Λοιπόν τις τελευταίες δέκα μέρες έχω δει τις εξής ταινίες:
1) Great Little Women
2) King arthur: Legend of sword
3) Rambo: Last Blood
Το Little Women είναι η δεύτερη φορά που το βλέπω...αυτή την φορά με παρέα. Πρόκειται για αριστούργημα. Δεν είναι το κλασικό γραμμικό αφήγημα με αρχή, μέση και τέλος. Οι ιστορίες των κοριτσιών αναπτύσσονται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και από διαφορετικές οπτικές. Είναι η μαγεία αυτό που κατάφερε η σκηνοθέτιδα να συνδυάσει τις σκηνές και να βγάζει νόημα. Όσο για την ερμηνεία και το cast των ηθοποιών, παίρνουν δέκα με τόνο.
Ο Βασιλιάς Αρθούρος είναι απλά μια ποπ-κορν ταινία για να περάσεις ευχάριστα τον χρόνο σου. Εννοείται πως δεν είναι κάτι τρομερό, αλλά αυτό που πάει να κάνει, το κάνει καλά. Δηλαδή αντί να ξαναπει την κλασσική ιστορία, η ταινία δημιουργεί ένα universe πάνω στην μυθολογία του Αρθούρου, όπου εμπλέκει και άλλα στοιχεία, χαρακτήρες, ιστορίες κλπ. Οι σκηνές δράσεις, οι κινηματογραφικές λήψεις, το΄soundtrack μου άρεσαν πάρα πολύ. Κρίμα που απέτυχε στο Box office και δεν θα δούμε κάποια συνέχεια αυτού του project που επιδίωξαν. Δυστυχώς ζούμε στην εποχή που οι κριτικές ταινιών στο διαδίκτυο μπορούν να επηρεάσουν εκατομμύρια θεατών και την πορεία μια ταινίας.
Τώρα για το Rambo, μιλάμε για τον αγαπημένο μου action ήρωα και έχει τρομερή συναισθηματική αξία για εμένα αυτός ο χαρακτήρας, γιατί θυμάμαι ότι το πρώτο Rambo ήταν η πρώτη ταινία που έκατσα και την είδα σοβαρά όταν ήμουν μικρός. Είδα φανατικά και τις άλλες, που δεν άγγιζαν την ποιότητα της πρώτης ταινίας, αλλά έμαθα να τις αγαπάω το ίδιο.
Το Last Blood είναι απλά μια καλή ταινία δράσης, ο Σταλόνε δεν απογοητεύει, έχει πολύ βία και ακραίες σκηνές δράσεις(φεύγουν κεφάλια, ανοίγουν στομάχια κλπ), αλλά η ταινία απογοητεύει με το γεγονός ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης. Όσοι έχετε δει το Rambo 4, γνωρίζετε ότι κλείνει με το ιδανικό τέλος, όπου ο ταλαιπωρημένος Ράμπο αποφασίζει να κλείσει μια και καλή το μεγαλύτερο κεφάλαιο της ζωής του, δηλαδή να αφήσει τον ρόλο του στρατιώτη, της βίας, της απώλειας των αγαπημένων του, και να γυρίσει πίσω στην οικογενειακή φάρμα του στην Αριζόνα ώστε να ζήσει ειρηνικά για το υπόλοιπο της ζωής του. Ήταν το ιδανικό τέλος για να κλείσει η τετραλογία. Το Last Blood μοιάζει σαν filler ταινία, που δεν συνδέεται ακριβώς με τις προηγούμενες, και που ξεκινάει ένα καινούργιο concept με τον ίδιο ήρωα. Κάτι σαν soft reboot της σειράς που όμως δεν χρειάζεται να γίνει.