[Σειρά] Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ

[Χρυσηίδα]

Αρχίζει σήμερα (Μ. Τρίτη) η προβολή της κλασικής ταινίας Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ. Μ' αρέσει πολύ, ξέρω όλες τις ατάκες του Ιησού απ' έξω, μπορώ να τις πω πριν ακόμα τις ξεστομίσει αλλά τρελαίνομαι ... πραγματικά τρελαίνομαι με μία σκηνή. Τη σκηνή της Βάφτισης.

Είναι στον ποταμό, ο Ιωάννης άγριος, πρωτόγονος λυγίζει μόλις αντικρίζει τον Κύριο και ταπεινά του βρέχει τα μαλλιά. Και τότε, ο Ιησούς σηκώνει λίγο το κεφάλι, όλη η οθόνη γεμίζει από τη φυσιογνωμία του, την ηρεμία του, τα μάτια του. Τα μάτια του και πίσω ο ουρανός, θα' λεγε κανείς ένα και το αυτό, κι ένα περιστέρι ξαφνικά να πετάγεται .... και ν' ακούγεται συγχρόνως εκείνη η επιβλητική μουσική.

Αριστουργηματικό

(κι επειδή κάναμε μια κουβέντα στο ομιλητήριο, θα ήθελα να προσθέσω ότι όσα γράφω παραπάνω αφορούν την ταινία ως τέχνη. Τη βρίσκω εξαιρετική από κάθε σκοπιά [καστ, διάλογοι, σκηνογραφία, σκηνοθεσία, μουσική, τα πάντα] ).

 

[Λορένα]

Εγω παλι, στο ολο εργο (που ειναι πραγματι καλο) ειδα μολις περσι, πως ο Ιωσηφ ειναι ο δικος μας Γιωργος Βογιατζης (απαραδεκτη τελειως), και.. η Ολίβια Χάσεϊ που παιζει τον ρόλο της Μαρίας.

Η Χάσεϊ έχει παίξει σε μια πολύ όμορφη μεταφορά του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, που δεν κατάφερα ακομη να δω :λυγμ:. Εχω ακούσει όμως πολύ καλές κριτικές.

Απο την σειρά τώρα, μου αρέσουν τα πρώτα επεισόδια πολύ, δηλ. μεχρι εκει που ο Ιησους ενηλικιωνεται, μετά.. σοβαρεύουν τα πράγματα.

Η μουσική της είναι πράγματι τελεια.

Βέβαια τώρα πεφτει στην συγκριση με την νεα ταινια "τα παθη". Απο το λιγο που ειδα, με συνεπηρε η ατμοσφαιρα, η μουσική, και ο πρωταγωνιστής της ο Τζόσεφ Μόουλ .

Και φυσικά υπαρχει και η ταινια του Μελ Γκιπσον "τα παθη του Ιησου", που είχε αρκετά "σκληρό" θεαμα ( Ο Γκιμπσον, το συνηθιζει αυτό απ' οτι ειδα στα εργα του. Αναπαριστά το σκηνικο ακριβως με όλη του την ωμοτητα και σκληροτητα (ανατριχιασα στα πρωτα λεπτα της ταινιας, τοσο αιμα και βασανιστηρια δεν τα αντεξα), ακομη και η γλωσσα, ειναι στα αραμαικά.

Μιλωντας για τέχνη παντα, αναρωτιεμαι ποσο δυσκολο ή ευκολο θα ειναι να βρεθει ο πρωταγωνιστης που θα ενσαρκωσει τον Ιησου. Θα πρεπει να ειναι αγνωστος, και να μπορεσει να ανταπεξελθει στον ρολο του. Κατά καιρους τον εχουν ενσαρκωσει πολλοι, αλλοι καλυτερα και αλλοι οχι.

Τέλος, θα ήθελα να κανω λόγο για την λεγόμενη "καταρα " του Ιησου, τις κακοτυχίες δηλ. που παθαινουν μετά την ταινια οι ηθοποιοί.
Διαβασα διαφορα, όπως πχ οτι ο Ρομπερτ Παουερ, λεγετε πως τρελαθηκε (και δεν τρελαθηκε τελικα) πιστευοντας πως ηταν πραγματι ο Ιησους, ενω τα χειροτερα τα επαθε ο πρωταγωνιστής της ταινίας του Γκιμπσον. Λεγεται πως επαθε αλεργια απο το ολο βαψιμο (αιμα δηλ), πνευμονια, απο το κρυο, γδαρθηκε κουβαλωντας τον σταυρο και εκανε σοβαρες πληγες και τον χτυπησε και ενας κεραυνος πανω στον σταυρο.
Ειναι σιγουρα συμπτωση, και για πολλα ισως και ανακριβειες, παντως πολλοι το πιστευουν

 

[Φαροφύλακας]

Και φυσικά υπαρχει και η ταινια του Μελ Γκιπσον "τα παθη του Ιησου", που είχε αρκετά "σκληρό" θεαμα ( Ο Γκιμπσον, το συνηθιζει αυτό απ' οτι ειδα στα εργα του. Αναπαριστά το σκηνικο ακριβως με όλη του την ωμοτητα και σκληροτητα (ανατριχιασα στα πρωτα λεπτα της ταινιας, τοσο αιμα και βασανιστηρια δεν τα αντεξα), ακομη και η γλωσσα, ειναι στα αραμαικά.

Την είδα στον κινηματογράφο κι έφυγα στο διάλειμμα. Η βία είναι τόση πολλή που γίνεται η κεντρική ιδέα τής ταινίας! Προσωπικά η βία δεν με ψυχαγωγεί. Θα προτιμήσω τις πιο κλασικές εκδοχές που ψάχνουν τέλος πάντων για κάποιο μήνυμα αγάπης.

Μιλωντας για τέχνη παντα, αναρωτιεμαι ποσο δυσκολο ή ευκολο θα ειναι να βρεθει ο πρωταγωνιστης που θα ενσαρκωσει τον Ιησου. Θα πρεπει να ειναι αγνωστος, και να μπορεσει να ανταπεξελθει στον ρολο του. Κατά καιρους τον εχουν ενσαρκωσει πολλοι, αλλοι καλυτερα και αλλοι οχι.

Και να προσθέσω εδώ: πολλοί ξανθοί και γαλανομάτηδες.. ξεχνάμε πως αναφερόμαστε σ' έναν Ισραηλινό δηλ. έναν μεσογειακό τύπο. Αν σκεφτούμε πως ο Ιησούς είτε ήταν στην γύρα μέσ' στο λιοπύρι, είτε στον ασκητισμό και την ολιγοφαγία (φαντάζομαι δηλαδή), είναι σχεδόν βέβαιο πως ήταν ένα ξερακιανό μαυροτσούκαλο.

Όμως ο καθένας θέλει τον θεό του να του μοιάζει και έτσι οι Δυτικές ταινίες τον παρουσιάζουν ξανθό γαλανομάτη όπως ακριβώς οι μαύροι στην Αφρική τον παρουσιάζουν νέγρο. Φαντάζομαι πως η εκδοχή τού μεσογειακού Τζεφιρέλη είναι η πειστικότερη.

Τέλος, θα ήθελα να κανω λόγο για την λεγόμενη "καταρα " του Ιησου, τις κακοτυχίες δηλ. που παθαινουν μετά την ταινια οι ηθοποιοί.

Ένας παρόμοιος μύθος είναι αυτός της "κατάρας τού Φαραώ".

 

[Χρυσηίδα]

Την είδα στον κινηματογράφο κι έφυγα στο διάλειμμα. Η βία είναι τόση πολλή που γίνεται η κεντρική ιδέα τής ταινίας! "

Εγώ την πήρα σπίτι σε DVD και είναι ζήτημα αν άντεξα 20-25 λεπτά. Ήταν αποτρόπαιο.

Είχα δει στην τηλεόραση τον Χριστόδουλο, να έχει μόλις βγει από την πρεμιέρα της ταινίας και του ζητούσαν να τη σχολιάσει. Φαινόταν κάπως ... συγκινημένος. Μόλις είδα αυτά τα είκοσι λεπτά που μπόρεσα να δω κατάλαβα ότι ο καημένος δεν έτρεμε από τη συγκίνηση αλλά από τη φρίκη ....

 

[Λορένα]

Τωρα.... για να λεμε και του στραβου το δικιο.. καπως ετσι θα εγιναν τα πραγματα!

Μπορει να μην αντεξαμε το θεαμα, αλλά μαλλον τοσο φρικιαστικα θα ηταν τα οσα περασε.

Στις υπολοιπες ταινιες, δεν δινετε τόση βάση στα βασανιστηρια του. Αντε ενα δυο μαστιγωματα (και σε μερικα εργα, εδειχναν ή τις φωνες ή την σκια αυτων), πολύ λιγο αιμα, σχεδον καμια πληγη για καποιον που τον εχουν μαστιγωσει παμπολες φορες, και ακομη και στον σταυρο να τον δειχνει ελαχιστα ταλαιπωρημενο.

Η ταινια του Γκιμπσον πιστευω παρουσιασε τα πραγματα με την ωμη αληθεια αν και μαλλον το παρακανε και λιγο, γιατι ακομη και τα χρωματα της ταινιας, ειχαν εμφαση στο αιμα. Τεσπα.. αυτο ηθελε να δειξει ο Γκιμπσον, το πετυχε νομιζω

 

[Φαροφύλακας]

Τωρα.... για να λεμε και του στραβου το δικιο.. καπως ετσι θα εγιναν τα πραγματα!

Το ξανάκουσα αυτό το επιχείρημα όμως δεν πιστεύω πως ευσταθεί. Δηλ. πώς μπορείς να ξέρεις όλες αυτές τις φρικιαστικές λεπτομέρεις; Ακριβώς η έλλειψη τεκμηρίωσης είναι αυτή που πιστώνει την συγκεκριμένη εκδοχή στον συγκεκριμένο σκηνοθέτη.

 

[Γλωσσολάγνος]

Και φυσικά υπαρχει και η ταινια του Μελ Γκιπσον "τα παθη του Ιησου", [...] ειναι στα αραμαικά.

Για μένα ήταν το πιο μεγάλο πλεονέκτημα της ταινίας! Ο ισραηλινός λαός μιλούσε Αραμαϊκά, το ιερατείο Εβραϊκά, οι Ρωμαίοι Λατινικά (αν και με μεσαιωνική προφορά). Τέλειο! Όπως ακριβώς ήταν τα γλωσσικά πράγματα στο ρωμαιοκρατούμενο Ισραήλ. Ελπίζω κάποια στιγμή να δούμε κάτι τέτοιο και με χρήση της αρχαίας Ελληνικής, και όχι βέβαια όπως την προφέρουμε σήμερα... Φανταστείτε π.χ. μία κινηματογραφική μεταφορά του Ο κύριός μου Αλκιβιάδης, ή κάποιας μάχης με τους Πέρσες, όπου κάθε λαός θα μιλούσε τη γλώσσα του... Μεγαλείο!

Όσον αφορά το περιεχόμενο της ταινίας του Γκίμπσον, συμφωνώ ότι ξεφεύγει από την ουσία των Θείων Παθών και δίνει υπερβολική σημασία στην ωμή απεικόνιση της βίας. Λορένα νομίζω ότι έχεις δίκιο, ο Γκίμπσον έχει ψύχωση με αυτό. Τα ίδια μου είπαν και για το Apocalypto, που δεν το έχω δει. Τα Πάθη του Χριστού είναι όντως μια ταινία με πλήθος αποτρόπαιες σκηνές, αλλά ομολογώ ότι ο αυθεντικισμός της (ως προς τη γλώσσα και τον ρεαλισμό του βασανιστηρίου) με εντυπωσίασε. Ήταν από τις φορές που ένιωθα ότι έβλεπα όχι ταινία, αλλά πραγματικό ντοκουμέντο της εποχής.* Η αλήθεια είναι ότι έχω μεγάλη αδυναμία στην πιστή αναπαράσταση παλαιότερων εποχών.

Ως προς το θρησκευτικό νόημα, σίγουρα η ταινία του Τζεφιρέλλι βρίσκεται πολύ πιο πάνω. Το γεγονός ότι παίζεται κάθε Μεγάλη Εβδομάδα εδώ και 25 χρόνια δεν μ' έχει επηρεάσει αρνητικά, και συνεχίζω να την βρίσκω εξαίρετη. Τον Ρόμπερτ Πάουελ, αν και είναι γαλανομάτης, τον θεωρώ έναν εκπληκτικό Ιησού, εκφραστικό και επιβλητικό, με αρκετά ασκητικό παρουσιαστικό.

Δεν έχω δει ακόμα τον Τελευταίο πειρασμό του Σκορσέζε και Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο του Παζολίνι, αλλά ελπίζω ότι σύντομα θα παρακολουθήσω κι αυτές τις δύο ταινίες και θα σας πω τη γνώμη μου.

* Το ίδιο έπαθα βλέποντας την εκπληκτική ταινία Η πτώση (Der Untergang), του Όλιβερ Χιρσμπίγκελ: μια γερμανική ταινία για τις τελευταίες μέρες του Χίτλερ, βασισμένη στις μαρτυρίες της προσωπικής του γραμματέως. Συγκλονιστικός ο Μπρούνο Γκαντς (Bruno Ganz) ως Αδόλφος Χίτλερ!!!

 

[Φαροφύλακας]

Εχθές είδα περαστικά στην τηλεόραση τον Ιησού τού Τζεφιρέλη και συνειδητοποίησα την παραδρομή στην ανάρτησή μου εδώ πιο πάνω. Ακριβώς αυτός ο άριος τύπος που έχει περάσει πια στο συλλογικό υποσυνείδητο σαν Ιησούς πιστεύω πως μάλλον απέχει από τον μελαψό Εβραίο που θα φανταζόμουν εγώ.

Αναφερόμουν σε μιαν άλλη ταινία (σειρά; ) ασπρόμαυρη, μάλλον Ιταλική, όπου εκεί ο Ιησούς παρουσιάζεται σαν μεσογειακός τύπος, όπως και ήταν.

 

[Γλωσσολάγνος]

Αναφερόμουν σε μιαν άλλη ταινία (σειρά; ) ασπρόμαυρη, μάλλον Ιταλική, όπου εκεί ο Ιησούς παρουσιάζεται σαν μεσογειακός τύπος, όπως και ήταν.

Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι εννοείς το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο του Παζολίνι που είχα αναφέρει λίγο παραπάνω. Δυστυχώς έχω δει μόνο τα πρώτα 20 λεπτά. Πριν λίγο πάντως είδα τον Τελευταίο πειρασμό του Σκορσέζε, ταινία βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Καζαντζάκη, και μου άρεσε πάρα πολύ η έμφαση που δίνει στην ανθρώπινη υπόσταση του Ιησού. Μακάρι να είχα διαβάσει και το βιβλίο για να σας έλεγα και δυο λόγια για τη σχέση του με την ταινία!

 

[Ρεγινόρα]

Ξανάρχισε και φέτος η, θρυλική πλέον για τα τηλεοπτικά δεδομένα, σειρά " Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ". Πραγματικά, όσες χρονιές και να τη δω, δεν θα πάψω να εντυπωσιάζομαι από την όλη ατμόσφαιρα και τις εξαιρετικές ερμηνείες. Όσον αφορά σε αυτό που σχολιάστηκε παραπάνω, για την "άρια" εμφάνιση του Ιησού, εμένα δεν με χαλάει καθόλου, με παραπέμπει σε άγγελο.. Όποτε σκέφτομαι τον Ιησού σαν μορφή, η εικόνα του Robert Powell μου έρχεται στο μυαλό!

 

[Αντέρωτας]

Ακριβώς αυτός ο άριος τύπος που έχει περάσει πια στο συλλογικό υποσυνείδητο σαν Ιησούς

Και ναι, ακομα και μια Ιρανικη (Μουσουλμανική) ταινια του 2008 με θεμα τον Μεσσια, πεφτει θυμα της δυτικης μοδας

και να σκεφτεις οτι το Κορανι λεει οτι ο Μεσσίας είναι μελαμψός.

 

[Φένια]

Πράγματι, δεχόμαστε τον Χριστό σαν όμορφο, ξανθό, γαλανομάτη. Αντίστοιχα τον Θεό σαν ηλικιωμένο, στιβαρό, γενειοφόρο άντρα. Εννοείται ότι αυτά είναι συμβάσεις, εφόσον οι θεικές μορφές πλάθονται "κατ΄εικόνα και ομοίωση" των ανθρώπων που τις φαντάζονται. Σε μία μητριαρχική κοινωνία, ο Θεός θα απεικονιζόταν σαν μεσήλικη, αυταρχική γυναίκα.
Λάγνε, συμφωνώ μαζί σου για τις πολύγλωσσες ταινίες. Χαρακτηριστική περίπτωση το "Inglorious Basterds" του Tarantino, όπου ο κάθε ήρωας μιλά την γλώσσα της εθνικότητάς του- Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά. Το βρήκα ρεαλιστικότατο και απολαυστικό!

 

[Πολυξενη]

δε μπορώ να φανταστώ Μεγάλη εβδομάδα χωρίς αυτή τη σειρά.δε με νοιάζει τόσο να παρακολουθήσω
την ταινία όσο να ακουστεί η μουσική.οτι και να κάνω στο σπίτι η τηλεόραση είναι συντονισμένη στο κανάλι που την προβάλει.

 

[Λορένα]

Και τα Παθη ειναι ωραια σειρα. Δυστυχως με πηρε ο υπνος χθες λιγο μετα που αρχισε

 

[Αριάδνη]

Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι εννοείς το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο του Παζολίνι που είχα αναφέρει λίγο παραπάνω. Δυστυχώς έχω δει μόνο τα πρώτα 20 λεπτά. Πριν λίγο πάντως είδα τον Τελευταίο πειρασμό του Σκορσέζε, ταινία βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Καζαντζάκη, και μου άρεσε πάρα πολύ η έμφαση που δίνει στην ανθρώπινη υπόσταση του Ιησού. Μακάρι να είχα διαβάσει και το βιβλίο για να σας έλεγα και δυο λόγια για τη σχέση του με την ταινία!

Του Παζολίνι την είχα δει πολύ μικρή και αυτή η υποβλητική μουσική με είχε καθηλώσει! μετά για μέρες το στομάχι μου γύριζε, μάλλον περισσότερο από την μουσική υπόκρουση, παρά από τις ίδιες τις εικόνες. Ο Παζολίνι έβαλε/ έντυσε την ταινία από Μότσαρντ και Μπαχ, μέχρι Χολιντέι αλλά σε γέμιζε μια ποιητική μοναξιά όλο το φιλμ ταυτόχρονα σαν να χανότανε κάτι στον ορίζοντα ενός μακρινού ουρανού ! ίσως αυτό να ήθελε και ο σκηνοθέτης που είχε περάσει αρκετά ταλαιπωρημένα παιδικά χρόνια!

 

[Μαργαριτα]

Αυτός δεν είναι απλά διαφορετικός είναι ντεκαπαρισμένος και μάλιστα απο ότι βλέπω του έχει βγει και η ρίζα ένα πόντο,χάλια είναι..
Όσο για τον Ιησού απο τη Ναζαρέτ κι εγώ δεν μπορώ να φανταστώ μεγάλη εβδομάδα χωρίς αυτή τη σειρά,μαγευτική μουσική,πολύ καλή παραγωγή,άψογη!!

 

[Αγγελίνα]

Και ναι, ακομα και μια Ιρανικη (Μουσουλμανική) ταινια του 2008 με θεμα τον Μεσσια, πεφτει θυμα της δυτικης μοδας

και να σκεφτεις οτι το Κορανι λεει οτι ο Μεσσίας είναι μελαμψός.

Για τον Ιησού τον παρουσιάζουν αυτόν? Α καλά...το μαλλί-γενομούστακο, που έχει πάνω του όλες τις αποχρώσεις της ίριδος, δεν το 'δε ο σκηνοθέτης?

 

[Μαργαριτα]

Για τον Ιησού τον παρουσιάζουν αυτόν? Α καλά...το μαλλί-γενομούστακο, που έχει πάνω του όλες τις αποχρώσεις της ίριδος, δεν το 'δε ο σκηνοθέτης?

Εγώ ένα θα πω ερασιτέχνες κομμωτές, μόνο έτσι μπορώ να εξηγήσω όλο αυτό το κιτρίνισμα...

 

[Αγγελίνα]

Εγώ ένα θα πω ερασιτέχνες κομμωτές, μόνο έτσι μπορώ να εξηγήσω όλο αυτό το κιτρίνισμα...

Ούτε καν...μόνος του θα το 'κανε στο σπίτι, με βαφή από το σούπερ μάρκετ.

 

[Λορένα]

Βρε κακες

Τοσο καιρο γυρισμα ειχε ο ανθρωπος, γι' αυτο φανηκε φανηκε η ριζα. Το βαψε στην αρχη, και μετα ειχε το νου στα γυρισματα. Δεν θα το ΄χε και στην ριζα.