Και Τριβιζά αγαπάμε!!
- Μαμά, μαμά, θα διαβάσεις το παλαμυθι;

-Ναι, μωρό μου, πάνε στο κρεβάτι κι έρχομαι.
Με μεγάλες προσδοκίες, ξεκινάω την ανάγνωση, ύφος θεατρικό, μουσικοκινητική, αλλαγή στις φωνές, αλλαγή στον τόνο κλπ κλπ. Κάπου στη δεύτερη σελίδα, έχει μια εικόνα με τη Δόνα στο μπαλκόνι να ακκίζεται ως άλλη Ιουλιέτα, κοιτάζοντας τους περαστικους οι οποίοι πέφτουν σε μια τρύπα που έχει ανοιξει και την οποία γεμίζει άλλοτε με κέτσαπ, άλλοτε με μαγιονέζα, άλλοτε με σπανακόρυζο, με αποτέλεσμα να βγαίνουν από την τρύπα πότε κόκκινα, πότε κίτρινα, πότε πράσινα ανθρωπάκια.
Προχωράει το παραμύθι με τη Δονα και την Λουκία, αλλα αι βουλαί του γιού μου είναι διαφορετικές. Έχει σταματήσει να παρακολουθεί την εξέλιξη της ιστορίας και έχει σκαλώσει (για σκάλωμα, φίλε μου) με την τλύπα, την τλύπα και την τλύπα. Και γύρνα πίσω, και πού έπεσε ο κύλιος, κι εγω δεν ειμαι γκαγκακόρυδοθ (

) και γιατί ο κύλιος έχει θάλθα και όλο αυτό να επαναλαμβάνεται για 15 ατελειωτα λεπτά. Δε με άφησε να προχωρήσω μετά την 7-8η σελίδα. Δεν έχω καταφέρει να τον πάω μέχρι το τέλος του και μ’ εχει φάει η αγωνία δω τι γίνεται.
Εγω προσφατα πηρα το "Ενα κερακι για το ρινοκερακι".

) Ειναι απο μια σειρα εμμετρων παραμυθιων του Τριβιζά που θα σου προτεινα να πάρεις κάποιο, τα Παραμυθια Ντορεμυθια.
Χρυσόστομε, ευχαριστώ. Δεν εχει τύχει να του διαβάσω παραμύθια με τόση έκταση, συνήθως (λογω ηλικίας αλλά αλλων λόγων) επιλέγω τα βιβλία του Jeffers που έχουν φοβερή εικονογράφηση και μικρότερα κειμενάκια. Όμως, του έχω μιλήσει με τα χειρότερα λόγια για την τερηδόνα και ενώ είχε άρνηση να διαβάσουμε το βιβλίο, προχθές το ζήτησε ο ίδιος, πήγε και άρπαξε το μπιμπλίο του (μαζί κι εμένα) και τα υπόλοιπα, τα διάβασες παραπάνω.
Αναφορικά με την Καραπάνου, σίγουρα ο Υπνοβάτης δε μου άρεσε. Στην Κασσάνδρα, που είναι αυτοβιογραφικό, όπως σου είπα, τη συναισθάνθηκα μεν, αλλά δε θέλω να διαβάζω για τις ζωές των άλλων, τελικά, πόσο μάλλον τέτοιες ζωές και με το ύφος που γράφει η Καραπάνου. Δυναμίτης. Ελπίζω να μη σε απέτρεψα και –γενικά- μη μου πολυδίνεις σημασία.
