Στη Γαλλία του 18ου αιώνα με έναν μάλλον αλλόκοτο κατασκευαστή αρωμάτων (Π.Ζισκίντ, Το άρωμα)
Κόρτο, μιλάμε για τρελό jet lagΞεκίνησα την αισθηματική αγωγή και βρέθηκα στο Παρίσι του 1850 αλλά το βρήκα κουραστικό οπότε το άφησα προς ώρας και πετάχτηκα στο Νιου Χαμσάιρ του 2008 (και του 1975) με τον Ζοέλ Ντλικερ (Η αλήθεια για την υπόθεση Χάρι Κέμπερτ (που μου άρεσε αρκετά) και τώρα είμαι στην Ρώμη την εποχή του Αλάριχου (408 μΧ) με το Ο χαμένος χρυσός της Ρώμης του Ντανιέλ Κόστα.
Λοιπόν, πολύ καλο το "πανηγύρι". Στην αρχη είναι μέτριο. Δεν μ΄αρεσει που ο συγγραφέας σταματάει την διήγηση της ιστορίας και απευθύνεται στον αναγνώστη για να εξηγήσει και να σαρκάσει για κάποιες συμπεριφορές των ηρώων του, αλλά αυτο δεν το συνεχίζει όσο προχωράει το βιβλιο(ευτυχώς) και η ιστορία κυλάει γρήγορα. Πολλές φορές ενώ ήθελα να σταματήσω το διάβασμα, συνεχιζα γιατι είχα αγωνία να δω τι θα γίνει παρακάτω. Κι αυτό είναι καλό σημάδι !Φιλιπ, εαν δεν ξεχασεις, θελω τη γνωμη σου για τον Θακερεϋ.![]()