Τις προηγούμενες ημέρες τελείωσα δυο πολύ ωραία βιβλία:
Τον Αετό του Κανταρέ (πάλι Κανταρέ), ένα εξαιρετικό μικρό διήγημα που αφορά σε κάποιον εκτοπισμένο από το καθεστώς Χότζα. Συγγενής θεματολογία με το Spiritus, αλλά λιγότερο σκοτεινό, ο Αετός είναι αξιοθαύμαστος καθώς συνδυάζει τον "τρόμο" του καθεστώτος με τον μύθο και το συμβολισμό (ο αετός στη σημαία της Αλβανίας).
Την πληρωμή του στρατιώτη, του Φώκνερ. Αν δεν κάνω λάθος είναι το πρώτο του βιβλίο. Πάρα πολύ ωραίο βιβλίο (κλασικός Φώκνερ για τους φίλους του συγγραφέα), από ένα σημείο και μετά σε υπνωτίζει τόσο, που δεν καταλαβαίνεις το πως και το πότε μεταφέρεσαι μες στις σελίδες του.
Τον Αετό του Κανταρέ (πάλι Κανταρέ), ένα εξαιρετικό μικρό διήγημα που αφορά σε κάποιον εκτοπισμένο από το καθεστώς Χότζα. Συγγενής θεματολογία με το Spiritus, αλλά λιγότερο σκοτεινό, ο Αετός είναι αξιοθαύμαστος καθώς συνδυάζει τον "τρόμο" του καθεστώτος με τον μύθο και το συμβολισμό (ο αετός στη σημαία της Αλβανίας).
Την πληρωμή του στρατιώτη, του Φώκνερ. Αν δεν κάνω λάθος είναι το πρώτο του βιβλίο. Πάρα πολύ ωραίο βιβλίο (κλασικός Φώκνερ για τους φίλους του συγγραφέα), από ένα σημείο και μετά σε υπνωτίζει τόσο, που δεν καταλαβαίνεις το πως και το πότε μεταφέρεσαι μες στις σελίδες του.