Όχι σήμερα, αλλά προχθές... πιάνεται ε?
Έκθεση βιβλίου στο χωριό μου (τρόπος του λέγειν το χωριό), και σαν έθιμο τα τελευταία χρόνια αγοράζουμε και κάτι χωρίς να κοιτάμε και πολύ τις τιμές, για να μπορέσουμε να το συντηρήσουμε ως έθιμο... Κάθε χρόνο όλο και φθίνει πάντως, λιγότεροι πάγκοι, λιγότερα βιβλία, λιγότερος κόσμος, λιγότερος ενθουσιασμός.
Αγόρασα το Αλεξανδρινό Κουαρτέτο του Λόρενς Ντάρελ, γιατί μου το σύστησε ο συμπαθέστατος βιβλιοπώλης (βέβαια εγώ λίστα είχα έτοιμη, αλλά την είχα ξεχάσει στο σπίτι).
Επίσης το Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο, του Ζούργου, γιατί είχα διαβάσει το στη σκιά της πεταλούδας του ίδιου και με είχε εντυπωσιάσει.
Τα τρία παιδιά που είχα μαζί μου (η κόρη μου και τα δυο της φίλης μου) από ένα βιβλίο κι αυτά (ετήσιο έθιμο κι αυτό).
Οπότε ο συμπαθέστατος βιβλιοπώλης, μας έκανε και μια γενναία έκπτωση, μας χάρισε κι ένα βιβλίο ακόμα : Τα παραμύθια του Herman Hesse.
))
) τα
κι ας είμαι λίγο ακριβό...