Πώς εκφράζουμε άποψη
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Είσαι μέρος της συνωμοσίας. Δεν μετράει η γνώμη σου
Ειφφελ, «είναι πολλά τα λεφτά»!
Είναι αλήθεια αυτό που λες Έιφφελ...Είσαι μέρος της συνωμοσίας. Δεν μετράει η γνώμη σου
Το πιο ασφαλές καταφύγιο ενός ημιμαθούς είναι η συνωμοσίες..
@Ίζι: Βάλε μέσα κι κι αυτούς που πιστεύουν σε ζώδια, μαγείες, φαντάσματα, απαγορευμένη γνώση...
Ίζι, δεν πρέπει να σου φαίνονται παράξενες αυτές οι απόψεις. Είμαστε όλοι γεμάτοι κόμπλεξ και ταμπού. Θα χρησιμοποιήσω το, ρητό να το πω, "O φασισμός θεραπεύεται με το διάβασμα και ο ρατσισμός, με το ταξίδι", εδώ μέσα τουλάχιστον δύσκολα θα βρεθούν άτομα με ακραίες φασιστικές απόψεις ;). Προσπαθούμε να βρούμε κάπου να ρίξουμε την ευθύνη των προβλημάτων μας ή να ξεφύγουμε από αυτά προσπαθώντας να επικεντρωθούμε σε άλλα πιο "σοβαρά" ώστε να νιώσουμε εντάξει και καταλήγουμε να γινόμαστε ακραίοι και προβληματικοί για την κοινωνία. Είναι απολύτως φυσιολογικό νομίζω και σε κουβέντες που έχω κάνει με τέτοια άτομα είναι φανερό ότι έχουν κολλήσει μπροστά από ένα δέντρο και δεν βλέπουν το δάσος, μόλις τους μιλήσεις και πάνε λίγο πιο πίσω φτιάχνει λίγο η κατάσταση.
Εγώ προσωπικά βγαίνω απ' τα ρούχα μου με φανατικούς του θρησκευτικού χώρου, βλέποντας πόση ζημιά έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει η θρησκεία στην ανθρωπότητα πραγματικά πιστεύω ότι είναι μεγάλο πλήγμα αυτή η κατηγορία ανθρώπων. Το χειρότερο είναι ότι βλέπουν πολύ εύκολα θαύματα παντού και σε συζητήσεις γίνονται εξαιρετικά εκνευριστικοί. Πρόσφατα επισκέφτηκα την Ιερουσαλήμ με την γιαγιά μου (επιθυμία της), εκεί λοιπόν γίνονται οι εργασίες στον Πανάγιο Τάφο τις οποίες φαντάζομαι όλοι είδαμε στις ειδήσεις. Ένας δογματικός φίλος μου άκουσε ότι τα εργαλεία που χρησιμοποιούν για τις εργασίες σπάνε, τα κομπιούτερ και διάφορα ηλεκτρονικά μηχανήματα καίγονται (ως εκ θαύματος)κτλ. για κακή μου τύχη (εργασίες κάνει ένα Ελληνικό πανεπιστήμιο) βρήκα άτομα και συζήτησα μαζί τους γι' αυτά, ούτε έχει χαλάσει τίποτα ούτε έχουν κάποιο ασυνήθιστο πρόβλημα ούτε τίποτα. Ε, με το ζόρι να χαλάνε τα μηχανήματα.. Τι να πω...
Εγώ προσωπικά βγαίνω απ' τα ρούχα μου με φανατικούς του θρησκευτικού χώρου, βλέποντας πόση ζημιά έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει η θρησκεία στην ανθρωπότητα πραγματικά πιστεύω ότι είναι μεγάλο πλήγμα αυτή η κατηγορία ανθρώπων. Το χειρότερο είναι ότι βλέπουν πολύ εύκολα θαύματα παντού και σε συζητήσεις γίνονται εξαιρετικά εκνευριστικοί. Πρόσφατα επισκέφτηκα την Ιερουσαλήμ με την γιαγιά μου (επιθυμία της
), εκεί λοιπόν γίνονται οι εργασίες στον Πανάγιο Τάφο τις οποίες φαντάζομαι όλοι είδαμε στις ειδήσεις. Ένας δογματικός φίλος μου άκουσε ότι τα εργαλεία που χρησιμοποιούν για τις εργασίες σπάνε, τα κομπιούτερ και διάφορα ηλεκτρονικά μηχανήματα καίγονται (ως εκ θαύματος)κτλ. για κακή μου τύχη (εργασίες κάνει ένα Ελληνικό πανεπιστήμιο) βρήκα άτομα και συζήτησα μαζί τους γι' αυτά, ούτε έχει χαλάσει τίποτα ούτε έχουν κάποιο ασυνήθιστο πρόβλημα ούτε τίποτα. Ε, με το ζόρι να χαλάνε τα μηχανήματα.. Τι να πω...
Η Ελληνιδα καθηγητρια ρωτηθηκε για αυτο και ειπε οτι οταν ανοιξε η πετρα, το συστημα σταματησε μονο του, το οποιο φανηκε να το θεωρει σημειολογικα ενδιαφερον,, αλλα δεν το σχολιασε παραπανω. Τωρα εννοειται οτι στη μπλογκοσφαιρα αυτο μεταφραζεται σε σπασιματα εργαλειων, καψιματα μηχανηματων, σπιθες κλπ
Last edited:
Ειφφελ, κατάφερες μέσω συζήτησης να ξεκολλήσεις έστω και λίγο κάποιον (με θρησκευτικό φανατισμό) από δέντρο και τον πήγες στο δάσος; Γίνονται τέτοια... θαύματα;
Αν έχεις καταφέρει κάτι τέτοιο, ω! είσαι ο ήρωάς μου!
Πάει η ευκαιρία μου να γίνω ήρωας. Με θρησκευτικό φανατισμό ομολογώ πως όχι. Βασικά με οτιδήποτε υπερφυσικό και μη λογικό δεν έχω καταφέρει να βγάλω άκρη (που να βρεις λογική στο παράλογο), το αντίθετο θα έλεγα, έχω χωρίσει με κοπέλα διότι πίστευε στην εναλλακτική ιατρική. Φανταζόμουν το μέλλον της υγείας του παιδιού μου να στηρίζεται σε αυτήν και εγώ ανήμπορος να κάνω κάτι, πολύ τρομακτικό για μένα.Σε συζητήσεις με άτομα με ακραίες απόψεις, επειδή στηρίζονται περισσότερο στην άποψη της μάζας και όχι σε λογικά επιχειρήματα, έχω εκπλαγεί με το σκάλωμα που τρώνε στην απλή ερώτηση, "γιατί;" "Μα το είπαν στην τηλεόραση" "Ναι, το είπαν ότι είναι κακοί οι πρόσφυγες π.χ. αλλά γιατί;" Με αυτό το απλό ερώτημα μπαίνει το μυαλό σε λειτουργία και μπορεί και μόνοι τους να καταλήξουν σε περισσότερο λογικές απόψεις.
Δεν ρώτησα κάτι συγκεκριμένο να πω την αλήθεια. Ρώτησα γενικά αν συνάντησαν κάτι ασυνήθιστο και η απάντηση ήταν όχι, για τις ειδήσεις και τον τρόπο που παρουσίασαν το θέμα μου είπαν συγκεκριμένα ότι έλεγαν άλλα ντ' άλλων και ότι τράβαγαν τα μαλλιά τους.Η Ελληνιδα καθηγητρια ρωτηθηκε για αυτο και ειπε οτι οταν ανοιξε η πετρα, το συστημα σταματησε μονο του, το οποιο φανηκε να το θεωρει σημειολογικα ενδιαφερον,, αλλα δεν το σχολιασε παραπανω. Τωρα εννοειται οτι στη μπλογκοσφαιρα αυτο μεταφραζεται σε σπασιματα εργαλειων, καψιματα μηχανηματων, σπιθες κλπ
Last edited:
Σε ρατσιστές έχει τύχει να "πιάσω" λίγο σκέψη, αλλά τίποτα παραπέρα. Μετά επιστρέφει ο νους στην πρότερη κατάσταση. Κι εγώ δυστυχώς έχω γνωρίσει άτομα με θρησκευτικό φανατισμό μαζί με ρατσισμό, ξενοφοβία, ομοφοβία κτλ.... Απίστευτα σκληρό μείγμα! Εν τω μεταξύ δε θέλει μεγάλη φαντασία για να αντιληφθεί κάποιος από την πρώτη -άντε δεύτερη- φράση περί τίνος πρόκειται. Και τη σιωπή την εκλαμβάνουν ως "ελλειψη επιχειρημάτων".... Τι να πεις με το παράλογο;!
Αυτό που λες με το "να πιάσω λίγο σκέψη" το βρίσκω πολύ σημαντικό. Η τηλεόραση και η μάζα κάνουν δουλειά αλλά όχι τέλεια, πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα. Το αστείο της υπόθεσης όταν συζητάς με άτομα που ζουν σε μικρόκοσμο που έχουν μπλοκάρει τα εξωτερικά ερεθίσματα, είναι ότι μόνοι τους κατά τη διάρκεια της κουβέντας καταλήγουν ότι έχουν άδικο, δεν χρειάζεται να προβάλλεις δικά σου επιχειρήματα. Θα χρησιμοποιήσω το λιγότερο σοβαρό παράδειγμα, δεν γίνεται να κατακρίνεις πρόσφυγες επειδή θέλουν wifi, απαραίτητο για να επικοινωνήσουν με τους συγγενείς τους που βρίσκονται στον πόλεμο και μπορεί να έχουν πεθάνει αδέρφια τους, γονείς παιδιά κτλ, και εγώ επειδή μου κόπηκε το ίντερνετ για μισή ώρα και δεν μπορώ να δημοσιεύσω τι έφαγα το μεσημέρι να έχω την απαίτηση να έρθει ο ιδιοκτήτης της cyta να σκάψει για να βάλει καινούριο καλώδιο μην βρεθώ ξανά σε αυτή την κατάσταση.
Εγώ δεν σιωπώ, χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο, δεν ξέρω πως το εκλαμβάνουν
'Εχω δει άτομα που αυτοεπιβεβαιώνονται από εσφαλμένα παραδείγματα που ενισχύουν τη σκέψη τους.
Στην περίπτωση που κάποιος δε σας σέβεται ως συνομιλητή, τι κάνετε;
α. Σιωπή. Έτσι κι αλλιώς, χαμένο σάλιο...
β. Προσπαθείτε να παίξετε με τους κανόνες καλής συμπεριφοράς και να εξηγήσετε τις θέσεις σας με τακτ και ηρεμία.
γ. Αφήνετε στην άκρη το πιάνο και τα γαλλικά σας και ξεκατινιάζεστε. Τουλάχιστον να εκτονωθείτε!
δ. Συμφωνώ με το συνομιλητή μου. Ο μόνος τρόπος για να τον ικανοποιήσω και να τον κάνω να πάψει.
ε. ...(Συμπληρώστε ελεύθερα)...
α. Σιωπή. Έτσι κι αλλιώς, χαμένο σάλιο...
β. Προσπαθείτε να παίξετε με τους κανόνες καλής συμπεριφοράς και να εξηγήσετε τις θέσεις σας με τακτ και ηρεμία.
γ. Αφήνετε στην άκρη το πιάνο και τα γαλλικά σας και ξεκατινιάζεστε. Τουλάχιστον να εκτονωθείτε!
δ. Συμφωνώ με το συνομιλητή μου. Ο μόνος τρόπος για να τον ικανοποιήσω και να τον κάνω να πάψει.
ε. ...(Συμπληρώστε ελεύθερα)...
Οι υπόλοιποι θαμώνες του φόρουμ σιωπούν, ανησυχώ....
Παιδιά, χαίρομαι που βρήκατε ενδιαφέρον το αρχικό κειμενάκι. Η αλήθεια είναι πως το έγραψα κάπως βιαστικά και μάλλον σαν διάλειμμα από την κάμποση μελέτη που έχω πάνω στο αντικείμενό μου αυτόν τον καιρό, και δίσταζα να πατήσω την «υποβολή», γνωρίζοντας πως το στήσιμό του επιδεχόταν πολλή βελτίωση.
@Δρ. Μωσέ, ξανδιάβασα το άρθρο στο Λινγκουάριό σας, το οποίο το είχα διαβάσει και τότε, και πολύ πιθανόν να έχει επηρεάσει κι αυτό, μέσα σε όλα, την σκέψη μου στο σχετικό θέμα, αυτό της επικοινωνίας. Μάλιστα περίμενα να βρω μέσα σε αυτό την διαπίστωση, που θυμάμαι να έχω διαβάσει επίσης στον Λκνγκουάριο, πως η ευθύνη μετάδοσης του μηνύματος ανήκει στον πομπό, η οποία μάλλον θα βρίσκεται σε άλλο άρθρο (ή διάβασα βιαστικά; ). Και στην οποία έχω επανέλθει, σε συζητήσεις, καθώς δεν είναι καθόλου αυτονόητη, όπως θα περίμενε κανείς, στο μυαλό των ανθρώπων.
~~~~~~~~~~~~~
Οι άνθρωποι είμαστε πιο πολλοί και πιο "στριμωγμένοι", από ποτέ άλλοτε. Πράγμα που τοποθετεί ακόμα πιο κεντρικά την συνύπαρξη και κατ' επέκταση την επικοινωνία.
Συχνά έχω την αίσθηση πως αυτά, και κάποια άλλα, θα έπρεπε να αποτελούν αντικείμενα ενταγμένα στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Μοιάζει πως καταναλώνουμε άπειρες ώρες στην Ιστορία, τα Μαθηματικά κτλ. (σημαντικά κι αυτά) και παραλείπουμε να περάσουμε μόρφωση στους αυριανούς πολίτες σε όλα αυτά που αποτελούν άμεσες και πραγματικές όψεις της κοινωνίας και της ζωής.
Οδική κυκλοφορία, διαπροσωπικές σχέσεις, σεξουαλικότητα, έρωτας και το αντίθετο φύλο, πώς συζητάμε μεταξύ μας; Πώς διαπραγματευόμαστε; Πώς συνυπάρχουμε; Πράγματα που καταλήγουμε να τα κάνουμε όπως μας έρθουν, ανακαλύπτοντας μέσα από τα λάθη, δυσκολεύοντας ή και πληγώνοντας τον εαυτό μας και τους άλλους, όταν στην πραγματικότητα για το καθένα από αυτά υπάρχουν κανόνες, τέχνη και τεχνική.
Σπούδασα σε χώρα της Δυτικής Ευρώπης κι εκεί, μέσα σε όλα, είχα μαθήματα στην Σχολή όπως πώς να προεδρεύω σε συζήτηση και πώς να διαπραγματεύομαι. Και θυμάμαι πως με κάποιο σύλλογο στον οποίο ήμουν πολύ ενεργό μέλος, οργανώσαμε ένα τριήμερο σεμινάριο πώς να συζητάμε και να συνεδριάζουμε. Ώριμες κοινωνίες. Από αυτές στις οποίες οι οδηγοί σταματούν στις διαβάσεις για να περάσουν οι πεζοί.
Στην Ελλάδα βγάζουμε ένα έντονο καμάρι σε κουβέντες για τον Πολιτισμό, σαν να είναι κάποια σχεδόν αποκλειστική μας υπόθεση, αλλά τον πολιτισμό τον κρατάμε εκεί, ψηλά στο εικονοστάσι και δεν τον πολυκατεβάζουμε στον δρόμο, έτσι ιερός όπως είναι. «Ο Σωκράτης μπλα μπλα μπλα...» και το αμάξι το έχω παρκάρει πάνω σε διάβαση και δεν μπορεί να περάσει από εκεί ούτε ανάπηρος, ούτε μανούλα με καροτσάκι. «Ο Πλάτωνας μπλα μπλα μπλα...» και καπνίζω σε κλειστούς χώρους δίχως να ενδιαφέρομαι εάν εκεί υπάρχει κάποιος με άσθμα ή κάποια έγκυος που είναι στον τρίτο μήνα της. «Οι ξένοι συνωμοτούν για το κακό της Ελλάδας μπλα μπλα μπλα...» και τα μπάζα μου τα φόρτωσα σε μια καρότσα και πήγα και τα έριξα στην ελληνική φύση και στην παραλία φυτεύω τις γόπες μου στην όμορφη, καθαρή, χρυσή άμμο. Κτλ κτλ. «Ο Παρθενώνας είναι το σύμβολο του Πολιτισμού μπλα μπλα μπλα...» κι εγώ έριξα τσιμέντα κι έφτιαξα ένα αυθαίρετο στην Χαλκιδική, έξω από αισθητική και πολεοδομία.
Μοιάζει να είμαστε ανώριμοι σαν λαός κι αυτό δυσκολεύει την συνύπαρξη, την συζήτηση και τον πολιτισμό. Είμαστε η χώρα στην οποία αν πεις «Έχω τρισεκατομμύρια δολάρια κι επιπλέον τα χαρίζω» αντί να γίνεις περίγελος, μπορείς να αποκτήσεις και ρεύμα.
Κάπου είναι να απογοητεύεσαι όμως, σε τελική ανάλυση, πρέπει να ξεκινήσεις από κάπου. Κι όταν ακόμη κι αυτοί που διαβάζουμε τις όμορφες σκέψεις και ιστορίες των συγγραφέων, πιανόμαστε ενίοτε στην ίδια «ερειστική διαλεκτική», μοιάζει πως βρήκαμε το σημείο εκκίνησης.
Πολλές φορές υπάρχει κι η αντίθετη έγνοια, μην καταλήξουμε να γίνουμε «αποστειρωμένοι». Όμως σε έναν κόσμο μιας τέτοιας σκληρής, τυφλής αντιπαλότητας η οποία εκτίνεται από ιντερνετικούς πολέμους για το γούστο και φτάνει σε αποκεφαλισμούς μισαλλόδοξης φρίκης της όποιας τζιχάντ, ε, μας παίρνει να πάρουμε το ρίσκο του όποιου είδους συνεννόησης.
Κλείνοντας, θα παραθέσω κι εγώ αυτό εδώ το βιντεάκι, μάλλον κάπου γύρω στο 1980 και μετά την προβολή του The Life of Brian, με τον Τζων Κλιζ κι έναν πάστορα, μεταξύ άλλων στο πάνελ, και συζήτηση το θέμα της θρησκείας —ένα θέμα που σε εμάς μπορεί να βάλει φωτιές και να μας κακοκαρδίσει— να διεξάγεται εκεί σε ένα όμορφο κλίμα, παρόλη την αντίθεση μεταξύ των απόψεων. Όμως μιλάμε για άλλο έθνος, πιο ώριμο.
[video=youtube;tl8acXl3qVs]https://www.youtube.com/watch?v=tl8acXl3qVs[/video]
Κι άνοιξε εδώ την τηλεόραση να δεις καυγάδες στα πάνελ, και να χαλάσεις με την μία την ησυχία του σπιτιού σου, αφήνοντας να εισβάλει ναρκισσισμός, βαβούρα κι αγένεια.
Μικρή σημείωση: πνίγομαι στην δουλειά αυτόν τον καιρό και γράφω σποραδικά ή και καθόλου
@Τζόνκαν: ναι, όπως γράφω στην πρώτη ανάρτηση, το απόσπασμα με την Ανιές είναι από την "Αθανασία" του Κούντερα. Εκδόσεις Εστίας, παρεμπιπτόντως.
@Δρ. Μωσέ, ξανδιάβασα το άρθρο στο Λινγκουάριό σας, το οποίο το είχα διαβάσει και τότε, και πολύ πιθανόν να έχει επηρεάσει κι αυτό, μέσα σε όλα, την σκέψη μου στο σχετικό θέμα, αυτό της επικοινωνίας. Μάλιστα περίμενα να βρω μέσα σε αυτό την διαπίστωση, που θυμάμαι να έχω διαβάσει επίσης στον Λκνγκουάριο, πως η ευθύνη μετάδοσης του μηνύματος ανήκει στον πομπό, η οποία μάλλον θα βρίσκεται σε άλλο άρθρο (ή διάβασα βιαστικά; ). Και στην οποία έχω επανέλθει, σε συζητήσεις, καθώς δεν είναι καθόλου αυτονόητη, όπως θα περίμενε κανείς, στο μυαλό των ανθρώπων.
~~~~~~~~~~~~~
Οι άνθρωποι είμαστε πιο πολλοί και πιο "στριμωγμένοι", από ποτέ άλλοτε. Πράγμα που τοποθετεί ακόμα πιο κεντρικά την συνύπαρξη και κατ' επέκταση την επικοινωνία.
Συχνά έχω την αίσθηση πως αυτά, και κάποια άλλα, θα έπρεπε να αποτελούν αντικείμενα ενταγμένα στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Μοιάζει πως καταναλώνουμε άπειρες ώρες στην Ιστορία, τα Μαθηματικά κτλ. (σημαντικά κι αυτά) και παραλείπουμε να περάσουμε μόρφωση στους αυριανούς πολίτες σε όλα αυτά που αποτελούν άμεσες και πραγματικές όψεις της κοινωνίας και της ζωής.
Οδική κυκλοφορία, διαπροσωπικές σχέσεις, σεξουαλικότητα, έρωτας και το αντίθετο φύλο, πώς συζητάμε μεταξύ μας; Πώς διαπραγματευόμαστε; Πώς συνυπάρχουμε; Πράγματα που καταλήγουμε να τα κάνουμε όπως μας έρθουν, ανακαλύπτοντας μέσα από τα λάθη, δυσκολεύοντας ή και πληγώνοντας τον εαυτό μας και τους άλλους, όταν στην πραγματικότητα για το καθένα από αυτά υπάρχουν κανόνες, τέχνη και τεχνική.
Σπούδασα σε χώρα της Δυτικής Ευρώπης κι εκεί, μέσα σε όλα, είχα μαθήματα στην Σχολή όπως πώς να προεδρεύω σε συζήτηση και πώς να διαπραγματεύομαι. Και θυμάμαι πως με κάποιο σύλλογο στον οποίο ήμουν πολύ ενεργό μέλος, οργανώσαμε ένα τριήμερο σεμινάριο πώς να συζητάμε και να συνεδριάζουμε. Ώριμες κοινωνίες. Από αυτές στις οποίες οι οδηγοί σταματούν στις διαβάσεις για να περάσουν οι πεζοί.
Στην Ελλάδα βγάζουμε ένα έντονο καμάρι σε κουβέντες για τον Πολιτισμό, σαν να είναι κάποια σχεδόν αποκλειστική μας υπόθεση, αλλά τον πολιτισμό τον κρατάμε εκεί, ψηλά στο εικονοστάσι και δεν τον πολυκατεβάζουμε στον δρόμο, έτσι ιερός όπως είναι. «Ο Σωκράτης μπλα μπλα μπλα...» και το αμάξι το έχω παρκάρει πάνω σε διάβαση και δεν μπορεί να περάσει από εκεί ούτε ανάπηρος, ούτε μανούλα με καροτσάκι. «Ο Πλάτωνας μπλα μπλα μπλα...» και καπνίζω σε κλειστούς χώρους δίχως να ενδιαφέρομαι εάν εκεί υπάρχει κάποιος με άσθμα ή κάποια έγκυος που είναι στον τρίτο μήνα της. «Οι ξένοι συνωμοτούν για το κακό της Ελλάδας μπλα μπλα μπλα...» και τα μπάζα μου τα φόρτωσα σε μια καρότσα και πήγα και τα έριξα στην ελληνική φύση και στην παραλία φυτεύω τις γόπες μου στην όμορφη, καθαρή, χρυσή άμμο. Κτλ κτλ. «Ο Παρθενώνας είναι το σύμβολο του Πολιτισμού μπλα μπλα μπλα...» κι εγώ έριξα τσιμέντα κι έφτιαξα ένα αυθαίρετο στην Χαλκιδική, έξω από αισθητική και πολεοδομία.
Μοιάζει να είμαστε ανώριμοι σαν λαός κι αυτό δυσκολεύει την συνύπαρξη, την συζήτηση και τον πολιτισμό. Είμαστε η χώρα στην οποία αν πεις «Έχω τρισεκατομμύρια δολάρια κι επιπλέον τα χαρίζω» αντί να γίνεις περίγελος, μπορείς να αποκτήσεις και ρεύμα.
Κάπου είναι να απογοητεύεσαι όμως, σε τελική ανάλυση, πρέπει να ξεκινήσεις από κάπου. Κι όταν ακόμη κι αυτοί που διαβάζουμε τις όμορφες σκέψεις και ιστορίες των συγγραφέων, πιανόμαστε ενίοτε στην ίδια «ερειστική διαλεκτική», μοιάζει πως βρήκαμε το σημείο εκκίνησης.
Πολλές φορές υπάρχει κι η αντίθετη έγνοια, μην καταλήξουμε να γίνουμε «αποστειρωμένοι». Όμως σε έναν κόσμο μιας τέτοιας σκληρής, τυφλής αντιπαλότητας η οποία εκτίνεται από ιντερνετικούς πολέμους για το γούστο και φτάνει σε αποκεφαλισμούς μισαλλόδοξης φρίκης της όποιας τζιχάντ, ε, μας παίρνει να πάρουμε το ρίσκο του όποιου είδους συνεννόησης.
Κλείνοντας, θα παραθέσω κι εγώ αυτό εδώ το βιντεάκι, μάλλον κάπου γύρω στο 1980 και μετά την προβολή του The Life of Brian, με τον Τζων Κλιζ κι έναν πάστορα, μεταξύ άλλων στο πάνελ, και συζήτηση το θέμα της θρησκείας —ένα θέμα που σε εμάς μπορεί να βάλει φωτιές και να μας κακοκαρδίσει— να διεξάγεται εκεί σε ένα όμορφο κλίμα, παρόλη την αντίθεση μεταξύ των απόψεων. Όμως μιλάμε για άλλο έθνος, πιο ώριμο.
[video=youtube;tl8acXl3qVs]https://www.youtube.com/watch?v=tl8acXl3qVs[/video]
Κι άνοιξε εδώ την τηλεόραση να δεις καυγάδες στα πάνελ, και να χαλάσεις με την μία την ησυχία του σπιτιού σου, αφήνοντας να εισβάλει ναρκισσισμός, βαβούρα κι αγένεια.
Μικρή σημείωση: πνίγομαι στην δουλειά αυτόν τον καιρό και γράφω σποραδικά ή και καθόλου
@Τζόνκαν: ναι, όπως γράφω στην πρώτη ανάρτηση, το απόσπασμα με την Ανιές είναι από την "Αθανασία" του Κούντερα. Εκδόσεις Εστίας, παρεμπιπτόντως.
@Σελιδούλα, σε αυτό που ρωτάς, αναλόγως την περίπτωση, τον συνομιλητή κτλ. Π.χ. άλλην ευκαιρία θα δώσουμε σε έναν αγαπημένο άνθρωπο ο οποίος πέρασε κάποια γραμμή, άλλην σε έναν αξιόλογο συνομιλητή που απλά είναι στην κακιά στιγμή του, κι άλλην σε κάποιον από φύση άξεστο άνθρωπο.
Όμως η κουβέντα εδώ δεν γίνεται ως προς την ποιότητα του συνομιλητή αλλά ως προς την δική μας ποιότητα, ως συνομιλητές. Αυτή είναι και η ουσία του νήματος: πριν μας φταίξει ο συνομιλητής, να κρίνουμε την δική μας συμμετοχή ως προς ήθος, ύφος, τεχνική και διάθεση.
Όμως η κουβέντα εδώ δεν γίνεται ως προς την ποιότητα του συνομιλητή αλλά ως προς την δική μας ποιότητα, ως συνομιλητές. Αυτή είναι και η ουσία του νήματος: πριν μας φταίξει ο συνομιλητής, να κρίνουμε την δική μας συμμετοχή ως προς ήθος, ύφος, τεχνική και διάθεση.
@Νικόλα με ανθρώπους που πιστεύουν σε θεούς, ζώδια, μαγείες, υπερφυσικό μπορώ να συζητήσω. Ακόμα και μ' αυτούς που πιστεύουν στην εναλλακτική ιατρική στη θέση της "συμβατικής", έστω κι αν τη θεωρώ επικίνδυνη. Οφείλω να σεβαστώ τις διάφορες αντιλήψεις, όσο κι αν απομακρύνονται απ' το δικό μου σκεπτικό.
Όμως δεν ανέχομαι την ιδεολογία του μίσους (ρατσισμός κ.ο.κ). Εκεί δεν μπορώ να κάνω σοβαρή συζήτηση και δεν νιώθω ότι ο συνομιλητής μου αξίζει σεβασμό.
Όμως δεν ανέχομαι την ιδεολογία του μίσους (ρατσισμός κ.ο.κ). Εκεί δεν μπορώ να κάνω σοβαρή συζήτηση και δεν νιώθω ότι ο συνομιλητής μου αξίζει σεβασμό.
Διάβασα όλη την αρχική ανάρτηση, αλλά όχι τα παρακάτω σχόλια. Συμφωνώ 100% και μπορώ να πω πως οι συζητήσεις εδώ στην λέσχη με έχουν βοηθήσει κι εμένα πολύ να σέβομαι τις διαφορετικές απόψεις και, κυρίως, όσον αφορά το θέμα της τέχνης.
Ένα άρθρο που με βοήθησε κι αυτό να δω πιο καθαρά τον τρόπο αφενός που εκφράζω την άποψή μου και αφετέρου που φιλτράρω την ίδια μου την άποψη και των άλλων είναι το "We are all Confident Idiots", του David Dunning, ψυχολόγου και κοινωνικού ψυχολόγου. Είναι μεγάλο άρθρο και στα αγγλικά, οπότε χρειάζεται υπομονή, πάντως μπορώ να πω ότι εντέλει ήταν ένα πολύ γερό χαστούκι για 'μένα και το συστήνω.
Μερικά ιδιαίτερα σημεία που θυμάμαι (όπως τα θυμάμαι)
:
1) Έχει να κάνει με αυτό που λες Φάρε για την ανάγκη μας να αυτοπροσδιοριστούμε μέσα από την άποψή μας: Έρευνες έδειξαν πως άνθρωποι που αυτοπροσδιορίζονταν ως πατριώτες, είχαν περισσότερο ελαστική άποψη σχετικά με ισχυρισμούς για κακή εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, εάν προηγουμένως είχαν γράψει μία έκθεση περιγράφοντας θετικά χαρακτηριστικά τους, για τα οποία νιώθουν περήφανοι. Παρόμοιες έρευνες έβγαλαν ως αποτέλεσμα ότι γενικότερα όταν καλούμαστε να πούμε την άποψή μας, είμαστε πιο ανοιχτοί, εάν προηγουμένως έχει προηγηθεί διαδικασία στην οποία λέμε τα θετικά μας χαρακτηριστικά.
2) Τείνουμε να είμαστε πιο απόλυτοι στις απόψεις μας όταν ξέρουμε κάτι σχετικά με αυτό. Για παράδειγμα, έκαναν έρευνες για την άποψη ανθρώπων σχετικά με το αντίκτυπο μίας καινούριας τεχνολογίας, πρώτα χωρίς να τους δώσουν πληροφορίες και, έπειτα, δίνοντάς τους ένα μικρό κείμενο που περιέγραφε τι κάνει αυτή η τεχνολογία. Το αποτέλεσμα ήταν ότι μετά που είχαν διαβάσει κάποια πράγματα σχετικά με το θέμα, το δίπολο υπέρ-κατά ήταν πολύ πιο έντονο. Κι ακόμα πιο επικίνδυνο παράδειγμα: Εκπαίδευση για οδικό χειρισμό σε έκτακτη ανάγκη, τείνει να αυξάνει τον βαθμό ατυχημάτων, γιατί εκπαιδεύοντας τους οδηγούς να οδηγούν π.χ. σε δρόμο με πάγο, τους αφήνει με την αίσθηση αυτοπεποίθησης ακόμα και δέκα χρόνια αφού είχαν κάνει την εκπαίδευση.
3) Ένα μεγάλο εύρος απόψεων καθορίζεται με βάση την γενικότερη ιδεολογία μας και κοσμοθεωρία μας π.χ. πιο ελεύθερες απόψεις / πιο συντηρητικές, δημιουργώντας πολύ έντονα δίπολα.
Ένα άρθρο που με βοήθησε κι αυτό να δω πιο καθαρά τον τρόπο αφενός που εκφράζω την άποψή μου και αφετέρου που φιλτράρω την ίδια μου την άποψη και των άλλων είναι το "We are all Confident Idiots", του David Dunning, ψυχολόγου και κοινωνικού ψυχολόγου. Είναι μεγάλο άρθρο και στα αγγλικά, οπότε χρειάζεται υπομονή, πάντως μπορώ να πω ότι εντέλει ήταν ένα πολύ γερό χαστούκι για 'μένα και το συστήνω.
Μερικά ιδιαίτερα σημεία που θυμάμαι (όπως τα θυμάμαι)
:1) Έχει να κάνει με αυτό που λες Φάρε για την ανάγκη μας να αυτοπροσδιοριστούμε μέσα από την άποψή μας: Έρευνες έδειξαν πως άνθρωποι που αυτοπροσδιορίζονταν ως πατριώτες, είχαν περισσότερο ελαστική άποψη σχετικά με ισχυρισμούς για κακή εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, εάν προηγουμένως είχαν γράψει μία έκθεση περιγράφοντας θετικά χαρακτηριστικά τους, για τα οποία νιώθουν περήφανοι. Παρόμοιες έρευνες έβγαλαν ως αποτέλεσμα ότι γενικότερα όταν καλούμαστε να πούμε την άποψή μας, είμαστε πιο ανοιχτοί, εάν προηγουμένως έχει προηγηθεί διαδικασία στην οποία λέμε τα θετικά μας χαρακτηριστικά.
2) Τείνουμε να είμαστε πιο απόλυτοι στις απόψεις μας όταν ξέρουμε κάτι σχετικά με αυτό. Για παράδειγμα, έκαναν έρευνες για την άποψη ανθρώπων σχετικά με το αντίκτυπο μίας καινούριας τεχνολογίας, πρώτα χωρίς να τους δώσουν πληροφορίες και, έπειτα, δίνοντάς τους ένα μικρό κείμενο που περιέγραφε τι κάνει αυτή η τεχνολογία. Το αποτέλεσμα ήταν ότι μετά που είχαν διαβάσει κάποια πράγματα σχετικά με το θέμα, το δίπολο υπέρ-κατά ήταν πολύ πιο έντονο. Κι ακόμα πιο επικίνδυνο παράδειγμα: Εκπαίδευση για οδικό χειρισμό σε έκτακτη ανάγκη, τείνει να αυξάνει τον βαθμό ατυχημάτων, γιατί εκπαιδεύοντας τους οδηγούς να οδηγούν π.χ. σε δρόμο με πάγο, τους αφήνει με την αίσθηση αυτοπεποίθησης ακόμα και δέκα χρόνια αφού είχαν κάνει την εκπαίδευση.
3) Ένα μεγάλο εύρος απόψεων καθορίζεται με βάση την γενικότερη ιδεολογία μας και κοσμοθεωρία μας π.χ. πιο ελεύθερες απόψεις / πιο συντηρητικές, δημιουργώντας πολύ έντονα δίπολα.
Σωστο αυτο. Προσωπικα, θεωρω τη συνωμοσιολογια μια μορφή ιδεολογίας, ή οτι έστω είναι ένας τρόπος σκεψης, ένα τριπάκι που ακολουθεί το μυαλό, που πάει παράληλα με την όποια ιδεολογία. Η συζήτηση με κάποιο συνωμοσιολογο θελει τον ανάλογο σεβασμό ή, χειρισμό.
Έβλεπα μόλις ένα ούτως ή άλλως ενδιαφέρον βιδεάκι από μια κοπέλα η οποία μεγάλωσε από παιδί καθοδηγούμενη από χριστιανικό μίσος, μέχρι που εγκατέλειψε την εκκλησία της.
Με μια μεγάλη εμπειρία σε συζητήσεις με έντονες αντιπαραθέσεις και επιθετικότητα καταλήγει σε κάποια σημεία απαραίτητα για γόνιμη συζήτηση.
Όλο το βιδεάκι έχει ενδιαφέρον, τα σημεία για την γόνιμη συζήτηση από το 9 και 20 και έπειτα.
Με μια μεγάλη εμπειρία σε συζητήσεις με έντονες αντιπαραθέσεις και επιθετικότητα καταλήγει σε κάποια σημεία απαραίτητα για γόνιμη συζήτηση.
Όλο το βιδεάκι έχει ενδιαφέρον, τα σημεία για την γόνιμη συζήτηση από το 9 και 20 και έπειτα.
Πολύ καλό νήμα: μπράβο στον Φαροφύλακα για το πρώτο ποστ. Συμφωνώ με τα περισσότερα που λέει. Σε σχέση με την υπόλοιπη συζήτηση, όσα ποστ διάβασα τουλάχιστον, να πω ότι εγώ προσωπικά δεν έχω πρόβλημα να μιλάω με όλους. Παρότι άθεος, δεν έχω κανένα πρόβλημα να συζητώ με θρησκευόμενους, ακόμη και 'δογματικούς'. Επίσης (όπως γνωρίζουν όσοι διαβάζουν τα ποστ μου εδώ) μου αρέσει ο πολιτικός διάλογος άρα δεν έχω κανένα πρόβλημα να κάνω διάλογο με ανθρώπους που διαφωνώ, όχι μόνο δεξιούς – κεντροαριστερούς αλλά ακόμη και με ακροδεξιούς και κομμουνιστές. Έχω μεγάλη ανεκτικότητα για όλες τις απόψεις, ακόμη και τις ‘ακραίες’, και θεωρώ τον διάλογο ως σημαντικό. Φυσικά σε διαλόγους τέτοιους αναφέρω την δική μου άποψη και αναφέρω αυτά που θεωρώ ως λάθη στην ιδεολογία του άλλου, αλλά πάντα με ευγένεια. Ο πολιτισμένος διάλογος είναι θεμέλιο της δημοκρατίας.
Last edited: