Δεν πρέπει, ε;; <=== ευγενική ειρωνείαΌμως ρε συ Έλλη φωσφοριζέ μαρκαδόρο;;; Μα μαρκαδόρο;;;
Εξήγησέ μου γιατί όχι. Σε απλά ελληνικά (νέα).
Σημειώνουμε πάνω στα βιβλία;
- Thread starter Ιωάννης
- Start date
Εξήγησέ μου γιατί όχι. Σε απλά ελληνικά (νέα).
Μα, διότι ξοδεύεις τον μαρκαδόρο...
Τι είναι ρίγα;
Λοιπόν, έχουμε και λέμε (και μη με πείτε καταναγκαστικό ή φλύαρο):
Πανεπιστημιακά και επαγγελματικά συγγράμματα: Πολλές υπογραμμίσεις πάντα με μολύβι και σημειώσεις στα περιθώρια και τις λευκές σελίδες. Ποτέ μαρκαδόρους. Σημειώνω αυτά που θέλω να θυμάμαι. Γράφω παραπομπές σε άλλα βιβλία. Χρήση με καθαρά χέρια.
Λογοτεχνία και σύγχρονα βιβλία: Λίγες υπογραμμίσεις, λίγες σημειώσεις στο περιθώριο, μόνο με μολύβι. Το κάνω για να θυμάμαι τα σημεία που μου άρεσαν πολύ, όταν ανοίξω ξανά το βιβλίο. Γράφω παραπομπές σε άλλα βιβλία και σκέψεις δικές μου. Χρήση με καθαρά χέρια.
Σπάνια βιβλία και παλιές εκδόσεις: Δεν ακουμπάω τίποτα. «Μη μου άπτου». Πεντακάθαρα χέρια όταν τα ακουμπάω ή χρήση πάνινων γαντιών. Τα βιβλία βρωμίζουν και καταστρέφονται από τα χέρια του χρήστη (σμήγμα, ιδρώτας) και οι λεκέδες φαίνονται μετά από καιρό.
Στη Θεσσαλονίκη, φοιτητής, μπαίνω σε ένα χαρτοπωλείο και ζητώ «μια ρίγα», για το σκοπό που προανέφερα.
-Τι είναι αυτό; Ρωτά ο υπάλληλος. Του εξηγώ περιφραστικά. Όπως ο Γ. Κωνσταντίνου το προφιτερόλ στο «Χτυποκάρδια στα θρανία».
-Εδώ το λέμε χαράκι, μου απαντά εκνευρισμένος.
-Εμείς στην Κρήτη λέμε χαράκια τους βράχους στα βουνά. Δεν έχεις ακούσει το ριζίτικο που λέει: σε ψηλό βουνό σε ριζιμιό χαράκι.
Βαβυλωνία!!!]
Λοιπόν, έχουμε και λέμε (και μη με πείτε καταναγκαστικό ή φλύαρο):
Πανεπιστημιακά και επαγγελματικά συγγράμματα: Πολλές υπογραμμίσεις πάντα με μολύβι και σημειώσεις στα περιθώρια και τις λευκές σελίδες. Ποτέ μαρκαδόρους. Σημειώνω αυτά που θέλω να θυμάμαι. Γράφω παραπομπές σε άλλα βιβλία. Χρήση με καθαρά χέρια.
Λογοτεχνία και σύγχρονα βιβλία: Λίγες υπογραμμίσεις, λίγες σημειώσεις στο περιθώριο, μόνο με μολύβι. Το κάνω για να θυμάμαι τα σημεία που μου άρεσαν πολύ, όταν ανοίξω ξανά το βιβλίο. Γράφω παραπομπές σε άλλα βιβλία και σκέψεις δικές μου. Χρήση με καθαρά χέρια.
Σπάνια βιβλία και παλιές εκδόσεις: Δεν ακουμπάω τίποτα. «Μη μου άπτου». Πεντακάθαρα χέρια όταν τα ακουμπάω ή χρήση πάνινων γαντιών. Τα βιβλία βρωμίζουν και καταστρέφονται από τα χέρια του χρήστη (σμήγμα, ιδρώτας) και οι λεκέδες φαίνονται μετά από καιρό.
- Ποτέ συνδετήρες στις σελίδες του βιβλίου. Σκουριάζουν και τις τσαλακώνουν.
- Ποτέ τσάκισμα των σελίδων στις γωνίες. Είναι βαρβαρότητα. Για σελιδοδείκτες χρησιμοποιώ συνήθως λωρίδες χαρτιού από εφημερίδες και περιοδικά ή διαφημιστικά φυλλάδια.
- Ποτέ ζελοτέιπ στα βιβλία. Μόνο προσεκτικά διαλεγμένες κόλλες βιβλιοδεσίας.
- Δεν συντηρώ σπάνιες εκδόσεις, γιατί δεν είμαι ειδικός.
- Οι υπογραμμίσεις πάντα με ρίγα.
Στη Θεσσαλονίκη, φοιτητής, μπαίνω σε ένα χαρτοπωλείο και ζητώ «μια ρίγα», για το σκοπό που προανέφερα.
-Τι είναι αυτό; Ρωτά ο υπάλληλος. Του εξηγώ περιφραστικά. Όπως ο Γ. Κωνσταντίνου το προφιτερόλ στο «Χτυποκάρδια στα θρανία».
-Εδώ το λέμε χαράκι, μου απαντά εκνευρισμένος.
-Εμείς στην Κρήτη λέμε χαράκια τους βράχους στα βουνά. Δεν έχεις ακούσει το ριζίτικο που λέει: σε ψηλό βουνό σε ριζιμιό χαράκι.
Βαβυλωνία!!!]
Last edited:
Φιλτατε Μακρυγιαννη μετακομισα μονιμα στην Κρητη πριν 4 χρονια περιπου απο Αθήνα λόγω Κρητικιάς γυναικας. Οταν λοιπόν ακουσα την γυναικά μου να αποκαλει τον χαρακα ρίγα μου φανηκε πολύ αστειο και γέλασα. Καναμε μερικά λεπτά να καταλάβω τι εννοούσε. Εγω μεχρι τότε ηξερα την ριγα απο το πουκάμισο και την Ριγα της Λεττονίας.
) Οπως το ίδιο εγινε και με διαφορες αλλες λεξεις που πεταγε κατα καιρούς. Πλεον το έχω συνηθίσει. Παντως ακόμα την πειραζω οταν την ακούω να το λέει.
) Οπως το ίδιο εγινε και με διαφορες αλλες λεξεις που πεταγε κατα καιρούς. Πλεον το έχω συνηθίσει. Παντως ακόμα την πειραζω οταν την ακούω να το λέει.Χρυσόστομε, θα γράψω κάτι ακόμη και ας είμαι εκτός θέματος:
Απρίλιος του 2015. Στην είσοδο της Ιατρικής Σχολής στο Ηράκλειο, με πλησιάζει μια νεαρή γιατρός, εντελώς ψαρωμένη.
-Συγγνώμη, μήπως ξέρετε που είναι το Αμφιθέατρο 2; Με ρωτά. Της δείχνω και πιάνουμε την κουβέντα:
-Από πού είσαι;
-Από τη Θεσσαλονίκη, ήρθα για το συνέδριο.
-Α! Στη Θεσσαλονίκη ήμουν φοιτητής πριν πολλά χρόνια.
Αφού έσπασε ο πάγος μου λέει:
-Να ρωτήσω κάτι ακόμη;
-Ρώτα;
-Χθες, έκανα μια βόλτα στο κέντρο του Ηρακλείου και όλοι κρατούσαν από μια μεγάλη πράσινη ανθοδέσμη και κάτι έτρωγαν. Τι είναι αυτό;
-Ρεβίθια. Δεν έχετε στη Θεσσαλονίκη ρεβίθια;
-Πως δεν έχουμε!!! Τα τρώμε όμως μόνο σούπα!!!:χαχαχα:
Απρίλιος του 2015. Στην είσοδο της Ιατρικής Σχολής στο Ηράκλειο, με πλησιάζει μια νεαρή γιατρός, εντελώς ψαρωμένη.
-Συγγνώμη, μήπως ξέρετε που είναι το Αμφιθέατρο 2; Με ρωτά. Της δείχνω και πιάνουμε την κουβέντα:
-Από πού είσαι;
-Από τη Θεσσαλονίκη, ήρθα για το συνέδριο.
-Α! Στη Θεσσαλονίκη ήμουν φοιτητής πριν πολλά χρόνια.
Αφού έσπασε ο πάγος μου λέει:
-Να ρωτήσω κάτι ακόμη;
-Ρώτα;
-Χθες, έκανα μια βόλτα στο κέντρο του Ηρακλείου και όλοι κρατούσαν από μια μεγάλη πράσινη ανθοδέσμη και κάτι έτρωγαν. Τι είναι αυτό;
-Ρεβίθια. Δεν έχετε στη Θεσσαλονίκη ρεβίθια;
-Πως δεν έχουμε!!! Τα τρώμε όμως μόνο σούπα!!!:χαχαχα:
Last edited:
Κάποτε σε ένα βιβλιοπωλείο είχα ακούσει ότι όταν σημειώνεις επάνω στα βιβλιά, αυτά χάνουν την αξία τους. Από τότε το πολύ πολύ να βάλω post it (και αυτό της κακιάς ώρας για να μην έχει καλή κόλλα και γίνει ένα με το βιβλίο) και να σημειώσω εκεί επάνω κάτι. Επειδή όμως είμαι και χρήστης ηλεκτονικών βιβλίων, έχω τη δυνατότητα σημειώσεων επάνω στο αρχείο. Επίσης, βιβλία που είναι για μένα ιδιαίτερα, μπορεί και να μην τα ανοίξω ποτέ 180 μοίρες για να μην τσακίσει η ράχη ή να τα πιάσω με γάντια για να μη χαλάσει το χαρτί τους... Ψυχαναγκασμός μεγάλος αλλά δεν προσπάθησα ως τώρα να τον καταπνίξω
Δηλ. πώς ακριβώς τα τρώτε τα ρεβίθια στην Αθήνα; :χμχμ:
Κι εμείς στας Αθήνας σούπα τα τρώμε... Στο Ηράκλειο πώς τρώγονται;
Ο Μακρυγιάννης εννοεί τα χλωρά όχι τα αποξηραμένα.
Στο Ηράκλειο τα ρεβίθια τα πουλούν την Άνοιξη χλωρά σε ματσάκια και τα τρώμε φρέσκα. Είναι νόστιμα και είναι λίγο αλμυρά.
Να έτσι:
Να έτσι:
Last edited:
Επαναφέρω το Νήμα στην τάξη.
Αυτή είναι μια σελίδα από το βιβλίο "Αναφορά στον Γκρέκο" του Καζαντζάκη. Το διάβασα το 1982 (έκδοση 1961) και έχω γράψει ότι που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας την προμετωπίδα του βιβλίου. Η χειρόγραφη σημείωση είναι γραμμένη στο πολυτονικό, (στη λέξη ''πυρ" υπάρχει περισπωμένη).
Αυτή είναι μια σελίδα από το βιβλίο "Αναφορά στον Γκρέκο" του Καζαντζάκη. Το διάβασα το 1982 (έκδοση 1961) και έχω γράψει ότι που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας την προμετωπίδα του βιβλίου. Η χειρόγραφη σημείωση είναι γραμμένη στο πολυτονικό, (στη λέξη ''πυρ" υπάρχει περισπωμένη).
γι' αυτό υπάρχουν οι σελιδοδείχτες.
Προσυπογράφω ό,τι είπε η Τζο 
δέν σημειώνω στα βιβλία, παρα μόνον άν είναι μελετητικά εγχειρίδια. Τσακίζω τις σελίδες διότι απεχθάνομαι τους σελιδοδείκτες. αριστερά πάνω τσάκισμα σημαίνει ''στην αριστερή σελίδα, πάνω απο τη μέση''. Κάτω = ''κάτω απο το μέσον''. Δεξιά, τ' ανάλογα.
σε μιά απο τις πρώτες σελίδες σημειώνω ευκρινώς ''είμαι του τοστογεύσκυ'', με ημερομηνία, τόπο αγοράς, και ίσως κάποια σημαντική ανάμνηση (πχ, για βιβλία που αγόρασα για να διαβάσω σε ένα μακρινό ταξίδι).
σε μεγάλα ταξίδια, σημειώνω την περιοχή όπου βρισκόμουνα με το ξεκίνημα κάθε κεφαλαίου, ενώ, άν είμαι εδώ, γράφω κάτι απο την καθημερινότητα που θα μπορούσε να μου μείνει. Σε ένα βιβλίο που μου άρεσε πολύ (και που δέν είναι αναγκαστικά κάποιας περιωπής ή ποιότητος), γράφω διάσπαρτα σε τυχαίες σελίδες ''σ' αγαπώ''.
στις πίσω σελίδες μπορεί κανείς να βρεί τηλέφωνα πρόχειρα σημειωμένα, διευθύνσεις, ονόματα ΄ παίρνουν κι αυτά τη θέση τους στην κοινή μας ζωή με τους φίλους μου.
χαράζω στα βιβλία μου λοιπόν λίγο ως πολύ τις ουλές του δικού μου πνεύματος.
σε μιά απο τις πρώτες σελίδες σημειώνω ευκρινώς ''είμαι του τοστογεύσκυ'', με ημερομηνία, τόπο αγοράς, και ίσως κάποια σημαντική ανάμνηση (πχ, για βιβλία που αγόρασα για να διαβάσω σε ένα μακρινό ταξίδι).
σε μεγάλα ταξίδια, σημειώνω την περιοχή όπου βρισκόμουνα με το ξεκίνημα κάθε κεφαλαίου, ενώ, άν είμαι εδώ, γράφω κάτι απο την καθημερινότητα που θα μπορούσε να μου μείνει. Σε ένα βιβλίο που μου άρεσε πολύ (και που δέν είναι αναγκαστικά κάποιας περιωπής ή ποιότητος), γράφω διάσπαρτα σε τυχαίες σελίδες ''σ' αγαπώ''.
στις πίσω σελίδες μπορεί κανείς να βρεί τηλέφωνα πρόχειρα σημειωμένα, διευθύνσεις, ονόματα ΄ παίρνουν κι αυτά τη θέση τους στην κοινή μας ζωή με τους φίλους μου.
χαράζω στα βιβλία μου λοιπόν λίγο ως πολύ τις ουλές του δικού μου πνεύματος.
Και εγώ τα γράφω αυτά. Σκέφτομαι να γράφω και μια κατάρα βαριά :κατάρα!: για αυτόν που το δανείστηκε και δεν το επέστρεψε. 'Οπως έκαναν το Μεσαίωνα.
))Τσακίσματα: ποτέ, τσακίσματα: ποτέ!!!
Last edited: