Στίβεν Κινγκ (Stephen King) : "Ο Μαύρος Πύργος"

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Αν κ καινουρια παιρνω το θαρρος να σου προτεινω κ εγω κατι μια κ εχω διαβάσει όλα τα βιβλια του king. Θα σου ελεγα να ξεκινησεις απο το "Στασου Πλαϊ μου". Απιστευτο βιβλιο.
Το "Στάσου Πλάι μου" (μετάφραση του τίτλου της ταινίας, και όχι του βιβλίου που τιτλοφορείται "The Body") είναι μια νουβέλα που είχε αρχικά κυκλοφορήσει μαζί με άλλες τρεις, με τον τίτλο "Different Seasons". Οι άλλες τρεις είναι η "Ρίτα Χέιγουορθ στις Φυλακές Σάοσανκ", "Το Καλοκαίρι της Διαφθοράς" και το "Μέθοδος Αναπνοών". Θεωρείται απ' τα καλύτερα έργα του Κινγκ και δεν ανήκει στη λογοτεχνία τρόμου. Οι εδώ εκδότες για λόγους που αδυνατώ να καταλάβω, αντί να εκδώσουν το βιβλίο ολόκληρο, προτίμησαν να το σπάσουν σε τέσσερα ξεχωριστά βιβλία :ουχ: κάτι που έχει ξαναγίνει με έργα του Κινγκ.
 
να γραψω κι εγω την αποψη μου οπως την εγραψα σε ενα αλλο φορουμ

τελος ο πυργος με μια μικρη ελειψη αυτη του νεου βιβλιου το οποιο θα το αφησω για λιγο αργοτερα. σιγουρα μου αρεσε ολο το ταξιδι με τα σκαμπανεβασματα του τις πολλες και σημαντικες στιγμες του αλλα και κατι αλλο που ακομα δεν εχω καταλαβει τι ειναι. ισως αυτη η μαγεια του αφηγητη να σε βαζει πραγματικα στον κοσμο του και σε κανει να πιστευεις οτι ετσι ειναι ο κοσμος μας. τελικα λετε να υπαρχουν κι αλλοι κοσμοι περα απο αυτον?

1. ο τελευταιος πιστολερος: αγουρο, και αργο σε μερικα σημεια εκνευριστικο αλλα... αργοτερα το εκτιμας. μην το υποτιμησετε εχει πολλα μα παρα πολλα να πει
2. το καλεσμα των τριων : και τωρα τρεξτε, μια καταιγιδα γεγονοτων σε σαρωνει οπως το διαβαζεις και δεν θελεις να σταματησεις. απο τα αγαπημενα μου.σε σημεια κοβεται η ανασα και οι παλμοι τρεχουν...
3. οι ρημαγμενοι τοποι: παραξενο σπονδυλωτο αλλα πολυ πολυ καλο. καμια κοιλια ενδιαφεροντα γεγονοτα και επισης καταιγιστικος ρυθμος και τρελο τελς τελειως ξεκρεμαστο. αν το παρετε παρτε μαζι και το επομενο.
4. ο μαγος και η γυαλινη σφαιρα : το τελος του 3 και η αρχη της ιστοριας του ρολαντ. το απολυτο αριστουργημα με απειρο συναισθημα αγωνια και δεν ξερω κι εγω τι αλλο. μεγαλειο.
5. οι λυκοι της καλα: το αδικημενο. δεν ειναι κακο (αν εξαιρεσεις τις ιστοριες του καλαχαν που ξενερωσα τη ζωη μου) αλλα οταν εχεις απο πισω σου το μαγο τα περιθωρια ειναι λιγα.
6. το τραγουδι της σουζανας - καλο αλλα δεν τρελαθηκα. ισως το μονο βιβλιο που θυμαμαι ελαχιστα πραγματα. πολυ φλυαρο
7. ο μαυρος πυργος - η ιθακη? μπα πολυλογια αλλα με λογο, παρα πολυ καλο με τελος (χμ εμενα μου αρεσε?)

ρε τελικα ειναι πολλοι οι κοσμοι και το κα ειναι τροχος, ειναι? ρε μηπως κατι ξερει ο κινγκ?
και με ενα εκπληκτικο υπερφυαλο τριΚ


τελικα ειναι πολλες οι ωρες που χρειαζεσαι για τον μαυρο πυργο αλλα πιστεψτε με αξιζει το ταξιδι. τελικα ειναι φαντασια η επιστημονικη φαντασια η μια κατηγορια μονος του?
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Συμφωνώ με την κριτική σου για τα τέσσερα πρώτα βιβλία, ειδικά για το τέταρτο. Ένα αριστούργημα. Όμως αγάπησα πολύ και το πέμπτο με την ηρεμία του και την απουσία καταιγιστικής δράσης. Ήταν ένα βιβλίο αφιερωμένο στους χαρακτήρες περισσότερο, όχι τόσο στην ιστορία, στο δέσιμο του Κα-τετ. Κι εκείνη η σκηνή με το χορό του Ρολαντ... πώς να την ξεχάσεις; Χάρηκα πολύ, επίσης, που ξαναβρήκα τον πατέρα Κάλλαχαν, έναν απ' τους πιο ενδιαφέροντες ήρωες του Κινγκ. Όσο για το έβδομο δεν το βρήκα καθόλου φλύαρο, δεν ήθελα να τελειώσει... Άλλο τόσο να ήταν θα μου άρεσε. Το θεωρώ αριστούργημα ευφυές, θλιβερό και σκοτεινό. Μην διαβάσετε παρακάτω αν έχετε σκοπό να διαβάσετε τον "Μαύρο Πύργο"!!!
Ο πόνος για το χαμό του Έντι και του Τζέικ ήταν διάχυτος και ώρες-ώρες αβάσταχτος. Η τραγικότητα του Ρόλαντ είναι πλέον δεδομένη και αισθητή. Δάκρυσα για τη Σούζαν στο τέταρτο, αλλά γι' αυτούς πλάνταξα - το παραδέχομαι. Γλυκόπικρη η τελική συνάντηση στη Νέα Υόρκη με το όπλο του ήρωα στα σκουπίδια. Οι σκηνές με τον Νταντέλο (Ντέιλον στα ελληνικά για να γίνει σωστά ο αναγραμματισμός) θυμάμαι μου προξένησαν πραγματική αγωνία, έως τρόμο. Δεν ξέρω για ποιο λόγο, σπάνια τρομάζω. Κι επιτέλους μάθαμε την ιστορία του Τεντ, απ' τις "Καρδιές στην Ατλαντίδα", ενός απ' τους πιο αγαπητούς και αινιγματικούς ήρωες του σύμπαντος του Κινγκ - ενός σύμπαντος που σ' αυτό το έβδομο βιβλίο είναι πιο δεμένο πιο "ένα", αν μπορώ να το πω έτσι, από ποτέ. Εδώ συμμετέχει ο ίδιος ο συγγραφέας, ένα εύρημα που θεώρησα ευφυές. Όσο για το τέλος, καταλαβαίνω την απογοήτευση των αναγνωστών, όμως το βρήκα απλά συγκλονιστικό, ίσως και το μόνο σωστό.
Με λίγα λόγια, αριστούργημα, στο επίπεδο του τέταρτου βιβλίου, ίσως και λίγο πιο ψηλά. Το βιβλίο 4,5 ("Ο άνεμος μέσα απ' την κλειδαρότρυπα") το έχω στα χέρια μου, και θα το διαβάσω μόλις τελειώσω με τον Έκο και τη σειρά του Μούρκοκ. :)
 
Last edited:
η αληθεια ιζι ειανι οτι το 4ο βιβλιο για μενα ανεβασε πολυ τον πηχη. το 5ο ειναι αδικημενο γιατι απλα ειναι μετα το 4ο. δεν ηταν κακο αλλα λιγο για τα δικα μου γουστα. για την περιπτωση του καλαχαν σκυλοβαρεθηκα τις ιστοριες του.
το τελευταιο ειναι ενα πολυ καλο βιβλιο αλλα αν ηταν 500 και οχι 900 σελιδες θα ηταν αριστουργημα. το τελος ειναι πολυ καλο και στο εχει πει πανω απο 30 φορες κρυπτογραφημενα σε ολα τα βιβλια.

γενικα ο κινγκ εχει μια φοβερη μαγκια. σου λεει τι θα κανει μετα αλλα δεν σε ξενερωνει ποτε.
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
το τελευταιο ειναι ενα πολυ καλο βιβλιο αλλα αν ηταν 500 και οχι 900 σελιδες θα ηταν αριστουργημα.
900 σελίδες είναι ε; Πάει καιρός που το διάβασα βέβαια, αλλά θα έλεγα ότι είναι κάπου 700. Και, σοβαρά θα έκοβες το μισό βιβλίο; :ααργκ::αργκ: Ειλικρινά δεν θα έκοβα ούτε λέξη :) Το απόλαυσα τόσο πολύ που δεν μου φάνηκε καθόλου ο όγκος του. Ωστόσο, γνωρίζω ότι σε κάποιες χώρες κυκλοφορεί σε δύο τόμους.
 
900 σελίδες είναι ε; Πάει καιρός που το διάβασα βέβαια, αλλά θα έλεγα ότι είναι κάπου 700. Και, σοβαρά θα έκοβες το μισό βιβλίο; :ααργκ::αργκ: Ειλικρινά δεν θα έκοβα ούτε λέξη :) Το απόλαυσα τόσο πολύ που δεν μου φάνηκε καθόλου ο όγκος του. Ωστόσο, γνωρίζω ότι σε κάποιες χώρες κυκλοφορεί σε δύο τόμους.
ειναι πολυ καλο βιβλιο αλλα νομιζω οτι θα μπορουσε να το κανει πιο πυκνο και να μην ανοιγει τοσο πολυ. ειχε πολυ δυνατες σκηνες αλλα η τελευταια σκηνητης σουζαν δεν υπαρχει...:(
 
Από τη σειρά έχω διαβάσει μόνο το πρώτο βιβλίο (Ο τελευταίος πιστολέρο) και δε μου άρεσε καθόλου. Μετά από κάποιο σημείο με βρήκα να πιέζω τον εαυτό μου για να το τελειώσω.
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Από τη σειρά έχω διαβάσει μόνο το πρώτο βιβλίο (Ο τελευταίος πιστολέρο) και δε μου άρεσε καθόλου. Μετά από κάποιο σημείο με βρήκα να πιέζω τον εαυτό μου για να το τελειώσω.
Το λατρεύω αυτό το βιβλίο, όμως παραδέχομαι ότι είναι κάπως ιδιαίτερο, και με αρκετές ατέλειες. Μην ξεχνάς ότι ουσιαστικά το έγραψε ένα παιδί. Σου προτείνω να διαβάσεις και το δεύτερο (σου υπόσχομαι είναι ένα εντελώς διαφορετικό βιβλίο) και μετά να αποφασίσεις αν θα συνεχίσεις τη σειρά ή όχι :)
 
Θα συμφωνήσω με την Ίζι. Το διάβασα πριν λίγες μέρες και από τα πρώτα που σκέφτηκα είναι πως διαφέρει πολύ από τα άλλα του Κινγκ.
Στο επόμενο βλέπεις την αλλαγή και όσο προχωράς γίνεται και καλύτερο. Είμαι στο 4ο "Ο Μάγος και η Γυάλινη σφαίρα" και με το ζόρι σταματάω να διαβάζω (αν σκεφτείς πως μέσα σε μια βδομάδα έφτασα στα μισά από το 4ο...δεν υπερβάλλω). Πιστεύω πως αξίζει να του δώσεις μια ευκαιρία.

Μ' αρέσει που συναντάω στοιχεία από άλλα βιβλία του Κινγκ μέσα στην ιστορία. Σαν διασπαρτα κομμάτια απο τον Μ.Π. που τρύπωσαν στα άλλα και είναι σαν ένα παιχνίδι να τα αναγνωρίσεις.:)))
 
Δεν έχω διαβάσει ποτέ Στιβεν Κινγκ αλλά με αυτό το νήμα μου ανοίξατε την όρεξη!
 
Κι άμα διαβάσεις το συγκεκριμένο βιβλίο, δε θα χορταίνεις :))))

Πραγματικά από τα καλύτερα του!
 
Πάντως για ταινία, νομίζω ότι πια μετράμε αντίστροφα. Κάποια στιγμή ακουγόταν για πρωταγωνιστης ο Μπαρδέμ (προσπαθώ να τον φανταστώ με γαλάζια μάτια "πιλότου βομβαρδιστικού"). Τώρα ακούγεται ο Ράσελ Κρόου. Αυτό που έχω ακούσει είναι ότι κάποια βιβλία θα είναι ταινίες και κάποια μίνι σειρά.
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Δεν με χαλάει ο Κρόου. Αφού δεν μπορεί να παίξει ο Ίστγουντ, καλός είναι κι αυτός. Βέβαια, δεν θυμάμαι αν το έχω πει, η δική μου ψήφος πάει στον Hugh Laurie



Και Έντι ο Aaron Paul (που άλλωστε έχει δηλώσει ότι θέλει τον ρόλο).



Για Σουζάνα ακουγόταν η Naomie Harris

 
Ε, ναι ο Ιστγουντ δυστυχώς δε γίνεται να είναι αλλά ο Κρόου δε μ' αρεσει κα θο λου για τον ρόλο (καλά γενικά δε μου αρέσει αλλά και για τον ρόλο συγκεκριμένα δε μου κολλάει καθόλου).
 
πωπωπω τι φοβερη παρουσιαση!!!

επαθα πλακα. εχω μονο το πρωτο βιβλιο αλλα μου ειπαν οτι τα αλλα ειναι πολυ καλυτερα και αυτο καταλαβαινω κι εδω...
να φανταστω δεν διαβαζονται απο μονα τους....
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Πίκο σ' ευχαριστώ πολύ! Ήταν η πρώτη μου παρουσίαση στο φόρουμ και δεν τη θεωρώ πολύ καλή. Όμως τα βιβλία αυτά με σημάδεψαν. Πάρτα με τη σειρά! Το όγδοο ("Ο 'Ανεμος Μέσα Απ' την Κλειδαρότρυπα") διάβασέ το μετά το τέταρτο και πριν το πέμπτο!
 
Εγώ λοιπόν διάβασα το πρώτο βιβλίο της οκταλογίας!!!

Εντυπώσεις:

Κάποτε ένας κιθαριστας γνωστής μέταλ μπάντας είχε πει πως στο ξεκίνημα του ήθελε να βάλει στα τραγούδια του όλα όσα ήξερε και μπορούσε να παίξει... Εκ των υστέρων κατάλαβε πως το παίξιμο του ωρίμαζε σταδιακά καθώς τον εγκατέλειπε ο νεανικός ενθουσιασμός!!

Το βιβλίο αυτό έρχεται ακριβώς και πέφτει πάνω στην ουσία αυτών των φράσεων... Ο Κινγκ νεαρός προσπαθούσε να χωρέσει σε ένα βιβλίο τα πάντα... Και δεν το βλέπω και κακό! Ίσα ίσα, πολλές φορές σε παρασέρνει ο νεανικός του ενθουσιασμός!! Θεωρώ πως η συνέχεια θα είναι εξίσου συναρπαστική και ο συγγραφέας θα ωριμάσει μέσα από τις σελίδες του Μαύρου Πύργου...

όσο αφορά αυτό καθαυτό το ανάγνωσμα τι να πω... Οι επιρροές του Κινγκ από Τόλκιν, γουέστερν, αρθουριανούς κύκλους κλπ κλπ είναι κάτι παραπάνω από εμφανέστατες!! Σίγουρα υπάρχουν πολλά ονόματα, τοποθεσίες, ορολογίες που δεν βγάζουν απολύτως κανένα νόημα αλλά νομίζω στα επόμενα βιβλία ο Κινγκ θα ξεκαθαρίσει το τοπίο... Εν τέλει ήταν μια πολύ καλή εισαγωγή στο magnum opus αυτού του συγγραφέα...

ΥΓ: Εκπληκτική σκηνή και περιγραφή η συνάντηση του πιστολέρο με την σούκουμπους... Ο Κινγκ έβαλε έναν αρχαίο μύθο στην ιστορία με αριστοτεχνικό τρόπο. Όνειρο και πραγματικότητα μπλέκονται κάτω από μια σεξουαλική ατμόσφαιρα!!

4/5
 
Top