[Σειρά] Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ

Χμ, είχα βρει κάποτε ένα καταπληκτικό άρθρο του Έκο πάνω σ' αυτό ακριβώς, αν το πετύχω πάλι θα σας παραπέμψω.

Πιούζυ, είμαι πολύ χαλαρή με την εκκλησία. Μια Ανάσταση να κάνουμε χάζι τα βεγγαλικά είναι αρκετή :)

Και στον επιτάφιο, αν θέλουν τα παιδιά τα πάω, αλλά τώρα που μεγάλωσαν δεν πολυθέλουν.
 
Εγω δεν πηγαινω στην εκκλησια, οποτε δεν πηγαινα ουτε με τα παιδια μου. Καποιο Πασχα, οταν η μεγαλη μου κορη ηταν στα τελη του Δημοτικου, γυρισε μια μερα θυμωμενη και με μαλωσε «εμεις γιατι δεν πηγαινουμε στην εκκλησια; Μουσουλμανοι ειμαστε;». Της υποσχεθηκα λοιπον ενα χριστιανικο Πασχα. Περασαμε ολη τη Μεγαλη Εβδομαδα παρακολουθωντας λειτουργιες, ψαλλοντας και νηστευοντας. Δεν μου εκανε κανενα σχολιο, αλλα το θεμα περι εκκλησιας τελειωσε οριστικα.
 
Το βρήκα το άρθρο του Έκο. Λέει για πολλά και διάφορα και είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον.

Το ερώτημα της Πιούζυ το απαντάει στην προτελευταία του παράγραφο και γι' αυτό τη μεταφέρω εδώ και τη μεταφράζω πολύ - πολύ πρόχειρα:

"I was raised as a Catholic, and although I have abandoned the Church, this December, as usual, I will be putting together a Christmas crib for my grandson. We'll construct it together - as my father did with me when I was a boy. I have profound respect for the Christian traditions - which, as rituals for coping with death, still make more sense than their purely commercial alternatives"

Ανατράφηκα σαν Καθολικός και παρόλο που έχω εγκαταλείψει την εκκλησία, το Δεκέμβρη, όπως πάντα, θα φτιάξουμε παρέα με τον εγγονό μου μια φάτνη. Θα την φτιάξουμε μαζί – όπως έκανε και ο πατέρας μου μαζί μου όταν ήμουν παιδί. Έχω βαθύ σεβασμό για τις Χριστιανικές παραδόσεις – οι οποίες έχουν κάποια λογική σαν τρόποι για να αντιμετωπίσεις το θάνατο.



Φυσικά αυτό το κομματάκι είναι πολύ λίγο για να καταλάβει κανείς ολόκληρο το σκεπτικό του Έκο περί θρησκείας. Αν έχετε κέφι ρίξτε μια ματιά στο υπόλοιπο άρθρο, που εγώ προσωπικά όχι μόνο το βρίσκο εξαιρετικό, αλλά και συμφωνώ με κάθε λέξη.
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Κι εγώ είμαι εκτός θρησκευτικής κουλτούρας και Πάσχα και σίγουρα, ποτέ δεν θα πήγαινα το παιδί μου στην εκκλησία.
 
Το πρόβλημα είναι κοινωνικό για μένα. όταν έχεις το παιδί σου σε χριστιανικό σχολείο και οι φίλοι του παν στην εκκλησία, δεν μπορείς να μην το πας εσύ για να μην δημιουργηθεί πρόβλημα. Πρόβλημα με τους χαιρέκακους χριστιανούς μαθητές-δασκάλου "δεν πάει εκκλησία, είναι ισλαμιστής, σατανιστής, αμαρτωλός κτλπ".
Αυτός είναι και ο μόνος λόγος πιστεύω για να πάει ένα παιδί στην εκκλησία και όταν μεγαλώσει λίγο θα μπορέσει να αποκτήσει την δικιά του κριτική σκέψη και να αποφασίσει, χωρίς να τον επηρεάζει το σπίτι με φανατισμούς και "πρέπει".
Φυσικά η απόφαση του καθενός θα πρέπει να γίνει και σεβαστή.
 
Συμφωνώ με τον Διά. Δυστυχώς προς το παρόν είναι έτσι η κοινωνία. Κάποτε , σε μια-δυο γενιές ίσως είναι αλλιώς τα πράγματα και τα κενά τυπικά έψουν αποβληθεί από την κοινωνία μας.
 
Ακολουθώντας το πνεύμα των ημερών, είδα για νιοστή φορά το "Jesus Christ Superstar", τραγουδώντας δυνατά. Κατόπιν, την απίστευτη κωμωδία των Μόντυ Πάιθονς "Life of Brian" . Γελούσα τόσο πολύ, που η οικοδέσποινα φίλη μου διέκοψε την προβολή και με φωτογράφισε. Δύο ταινίες που συνιστώ ανεπιφύλακτα.
 
Last edited by a moderator:
είδα για νιοστή φορά το "Jesus Christ Superstar".
Δεν το έχω δει ποτέ ενώ θα το ήθελα πολύ. Πώς τα κατάφερα και μου έχει ξεφύγει τόσα χρόνια;;;
Σαν ταινία πάντως μου άρεσε πολύ και ο ''Τελευταίος Πειρασμός''.
 
Η σειρα ειναι παρα πολυ καλη με ωραιες ερμηνειες και μουσικη, επειδη την βαζει ομως καθε χρονο.. αυτο κατανταει λιγο... κουραστικο, εννοω οτι βαριεσαι να την βλεπεις ξανα και ξανα και ξανα... :ουχ:
 
Top