Φυσικά!! Δεν έχω δεί ταινία της που να μην μου άρεσε.
Προτάσεις για ταινίες
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Η καραντίνα θέλει καλοπέραση οπότε κάθομαι και βλέπω ταινίες στο νετφλιξ αυτά τα βράδια. Πριν λίγο είδα το Red notice, τρελή αμερικανια, από τις ατοφιες κλισέ αμερικανικες αλλά την ντροπή μου θα την πω, πέρασε πολύ ευχάριστα η βραδιά. 
Και μονο που βλέπεις συνδυασμό gal gadot (
) και Ryan reynolds () είναι απόλαυση από μόνο του.
Και μονο που βλέπεις συνδυασμό gal gadot () και Ryan reynolds () είναι απόλαυση από μόνο του.
Ναι. Κάτι ήξερα και καθυστερούσα don't look up. Μου άρεσε πολύ. Θα την ξαναδώ για να γράψω κομμάτια από το σενάριο. Την βρήκα επώδυνα ρεαλιστική (μάλλον γι' αυτό ο ντόρος), δηλαδή, από κάποιο σημείο σταμάτησα να σημειώνω τα κοινά σημεία, διότι η θέαση θα γινόταν 4ωρη.
). Γι' αυτό δεν περίμενα την Μπλανσετ, κι όταν την είδα δεν την αναγνώρισα. Ο τρόπος που έκανε την ελαφρομυαλη τηλεπερσονα δεΝεε. ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΗΣ! Αυτό το τσιτωμενο, ψεύτικο πλατύ χαμόγελο με τις κατασπρες θήκες. Γουατ δε– Αυτή και η Στριπ μπορούν να κάνουν ακομη και το χαρτοκιβώτιο.
+3 για μένα (Λόρενς, Μπλανσετ, Χιλ). Πήγα στα τυφλά. Δεν είχα διαβάσει κριτικές, δεν ήξερα όλο το καστ. Μόνο ο,τι είχε πιάσει το αυτι μου από μικρές αναφορές σε συζητήσεις που ποτέ δεν τελειώνουν, γιατί θα πεταχτεί κάποιος θα πει κάτι άλλο, και θα αλλάξει η πορεία της συζήτησης (
). Γι' αυτό δεν περίμενα την Μπλανσετ, κι όταν την είδα δεν την αναγνώρισα. Ο τρόπος που έκανε την ελαφρομυαλη τηλεπερσονα δεΝεε. ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΗΣ! Αυτό το τσιτωμενο, ψεύτικο πλατύ χαμόγελο με τις κατασπρες θήκες. Γουατ δε– Αυτή και η Στριπ μπορούν να κάνουν ακομη και το χαρτοκιβώτιο. Μου πετάχτηκε τρέιλερ (εκεί που είναι φυλακή?) και γελούσα μόνη μου.
Και εγω το είδα το Don't look up και μου άρεσε πολύ. Εξυπνη σατιρα και γέλασα πολύ. Λιγο αν ήταν πιο μαζεμενη και να μην τραβαγε τόσο πολύ σε διαρκεια θα ήταν ακόμα καλυτερο.
@Βασίλισσα το ειδα το Unforgivable . Μου άρεσε αρκετα, πολύ καλό δραμα και με μια αναπαντεχη ανατροπη που εγω τουλαχιστον δεν την περιμενα. Αν και έχω μια μικρη ενσταση για την ανατροπη αλλα δεν λέω κατι μην κάνω σποιλερ. Η Μπουλοκ αν και μου ηταν αδιάφορη σαν ηθοποιος με τις τελευταιες της ταινιες και τις ερμηνειες της έχει ανεβει στην εκτιμηση μου. Και σε αυτη την ταινία αλλά και στην προηγούμενη στο Bird box ήταν εξαιρετική.
@Βασίλισσα το ειδα το Unforgivable . Μου άρεσε αρκετα, πολύ καλό δραμα και με μια αναπαντεχη ανατροπη που εγω τουλαχιστον δεν την περιμενα. Αν και έχω μια μικρη ενσταση για την ανατροπη αλλα δεν λέω κατι μην κάνω σποιλερ. Η Μπουλοκ αν και μου ηταν αδιάφορη σαν ηθοποιος με τις τελευταιες της ταινιες και τις ερμηνειες της έχει ανεβει στην εκτιμηση μου. Και σε αυτη την ταινία αλλά και στην προηγούμενη στο Bird box ήταν εξαιρετική.
Το don't look up δεν με τρέλανε είναι η αλήθεια, αλλά το τελευταίο τέταρτο με συνεπήρε με την τρομακτική ομορφιά του.
Μου άρεσαν όλοι εννοείται στους ρόλους τους και με μαγνήτισε απίστευτα πολύ ο ρόλος του Αισεργουελ. Σταθερές αξίες και αδυναμίες, Κέιτ, Χιλ και (εκεί που κάθεται μόνος του προς το τέλος, λύγισα) Στριπ.
Ο Ντι Κάπριο μου αρέσει όπου κι αν τον έχω δει και ταυτίστηκα με το ασθματικο heavy breathing στην τουαλέτα ειλικρινά.
Μου άρεσαν όλοι εννοείται στους ρόλους τους και με μαγνήτισε απίστευτα πολύ ο ρόλος του Αισεργουελ. Σταθερές αξίες και αδυναμίες, Κέιτ, Χιλ και (εκεί που κάθεται μόνος του προς το τέλος, λύγισα) Στριπ.
Ο Ντι Κάπριο μου αρέσει όπου κι αν τον έχω δει και ταυτίστηκα με το ασθματικο heavy breathing στην τουαλέτα ειλικρινά.
@Χρυσόστομος χαίρομαι που σου άρεσε. Κ εγώ δεν σου είχα πεί πολλά για να μην κάνω σπόιλερ. Πάντως στην Αμερική που το έγκλημα είναι στα ύψη... τέτοιες υποθέσεις υπάρχουν πολλές. Το έψαξα λίγο το καλοκαίρι καθώς είχα διαβάσει βιβλίο του Grisham με παρόμοια πλοκή.
Εμένα η Μπούλοκ μου άρεσε πάντα. Όλες της οι ταινίες είναι ποιοτικές. Υπάρχουν και κωμωδίες αλλά δεν είναι κακή ούτε σε αυτές.
Εμένα η Μπούλοκ μου άρεσε πάντα. Όλες της οι ταινίες είναι ποιοτικές. Υπάρχουν και κωμωδίες αλλά δεν είναι κακή ούτε σε αυτές.
Τώρα που μιλάτε για νυχτερίδες...
Βγαίνει στις 4 Μαρτίου στους κινηματογράφους. Ο ενθουσιασμός και η ανυπομονησία δεν περιγράφονται για τον αγαπημένο vigilante όλων των εποχών.
Βγαίνει στις 4 Μαρτίου στους κινηματογράφους. Ο ενθουσιασμός και η ανυπομονησία δεν περιγράφονται για τον αγαπημένο vigilante όλων των εποχών.
Αν δεν κάνουν ταινία τον Lobo ή τον Spectre να μη μας ενοχλούν...
Εγώ από την άλλη είμαι υπέρ να βγουν καινούργιες ταινίες με Μπάτμαν αρκεί να μην είναι παρωδίες με τον Τζορτζ Κλούνεϊ. Η τριλογία του Νόλαν, αν και μιλάμε για ένα έπος του σινεμά, δεν έχει μεγάλη σχέση με τα κόμικ. Είναι ένα αποκλειστικό δημιούργημα του σκηνοθέτη.
Ο "batflek" του Snyder μου άρεσε πάρα πολύ και θεωρώ ότι ήταν μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία να δούμε έναν comic accurate Batman. Προσωπικά ο Ben Affleck μου άρεσε και σαν Μπάτμαν και σαν Μπρους Γουέιν. Το build του, ο χαρακτήρας του και η αισθητική ήταν spot on που λέμε. Ο Μπεν Άφλεκ, επειδή την περίοδο που έκανε τον ρόλο, είχε θέματα με το αλκόολ και τις προσωπικές του σχέσεις, έβγαζε μια κούραση και μια ξενέρα που ταίριαζε απόλυτα στον Μπρους Γουέιν που έπαιζε, ο οποίος ήταν σε μεγάλη ηλικία και είχε δεχθεί και αυτός προσωπικές απώλειες και ήταν πιο ταλαιπωρημένος.
Τώρα αυτή η καινούργια ταινία που θα βγει με τον Ρόμπερτ Πάτισον έχει χτίσει πολύ hype για διάφορους λόγους. Καταρχήν, φαίνεται καλο-σκηνοθετημένη ενώ και ο Πάτισον, παρά την αρνητική φήμη του Twilight, είναι γενικά πολύ καλός ηθοποιός. Επίσης η ταινία λένε ότι θα είναι ψιλο-θρίλερ με neonoir στοιχεία και θα βασίζεται περισσότερο στην ντεντέκτιβ πλευρά του Μπάτμαν, όπου ο σκοπός θα είναι λιγότερο ξύλο και περισσότερο μυστήριο. Και μόνο που είναι neo-noir ταινία, με το Γκόθαμ και τους χαρακτήρες να είναι όλοι "σκοτεινοί", με έχει κερδίσει σαν θεατή.
Ο "batflek" του Snyder μου άρεσε πάρα πολύ και θεωρώ ότι ήταν μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία να δούμε έναν comic accurate Batman. Προσωπικά ο Ben Affleck μου άρεσε και σαν Μπάτμαν και σαν Μπρους Γουέιν. Το build του, ο χαρακτήρας του και η αισθητική ήταν spot on που λέμε. Ο Μπεν Άφλεκ, επειδή την περίοδο που έκανε τον ρόλο, είχε θέματα με το αλκόολ και τις προσωπικές του σχέσεις, έβγαζε μια κούραση και μια ξενέρα που ταίριαζε απόλυτα στον Μπρους Γουέιν που έπαιζε, ο οποίος ήταν σε μεγάλη ηλικία και είχε δεχθεί και αυτός προσωπικές απώλειες και ήταν πιο ταλαιπωρημένος.
Τώρα αυτή η καινούργια ταινία που θα βγει με τον Ρόμπερτ Πάτισον έχει χτίσει πολύ hype για διάφορους λόγους. Καταρχήν, φαίνεται καλο-σκηνοθετημένη ενώ και ο Πάτισον, παρά την αρνητική φήμη του Twilight, είναι γενικά πολύ καλός ηθοποιός. Επίσης η ταινία λένε ότι θα είναι ψιλο-θρίλερ με neonoir στοιχεία και θα βασίζεται περισσότερο στην ντεντέκτιβ πλευρά του Μπάτμαν, όπου ο σκοπός θα είναι λιγότερο ξύλο και περισσότερο μυστήριο. Και μόνο που είναι neo-noir ταινία, με το Γκόθαμ και τους χαρακτήρες να είναι όλοι "σκοτεινοί", με έχει κερδίσει σαν θεατή.
Γενικά ο Άφλεκ δε μου αρέσει, αλλά μου αρέσουν αρκετές ταινίες που παίζει.
Σαν Μπατμαν και εμένα μου άρεσε και συμφωνώ απόλυτα σε αυτό που λες.
Ο Πάτισον σαν ηθοποιός μου αρέσει και ευτυχώς έχει παίξει σε καλές ταινίες, όπου μπορεί να εκτιμηθεί το ταλέντο του και να πάψει επιτέλους ο κόσμος να τον συνδέει με το twilight. Αν και μπορώ να πω ότι μόνο οι άντρες-ηθοποιοί έχουν θέμα να ξεχωρίσουν το εαυτό τους από ένα χαρακτήρα που έπαιξαν, όπως συνέβη με τον Πάτισον και τον Daniel Radcliffe (0:25 λεπτό). Από γυναίκες μόνο η Kristen Stewart είχε/έχει θέμα και αυτό γιατί το κοινό του Twilight ήταν περισσότερα κορίτσια και γυναίκες, οπότε επειδή τους άρεσε ο Πάτισον, την αντιπαθούσαν σαν Μπέλα και την αντιπάθησαν ακόμα πιο πολύ όταν τον κεράτωσε.
Τώρα για το νέο Μπάτμαν... μεγάλο hype... και όπου μεγάλο hype συνήθως απογοητεύομαι...
Σαν Μπατμαν και εμένα μου άρεσε και συμφωνώ απόλυτα σε αυτό που λες.
Ο Πάτισον σαν ηθοποιός μου αρέσει και ευτυχώς έχει παίξει σε καλές ταινίες, όπου μπορεί να εκτιμηθεί το ταλέντο του και να πάψει επιτέλους ο κόσμος να τον συνδέει με το twilight. Αν και μπορώ να πω ότι μόνο οι άντρες-ηθοποιοί έχουν θέμα να ξεχωρίσουν το εαυτό τους από ένα χαρακτήρα που έπαιξαν, όπως συνέβη με τον Πάτισον και τον Daniel Radcliffe (0:25 λεπτό). Από γυναίκες μόνο η Kristen Stewart είχε/έχει θέμα και αυτό γιατί το κοινό του Twilight ήταν περισσότερα κορίτσια και γυναίκες, οπότε επειδή τους άρεσε ο Πάτισον, την αντιπαθούσαν σαν Μπέλα και την αντιπάθησαν ακόμα πιο πολύ όταν τον κεράτωσε.
Τώρα για το νέο Μπάτμαν... μεγάλο hype... και όπου μεγάλο hype συνήθως απογοητεύομαι...
@Σελεφά Συμφωνώ σχετικά με την "κατάρα της ταύτισης", αν και για την περίπτωση της Kristen Stewart, σαν ηθοποιός είναι λίγο...γλάστρα. Μετά την επιτυχία του Twilight, δεν μπόρεσε να ξεχωρίσει κάπου αλλού. Την είδα στο Snowman and the Hunter. Ανέκφραστη τελείως. Είτε ήταν χαρούμενη, είτε λυπημένη, είτε σε έντονες σκηνές μάχης, είχε το ίδιο βλέμμα, το ίδιο υφάκι, σαν να είχε βγει από εργαστήριο.
Η Έμα Γουάτσον ας πούμε, που κουβαλάει και αυτή την κατάρα της "Ερμιόνης", έχει καταφέρει να ξεχωρίσει και σε άλλους ρόλους. Την έχω δει στην Πεντάμορφη και το Τέρας, στο Noah και στο Little Women. Εξαιρετική σε όλα. Έχει και το στυλ, την προσωπικότητα, αυτό το celebrity status που τραβάει τα βλέμματα. Ντάξει, ήταν και λίγο παιδικός έρωτας, όταν ήμασταν 7 χρονών και την είδαμε σαν Ερμιόνη, να τα λέμε και όλα...
Η Έμα Γουάτσον ας πούμε, που κουβαλάει και αυτή την κατάρα της "Ερμιόνης", έχει καταφέρει να ξεχωρίσει και σε άλλους ρόλους. Την έχω δει στην Πεντάμορφη και το Τέρας, στο Noah και στο Little Women. Εξαιρετική σε όλα. Έχει και το στυλ, την προσωπικότητα, αυτό το celebrity status που τραβάει τα βλέμματα. Ντάξει, ήταν και λίγο παιδικός έρωτας, όταν ήμασταν 7 χρονών και την είδαμε σαν Ερμιόνη, να τα λέμε και όλα...
Λοιπόν τις τελευταίες δέκα μέρες έχω δει τις εξής ταινίες:
1) Great Little Women
2) King arthur: Legend of sword
3) Rambo: Last Blood
Το Little Women είναι η δεύτερη φορά που το βλέπω...αυτή την φορά με παρέα. Πρόκειται για αριστούργημα. Δεν είναι το κλασικό γραμμικό αφήγημα με αρχή, μέση και τέλος. Οι ιστορίες των κοριτσιών αναπτύσσονται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και από διαφορετικές οπτικές. Είναι η μαγεία αυτό που κατάφερε η σκηνοθέτιδα να συνδυάσει τις σκηνές και να βγάζει νόημα. Όσο για την ερμηνεία και το cast των ηθοποιών, παίρνουν δέκα με τόνο.
Ο Βασιλιάς Αρθούρος είναι απλά μια ποπ-κορν ταινία για να περάσεις ευχάριστα τον χρόνο σου. Εννοείται πως δεν είναι κάτι τρομερό, αλλά αυτό που πάει να κάνει, το κάνει καλά. Δηλαδή αντί να ξαναπει την κλασσική ιστορία, η ταινία δημιουργεί ένα universe πάνω στην μυθολογία του Αρθούρου, όπου εμπλέκει και άλλα στοιχεία, χαρακτήρες, ιστορίες κλπ. Οι σκηνές δράσεις, οι κινηματογραφικές λήψεις, το΄soundtrack μου άρεσαν πάρα πολύ. Κρίμα που απέτυχε στο Box office και δεν θα δούμε κάποια συνέχεια αυτού του project που επιδίωξαν. Δυστυχώς ζούμε στην εποχή που οι κριτικές ταινιών στο διαδίκτυο μπορούν να επηρεάσουν εκατομμύρια θεατών και την πορεία μια ταινίας.
Τώρα για το Rambo, μιλάμε για τον αγαπημένο μου action ήρωα και έχει τρομερή συναισθηματική αξία για εμένα αυτός ο χαρακτήρας, γιατί θυμάμαι ότι το πρώτο Rambo ήταν η πρώτη ταινία που έκατσα και την είδα σοβαρά όταν ήμουν μικρός. Είδα φανατικά και τις άλλες, που δεν άγγιζαν την ποιότητα της πρώτης ταινίας, αλλά έμαθα να τις αγαπάω το ίδιο.
Το Last Blood είναι απλά μια καλή ταινία δράσης, ο Σταλόνε δεν απογοητεύει, έχει πολύ βία και ακραίες σκηνές δράσεις(φεύγουν κεφάλια, ανοίγουν στομάχια κλπ), αλλά η ταινία απογοητεύει με το γεγονός ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης. Όσοι έχετε δει το Rambo 4, γνωρίζετε ότι κλείνει με το ιδανικό τέλος, όπου ο ταλαιπωρημένος Ράμπο αποφασίζει να κλείσει μια και καλή το μεγαλύτερο κεφάλαιο της ζωής του, δηλαδή να αφήσει τον ρόλο του στρατιώτη, της βίας, της απώλειας των αγαπημένων του, και να γυρίσει πίσω στην οικογενειακή φάρμα του στην Αριζόνα ώστε να ζήσει ειρηνικά για το υπόλοιπο της ζωής του. Ήταν το ιδανικό τέλος για να κλείσει η τετραλογία. Το Last Blood μοιάζει σαν filler ταινία, που δεν συνδέεται ακριβώς με τις προηγούμενες, και που ξεκινάει ένα καινούργιο concept με τον ίδιο ήρωα. Κάτι σαν soft reboot της σειράς που όμως δεν χρειάζεται να γίνει.
1) Great Little Women
2) King arthur: Legend of sword
3) Rambo: Last Blood
Το Little Women είναι η δεύτερη φορά που το βλέπω...αυτή την φορά με παρέα. Πρόκειται για αριστούργημα. Δεν είναι το κλασικό γραμμικό αφήγημα με αρχή, μέση και τέλος. Οι ιστορίες των κοριτσιών αναπτύσσονται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και από διαφορετικές οπτικές. Είναι η μαγεία αυτό που κατάφερε η σκηνοθέτιδα να συνδυάσει τις σκηνές και να βγάζει νόημα. Όσο για την ερμηνεία και το cast των ηθοποιών, παίρνουν δέκα με τόνο.
Ο Βασιλιάς Αρθούρος είναι απλά μια ποπ-κορν ταινία για να περάσεις ευχάριστα τον χρόνο σου. Εννοείται πως δεν είναι κάτι τρομερό, αλλά αυτό που πάει να κάνει, το κάνει καλά. Δηλαδή αντί να ξαναπει την κλασσική ιστορία, η ταινία δημιουργεί ένα universe πάνω στην μυθολογία του Αρθούρου, όπου εμπλέκει και άλλα στοιχεία, χαρακτήρες, ιστορίες κλπ. Οι σκηνές δράσεις, οι κινηματογραφικές λήψεις, το΄soundtrack μου άρεσαν πάρα πολύ. Κρίμα που απέτυχε στο Box office και δεν θα δούμε κάποια συνέχεια αυτού του project που επιδίωξαν. Δυστυχώς ζούμε στην εποχή που οι κριτικές ταινιών στο διαδίκτυο μπορούν να επηρεάσουν εκατομμύρια θεατών και την πορεία μια ταινίας.
Τώρα για το Rambo, μιλάμε για τον αγαπημένο μου action ήρωα και έχει τρομερή συναισθηματική αξία για εμένα αυτός ο χαρακτήρας, γιατί θυμάμαι ότι το πρώτο Rambo ήταν η πρώτη ταινία που έκατσα και την είδα σοβαρά όταν ήμουν μικρός. Είδα φανατικά και τις άλλες, που δεν άγγιζαν την ποιότητα της πρώτης ταινίας, αλλά έμαθα να τις αγαπάω το ίδιο.
Το Last Blood είναι απλά μια καλή ταινία δράσης, ο Σταλόνε δεν απογοητεύει, έχει πολύ βία και ακραίες σκηνές δράσεις(φεύγουν κεφάλια, ανοίγουν στομάχια κλπ), αλλά η ταινία απογοητεύει με το γεγονός ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης. Όσοι έχετε δει το Rambo 4, γνωρίζετε ότι κλείνει με το ιδανικό τέλος, όπου ο ταλαιπωρημένος Ράμπο αποφασίζει να κλείσει μια και καλή το μεγαλύτερο κεφάλαιο της ζωής του, δηλαδή να αφήσει τον ρόλο του στρατιώτη, της βίας, της απώλειας των αγαπημένων του, και να γυρίσει πίσω στην οικογενειακή φάρμα του στην Αριζόνα ώστε να ζήσει ειρηνικά για το υπόλοιπο της ζωής του. Ήταν το ιδανικό τέλος για να κλείσει η τετραλογία. Το Last Blood μοιάζει σαν filler ταινία, που δεν συνδέεται ακριβώς με τις προηγούμενες, και που ξεκινάει ένα καινούργιο concept με τον ίδιο ήρωα. Κάτι σαν soft reboot της σειράς που όμως δεν χρειάζεται να γίνει.