Ρόμπερτ Χεϊνλάιν (Robert Heinlein) : "Χαμένοι Ορίζοντες"
Τίτλος: Χαμένοι Ορίζοντες
Πρωτότυπος τίτλος: Beyond this horizon
Συγγραφέας: Ρόμπερτ Χεινλάιν (Robert Heinlein)
Μετάφραση: T. Μωυσιάδη
Εκδόσεις: Κάκτος
Έτος έκδοσης: 1978
Έτος πρώτης έκδοσης: 1948 (Αγγλικά)
ISBN: δεν έχει
"Θα έπρεπε όλοι τους να είναι τρισευτυχισμένοι" είναι ο τίτλος του πρώτου κεφαλαίου και ο λόγος είναι ότι ο Χεϊνλάιν παρουσιάζει έναν μελλοντικό κόσμο σχεδόν ουτοπικό. Λέω "σχεδόν" γιατί μέσα από τα μάτια του ήρωα αποκαλύπτονται μικρές ατέλειες στον κοινωνικό του περίγυρο. Ο ίδιος δεν είναι ευτυχισμένος απλά και μόνο επειδή βαριέται !. Είμαστε στο έτος 2200 (περίπου) και η ανθρωπότητα έκανε τα πάντα για να καταστρέψει τον εαυτό της στο μεσοδιάστημα. Αναφέρονται πόλεμοι του παρελθόντος εκ των οποίων οι δύο τελευταίοι είχαν σαν επίκεντρο την γενετική. Στον τελευταίο πόλεμο ένα κέντρο απολυταρχικής εξουσίας, μέσα από γενετικά πειράματα δημιούργησε τέρατα για να επιβληθεί. Έχασε όμως και το αποτέλεσμα ήταν η ανθρωπότητα, μέσα από την τραυματική αυτή εμπειρία, να αναπτύξει έναν βαθύ σεβασμό για την ζωή, την διατήρηση και την βελτίωση της.
Οι άνθρωποι χωρίζονται σε γενετικά "βελτιωμένους" και ελεγχόμενους φυσιολογικούς. Κράτη δεν υπάρχουν, αλλά μεγάλες περιοχές που εκλέγουν αντιπροσώπους σε ένα συμβούλιο τεχνοκρατών, επιστημόνων και φιλοσόφων. Όλα παρέχονται και επιδοτούνται δωρεάν σε όλους. Το χρήμα έχει καθαρά συμβολική αξία και αντιμετωπίζεται κάπως σαν τα λεφτά της Μονόπολης. Όλοι οπλοφορούν (αν το επιθυμούν) με το σκεπτικό "...όταν ξέρεις ότι ο άλλος μπορεί να σου ανοίξει μία τρύπα στο σώμα σου, αναγκαστικά είσαι ευγενικός μαζί του...".
Μέσα σε αυτόν τον σχεδόν "παραδεισένιο κόσμο" όμως καιροφυλακτεί ή άσχημη ανθρώπινη πλευρά (εγωπάθεια, εξουσιομανία, σύνδρομο κατωτερότητας κ.α.), που δεν έχει ξεριζωθεί τελείως, γιατί οι ηγέτες του δεν είναι δυνάστες. Δεν "φτιάχνουν" τους ανθρώπους που θα ήθελαν να ηγούνται αλλά ασπάζονται την λογική της φυσικής επιλογής. Ενισχύουν και διαιωνίζουν ανθεκτικά φυσικά χαρακτηριστικά (γερά μαλλιά, δόντια, αντοχή στις ασθένειες κτλ) και μόνο, γιατί όπως αναφέρεται στο βιβλίο "...δεν μπορώ να κοιτάξω τον χάρτη του γονιδιόματος σου και να πω "να εδώ είναι η ευτυχία"".
"Παίρνουμε όρκο ιερό στην ζωή και στην τιμή μας :
- Να μην καταστρέψουμε ποτέ πλάσμα που γεννά ζωή.
- Να κρατούμε σαν μυστικά απαραβίαστα τα όσα μας φανερώνονται άμεσα ή έμμεσα στην άσκηση των καθηκόντων μας, σχετικά με τις ιδιωτικές υποθέσεις όσων επιζητούν την ευγονία.
- Να εξασκούμε τα καθήκοντά μας, μόνο όταν έχουμε την πλήρη και ανεπηρέαστη συγκατάθεση όσων επιζητούν την ευγονία.
- Να είμαστε άξιοι φύλακες της μελλοντικής ευτυχίας των νεαρών ζυγωτών που κηδεμονεύουμε και να κάνουμε πάντα αυτό που πιστεύουμε ολόψυχα και ακράδαντα ότι είναι προς το συμφέρον τους.
- Να σεβόμαστε και να τηρούμε αυστηρά τους νόμους και τα ήθη της κοινωνικής ομάδας που ανάμεσα της ασκούμε την ευγονική.
Αυτά συνομολογούμε στο Όνομα της Αθάνατης Ζωής.
Απόσπασμα από τον Μεντελιανό Ορκο
περί το 2070 (Παλιά Μέτρηση) "
Ελπίζω να ζήσω αρκετά ώστε να δω επιτέλους κάποιους να παίρνουν έναν τέτοιο όρκο στο μέλλον (και ας έχω φτάσει τα 100), γιατί το παρόν είναι διαμετρικά αντίθετο με αυτόν. Ζούμε σε μία εποχή που η αξίες της ζωής δεν έχουν θέση στις "αγορές" και στα χρηματιστήρια. Καταστρέφουμε τα πάντα γύρω μας στο όνομα κάποιας ανάπτυξης που μεταφράζεται σε φθηνά αυτοκίνητα, ηλ/κα γκάτζετ και πληθώρα σιλικόνης όπου αυτή μπορεί να "εφαρμοστεί". Αγάπησα την Επ. Φαντασία όταν σαν παιδί απέκτησα την πρώτη μου συλλογή με βιβλία του Ι. Βερν και πάντα πίστευα ότι όσοι συγγραφείς την υπηρέτησαν ήταν κάτι σαν προφήτες.
Είναι ένα παρεξηγημένο είδος και μακάρι περισσότεροι αναγνώστες να έβλεπαν ότι ή φαντασία κάποιων για το μέλλον συνήθως γίνεται το παρόν μας.
Τίτλος: Χαμένοι Ορίζοντες
Πρωτότυπος τίτλος: Beyond this horizon
Συγγραφέας: Ρόμπερτ Χεινλάιν (Robert Heinlein)
Μετάφραση: T. Μωυσιάδη
Εκδόσεις: Κάκτος
Έτος έκδοσης: 1978
Έτος πρώτης έκδοσης: 1948 (Αγγλικά)
ISBN: δεν έχει
"Θα έπρεπε όλοι τους να είναι τρισευτυχισμένοι" είναι ο τίτλος του πρώτου κεφαλαίου και ο λόγος είναι ότι ο Χεϊνλάιν παρουσιάζει έναν μελλοντικό κόσμο σχεδόν ουτοπικό. Λέω "σχεδόν" γιατί μέσα από τα μάτια του ήρωα αποκαλύπτονται μικρές ατέλειες στον κοινωνικό του περίγυρο. Ο ίδιος δεν είναι ευτυχισμένος απλά και μόνο επειδή βαριέται !. Είμαστε στο έτος 2200 (περίπου) και η ανθρωπότητα έκανε τα πάντα για να καταστρέψει τον εαυτό της στο μεσοδιάστημα. Αναφέρονται πόλεμοι του παρελθόντος εκ των οποίων οι δύο τελευταίοι είχαν σαν επίκεντρο την γενετική. Στον τελευταίο πόλεμο ένα κέντρο απολυταρχικής εξουσίας, μέσα από γενετικά πειράματα δημιούργησε τέρατα για να επιβληθεί. Έχασε όμως και το αποτέλεσμα ήταν η ανθρωπότητα, μέσα από την τραυματική αυτή εμπειρία, να αναπτύξει έναν βαθύ σεβασμό για την ζωή, την διατήρηση και την βελτίωση της.
Οι άνθρωποι χωρίζονται σε γενετικά "βελτιωμένους" και ελεγχόμενους φυσιολογικούς. Κράτη δεν υπάρχουν, αλλά μεγάλες περιοχές που εκλέγουν αντιπροσώπους σε ένα συμβούλιο τεχνοκρατών, επιστημόνων και φιλοσόφων. Όλα παρέχονται και επιδοτούνται δωρεάν σε όλους. Το χρήμα έχει καθαρά συμβολική αξία και αντιμετωπίζεται κάπως σαν τα λεφτά της Μονόπολης. Όλοι οπλοφορούν (αν το επιθυμούν) με το σκεπτικό "...όταν ξέρεις ότι ο άλλος μπορεί να σου ανοίξει μία τρύπα στο σώμα σου, αναγκαστικά είσαι ευγενικός μαζί του...".
Μέσα σε αυτόν τον σχεδόν "παραδεισένιο κόσμο" όμως καιροφυλακτεί ή άσχημη ανθρώπινη πλευρά (εγωπάθεια, εξουσιομανία, σύνδρομο κατωτερότητας κ.α.), που δεν έχει ξεριζωθεί τελείως, γιατί οι ηγέτες του δεν είναι δυνάστες. Δεν "φτιάχνουν" τους ανθρώπους που θα ήθελαν να ηγούνται αλλά ασπάζονται την λογική της φυσικής επιλογής. Ενισχύουν και διαιωνίζουν ανθεκτικά φυσικά χαρακτηριστικά (γερά μαλλιά, δόντια, αντοχή στις ασθένειες κτλ) και μόνο, γιατί όπως αναφέρεται στο βιβλίο "...δεν μπορώ να κοιτάξω τον χάρτη του γονιδιόματος σου και να πω "να εδώ είναι η ευτυχία"".
"Παίρνουμε όρκο ιερό στην ζωή και στην τιμή μας :
- Να μην καταστρέψουμε ποτέ πλάσμα που γεννά ζωή.
- Να κρατούμε σαν μυστικά απαραβίαστα τα όσα μας φανερώνονται άμεσα ή έμμεσα στην άσκηση των καθηκόντων μας, σχετικά με τις ιδιωτικές υποθέσεις όσων επιζητούν την ευγονία.
- Να εξασκούμε τα καθήκοντά μας, μόνο όταν έχουμε την πλήρη και ανεπηρέαστη συγκατάθεση όσων επιζητούν την ευγονία.
- Να είμαστε άξιοι φύλακες της μελλοντικής ευτυχίας των νεαρών ζυγωτών που κηδεμονεύουμε και να κάνουμε πάντα αυτό που πιστεύουμε ολόψυχα και ακράδαντα ότι είναι προς το συμφέρον τους.
- Να σεβόμαστε και να τηρούμε αυστηρά τους νόμους και τα ήθη της κοινωνικής ομάδας που ανάμεσα της ασκούμε την ευγονική.
Αυτά συνομολογούμε στο Όνομα της Αθάνατης Ζωής.
Απόσπασμα από τον Μεντελιανό Ορκο
περί το 2070 (Παλιά Μέτρηση) "
Ελπίζω να ζήσω αρκετά ώστε να δω επιτέλους κάποιους να παίρνουν έναν τέτοιο όρκο στο μέλλον (και ας έχω φτάσει τα 100), γιατί το παρόν είναι διαμετρικά αντίθετο με αυτόν. Ζούμε σε μία εποχή που η αξίες της ζωής δεν έχουν θέση στις "αγορές" και στα χρηματιστήρια. Καταστρέφουμε τα πάντα γύρω μας στο όνομα κάποιας ανάπτυξης που μεταφράζεται σε φθηνά αυτοκίνητα, ηλ/κα γκάτζετ και πληθώρα σιλικόνης όπου αυτή μπορεί να "εφαρμοστεί". Αγάπησα την Επ. Φαντασία όταν σαν παιδί απέκτησα την πρώτη μου συλλογή με βιβλία του Ι. Βερν και πάντα πίστευα ότι όσοι συγγραφείς την υπηρέτησαν ήταν κάτι σαν προφήτες.
Είναι ένα παρεξηγημένο είδος και μακάρι περισσότεροι αναγνώστες να έβλεπαν ότι ή φαντασία κάποιων για το μέλλον συνήθως γίνεται το παρόν μας.
Last edited:
