν μπορούν να βοηθήσουν ένα άτομο με προκαταλήψεις. Είμαι σίγουρος όμως ότι θα βοηθήσει.

Ένα κομμάτι του βιβλίου μιλάει για τον τρόπο που παίρνουμε αποφάσεις, να σκεφτόμαστε το συλλογικό συμφέρον και όχι το ατομικό. Έχω προβληματιστεί στο παρελθόν για αυτό το θέμα. Πιστεύω ότι υπάρχει η χρυσή τομή ανάμεσα σε αυτά τα δύο, μιας και όλοι μας ανήκουμε στο σύνολο του κόσμου. Είναι αμοιβαία η σχέση μεταξύ του συλλογικού και του ατομικού συμφέροντος, οπότε δεν είναι σωστό να βγάλεις τελείως απ έξω το ατομικό συμφέρον από τις αποφάσεις σου.

Δεν συνηθίζω να διαβάζω τέτοιου είδους βιβλία, δεν θα έλεγα ότι ανήκουν στο αναγνωστικό μου γούστο. Πέρασα ωραία όμως διαβάζοντας το. Θα το πρότεινα να το διαβάσει κάποιος είτε του αρέσουν αυτού του είδους τα βιβλία είτε όχι.
 
Το έχω διαβάσει κι εγώ αυτό το βιβλίο. Ό,τι βρίσκω σχετικό με τον Γκάντι το διαβάζω εδώ που τα λέμε, Έχει κάποια ενδιαφέροντα πράγματα, έχει κάποια πολύ αμερικάνικα για τα γούστα μου(ο εγγονός του Γκάντι, ο συγγραφέας, στις ΗΠΑ ζει και εργάζεται). Δε ξέρω πόση σχέση έχει με το πνεύμα του Μαχάτμα Γκάντι αλλά είναι καλό. Και όμορφα γραμμένο και μεταφρασμένο.
 
Τελείωσα το καινούργιο της Χάνια Γιαναγκιχάρα "To Paradise". Το προτείνω, είναι εξαιρετικό. Αποτελείται από 3 σπονδυλωτές ιστορίες. Φοβάμαι ότι πολλοί θα το παρατήσουν στη πρώτη, όμως η συγγραφέας έχει πάντα τους λόγους της όταν κάνει τους χαρακτήρες της παράλογους ή αντιπαθείς.
Σίγουρα θα αρέσει σε όσους μας άρεσε το πρώτο της βιβλίο "άνθρωποι στα δέντρα". Νομίζω δεν είμαστε πολλοί, αλλά πιστεύω αξίζουν μια ευκαιρία από όλους.
 
Έχω τελειώσει εδώ και δύο μέρες το "Μόνος στο Βερολίνο" του Φάλαντα, και το σκέφτομαι σχεδόν συνέχεια. Είναι τέτοια η δύναμη της γραφής του, μιλώντας για συνηθισμένους ανθρώπους που αντιστέκονται στο σκοτάδι, τον θάνατο και την βία που νιώθεις να σε συνεπαίρνει και να σε συγκινεί. Και πώς αλλιώς να υμνήσεις την ζωή, την εξέλιξη και την αντίσταση σε καθε τι ανήθικο αν όχι με τις αντιθέσεις που τόσο έξυπνα δημιουργεί (ή μήπως αποκαλύπτει) ο συγγραφέας.
 
Βρίσκομαι στα μισά του Μισού Παιδιού του Κορτώ, άρα θα μπορούσα να πώ οτι βγαίνω κερδισμένη καθώς δεν το φορτώθηκα όλο το παιδί. Το επέλεξα ώς πιο χαλαρό μετά τον Φάλαντα, επειδή ρέει πιο εύκολα ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΜΑΥΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΙ ΑΥΤΟ. ΑΠΛΑ ΠΙΟ ΧΑΛΑΡΑ. :κατάρα:

(Πείτε ρε παιδιά καμιά χαλαρή σειρά. Όντως όμως. Ευχάριστη, να κυλάει χαλαρά που λέμε :χαχα:)
 
@Στιλλ ιλλ και εγώ τέλειωσα το Μόνος στο Βερολίνο σήμερα. Λίγα βιβλία κατάφεραν να με συγκινήσουν τόσο. Νομίζω πρώτη φορά διαβάζω μυθιστόρημα που να δείχνει πως βίωναν αυτό τον πόλεμο οι ίδιοι οι Γερμανοί, πως συμπεριφέρονταν ο ένας στον άλλο, και γραμμένο τόσο σύντομα μετά τον πόλεμο. Μου άρεσε που ο Φάλαντα παρά το κακό που επικρατούσε δείχνει την επίδραση που έχει η αγάπη και η καλοσύνη στον άνθρωπο.
 
Σας ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκριση σας !! Λοιπόν το only murders θα το ξεκινήσω άμεσα καθώς με έψησε ενώ τις προτάσεις του Πλήθωνα τις έχω δεί. :ωραίος:

Fleabag ειδικά λατρεία ♥
 

Κουακέρος

Ευγενής Δαγεροτύπης
Έχω τελειώσει εδώ και δύο μέρες το "Μόνος στο Βερολίνο" του Φάλαντα
Εγώ είχα πάθει την πλάκα μου με το πρώτο του Φαλάντα που έπεσε στα χέρια μου,«Ο πότης»!
 

Κουακέρος

Ευγενής Δαγεροτύπης
Μόλις τέλειωσα το «Αγάπη μέδουσας» του Μίμη Ανδρουλάκη και το βρήκα κουραστικό και φλύαρο σε αντίθεση με το «Ταξίδι μέλιτος» που με είχε αγγίξει.Μάλλον είναι πάντα η πρώτη επαφή με ένα συγγραφέα που κάνει μέσα μου ένα κλικ!
 
Αυτές τις μέρες τελείωσα το "Αυτοχειρία" του Εντουάρ Λεβέ.
Εξαιρετικό βιβλίο, το οποίο μάλιστα συνοδεύεται και από μια τραγική ιστορία, μιας και ο συγγραφέας 3 μέρες μετά την παράδοση του χειρόγραφου στον εκδότη του, έβαλε τέλος στη ζωή του.
Ο Λεβέ μιλάει για έναν φίλο του που αυτοκτόνησε και ουσιαστικά τον συστήνει σε μας αλλά και στον εαυτό του άλλη μία φορά. Το κείμενο δεν έχει συνοχή και τα γεγονότα διαδέχονται άναρχα το ένα το άλλο, όμως η ιδιότυπη αυτή φόρμα δίνει μια ιδιαίτερη δυναμική στο βιβλίο.

Τώρα θέλω να διαβάσω και το άλλο βιβλίο του Λεβέ και να βεβαιωθώ πως πρόκειται για έναν πολύ καλό συγγραφέα ο οποίος δεν πρόλαβε να δώσει όσα μπορούσε στη λογοτεχνία.
 
Μόλις τελείωσα το λέσχη φονων Πεμτης. Είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάζω στα αγγλικά.

Είμαι από τους αναγνώστες που έχουν θέμα να τα ονόματα, οπότε δυσκολεύτηκα λίγο παραπάνω λόγω του ότι το διάβασα σε άλλη γλώσσα. Πολλές φορές διάβαζα για περιοχές που διαδραματίζονταν η ιστορία και νόμιζα ότι μιλούσε για άτομα και το αντίθετο.

Το πρώτο μισό βιβλίο μου φάνηκε πολύ βαρετό, αλλά το υπόλοιπο που ενδιαφέρον. Είναι από τα βιβλία που πέρασα καλά διαβάζοντας το.
 
Μπράβο ρε συ @Ειφφελ. Τα κατάφερες - δεν είναι λίγο αυτό που έκανες. Τώρα εάν διαβάσεις δεύτερο αγγλικά θα δεις ότι θα σου βγει πολύ πιο εύκολα (φυσικά με ίδιο βαθμό δυσκολίας γιατί υπάρχουν κάποια που και ελληνικά να διαβάζει κανείς δυσκολεύεται να βγάλει άκρη).
 
@Ειφφελ αποφάσισες το δεύτερο βιβλίο στα αγγλικά να είναι του Χένρι Μίλλερ; :αργκ: Έχω διαβάσει το Τροπικός του Αιγόκερω και με ζόρισε. Δεν είναι δύσκολος (Σα να διαβάζεις Μπουκόφσκι που έχει βγάλει φιλοσοφική, και κάτι έχει πάρει, είναι), αλλά υπήρχαν αποσπάσματα που έφευγε το μυαλό του, τον έχανα κι έπρεπε να πιάσω το απόσπασμα από την αρχή.
 
Όντως την έχω ακούσει λίγο με το συγκεκριμένο. Παρότι περίμενα μετά την προηγούμενη εμπειρία να πήγαινε λίγο καλύτερα, το βιβλίο δεν είναι το κατάλληλο. Το θέμα είναι ότι δεν έχω πολύ χρόνο για διάβασμα γενικώς οπότε θα την κάνω την προσπάθεια μου όπως και να έχει. I will be stronger than my excuse. (Αυτά λέγαμε για να μην παραλείπουμε προπονήσεις στα γυμναστήρια :)))) ελπίζω να πιάσει και εδώ)
 
Top