μακρυγιάννη, η σχέση με πολλά βιβλία είναι ερωτική σχεδόν - νομίζω ότι αυτό το καταλαβαίνεις όσο λίγοι εδώ, αν μή τι άλλο λόγω ηλικίας και εμπειρίας. Η προσωπική σχέση με το βιβλίο του δίνει ζωή απο τη ζωή μας και φθορά απ' τη φθορά μας - κι άρα, όπως κι εμείς γερνάμε κι ο χρόνος μας χαράζει, έτσι μπορεί να συμβαίνει και σ' αυτό (προσωπική μου αντίληψη, πάντα !). Το να σημειώνει κανείς στα βιβλία ή να τους τσακίζει τις σελίδες, δέν υποδηλώνει κατα συνεπαγωγήν ούτε μή σεβασμό, ούτε κατάχρηση - αλλ', ίσως, αγάπη.
τώρα με τις μεσαιωνικές κατάρες για όποιον θα σφετεριζόταν ένα βιβλίο ... απο παιδικά χέρια, με κοντυλοφόρο, σε αιωνόβιο βιβλίο παραμυθιών που βρέθηκε ανάμεσα στα λοιπά κιτάπια μου :
''στο βιβλίον τούτο πάνω
την υπογραφήν μου βάνω
κι όστις μου την αφαιρέση
το χεράκι του να πέση''
(ecce signum, ...., τόπος, ημεροχρονολογία)

τώρα με τις μεσαιωνικές κατάρες για όποιον θα σφετεριζόταν ένα βιβλίο ... απο παιδικά χέρια, με κοντυλοφόρο, σε αιωνόβιο βιβλίο παραμυθιών που βρέθηκε ανάμεσα στα λοιπά κιτάπια μου :
''στο βιβλίον τούτο πάνω
την υπογραφήν μου βάνω
κι όστις μου την αφαιρέση
το χεράκι του να πέση''
(ecce signum, ...., τόπος, ημεροχρονολογία)