Σε τί διαφέρει η αρχαία απο τη σημερινή γλώσσα

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Απο τοτε που εκανα αρχαια ελληνικα μου εκανε και μου κανει εντυπωση το εξης παραδοξο.

Αναγνωριζα κάποιες λέξεις, αναγνωρίζα τους χρόνους, μπορούσα να κανω μια συντακτική ανάλυση, να καταλάβω τί αναφερόταν σε τί.

Παρόλαυτά νόημα δεν έβγαινε!

Οταν ομως διαβαζα και ξαναδιάβαζα την ίδια φραση, ή αν μου έλεγαν τη μετάφραση και το ξανακοίταζα, η φράση αποκτούσε "σχήμα" και νόημα, όπως ένα... στερεόγραμμα (δεν ξερω αν εχετε δει :μαναι:). Ξαφνικα φαινοταν τοσο απλο οπως καθε γριφος που μαθαινεις τη λυση του (οπως ειχε πει ο Γκανταλφ) και απορούσα γιατί δεν το έβλεπα πριν.

Αυτό που μας δυσκόλευε τόσο στα Αρχαία δεν είναι μόνο η δύσκολη γραμματική και το αλλοπρόσαλο λεξιλόγιο, ούτε η περίπλοκη σύνταξη αλλά και διάφορες μικρές λέξεις που έδιναν έμφαση και δεν μεταφράζονται, ή αλλάζουν την έννοια άλλης λέξης. Ενώ νομίζω πολλές λέξεις χρησιμοποιούνται μεταφορικά ή έχουν πολύ ρευστή έννοια. Τεσπα ειναι τοσο μπερδεμενο που ουτε εγω ξερω τι με δυσκολεύει, πόσο μάλλον να το περιγράψω :) Εξακολουθει να αποτελει ομως παραδοξο το γιατί μπορώ να καταλάβω το 70% απο ένα απόσπασμα του Ευαγγελίου και μόνο το 20% απο ένα απόσπασμα του Θουκυδίδη. Απο την πλευρά μου, η γλώσσα είναι η ίδια, οι λέξεις ίδιες, η σύνταξη ίδια. Γιατί να μη μπορω να βρω την ερμηνεία ενώ αυτή είναι μπροστα μου, ακόμα και με λεξικό;

(σημειωτέον οτι έχω το ίδιο πρόβλημα γενικά με γρίφους και σε οτιδήποτε απαιτεί ταίριασμα στοιχείων για συμπέρασμα... και ζηλεύω αυτούς που βρίσκουν απαντήσεις με σχεδόν ανύπαρκτα στοιχεία, όπως η Δ ;))

Όταν ξεκίνησα να κάνω λατινικά ο καθηγητής μου είπε οτι η διαφορά που έχουν απο τα Αρχαία, είναι πως "τα λατινικά λένε αυτό ακριβώς που λένε". Και πραγματικά έτσι ήταν. Δεν ξέρω γιατί αλλά παρότι ήταν "Αρχαία Ελληνικά σε άλλη γλώσσα", ήταν πολύ πιο απλά και λιγότερο "ρευστά"! Μάλιστα σε πολλά απο τα κείμενα που κάναμε στο σχολείο, ακόμα και λέξη-προς-λέξη μετάφραση να κάναμε έβγαινε νόημα.

Τα πράγματα όμως μπερδεύτηκαν όταν φτάσαμε σε ένα κείμενο, το οποίο αργότερα έμαθα οτι ήταν "πιο αρχαίο"!! Να γιατί δυσκολεύτηκα πολύ να το μεταφράσω με την πρώτη. Και όμως, λεξιλόγιο είχα μπροστά μου, η γραμματική ήταν η ίδια, οι συντακτικοί κανόνες οι ίδιοι με τα άλλα κείμενα. Και όμως, δεν έβγαινε νόημα με την πρώτη. Γιατί; Δεν ξερω. Τί διαφορά είχε; Δεν ξέρω. Απλα ήταν πιο αρχαίο!

Ακόμα αναρωτιέμαι τί είναι αυτό που κάνει ένα πιο αρχαίο κείμενο πιο δύσκολο και πιο πολύπλοκο απο ένα πιο πρόσφατο. Δεν έχω βρει ένα "αλγόριθμο" για να μπορώ με τη λογική να περιγράψω τη διαφορά. Απλά το "νιώθω", μέσα απο την αδυναμία και τη δυσκολία μου να το καταλάβω.

Θα μπορούσαμε ίσως ένα Λατινικό κείμενο του 200 πΧ να το συγκρίνουμε με το ίδιο κείμενο όπως θα γραφόταν του 50 πΧ? Αυτο δυστυχως δε γινεται γιατί δεν γίνεται rewind στην ιστορια.

Πολυ αναρωτιεμαι ομως αν κάτι απλό όπως το REGINA ROSAS AMAT ήταν διαφορετικό σε αρχαία μορφή, ποιά θα ήταν αυτή και αν θα το καταλάβαινα... και αν όχι, γιατί;
 
Last edited:
Δεν ξέρω να απαντήσω τεκμηριωμένα, μόνο να σχολιάσω μπορώ.

Πρώτα - πρώτα, βρήκα ένα άρθρο του Γιάννη Χάρη, που έχει ενδιαφέρον νομίζω.

Από κει και πέρα και έχοντας μάθει ότι η γλώσσα είναι στην ουσία ένας ζωντανός οργανισμός, που προσαρμόζεται στην εκάστοτε εποχή και τις ανάγκες της, δε μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση που ο Θουκυδίδης μοιάζει τις περισσότερες φορές απροσπέλαστος.

Για μένα, όσο πιο μακρινή και ξένη είναι μια εποχή, επόμενο είναι άλλο τόσο μακρινή και ξένη να είναι και η γλώσσα της.

Κι επειδή με τα Αρχαία και τα Λατινικά έκοψα κάθε σχέση τελειώνοντας το λύκειο, το μόνο παράδειγμα που μπορώ να φέρω είναι με τα Αγγλικά. Αν προσπαθήσεις να διαβάσεις Σώσερ (Geoffrey Chaucer, 1343 - 1400) θα αγανακτήσεις. Αν πάλι διαβάσεις Σαίξπηρ (1564 - 1616), θα εντοπίσεις αρκετές αποκλίσεις από τα σημερινά ομιλούμενα Αγγλικά, αλλά νόημα θα βγάλεις.

Δεν ξέρω αν απαντώ, δεν ξέρω καν αν αυτό είναι που ρωτάς.
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Δεν μπορώ να απαντήσω εμπεριστατωμένα στα ερωτήματά σου, απλά να σημειώσω πως η Καινή Διαθήκη είναι γραμμένη σε Κοινή Ελληνιστική, ήδη δηλ. η γλώσσα είχε αλλάξει αρκετά από την κλασική αρχαία, τόσο ώστε σήμερα να την γνωρίζουμε με ξεχωριστό όνομα.

Γιʼ αυτό κι οι περισσότεροι μπορούμε να παρακολουθήσουμε την γλώσσα της Καινής Διαθήκης ενώ κείμενα τής κλασικής Ελλάδας μάλλον όχι.
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Το "δυσκολο" λατινικο κειμενο που ανεφερα (χρονολογειται γυρω στο 200 πΧ ή πιο μετά), λεει το εξης

Οταν ο Ταδε στον ποιητη Δεινα ηρθε και σε αυτον στην πορτα αφου ζητησε τον Δεινα η υπηρετρια ειπε οτι δεν ειναι σπιτι ο Ταδε καταλαβε εκείνη οτι απο διαταγη του κυριου της ειπε αυτο και εκείνος μεσα οτι ειναι.
Πιο αναλυτικα:
Οταν ο Ταδε στον ποιητη Δεινα ηρθε, [και σε αυτον (στην πορτα αφου ζητησε τον Δεινα) η υπηρετρια ειπε οτι δεν ειναι σπιτι] ο Ταδε καταλαβε οτι [εκείνη απο διαταγη του κυριου της ειπε αυτο και εκείνος μεσα οτι ειναι].
Περιγραφει 3 διαδικασιες, σε μια φραση, η μια μεσα στην αλλη, με απαρεμφατα, μετοχες και "απολυτη αφαιρετικη". Επισης χρειαζεται προσοχη στο "αυτος" (που αναφερεται στον Ταδε που ειναι στο προσκηνιο) και το "εκεινος" (που αναφερεται στον αλλον που ειναι μεσα)

Ειναι τρελοι αυτοι οι Ρωμαιοι... αλλα οι δικοι μας χειροτεροι :))))

Αν γραφοταν 100 χρονια μετα , η ιδια ακριβως φραση θα ηταν διαφορετικα αναλυμενη, πιο κατανοητα. Μη με ρωτατε πως θα ηταν, δεν ξερω. Απλα ξερω οτι θα ηταν διαφορετικη, και θα τη διαβαζα 3 φορες αντι για 5 για να τη καταλάβω
 
Last edited:

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
όλη αυτή η εμφώλευση φράσεων μου θυμίζει προγραμματισμό! εκεί το συνηθίζουμε! :θρρρ:
 
Αν προσπαθήσεις να διαβάσεις Σώσερ (Geoffrey Chaucer, 1343 - 1400) θα αγανακτήσεις.
Εγώ πάλι γιατί την καταβρίσκω διαβάζοντας τις Ιστορίες του Κάντερμπέρυ (The Canterbury Tales); :) Ειδικά με την πρωτότυπη ορθογραφία του 14ου αιώνα, κι όχι με την προσαρμοσμένη στα σημερινά δεδομένα.* Τρελαίνομαι μ' αυτό το έντονα γαλλικό στοιχείο μέσα στη γερμανογενή γλώσσα των Αγγλοσαξόνων...
Εκεί που εγώ αγανακτώ είναι με τα ακόμη αρχαιότερα Αγγλοσαξονικά, τη γλώσσα του Beowulf για παράδειγμα (γραμμένο χονδρικά γύρω στο έτος 1000). Αλλά αγανακτώ μόνο και μόνο επειδή δεν έχω εμβαθύνει ακόμα στη γραμματική αυτής της μορφής των Αγγλικών.

Αντέρωτα όπως πάντα θέτεις πολύ ενδιαφέροντα ερωτήματα, κι όπως πάντα με βρίσκουν σε λάθος στιγμή. :) Θα εκφράσω όμως μερικές σκέψεις:

Όσον αφορά τη σύνταξη της κλασικής Ελληνικής, πριν την ελληνιστική περίοδο δηλαδή, αυτή διαφέρει πολύ από την Κοινή Ελληνική των Ευαγγελίων. Από τον αιώνα του Περικλή μέχρι την μετά Χριστόν εποχή έχει μεσολαβήσει η διεθνοποίηση της Ελληνικής, και η χρήση της από έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων διαφορετικής εθνικότητας. Ήταν φυσικό τα Ελληνικά να γίνουν μία γλώσσα με πιο αναλυτική σύνταξη (όπως είναι σε μεγάλο βαθμό η Νέα Ελληνική) και με λιγότερους ανώμαλους τύπους (όπως π.χ. η κλίση του ρήματος οἶδα, την οποία παραθέτει ο Γ. Χάρης στην επιφυλλίδα που ανέφερε η Χρυς).

Όσον αφορά τα Λατινικά, ίσως μεταφράζονται πιο εύκολα στα Νέα Ελληνικά (απ' όσο μεταφράζονται τα Αρχαία Ελληνικά) επειδή ακριβώς τα σημαντικά λατινικά κείμενα, με τα οποία είμαστε εξοικειωμένοι, χρονολογούνται από την Ελληνιστική εποχή, δηλαδή την εποχή που τα Ελληνικά είχαν ήδη υποστεί τις αλλαγές. Κι επειδή είναι γνωστό ότι η ελληνική γραμματεία επηρέασε σε σημαντικό βαθμό τη λατινική, νομίζω ότι κάπου εκεί βρίσκεται η άκρη του νήματος.


Θα μπορούσαμε ίσως ένα Λατινικό κείμενο του 200 πΧ να το συγκρίνουμε με το ίδιο κείμενο όπως θα γραφόταν του 50 πΧ? Αυτο δυστυχως δε γινεται γιατί δεν γίνεται rewind στην ιστορια.
Ριγουάιντ μπορεί να μη γίνεται, αλλά είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν λατινιστές με τόσο γερές γνώσεις και με τέτοια εμβρίθεια στη Λατινική όλων των περιόδων, που θα μπορούσαν να το κάνουν επιτυχώς. Άλλωστε είναι γνωστή η ιστορία [δεν ξέρω αν αληθεύει 100%] ενός λατινιστή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, που είχε φτάσει στο σημείο να μιλάει σχεδόν αποκλειστικά Λατινικά με τους φοιτητές του. Το κορυφαίο που διηγούνται γι' αυτόν είναι ότι, μια φορά που κλείστηκε στο ασανσέρ, άρχισε να ουρλιάζει "Auxilium!!!" («Βοήθεια!!!») :χαχαχα: Ακόμα κι αν είναι αστικός μύθος, τον βρίσκω γουστόζικο :))

* Π.χ. booke, mysterie, libertie κι όχι book, mystery, liberty.
 
Αντέρωτα, την ώρα που απαντούσα αναρτούσες κι εσύ τις λεπτομέρειες για το λατινικό κείμενο του 200 π.Χ.
Το θυμάμαι βεβαίως, είναι από το βιβλίο Λατινικών της τρίτης Δέσμης :).

Πάντως θα παραμείνω στην άποψή μου, κι αν πλανώμαι μακάρι να με διορθώσει όποιος ξέρει. Το 200 π.Χ. η Ρώμη δεν είχε κατακτήσει ακόμη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, με αποτέλεσμα να μην έχουν επηρεαστεί ακόμη τα Λατινικά από τα απλοποιούμενα Ελληνικά, κι έτσι διατηρούσαν έναν χαρακτήρα πιο σύνθετο, πιο αρχαΐζοντα ινδοευρωπαϊκό.
Όσο για το ποιά γλώσσα συνέβαλε περισσότερο στην απλοποίηση των Ελληνικών, δεν αποκλείεται να ήταν κάποια από τις σημιτικές όπως τα Αραμαϊκά ή τα Εβραϊκά. Άλλωστε οι ελληνίζοντες Εβραίοι ήταν πάρα πολλοί (εξού και η ανάγκη για μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης στα Ελληνικά από τους Εβδομήκοντα).
Όλα αυτά βεβαίως είναι υποθέσεις μου ( εκτός από την ΠΔ και τους Εβδομήκοντα :) ).
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
όλη αυτή η εμφώλευση φράσεων μου θυμίζει προγραμματισμό! εκεί το συνηθίζουμε! :θρρρ:
Εμενα μου θυμιζει αλγεβρα. Αλλιως δε γινεται να κατανοησεις τετοιο σιδηροδρομο

Ριγουάιντ μπορεί να μη γίνεται, αλλά είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν λατινιστές με τόσο γερές γνώσεις και με τέτοια εμβρίθεια στη Λατινική όλων των περιόδων, που θα μπορούσαν να το κάνουν επιτυχώς.
Σαφως. Δε μπορω να δωσω απαντηση στην απορια μου (δηλαδη το σε ποιά σημεία ακριβως διαφερουν τα παλιωτερα απο τα νεωτερα) κυριως επειδη δεν εχω εξοικειωση με καμία μορφή τους. Αντιθετα σε ενα κειμενο του Σωσερ η του Σεξπηρ ή πχ το Ρήγα Φερραίου μπορω να εντοπίσω επακριβώς τί με δυσκολεύει, γιατί είμαι εξοικειωμένος με Ελληνικά και Αγγλικά.

Αν είχα την απαραίτητη εξοικείωση με τα Λατινικά της Χ εποχής, θα μπορούσα να εντοπίσω ακριβώς τί με δυσκολεύει στα Λατινικά κάποιας αρχαιότερης εποχής. Ομως δεν υπαρχει χρονος για τετοια εξοικειωση φοβαμαι ;)

---------------------------------------

ΥΓ. Θυμαμαι οταν μαθαινα Εσπεραντο που εκανα συντομους διαλογους στο τσατ, και μπορουσα να συνεννοηθω με αλλα ατομα. Ηταν ομως ενας συγκεκριμενος τυπάς που είχε την Εσπεράντο για δεύτερη γλώσσα. Αυτον δεν μπορούσα να τον καταλάβω. Ολοι οι υπόλοιποι γράφαμε με Εσπεράντο "του λεξικού". Οταν δεν καταλαβαινα τί έλεγε και τον ρωτουσα τί εννοεί, "επεφτε στο επιπεδο μου" (και παλι σε Εσπεραντο), και μπορούσα να τον καταλάβω.

Ποτέ δεν κατάλαβα σε τί ακριβώς έχανα τον συγκεκριμένο. Ισως χρησιμοποιούσε τόσο εξεζητημένες εκφράσεις και "δύσκολες" λέξεις, και έκανε άνετη χρήση προθέσεων και μικρο-λέξεων της Εσπεράντο, οι οποίες είναι πρωτότυπες και δεν ανταποκρίνονται σε κάποια υπαρκτή γλώσσα. Αντίθετα οι υπόλοιποι προσπαθούσαμε να γράφουμε με πιο αναγνωρίσιμες λέξεις.
 
Last edited:
Τι μπορεί να σε δυσκολεύει; Ή η γραμματική θα σε δυσκολεύει, ή το συντακτικό ή το λεξιλόγιο. Άλλο δεν έχει. Τι άλγεβρα και προγραμματισμό μου λέτε! Μια στριφνή σύνταξη βλέπω και τίποτα άλλο :ουχ:

Με άλλα λόγια, δεν καταλαβαίνω τον προβληματισμό. ξαναουχ!
 
Έχω την αίσθηση ότι η ανάγνωση και η καταννόηση έχουν κάποιο μηχανισμό και συνήθως γίνονται ταυτόχρονα.
Για να είμαι ειλικρινής δεν κατάλαβα Αντέρωτα τι σε ξένισε στην αρχαϊκή :ντροπή: όχι γιατί είμαι φωστήρας εκεί αλλά γιατί συνήθως έχω θέμα με το λεξιλόγιο :λυγμ:
Μήπως σου είναι εύκολο να βάλεις ένα απόσπασμα;
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Τι μπορεί να σε δυσκολεύει; Ή η γραμματική θα σε δυσκολεύει, ή το συντακτικό ή το λεξιλόγιο. Άλλο δεν έχει. Μια στριφνή σύνταξη βλέπω και τίποτα άλλο :ουχ:

Με άλλα λόγια, δεν καταλαβαίνω τον προβληματισμό. ξαναουχ!
Οριστε ενα δειγμα ποιησης. Ειναι μΧ αλλα ειναι ποιητικη γλωσσα και ειναι ενα καλο παραδειγμα γιατι δεν αρκουν "μονο" το λεξιλογιο, η γραμματικη και η συνταξη, αλλα χρειαζεται και "κατι παραπανω"

1 In nova fert animus mutatas dicere formas
2 corpora; di, coeptis (nam vos mutastis et illas)
3 adspirate meis primaque ab origine mundi
4 ad mea perpetuum deducite tempora carmen!
Το "νοημα" που μου βγαινει:
Σε καινουργια φερνει η ψυχη αλλαγμενες να πει μορφες
σωματα. Θεοι, ο,τι δικο μου άρχισε (γιατι αλλαξατε κι εκεινες) (???)
εμπνευστε και πρωτα απο την αρχη του κοσμου
στα δικα μου αιώνιο διηγηθήτε χρόνια τραγούδι (???)

Παρακάτω

5 Ante mare et terras et quod tegit omnia caelum
6 unus erat toto naturae vultus in orbe,
7 quem dixere chaos: rudis indigestaque moles
8 nec quicquam nisi pondus iners congestaque eodem
9 non bene iunctarum discordia semina rerum.
Πριν θάλασσα και χώρες και οποιο σκεπαζει ολα ουρανό (???)
ένα ήταν σε όλα φύσης πρόσωπο στον κόσμο
αυτό poy λεγεται χάος: άγριος και τραχύς όγκος
ούτε οτιδήποτε αν δεν βάρος άθλιο και μαζεμένο σε αυτό (???)
οχι καλά ενωμένων δυσαρμονία σπέρματα πραγμάτων (???)

Επαναλαμβανω οτι αν και δεν βγαινει νόημα η γραμματικη και το συντακτικό είναι ολόσωστα με το κείμενο. Ο λογος που δεν βγαινει νοημα ειναι επειδη λειπουν τα στοιχεια που κανουν κατανοητη τη σημερινη μας γλωσσα: συνδεση προτασεων, αναφορεικες αντωνυμιες, λεξεις όπως αυτό κι εκεινο που δεν ξερεις αν αναφερεται σε κατι που αναφερθηκε η σε κατι που θα αναφερθεί κλπ.
 
Last edited:
Ουπς, μιλάς για λατινικά κι όχι για αρχαία ελληνικά..
:χμχμ: λατινικά ευτυχώς δεν έχω διδαχθεί... και τα έχω και πολύ άχτι γιατί εκεί που διάβαζα δίκαιο τσουπ ξεπρόβαλε κι από μια λατινική φρασούλα που με έστελνε αδιάβαστη κάθε φορά :γρμβ: :γκρμφ:

Άρα ό,τι κι αν πεις γιαυτά ... δίκιο έχεις από εμένα :))))
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Ουπς, μιλάς για λατινικά κι όχι για αρχαία ελληνικά..
Μιλαω και για τα δυο βασικα, απλα τα λατινικα ειναι πιο προσφατη εμπειρια και τα εχω προχειρα :) και για την ακριβεια, απο το συγκεκριμενο αποσπασμα θυμηθηκα αυτον τον προβληματισμο μου

Το μπερδεμα που εχω, αυτη η αισθηση, ειναι ιδια και στα λατινικα και στα αρχαια. Η αισθηση οτι... καπου χανεσαι, παρότι και λεξιλογιο εχεις μπροστα σου, και συντακτικη αναλυση μπορεις να κανεις.
 
Δε γνωρίζω τη λογική των λατινικών.

Σε ότι αφορά τα αρχαία θα έλεγα ότι έχουν καθαρά μαθηματική λογική στην κατανόησή τους και είναι αρκετά μουσική γλώσσα. Μην κοιτάς πως την έχουμε καταντήσει...

Επίσης, όταν διαβάζεις αρχαία μην τα σκεφτείς με τη λογική του σύγχρονου Νεοέλληνα, είναι πολύ πιο βαθιά και μεστή νοημάτων η γλώσσα που χρησιμοποιείται.
Έχω επίσης την αίσθηση ότι τα ελληνικά είναι απόλυτα ακριβολογική και κυριολεκτική γλώσσα. Είχα διαβάσει κάποτε ότι έχουμε ένα απίστευτο αριθμό λέξεων που περιγράφουν τις διαβαθμίσεις των συναισθημάτων επακριβώς.
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Φίλη Ανάγνωση, πού τα βασίζεις όλα αυτά που γράφεις εδώ;

Καταρχάς τι εννοείς "μαθηματική γλώσσα"; Πώς μπορεί μια γλώσσα να είναι μαθηματική; Τι σημαίνει τάχα αυτό;

Έπειτα, πώς προσδιορίζεις μια "μεστή γλώσσα";

Προσωπικά δεν πιστεύω πως δεν υπάρχουν μεστές και αδειανές γλώσσες και θεωρώ πως τα Νέα Ελληνικά δεν υστερούν σε τίποτε έναντι των Αρχαίων.

Έχω την αίσθηση πως κάπου αγγίζεις διάφορους αστικούς μύθους που κυκλοφορούν για τα Αρχαία Ελληνικά.

Και επειδή η Αρχαία είναι κατεγραμμένη και μάλιστα ο λεκτικός της πλούτος είναι διαπιστωμένος σε μεγάλο βαθμό μέσω του TLG, μπορούμε να πούμε πως τα Νέα Ελληνικά είναι πιο πλούσια όσον αφορά το λεξιλόγιο, πράγμα λογικό εδώ που τα λέμε αφού καλούνται να αποδώσουν μια πιο σύνθετη εποχή.
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης

Επίσης, όταν διαβάζεις αρχαία μην τα σκεφτείς με τη λογική του σύγχρονου Νεοέλληνα, είναι πολύ πιο βαθιά και μεστή νοημάτων η γλώσσα που χρησιμοποιείται.
Ακριβως αυτη τη διαφορά λογικής θέλω να προσδιορίσω με αυτό το νημάτιο. Η οποία δεν είναι προνόμιο της Αρχαίας Ελληνικής αλλά και των Λατινικών (ξαδέλφες γλώσσες ;)) και πιθανότατα και άλλων αρχαίων γλωσσών.

Έχω επίσης την αίσθηση ότι τα ελληνικά είναι απόλυτα ακριβολογική και κυριολεκτική γλώσσα.
Εδώ διαφωνώ και αντικρούεται με τα παραπάνω. Αν ήταν απόλυτα ακριβολογική και κυριολεκτική γλώσσα, δε θα είχαμε κανένα πρόβλημα κατανόησης με ένα απλό λεξιλόγιο.

Επίσης αυτό αντικρούεται με τα λόγια του φιλολόγου μου που είπα παραπάνω, οτι σε αντίθεση με τα Αρχαία, τα λατινικά "λένε αυτό ακριβώς που λένε". Το τί εννοούσε ακριβώς δεν ξέρω, αλλά περιγράφω την εμπειρία μου πιο πάνω.

Το συμπέρασμά μου είναι οτι τα Αρχαία χρησιμοποιούν πολλές λέξεις μεταφορικά και (για μένα) ακατάστατα, και χάνουμε τον μπούσουλα. Και τα λατινικά το ίδιο (αν και λιγότερο), και όλες οι αρχαίες γλώσσες πιστεύω.

Είχα διαβάσει κάποτε ότι έχουμε ένα απίστευτο αριθμό λέξεων που περιγράφουν τις διαβαθμίσεις των συναισθημάτων επακριβώς.
Για συναισθήματα δεν ξέρω, αλλά είναι λογικό να υπάρχουν εκατομμύρια τύποι αφού με τον όρο "Αρχαία Ελληνικά" εννοούμε αιώνες εξέλιξης, και δεκάδες διαλέκτους. Το θέμα είναι οτι αυτός οι λέξεις που αποτελούν τον απίστευτο αριθμό, δεν έχουν συνυπάρξει σε μία συγκεκριμένη μορφή της γλώσσας.

Για το αν τα Α.Ε. έχουν μαθηματική λογική ή όχι το έχουμε αναφέρει και αλλού σε αυτο το φορουμ
 
Last edited:
Το "νοημα" που μου βγαινει:
Σε καινουργια φερνει η ψυχη αλλαγμενες να πει μορφες
σωματα. Θεοι, ο,τι δικο μου άρχισε (γιατι αλλαξατε κι εκεινες) (???)
εμπνευστε και πρωτα απο την αρχη του κοσμου
στα δικα μου αιώνιο διηγηθήτε χρόνια τραγούδι (???)
Θα επιμείνω λίγο ακόμα, γιατί δεν είμαι σίγουρη τι ακριβώς ρωτάς. Απ' αυτό το πρώτο, που το έχω διαβάσει ως τώρα εκατό φορές, τι σε προβληματίζει;

1. Ότι λείπουν κάποια πράγματα όπως αντωνυμίες κλπ. και γιατί λείπουν;

ή

2. Όντως δε βγάζεις νόημα;
 
Νομίζω πως ναι, μετά από πολλές - πολλές φορές ανάγνωσης όπως είπα και πριν. Και νομίζω ότι τον τρόπο που βγάζω νόημα, τον έχεις ήδη εξηγήσει :

Ειναι μΧ αλλα ειναι ποιητικη γλωσσα και ειναι ενα καλο παραδειγμα γιατι δεν αρκουν "μονο" το λεξιλογιο, η γραμματικη και η συνταξη, αλλα χρειαζεται και "κατι παραπανω"
Πιστεύω, δηλαδή, ότι αυτό το "κάτι παραπάνω" που ψάχνεις βρίσκεται στα μυστικά της ποιητικής γλώσσας.
 
Last edited:

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Η οποια "ποιητικη" γλωσσα υπαρχει και στον πεζο λογο. Πιο πανω ειχα ενα παραδειγμα απο πεζο κειμενο.

Θα ψαξω να βρω ενα αλλο πεζο που να δημιουργει το ιδιο "εφφέ" :)
 
Last edited:
Top