Ποιο βιβλίο τελείωσες σήμερα;
- Thread starter Ειφφελ
- Start date
@Βιστέρια δεν πολυθυμάμαι το περιεχόμενο, αλλά τη γραφή του όπως λές και συ και οτι μου ειχε προκαλέσει πολύ γελιο και χαρά, ενώ ταυτόχρονα, πώς να σου πώ, πετάριζε η καρδιά μου γιατι η κωμική ειρωνεια τις πρόζας του Αρανιτση, δηλαδή όταν εχει κεφια, εμένα μου κάνει αυτό που κάνει κι η ανοιξη στις κερασιες, που λεει και ο ποιητης, δεν θα σου πω να παρεις τη Φυσική, γιατι αποκλειεται να την βρεις, θα σου πω, αν πεσει το χερι σου στο Καλοκαίρι στον σκληρο δίσκο, να του ριξει μια ματιά το μάτι σου (ή, τα μάτια σου), κι αν θες να παρεις καμια ιδέα απο τα εξαντλημένα του βιβλία, κάπου στo youtube πρεπει υπάρχει ενα αφιέρωμα σε δαυτονΑ 
που εγινε στο Bibliotheque.
που εγινε στο Bibliotheque.Μεσα σε δυο αναρτήσεις, θιγεις τα ιερά και τα όσια αυτού του κόζμου, δηλαδή, παρτο απόφαση, πρέπει να τα φτιάσουμε
Τις προηγούμενες μέρες τελείωσα την δολοφονημένη εξαδέλφη του Λε Φανού. ΟΚ, διηγηματάκι μυστηρίου παλιάς σχολής (old school), σχετικά συμπαθητικό και σχετικά ευχάριστο.
Σήμερα, τελείωσα τα ημερολόγια των άστρων, του Λεμ.
Δύσκολο βιβλίο. Πολύ δύσκολο. Όχι επειδή έχει τίποτε ορολογία κλπ, ούτε λόγω των 438 σελίδων του (με μια εξαιρετική, πραγματικά, μετάφραση), αλλά λόγω ύφους.
Καταρχάς, πρόκειται για τα ημερολόγια των διαστρικών ταξιδιών του επιστήμονα Ίον Τίχι, στα οποία περιγράφονται οι περιπέτειες και οι εμπειρίες του στο σύμπαν. Μια μίξη Ντάγκλας Άνταμς, Ιούλιου Βέρν και Ασίμοφ. Δηλαδή, εξωφρενικές περιγραφές εξωφρενικών κόσμων, με εξωφρενικά, παράξενα και παράδοξα όντα (π.χ. ένα δάσος με ζωντανά έπιπλα που συμπεριφέρονται σαν αγέλη, δίποδοι ανθρωπίδες που αλλάζουν το σώμα τους κατά βούληση, προσθέτοντας και αφαιρώντας μέλη, ως αντίδραση στην κακεντρέχεια της Μητέρας Φύσης, διαστημικές πατάτες που επιτίθενται σε πυραύλους κλπ), πολλά ρομπότ και πύραυλοι με όλες τις ανέσεις μιας βικτωριανής έπαυλης. Όλο αυτό το μίγμα δίνεται με αρκετή δόση καυστικού χιούμορ, ειρωνίας, άπειρων λογοπαίγνιων, παρωδίας και διακωμώδησης θεωριών και παραδόσεων.
Και εκεί αρχίζει το "πρόβλημα". Πίσω απ'αυτό το τσίρκο, ο Λεμ κρύβει φιλοσοφικές ιδέες και μια οξεία κριτική προς την ανθρωπότητα, τη θρησκεία, την επιστήμη, τα κοινωνικά και πολιτικά συστήματα. Για παράδειγμα, στο όγδοο ταξίδι, ο ήρωάς μας, ο Ίον Τίχι, καλείται να υποστηρίξει την υποψηφιότητα της Ανθρωπότητας στο συμβούλιο των Ηνωμένων Πλανητών, όπου θα την εκπροσωπήσει με ομιλία του ένας εκπρόσωπος των Κατσαριδιανών. Εκεί, ο ήρωάς μας ακούει έκπληκτος ομιλίες εκπροσώπων άλλων Κόσμων που κατακεραυνώνουν τον homo sapiens, χρησιμοποιώντας δεκάδες -κυριολεκτικά- λογοπαίγνια και απαριθμώντας τα "ανδραγαθήματα" του ανθρώπινου πολιτισμού: δολοφονίες, πόλεμοι, σφαγές κλπ.
Ή στο δέκατο τρίτο ταξίδι, όπου επισκέπτεται έναν πλανήτη όπου έχει απαλείψει την προσωπικότητα, την προσωπική ταυτότητα του ατόμου, για χάρη της συλλογικότητας. Η βαθειά σε φιλοσοφικά νοήματα συζήτηση του ήρωα με έναν δικηγόρο καταλήγει σε καταπληκτικές διατυπώσεις για τον θάνατο: "ο θάνατος είναι ξεπερασμένος. Δεν μπορεί να υπάρχει θάνατος αν δεν υπάρχουν άτομα. "
Ή στο εικοστό πρώτο ταξίδι (το μεγαλύτερο σε έκταση), όπου γίνεται μια εκτενέστατη και άριστα τεκμηριωμένη θεολογική συζήτηση: "η βεβαιότητα για την ύπαρξη του Θεού δεν αποτελεί απόλυτο μυστήριο, δεδομένου ότι μπορεί κανείς να Τον εντοπίσει και να Τον περιορίσει τουλάχιστον ως προς τούτο: ότι υπάρχει. Η εγγύηση για την ύπαρξή Του είναι κάτι σαν όαση, ένας τόπος αναψυχής, μια βαθιά πολυθρόνα όπου ξεκουράζεται το πνεύμα. Τόμοι ολόκληροι θρησκευτικής ιστορίας είναι αφιερωμένοι στη συνεχή, προαιώνια, απέλπιδα, καθολική προσπάθεια του μυαλού, που φτάνει στα όρια της παράνοιας, να συγκεντρώσει επιχειρήματα και αποδείξεις για την ύπαρξή Του. Και όταν τα επιχειρήματα και οι αποδείξεις καταρρέουν, αναπόφευκτα παίρνουμε τα κομματάκια και τα ξανακολλάμε, και πάλι από την αρχή".
Θέλει κόπο να διαβάσει κανείς τα Ημερολόγια. Κόπο για να ξεχωρίσει τη λάμψη δυνατών και γενναίων ιδεών μέσα από τη βαβούρα των παράλογων και παράδοξων κοσμικών χαρακτήρων που παρελαύνουν. Και νομίζω ότι όχι μόνο δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα άλλα μεγάλα έργα του Λεμ, αλλά φαίνεται ότι παρουσιάζει μέσα από το αλλοπρόσαλο κοσμικό καλειδοσκόπιο όλες του τις σκέψεις και την κριτική για τον άνθρωπο και τα κατορθώματά του.
Έξοχο.
Σήμερα, τελείωσα τα ημερολόγια των άστρων, του Λεμ.
Δύσκολο βιβλίο. Πολύ δύσκολο. Όχι επειδή έχει τίποτε ορολογία κλπ, ούτε λόγω των 438 σελίδων του (με μια εξαιρετική, πραγματικά, μετάφραση), αλλά λόγω ύφους.
Καταρχάς, πρόκειται για τα ημερολόγια των διαστρικών ταξιδιών του επιστήμονα Ίον Τίχι, στα οποία περιγράφονται οι περιπέτειες και οι εμπειρίες του στο σύμπαν. Μια μίξη Ντάγκλας Άνταμς, Ιούλιου Βέρν και Ασίμοφ. Δηλαδή, εξωφρενικές περιγραφές εξωφρενικών κόσμων, με εξωφρενικά, παράξενα και παράδοξα όντα (π.χ. ένα δάσος με ζωντανά έπιπλα που συμπεριφέρονται σαν αγέλη, δίποδοι ανθρωπίδες που αλλάζουν το σώμα τους κατά βούληση, προσθέτοντας και αφαιρώντας μέλη, ως αντίδραση στην κακεντρέχεια της Μητέρας Φύσης, διαστημικές πατάτες που επιτίθενται σε πυραύλους κλπ), πολλά ρομπότ και πύραυλοι με όλες τις ανέσεις μιας βικτωριανής έπαυλης. Όλο αυτό το μίγμα δίνεται με αρκετή δόση καυστικού χιούμορ, ειρωνίας, άπειρων λογοπαίγνιων, παρωδίας και διακωμώδησης θεωριών και παραδόσεων.
Και εκεί αρχίζει το "πρόβλημα". Πίσω απ'αυτό το τσίρκο, ο Λεμ κρύβει φιλοσοφικές ιδέες και μια οξεία κριτική προς την ανθρωπότητα, τη θρησκεία, την επιστήμη, τα κοινωνικά και πολιτικά συστήματα. Για παράδειγμα, στο όγδοο ταξίδι, ο ήρωάς μας, ο Ίον Τίχι, καλείται να υποστηρίξει την υποψηφιότητα της Ανθρωπότητας στο συμβούλιο των Ηνωμένων Πλανητών, όπου θα την εκπροσωπήσει με ομιλία του ένας εκπρόσωπος των Κατσαριδιανών. Εκεί, ο ήρωάς μας ακούει έκπληκτος ομιλίες εκπροσώπων άλλων Κόσμων που κατακεραυνώνουν τον homo sapiens, χρησιμοποιώντας δεκάδες -κυριολεκτικά- λογοπαίγνια και απαριθμώντας τα "ανδραγαθήματα" του ανθρώπινου πολιτισμού: δολοφονίες, πόλεμοι, σφαγές κλπ.
Ή στο δέκατο τρίτο ταξίδι, όπου επισκέπτεται έναν πλανήτη όπου έχει απαλείψει την προσωπικότητα, την προσωπική ταυτότητα του ατόμου, για χάρη της συλλογικότητας. Η βαθειά σε φιλοσοφικά νοήματα συζήτηση του ήρωα με έναν δικηγόρο καταλήγει σε καταπληκτικές διατυπώσεις για τον θάνατο: "ο θάνατος είναι ξεπερασμένος. Δεν μπορεί να υπάρχει θάνατος αν δεν υπάρχουν άτομα. "
Ή στο εικοστό πρώτο ταξίδι (το μεγαλύτερο σε έκταση), όπου γίνεται μια εκτενέστατη και άριστα τεκμηριωμένη θεολογική συζήτηση: "η βεβαιότητα για την ύπαρξη του Θεού δεν αποτελεί απόλυτο μυστήριο, δεδομένου ότι μπορεί κανείς να Τον εντοπίσει και να Τον περιορίσει τουλάχιστον ως προς τούτο: ότι υπάρχει. Η εγγύηση για την ύπαρξή Του είναι κάτι σαν όαση, ένας τόπος αναψυχής, μια βαθιά πολυθρόνα όπου ξεκουράζεται το πνεύμα. Τόμοι ολόκληροι θρησκευτικής ιστορίας είναι αφιερωμένοι στη συνεχή, προαιώνια, απέλπιδα, καθολική προσπάθεια του μυαλού, που φτάνει στα όρια της παράνοιας, να συγκεντρώσει επιχειρήματα και αποδείξεις για την ύπαρξή Του. Και όταν τα επιχειρήματα και οι αποδείξεις καταρρέουν, αναπόφευκτα παίρνουμε τα κομματάκια και τα ξανακολλάμε, και πάλι από την αρχή".
Θέλει κόπο να διαβάσει κανείς τα Ημερολόγια. Κόπο για να ξεχωρίσει τη λάμψη δυνατών και γενναίων ιδεών μέσα από τη βαβούρα των παράλογων και παράδοξων κοσμικών χαρακτήρων που παρελαύνουν. Και νομίζω ότι όχι μόνο δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα άλλα μεγάλα έργα του Λεμ, αλλά φαίνεται ότι παρουσιάζει μέσα από το αλλοπρόσαλο κοσμικό καλειδοσκόπιο όλες του τις σκέψεις και την κριτική για τον άνθρωπο και τα κατορθώματά του.
Έξοχο.
Αν είχα δίλημμα ως προς το με αφορά/ δε με αφορά το βιβλίο (χάνει πόντους επειδή ειναι Ε.Φ -not my cup of tea- κερδίζει πόντους εξαιτίας -sic- του συγγραφέα), νομιζω οτι δεν βελτιώσες καθόλου την κατάσταση 
, παρόλο που απόλαυσα ιδιαιτέρως τον σχολιασμό σου.
Μενει να δουμε το προσημο στη διαφορα.
Κατάλαβες, φαντάζομαι.
, παρόλο που απόλαυσα ιδιαιτέρως τον σχολιασμό σου.Μενει να δουμε το προσημο στη διαφορα.
Κατάλαβες, φαντάζομαι.
Μπιέν σουρ κατάλαβα.
Το πλαίσιο ΕΦ στο οποίο διατυπώνονται οι ιδέες δεν διευκολύνει την ανάγνωση και νομίζω είναι ιδιαιτέρως αποθαρρυντικό για όποια/ον δεν αντέχει γαλαξιακά ταξίδια και παράξενα εξωγηινάκια. Σε κάθε περίπτωση, δεν προσπαθώ να "πουλήσω" το βιβλίο. Η αξία του Λεμ δεν χρειάζεται ΜιΛάμπρους για να καταδειχτεί. Διαβάζω, πάντως, κάτι αυτές τις μέρες που νομίζω θα σου αρέσει (αφού δεν σε παρέσυρα με τα Ημερολόγια). Εύχομαι το ΣΚ να το τελειώσω και να γράψω δυό λόγια.
Δεν μπορώ εύκολα να συντονιστώ με την ΕΦ. Ουτε με τη λογοτεχνία τρόμου. Ουτε με τα φανταζι. Ποτέ δεν μπόρεσα, παρολες τις φιλοτιμες προσπάθειες που κατέβαλα ή καταβάλλω πού και πού. Κι αν τύχει να διαβασω κατι και με εντυπωσιάσει, εχω παρατηρήσει οτι, πρωτίστως ειναι καλη λογοτεχνια, δηλαδη εξόχως λογοτεχνικο, και κατοπιν ΕΦ. Οπως τα Χρονικά ή η Tigana. Για παράδειγμα, ξεκινησα καποια στιγμη ενα βιβλιο του Τζακ Βανς και δεν καταλαβαινα τι διαβαζα. Πλοκη οσα παιρνει ο ανεμος, λογοτεχνικοτητα μηδεν, πληξη ατελειωτη. Ή το τραγούδι της Αρμπον, ενθουσιασμενη απο την Τigana. Κι εκει, πληξη. Τελειωσα, μετα βίας, τον πρωτο τομο. No wonder που κυκλοφορουσε στο Παζαρι ο δεύτερος τομος.
Και για να ειμαι συννομη με το πνεύμα του νήματος, μην με τραβηξει απο το τσουλούφι ο @ΚρίτωνΓ, αυτές τις μέρες τελειωσα άλλη μία συλλογη διηγημάτων, του Νικου Χουλιαρά, των οποιων οι χαρακτηρες εναλλάσσονται μεσα στις ιστορίες που διαδραματιζονται κάπου στα Γιάννενα, τεμαχίζοντας ετσι την αναγνωση αυτού του σπουδαιου βιβλιου, το οποιο με εχει εκνευρισει με τους διαρκεις πολεμους που ανοιγοκλεινει μέσα στο ίδιο δισέλιδο, δηλαδή, πρέπει να διηγειται εναν μακροχρόνιο πόλεμο, σπασμένο σε δισέλιδα, τρισελιδα.
Αφορμή για τον μαρκες, ήταν η αναφορά του βιβλίου του στον Γ τομο του Δράκου της Μπουραζοπούλου, ο οποίος κλεινει εξαιρετικά την τριλογία, παρόλο που:
Αφορμή για τον μαρκες, ήταν η αναφορά του βιβλίου του στον Γ τομο του Δράκου της Μπουραζοπούλου, ο οποίος κλεινει εξαιρετικά την τριλογία, παρόλο που:
- οι "επιστημονικές εξηγησεις" των καιρικών φαινομένων, μαλλον συσκοτίζουν παρά διαφωτιζουν (εμενα, με μπουδουκλωσαν περισσότερο και νομιζω το αφήνω ετσι, χωρις να χρειαζομαι πλήρη εξηγηση, γιατι μαλλον ακομη περισσότερο θα μπερδευτει η σκέψη μου)
- η ιστορία αγάπης και έρωτα που περιγράφει σε αυτόν τον τόμο, ειναι αρλεκιν και οριακα κακου αρλεκιν. Ας ειναι, η τριλογία ειναι εξαιρετική στο σύνολό της, απολαυστική, καλογραμμένη και δεν απλώνει περισσότερο απο αυτό που χρειαζεται.
Μόλις τελείωσα το Μεφίστο του Κλάους Μαν και ευχαριστώ την @Πεταλούδα που μου έδωσε την ευκαιρία (μέσω της τελευταίας μας συνάντησης πριν λίγους μήνες) γιατί πραγματικά πρόκεται για ένα μνημειώδες έργο της Γερμανικής λογοτεχνίας - ένα αριστούργημα (από αυτά που μια ανάγνωση μπορεί και να μην είναι αρκετή), διαχρονικότατο.
Είμαι ακόμα στη διαδικασία πρώτης κατανόησης των νοημάτων του και της πέψης του γεγονότος ότι το έγραψε το 1936! (μου φαίνεται απίστευτο)
(μια υπέροχη ανάλυση είναι αυτή που έχει κάνει ο @Νικόλας Δε Κιντ σε αυτό το νήμα)
Είμαι ακόμα στη διαδικασία πρώτης κατανόησης των νοημάτων του και της πέψης του γεγονότος ότι το έγραψε το 1936! (μου φαίνεται απίστευτο)
(μια υπέροχη ανάλυση είναι αυτή που έχει κάνει ο @Νικόλας Δε Κιντ σε αυτό το νήμα)
Τελείωσα ένα μικρό βιβλιαράκι της σειράς MICROMEGA από Ροές!
Αυτό!
Αλλά θα προτιμήσω σαφώς αυτή την κινηματογραφική μεταφορά του!
Παράτησα στη μέση την Πιανίστρια...
Δεν ξέρω αν έφταιγε η Γέλινεκ ή η μετάφραση αλλά το βιβλίο ήταν ανυπόφορο!
Θα προτιμήσω ξανά την αριστουργηματική κινηματογραφική μεταφορά του Χάνεκε, Η Δασκάλα του πιάνου!
Αυτό!
Αλλά θα προτιμήσω σαφώς αυτή την κινηματογραφική μεταφορά του!
Η ταινία είναι σπονδυλωτή και μια εκ των τριών ιστοριών είναι και η Οικογένεια του Βρικόλακα, με πρωταγωνιστή τον Μπόρις Κάρλοφ!! Εποχές που ο Μάριο Μπάβα κεντούσε!
Το διήγημα όμως ήταν χλιαρό, κάπως γερασμένο!
Το διήγημα όμως ήταν χλιαρό, κάπως γερασμένο!
Παράτησα στη μέση την Πιανίστρια...
Δεν ξέρω αν έφταιγε η Γέλινεκ ή η μετάφραση αλλά το βιβλίο ήταν ανυπόφορο!
Θα προτιμήσω ξανά την αριστουργηματική κινηματογραφική μεταφορά του Χάνεκε, Η Δασκάλα του πιάνου!
Ψηφίζω τουτο δω. Ούτε οι "Αποκλεισμένοι" της διαβάζονταν.
Εμένα πάλι δεν με συνεπήρε και τόσο. Το διάβασα και εγώ πριν κάνα δυο μήνες και θυμάμαι Ελλη που το συζητάγαμε. Αξιόλογο βιβλίο, πάρα πολυ καλό , κατανοώ όλους αυτούς τους επαίνους αλλά για μένα τουλάχιστον ήταν ένα κλικ πιο κάτω ώστε να το χαρακτηρίσω αριστούργημα.
@Χρυσόστομος προφανως και δεν θα διαφωνησουμε over a book, αλλωστε η εκτιμηση μου σε σενα εχει να κανει με την παρουσια σου, εδω μεσα, οσα χρονια σε παρακολουθω. 
Δεν χρησιμοποιιω ευκολα κι ακριτα τη λεξη αριστουργημα, φανταζομαι το εχεις καταλαβει πια, ομως το Μεφιστο ειναι ισαξιο του Φαουστους, λογοτεχνικα ειναι αρτιο, ο Κλαους Μαν φαινεται να ηταν ευφυεστατος για να γραψει ενα τετοιο βιβλιο, οταν το εγραψε, διωγμενος και διωκομενος, και παρολ αυτα να εχει βιτριολικο χιούμορ. Απλως, δεν θα φτασει ποτε την ιδιοφυϊα του πατερα του, γιατι το Φαουστους δεν εχει ταιρι. Ουτε το μαγικο βουνο.
Δεν χρησιμοποιιω ευκολα κι ακριτα τη λεξη αριστουργημα, φανταζομαι το εχεις καταλαβει πια, ομως το Μεφιστο ειναι ισαξιο του Φαουστους, λογοτεχνικα ειναι αρτιο, ο Κλαους Μαν φαινεται να ηταν ευφυεστατος για να γραψει ενα τετοιο βιβλιο, οταν το εγραψε, διωγμενος και διωκομενος, και παρολ αυτα να εχει βιτριολικο χιούμορ. Απλως, δεν θα φτασει ποτε την ιδιοφυϊα του πατερα του, γιατι το Φαουστους δεν εχει ταιρι. Ουτε το μαγικο βουνο.
Last edited:
Εννοειται βρε συ Ελλη πως δεν θα διαφωνησουμε για ενα βιβλιο... και η εκτίμηση είναι αμοιβαία, για τις αποψεις σου και την στάση σου συνολικά! Οπως βεβαια και σαν αναγνωστρια γι'αυτο εξαλλου στα περισσοτερα βιβλία που αναφέρεσαι σε ακολουθω κατα πόδας. (εχω αγορασει ηδη το "εξοντωστε ολα αυτα τα κτηνη")
Εξαλλου δεν ειπα οτι δεν ειναι καλο βιβλίο. Το αντιθετο. Και αξιζει να διαβαστει και μια και δυο φορές. Αν και εμενα με παιδεψε λίγο, ισως να ήταν και το timing. Αλλα συμφωνω και προσυπογραφω αυτα που γραφεις σε σχεση με τον Τομας Μαν.
Εξαλλου δεν ειπα οτι δεν ειναι καλο βιβλίο. Το αντιθετο. Και αξιζει να διαβαστει και μια και δυο φορές. Αν και εμενα με παιδεψε λίγο, ισως να ήταν και το timing. Αλλα συμφωνω και προσυπογραφω αυτα που γραφεις σε σχεση με τον Τομας Μαν.
Τελευταίως μου 'χει μπει και μένα η ιδέα να το αγοράσω.
Βασικά, τόσα χρόνια το έχεις τόσο πολύ παινέψει που λέω, "δεν μπορεί. καλό θα είναι"!
Εννοείς αφού θα εχουμε σχολιασει τον Φάουστους, μετα τον Αυγουστο (που δεν υπάρχουν ειδήσεις) του 2024.
