Ποιο βιβλίο τελείωσες σήμερα;

[ΜιΛάμπρος]

Τις προηγούμενες ημέρες και εν μέσω ενός αναγκαστικού (ωστόσο ιδιαιτέρως ευχάριστου) αναγνωστικού διαλλείμματος, τελείωσα αυτό και αυτό. Θα αναφέρω απλώς ότι πρόκειται για χάσιμο χρημάτων και χρόνου. Είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι οι άνθρωποι ήθελαν να βγάλουν λεφτά και ιδιαιτέρως στο τελευταίο βιβλίο φαίνεται πολύ έντονα (σχεδόν ξεδιάντροπα) η απέλπιδα προσπάθειά τους να γεμίσουν σελίδες για να τελειώσει η προσπάθεια που είχαν στο φτωχό τους το μυαλό να απομυζήσουν ό,τι περισσότερο ήταν δυνατό από το σύμπαν που κληροδότησε ο Frank Herbert. Θεωρώντας τα εν λόγω (αλλά και τα άλλα) prequel πλήρη αποτυχία, δεν θα μετανιώσω και για το τελευταίο 20ευρο που θα δώσω και για το τελευταίο (ελπίζω!) prequel που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες.

Τελείωσα επίσης και αυτό και μου ήρθε στο νου η επιχειρηματολογία της @Έλλη Μ σχετικά με τη Ρωσία.
Αρκετά διαφωτιστικό, παρά το γεγονός ότι δεν είναι κατεξοχήν ιστορικό, το βιβλίο προσφέρει κάποιες σχετικά επιφανειακές πτυχές της ζωής και της ψυχοσύνθεσης των Ρώσων τα χρόνια πριν την επανάσταση.

 

[Έλλη Μ]

Τελείωσα επίσης και αυτό και μου ήρθε στο νου η επιχειρηματολογία της @Έλλη Μ σχετικά με τη Ρωσία.

Μα πες, ποσο ακαταμαχητη ειναι.

For what it's worth, κι επειδή μου αρεσει να ειμαι δικαιη κι ειλικρινής πολυ εντονα η σκεψη μου (γενικως, αλλα κι εδω) εχει επηρεαστει απο τα γραπτα του Στάινερ, εχω γινει πιο γραφικη κι απο την Οία.

 

[ΜιΛάμπρος]

Μα πες, ποσο ακαταμαχητη ειναι.

Μα είναι, μα είναι!! Ας μην παραβλέψω να αναφέρω με πόση αγωνία περιμένω να έρθει το Σάββατο για να ξεκινήσω τον Bjorneboe και να ξαναγραψω πόσο ακαταμάχητα ακαταμάχητη είναι.

 

[Έλλη Μ]

να ξεκινήσω τον Bjorneboe

Θα σου ξαναπώ, προκειται για κειμενο δυσπρόσιτο, το πρώτο μέρος τριλογίας που δεν θυμαμαι καν αν ολοκληρώθηκε (νομιζω οτι ολοκληρώθηκε) πριν την αυτοκτονία του. Όταν ημουν στο goodreads, μου ειχε προταθει το βιβλίο απο κάποιο μέλος που παρακολουθουσε στενα τις αναγνωσεις μου κι ηταν βεβαιος οτι το κειμενο μου ταιριαζε. Το βρηκα μετά απο 10-12 χρόνια, το διαβασα με βραδεις ρυθμους, αλλά όντως ειναι κειμενο απολύτως ταιριαστο σε μένα και στις επιλογές μου.

 

[λουκία]

Καλημέρα σας, τελείωσα το Ο μοναχικός - Ιonesco Εugene. Πρόκειται για το μοναδικό μυθιστόρημα του Ionesco και αφηγείται την ζωή του Μοναχικού αφού λόγω μιας κληρονομιάς παραιτείται απο την δουλειά του για να ζήσει την ζωή του. Μόνο που αντί γι αυτό ο μοναχικός σε όλο το βιβλίο πλην της τελευταίας σελίδας ίσως, βυθίζεται στην ανία, την κατάθλιψη και τις εμμονές που τον οδηγούν οι σκέψεις του για υπαρξιακά, φιλοσοφικά και κοινωνικά αναπάντητα ερωτήματα. Το σπίτι που αγοράζει με τα χρήματα της κληρονομιάς για να ζήσει μια πιο άνετη ζωή όπως στην αρχή το είχε σκεφτεί, καταλήγει σε μια φυλακή του, έναν τάφο στον οποίο μπήκε εθελοντικά και αρνιόταν πεισματικά να βγει. Άρχισε να βλέπει οράματα με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να μην ξέρω αν η διήγηση αφορά σε όραμα ή σε γεγονότα που όντως συνέβαιναν γύρω του. Τα οράματα και οι υπαρξιακές αγωνίες του ήταν αρκετά αγχωτικά στο διάβασμα, αφήνοντας μου την παρακάτω σκέψη:
Έτσι θα γίνω όταν βγω στην σύνταξη;

 

[Έλλη Μ]

@λουκία, μου εκανες την καρδιά περιβόλι με τα σχόλιά σου. Σκοπευα να το πάρω, ειχα διαβασει τις Ψηφίδες Ημερολογίου του κι ηταν απο τα καλυτερα που διαβασα την κολεξιον σεζον ανοιξη-καλοκαίρι 2023 (και επι συνολου του 2023). Αλλά με ψυχοπλάκωσες με τους τάφους, τις φυλακές και την ειρκτή της κυριολεξίας

 

[λουκία]

@λουκία, μου εκανες την καρδιά περιβόλι με τα σχόλιά σου. Σκοπευα να το πάρω, ειχα διαβασει τις Ψηφίδες Ημερολογίου του κι ηταν απο τα καλυτερα που διαβασα την κολεξιον σεζον ανοιξη-καλοκαίρι 2023 (και επι συνολου του 2023). Αλλά με ψυχοπλάκωσες με τους τάφους, τις φυλακές και την ειρκτή της κυριολεξίας

Μπορώ να στο δανείσω να μην δίνεις τα χρήματα!!!!!

 

[Έλλη Μ]

Τι γλυκιά που είσαι βρε @λουκία!!! Σ' ευχαριστώ πολύ για τη σκέψη αλλά πού να τρέχω τώρα "σ' ενα υπόγειο της Βαθης, κλαρινιτζιδικο", μου πέφτεις μακρια
Δεν δανειζομα ευκολα βιβλία γιατι, αν μου αρεσει παρα πολυ, θα καταληξω να το αγοράσω. Αν δεν μου αρεσει, θα ξεχασω να το επιστρέψω

 

[λουκία]

Τελείωσα αυτές τις μέρες ένα σχετικά άγνωστο λογοτεχνικό διαμαντάκι.
Στόμα γεμάτο χώμα.

Πρόκειται για ένα μικρό διήγημα του Σέρβου συγγραφέα Μπράνιμιρ Στσεπάνοβιτς, στο οποίο παρακολουθούμε τις τελευταίες ώρες ενός ανθρώπου, ο οποίος αποφασίζει να επιστρέψει στη γενέτηρά του και να δώσει τέλος στη ζωή του. Το ταξίδι βέβαια, εξελίσσεται πολύ πιο διαφορετικά από ότι ο ίδιος θα περίμενε μιας και εντελώς άθελα του γίνεται στόχος καταδίωξης 2 κυνηγών και εν συνεχεία ενός ολόκληρου συρφετού άσχετων χαρακτήρων.
Η όλη ιστορία διαδραματίζεται στα βουνά και τα δάση της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Όμορφες περιγραφές συνδυάζονται με τον αδιάκοπο ρυθμό σκέψεων και καταδίωξης και οι τελευταίες 10 σελίδες θεωρώ πως είναι από τα πιο όμορφα λογοτεχνικά αποσπάσματα που έχω διαβάσει.
Δυστυχώς, είναι εξαντλημένο, αλλά αν το βρείτε αξίζει να του δώσετε μια ευκαιρία.

Σ ευχαριστώ!!!!! Μόλις το τελείωσα. και ναι είναι διαμάντι!!!!! Η μετάφραση μου φάνηκε λιγουλάκι βοήθειά μας αλλά κατα τ άλλα είναι ένα πάρα πολύ καλό βιβλίο!

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

@λουκία είναι από τα βιβλία που θα ήθελα να ξαναδιαβάσω.
Επίσης ψάχνω να βρω και άλλα δικά του, τα οποία ελπίζω να είναι το ίδιο καλά!

 

[λουκία]

Λοιπόοοον...καλημέρα σας. Τελείωσα δύο μικρά βιβλιαράκια το ένα γιατί ήθελα να το διαβάσω το άλλο γιατί έπρεπε να το διαβάσω πριν δοθεί σε έφηβο. Πάμε με την σειρά. Μικρή Εγκυκλοπαίδεια του Θανάτου - Κυριάκος Χαρίτος. Ένα ενδιαφέρον ανάγνωσμα το οποίο περιέχει 40 διαφορετικούς θανάτους με εμπεριστατωμένη ανάλυση του καθενός. Έχει χιούμορ (μαύρο φυσικά), έχει κάποια χαρακτηριστικά από δοκιμιακή γραφή και λίγα από ποίηση. Εγχειρίδιο επιβίωσης για τους κοινωνικά ανασφαλείς - Solmeister. Μια μικρή νουβέλα του Solmeister για την περίοδο της εφηβείας του. Γενικά αν δεν ακούς Solmeister μάλλον δεν έχει νόημα ν ασχοληθείς. Κι επειδή μιλάει για εθισμούς ναρκωτικά αλκοόλ και όλα αυτά πλαισιωμένα από φρασεολογία λυκείου με ένα σωρό μπινελίκια δεν έχω αποφασίσει αν θα δοθεί στον έφηβο ή θα κρατηθεί για λίγο αργότερα.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Τελείωσα μετά από καιρό την Εκπνοή του Τεντ Τσιάνγκ!
Θα το τελείωνα κάπως πιο σύντομα αν δεν υπήρχε μέσα το διήγημα "Η αλήθεια των δεδομένων, η αλήθεια του συναισθήματος" το οποίο στην κυριολεξία με γονάτισε και έφτασα σε σημείο να θέλω να βάλω τα βιβλία στο "ράφι DNF"...
Είναι η δεύτερη συλλογή διηγημάτων που διαβάζω από τον συγκεκριμένο συγγραφέα και μπορώ να πω με βεβαιότητα πως είναι ίσως ο καλύτερος σύγχρονος συγγραφέας ΕΦ.
Όλα τα διηγήματα του μας μεταφέρουν σε κόσμους που εκ πρώτης όψεως μοιάζουν φανταστικοί αλλά με τα τεχνολογικά θαύματα που βιώνουμε σήμερα ίσως να μην είναι και τόσο μακρινοί και ουτοπικοί. Ο Τσιανγκ προειδοποιεί και γράφει για ένα πιθανό μέλλον που αν είναι να γίνει παρόν τότε θα πρέπει όλοι να είμαστε προετοιμασμένοι. Κυρίως ηθικά. Αλλά δεν θα είμαστε!

Το διήγημα που προανέφερα ήταν όμως εξουθενωτικό...
Ο συγγραφέας ξέχασε πως γράφει για απλούς αναγνώστες και χάθηκε στην εικονική πραγματικότητα και τις τεχνολογικές λεπτομέρειες. Παρ' όλο που η κεντρική ιδέα ήταν εξαιρετική κατά τη γνώμη μου, ο Τσιάνγκ την κατέστρεψε.
Anyway, μακάρι να βγάλει κι άλλες συλλογές στο μέλλον ο συγκεκριμένος!

 

[λουκία]

ράφι DNF

Δεν έχω τέτοιο ράφι...Μήπως πρέπει να αποκτήσω; Χμμμ μ έβαλες σε σκέψεις...

 

[Έλλη Μ]

Τι ωραίο εξώφυλλο που εχει η Εκπνοή! Απο τα καλυτερα του Ικαρου, απο τα καλυτερα που κυκλοφορούν εν γενει.
Μονο την Υπογαια συναγωνιζεται, come to think of it

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Δεν έχω τέτοιο ράφι...Μήπως πρέπει να αποκτήσω;

Τέρμα πια οι ψυχαναγκασμοί!
Ναι στα DNF!!

 

[Έλλη Μ]

Εβαλές τα ανοιξιάτικά σου και πηρες αέρα, Νικολα.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Τελευταίως χτενίζομαι αλλιώς κυρία Έλλη μας! 🧊

 

[Ασάρα]

Τελείωσα την Χιονοστιβάδα της Ruth Ware.
Είναι για ένα έγκλημα σε ένα σαλέ στις Άλπεις όπου μια ομάδα ανθρώπων βρίσκεται απομονωμένη χωρίς ηλεκτρικό, κινητά, διαδύκτυο. Είναι κάτι σαν μοντέρνα εκδοχή των βιβλίων της Άγκαθα Κρίστι, αρκετά καλό και διαβάζεται γρήγορα! Το συνιστώ σε όσους αρέσουν τα βιβλία μυστηρίου.

 

[ΜιΛάμπρος]

Λοιπόν, το τελείωσα χθες το βράδι.
Διαβάζοντας το πρώτο μέρος/κεφάλαιο και ενθυμούμενος αυτό:

Ελπίζω να σου αρεσει και να μη σε πηρα στον λαιμο μου. Δεν ειναι ευπεπτο ιδιαιτερως αλλα ειναι... ειναι.

σκεφτόμουν να σε ρωτήσω γιατί και τι σου άρεσε. Ομολογώ ότι στην αρχή, σε αυτό το πρώτο μέρος/κεφάλαιο, τόλμησα να κάνω μια σύγκριση (αόριστη και χαλαρή ειν' η αλήθεια) με τον Σελίν. Επίσης, ομολογώ ότι σε κάποια σημεία μου φάνηκε σαν σκόρπιες σκέψεις ενός μέθυσου, ενός ανθρώπου που προσπαθεί να γράψει κάποιες "στριμμένες" εντυπώσεις από την ταπεινή ζωή του σε κάποιο χωριό της Ελβετίας.

Αλλά προχώρησα παρακάτω και κατάλαβα.
Έχω την εντύπωση ότι γίνεται πιο δυνατό και πιο "συγκλονιστικό" αν διαβαστεί υπό το φως του (πολύ παράδοξου) βίου του Μπγιόρνεμπο. Και μου έκανε τρομερή εντύπωση ο λυρισμός του -ειδικά στο δεύτερο κεφάλαιο/μέρος- και η αρρωστημένη του κυνικότητα. Ενδεικτικά αναφέρω τις εντυπώσεις του από το Βερντέν, όπου έμεινα με το στόμα ανοιχτό, από θαυμασμό και φρίκη ταυτόχρονα.

Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο για ένα εξαιρετικό (αλλά δύσπεπτο indeed) βιβλίο Ευχαριστώ πάρα πολύ @Έλλη Μ για την (ακούσια) πρόταση. Έχω πια βεβαιωθεί ότι μπορώ να εμπιστεύομαι σχεδόν τυφλά τις βιβλιοπροτάσεις/βιβλιοπροτιμήσεις σου.

Αναφέρομαι φυσικά στη στιγμή της ελευθερίας.

 

[Έλλη Μ]

σκεφτόμουν να σε ρωτήσω γιατί και τι σου άρεσε.

Και να με ρωτήσεις, I can't quite put my finger on it, δηλαδή δεν ειμαι πολύ σίγουρη. Ισως, όπως λες κι εσύ, ο σχεδόν άπατρις, σχεδόν ανώνυμος αφηγητής, όλος αυτός (ο μισανθρωπισμός αλλά και το αντίθετό του ταυτόχρονα) του κειμένου και η αδυσωπητη ειλικρίνεια του. Αυτό μου θυμισε πολύ τον Μπερνχαρντ για παραδειγμα και στιγμές στιγμές τον Σεμπαλντ. Ο μεν πρώτος, το κανει καταιγιστικά μεν αλλά διατηρωντας κάπως τα προσχήματα και με μεγάλο αυτοσαρκασμο, ο άλλος σαφως πιο υπαινικτικα, πιο «δυνατα και ταπεινα», κατά τη γνώμη μου. Και περιδιαβαινουν κι οι δυο την Ευρώπη, σε διαφορετικες χρονικές περιόδους μεν, αλλα ο Ζεμπαλντ παιζει πολύ με τη μνήμη, οπότε, για μένα, υπάρχει εντονο και ξεκαθαρο σημειο τομής των δύο, κι ας μοιάζει αόρατο αρχικά

Ηταν ένα κείμενο που μου πηρε κάμποσο να τελειώσω, για το μέγεθός του εννοώ, και δεν είναι από τα βιβλία που θα τολμούσα να προτείνω, για τους λόγους που αναφερεις κι εσύ. Ειναι τραχύ γιατι μιλάει για την κτηνωδια που΄αφησε πίσω της η εμπειρία του ΒΠΠ, κατι που πολλοί ανθρωποι, καλλιτέχνες και μη δεν μπορεσαν ποτέ να διαχειριστουν, θεωρω ότι μπορεί να επιφερει από δυσφορία εως αναστατωση στον αναγνώστη του, αλλά, παρόλ’ αυτά και για όλα αυτά, είναι από τα βιβλία για τα οποια υπερηφανευομαι που εχω. Πόσα, άλλωστε, είναι ικανα να ασκούν διάφορα συναισθηματα, για πολύ καιρό, πανω στους αναγνωστες;

Τωρα, δεν εχω πολυκαταλαβει τι σου εχω απαντήσει, ελπίζω να το αποκωδικοποιήσεις.