Στίβεν Κινγκ (Stephen King)
- Thread starter Πεταλούδα
- Start date
Βοηθάει πολυ και ο τρόπος που γράφει. Έχει ένα τρόπο να ενσωματώνει μικρές λεπτομέρειες μέσα στην πλοκή, που πολλές φορές σου δίνει μία έτοιμη εικόνα "στο πιάτο" και ειδικά όταν θέλει να σε ταρακουνήσει. Διαβάζοντας βιβλία του, έχω πιάσει τον εαυτό μου να τινάζεται προς τα πίσω σε κάποια σημεία, λές και θα έβγαινε το "Αυτό" μέσα από τις σελίδες για να με κόψει φέτες !.
Έψαξα μόλις τώρα την βιβλιογραφία του και συνειδητοποιώ ότι δεν έχω διαβάσει τίποτα μετά την "Ονειροπαγίδα". Πολύ καλό βιβλίο και η ταινία πολύ καλή για DVD στο σπίτι (μόνο) τις κρύες νύχτες του χειμώνα.
Νηρηίδα, δεν το ήξερα αυτό για τον Κινγκ! Και άλλοι συγγραφείς δηλώνουν ότι αντλούν έμπνευση από τα όνειρά τους. Σύμφωνα με μία θεωρία, διαδεδομένη σε παραψυχολογικούς κύκλους, υπάρχει μία αχανής "δεξαμένη ιδεών" στο Σύμπαν, από την οποία μπορούμε να αντλούμε έμπνευση και ιδέες. Η σύνδεση του ατόμου με τη δεξαμενή αυτή γίνεται όταν ο εγκέφαλος είναι απαλλαγμένος από τις καθημερινές σκέψεις, ώστε να έρχεται στην επιφάνεια το ασυνείδητο. Ιδανικά, αυτό συμβαίνει κατά τη διάρκεια του ύπνου (και μάλιστα κατά τη φάση REM). Και ο Μεντελέγιεφ οραματίστηκε τον περιοδικό πίνακα των στοιχείων στον ύπνο του!
Τα όνειρα έχουν να κάνουν με τις εμπειρίες και τις επιθυμίες. Αν ο Μεντελέγιεφ είδε τον περιοδικό πίνακα των στοιχείων στον ύπνο του είναι επειδή, προφανώς, τον βασάνιζε μέρες η σκέψη κι η ιδέα.
Εχω καιρο να διαβασω Στιβεν Κινγκ αλλα δεν υπαρχει περιπτωση να ανοιξω βιβλιο του και να μη νιωσω οτι ξανασυναντιεμαι με εναν παλιο μου φιλο. Μου εχει κανει εντυπωση πως τις περισσοτερες φορες ο ηρωας ειναι συγγραφεας.. μηπως οι ιστοριες αυτες αναφερονται σε προσωπικες του φοβιες τελικα;
Το πρωτο που διαβασα ηταν η "Νυχτερινη Πτηση 29" που μου ειχε αρεσει παρα πολυ, μετα ακολουθησε το "Σαλεμς Λοτ", ισως το πιο αγαπημενο μου απ'ολα, επισης εχω διαβασει μερικα με μικρες ιστοριες του, τη "Λαμψη" που για μενα ηταν απο τα πιο τρομακτικα, το "Πρόσωπο του Φοβου", ετσι κι ετσι, το "Περι συγγραφης", παρα πολυ ενδιαφερον, το "Κινητο", καλο για να περνας την ωρα σου, τη "Νεκρη Ζωνη", ψιλοβαρετο, την "Καρι" φυσικα -το πρωτο του βιβλιο αν δεν κανω λαθος-, το πρωτο απο τη σειρά "Μαυρος Πυργος" δεν με ξετρελανε (το πηρα και σε κομιξ κι εκει δεν μ'αρεσε, ισως ειναι πιο αγοριστικο!) και την "Ιστορια της Λισι" που πιστευω οτι ηταν οτι χειροτερο εχει γραψει ποτε και ειναι ισως το μονο βιβλιο που προσπαθησα 2 φορες να το διαβασω και παντα το αφηνα. Πλεον και μονο να κοιταξω το εξωφυλλο του με πιανει νυστα!
Το καινουργιο που εβγαλε με τον "Θολο" οντως θυμιζει Simpsons αλλα θα θελα καποια στιγμη να το διαβασω. Ειναι και μεγαλο και χορταστικο!
Το πρωτο που διαβασα ηταν η "Νυχτερινη Πτηση 29" που μου ειχε αρεσει παρα πολυ, μετα ακολουθησε το "Σαλεμς Λοτ", ισως το πιο αγαπημενο μου απ'ολα, επισης εχω διαβασει μερικα με μικρες ιστοριες του, τη "Λαμψη" που για μενα ηταν απο τα πιο τρομακτικα, το "Πρόσωπο του Φοβου", ετσι κι ετσι, το "Περι συγγραφης", παρα πολυ ενδιαφερον, το "Κινητο", καλο για να περνας την ωρα σου, τη "Νεκρη Ζωνη", ψιλοβαρετο, την "Καρι" φυσικα -το πρωτο του βιβλιο αν δεν κανω λαθος-, το πρωτο απο τη σειρά "Μαυρος Πυργος" δεν με ξετρελανε (το πηρα και σε κομιξ κι εκει δεν μ'αρεσε, ισως ειναι πιο αγοριστικο!) και την "Ιστορια της Λισι" που πιστευω οτι ηταν οτι χειροτερο εχει γραψει ποτε και ειναι ισως το μονο βιβλιο που προσπαθησα 2 φορες να το διαβασω και παντα το αφηνα. Πλεον και μονο να κοιταξω το εξωφυλλο του με πιανει νυστα!
Το καινουργιο που εβγαλε με τον "Θολο" οντως θυμιζει Simpsons αλλα θα θελα καποια στιγμη να το διαβασω. Ειναι και μεγαλο και χορταστικο!
η ταινία πάντως (Dead Zone) είναι από τις αγαπημένες μου και καθόλου βαρετή, για μένα..
δεν την εχω δει την ταινια να πω την αληθεια... σαν ιστορια μ'αρεσε απλως ηταν λιγο αργο αν θυμαμαι καλα το βιβλιο και με ειχε κουρασει.
Το σικουελ της "Λαμψης" του Στιβεν Κινγκ, με τιτλο "Δοκτωρ Υπνος".
"O Στιβεν Κινγκ επιστρεφει στα γνωριμα εδαφη ενος απο τα πιο διασημα μηθιστορηματα που εχουν κυκλοφορησει, τη Λαμψη. Σε αυτο το καθηλωτικο μυθιστορημα ο πλεον μεσηλικας Νταν Τορανς (το αγορακι που πρωταγωνιστουσε στη Λαμψη) συναντα ενα δωδεκαχρονο κοριτσακι με ξεχωριστες δυναμεις και προσπαθει να το σωσει απο μια δολοφονικη φυλη μεταφυσικων. Προκειται για μια φυλη απο ανθρωπους που αυτοαποκαλουνται "The True Knot", που ταξιδευει στις λεωφορους της Αμερικης σε αναζητηση τροφης. Φαινομενικα μοιαζουν ακινδυνοι, καθως ειναι κατα το πλειστον ηλικιωμενοι, ζουν μεσα στα τροχοσπιτα τους τυλιγμενοι στον πολυεστερα. Αλλα ο Νταν Τορανς ξερει, και στη συνεχεια το μαθαινει και η μικρη Αμπρα Στοουν, πως τα μελη της "Τrue Knot" ειναι εν μερη αθανατα, και αυτο που τους κραταει στη ζωη ειναι ο "ατμος" που παραγουν τα παιδια με τη "λαμψη" οταν βασανιζονται αργα μεχρι θανατου.
Κυνηγημενος απο τους κατοικους του ξενοδοχειου "Θεα", οπου περασε ενα φρικιαστικο χρονο απο τη ζωη του, ο Νταν αφηνε τα χρονια να περνανε, προσπαθωντας να ξεπερασει την απογνωση, τον αλκοολισμο και τη βια που του κληρονομησε ο πατερας του. Τελικα, καταληγει σε μια πολη του Νιου Χαμσαϊρ, συντηρειται απο μια κοινοτητα ανωνυμων αλκοολικων και δουλευει σε ενα γυροκομειο οπου τα καταλοιπα των τηλεπαθητικων δυναμεων του παρεχουν την τελευταια ανακουφιση που ειναι τοσο κρισιμη για τους ετοιμοθανατους. Συντομα γινεται ο "Δοκτωρ Υπνος".
Και τοτε ο Νταν συνανταει την Αμπρα Στοουν και η "λαμψη" της ειναι η πιο φωτεινη που εχει δει ποτε του, τοσο φωτεινη που αναζωπυρωνει τους δικους του δαιμονες και τον καλει σε μια μαχη για τη ζωη και την ψυχη της Αμπρα. Μια επικη μαχη αναμεσα στο καλο και το κακο, μια αιματηρη, ενδοξη ιστορια που θα ενθουσιασει τα εκατομμυρια των πιστων αναγνωστων της "Λαμψης" και θα ικανοποιησει απολυτα καθε νεο στα εδαφη αυτου του αριστουργηματος του Κινγκ."*
Εμενα προσωπικα ενδιαφερον μου φαινεται, κ θα θελα να το διαβασω. Αν κ δεν καταλαβα πληρως τη φυση αυτων των μεταφυσικων που κυνηγανε τα παιδια με τη "λαμψη" κ νομιζα οτι στη "Λαμψη" ειχαμε να κανουμε με ενα απλο, συνηθισμενο, στοιχειωμενο ξενοδοχειο, που επηρεασε λιγο περισσοτερο τον Ντανι, λογω των υπερφυσικων του δυναμεων (καποια απλη, καθημερινη, τηλεπαθεια). Κι επιπλεον ειχαμε κ τον μπαμπα Τορανς που ηταν ψιλοσάικο κ οι συνθηκες τον εφτασαν στα ορια του. Βεβαια εχει περασει παρα πολυς καιρος απο τοτε που το διαβασα το βιβλιο κ μπορει να κανω κ λαθος... Μπορει οντως να ειχε να κανει με τον "ατμο" που εκμπεμπουν τα λαμψοπαιδα οταν βασανιζονται μεχρι θανατου κ να μην το θυμαμαι.
*προχειρη μεταφραση, δικη μου
"O Στιβεν Κινγκ επιστρεφει στα γνωριμα εδαφη ενος απο τα πιο διασημα μηθιστορηματα που εχουν κυκλοφορησει, τη Λαμψη. Σε αυτο το καθηλωτικο μυθιστορημα ο πλεον μεσηλικας Νταν Τορανς (το αγορακι που πρωταγωνιστουσε στη Λαμψη) συναντα ενα δωδεκαχρονο κοριτσακι με ξεχωριστες δυναμεις και προσπαθει να το σωσει απο μια δολοφονικη φυλη μεταφυσικων. Προκειται για μια φυλη απο ανθρωπους που αυτοαποκαλουνται "The True Knot", που ταξιδευει στις λεωφορους της Αμερικης σε αναζητηση τροφης. Φαινομενικα μοιαζουν ακινδυνοι, καθως ειναι κατα το πλειστον ηλικιωμενοι, ζουν μεσα στα τροχοσπιτα τους τυλιγμενοι στον πολυεστερα. Αλλα ο Νταν Τορανς ξερει, και στη συνεχεια το μαθαινει και η μικρη Αμπρα Στοουν, πως τα μελη της "Τrue Knot" ειναι εν μερη αθανατα, και αυτο που τους κραταει στη ζωη ειναι ο "ατμος" που παραγουν τα παιδια με τη "λαμψη" οταν βασανιζονται αργα μεχρι θανατου.
Κυνηγημενος απο τους κατοικους του ξενοδοχειου "Θεα", οπου περασε ενα φρικιαστικο χρονο απο τη ζωη του, ο Νταν αφηνε τα χρονια να περνανε, προσπαθωντας να ξεπερασει την απογνωση, τον αλκοολισμο και τη βια που του κληρονομησε ο πατερας του. Τελικα, καταληγει σε μια πολη του Νιου Χαμσαϊρ, συντηρειται απο μια κοινοτητα ανωνυμων αλκοολικων και δουλευει σε ενα γυροκομειο οπου τα καταλοιπα των τηλεπαθητικων δυναμεων του παρεχουν την τελευταια ανακουφιση που ειναι τοσο κρισιμη για τους ετοιμοθανατους. Συντομα γινεται ο "Δοκτωρ Υπνος".
Και τοτε ο Νταν συνανταει την Αμπρα Στοουν και η "λαμψη" της ειναι η πιο φωτεινη που εχει δει ποτε του, τοσο φωτεινη που αναζωπυρωνει τους δικους του δαιμονες και τον καλει σε μια μαχη για τη ζωη και την ψυχη της Αμπρα. Μια επικη μαχη αναμεσα στο καλο και το κακο, μια αιματηρη, ενδοξη ιστορια που θα ενθουσιασει τα εκατομμυρια των πιστων αναγνωστων της "Λαμψης" και θα ικανοποιησει απολυτα καθε νεο στα εδαφη αυτου του αριστουργηματος του Κινγκ."*
Εμενα προσωπικα ενδιαφερον μου φαινεται, κ θα θελα να το διαβασω. Αν κ δεν καταλαβα πληρως τη φυση αυτων των μεταφυσικων που κυνηγανε τα παιδια με τη "λαμψη" κ νομιζα οτι στη "Λαμψη" ειχαμε να κανουμε με ενα απλο, συνηθισμενο, στοιχειωμενο ξενοδοχειο, που επηρεασε λιγο περισσοτερο τον Ντανι, λογω των υπερφυσικων του δυναμεων (καποια απλη, καθημερινη, τηλεπαθεια). Κι επιπλεον ειχαμε κ τον μπαμπα Τορανς που ηταν ψιλοσάικο κ οι συνθηκες τον εφτασαν στα ορια του. Βεβαια εχει περασει παρα πολυς καιρος απο τοτε που το διαβασα το βιβλιο κ μπορει να κανω κ λαθος... Μπορει οντως να ειχε να κανει με τον "ατμο" που εκμπεμπουν τα λαμψοπαιδα οταν βασανιζονται μεχρι θανατου κ να μην το θυμαμαι.
*προχειρη μεταφραση, δικη μου
Last edited:
"Το μαύρο σπίτι" μου άρεσε, αλλά επειδή είναι το δεύτερο βιβλίο τους μετα το "Φυλαχτό" και η συνέχεια της ζωής του 12χρονου ήρωα που πλέον είναι ενήλικος κι πλέον ξεχάσει την περιπέτεια που έζησε μικρός, δεν ξέρω αν το διάβαζα χωρίς να έχω διαβάσει το πρώτο αν θα είχα κενά και απορίες σε κάποια σημεία.
Η συνέχεια της λάμψης ακούγεται ωραία αν και ψιλοφοβάμαι τις συνέχειες. Μήπως ξενερώσω με την εξέλιξη που έχει ο πρωταγωνιστής...Όπως και να΄χει...τ θεεεεεελώ!
Η συνέχεια της λάμψης ακούγεται ωραία αν και ψιλοφοβάμαι τις συνέχειες. Μήπως ξενερώσω με την εξέλιξη που έχει ο πρωταγωνιστής...Όπως και να΄χει...τ θεεεεεελώ!
Έχω δει τόσες πολλές ταινίες που είναι βασισμένες σε βιβλία του Κινγκ που νοιώθω καιρό τώρα πως το χρωστάω τουλάχιστον μετά από το The Shining , The mist, Secret Window, Carrie, Misery και ένα σωρό ακόμα, να διαβάσω κάποιο βιβλίο του. Πήρα τις προάλλες το insomnia και λογικά σύντομα θα το διαβάσω.
Επιτέλους, διάβασα Κινγκ! Συνέβη τελείως τυχαία, ανέσυρα βιαστικά ένα ελαφρύ βιβλίο από το ράφι με paperback φαντασίας, με σκοπό να το έχω μαζί μου στο τραίνο. Ηταν το πρώτο τμήμα της -νομίζω- τριλογίας (κάποιος ανέφερε ότι πρόκειται για επταλογία) "The Black Tower", ονομαζόμενο "The Gunslinger". Είχα ξεχάσει την ύπαρξή του, ήταν δώρο φίλης παθιασμένης με τον Κινγκ. Δεν ξέρω γιατί δεν το διάβασα ποτέ, πιθανότατα θα είχα άλλα αναγνώσματα τότε. Μου άρεσε αρκετά, το βρήκα καλογραμμένο, με ωραία γλώσσα (έχω το πρωτότυπο κείμενο), δυνατές περιγραφές και οργιώδη φαντασία. Αφήνει αρκετά σημεία ανεξήγητα, επικαλούμενος την φαντασία του αναγνώστη, κάτι που μάλλον μου άρεσε. Αντιλαμβάνομαι γιατί μπορεί να είναι τόσο ευπώλητος, αλλά δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι θα σπεύσω να διαβάσω άλλα έργα του (ούτε καν την συνέχεια του εν λόγω). Η λίστα με τα βιβλία που ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσω είναι τόσο μακροσκελής, που δεν μου αφήνει το περιθώριο.
Αχ Φενια, με δυσκολη περιπτωση ξεκινησες. Εχω την εντυπωση οτι ο "Μαυρος Πυργος" συνδεεται με καποιον τροπο με ολα τα βιβλια του κ πιθανως για καποιον που τα εχει διαβασει να εχει πολυ ενδιαφερον. Το συγκεκριμενο ουτε για μενα δεν ειχε ενδιαφερον να φανταστεις, που εχω διαβασει μερικα του. Βεβαια, οπως λες εκανες μια αρχη και τον γνωρισες, αλλα κατα τη γνωμη μου αν βρεις καποια στιγμη καιρο κ ορεξη δοκιμασε κανενα "Σαλεμς Λοτ" ή τη "Λαμψη" ή κατι τετοιο.
Ο Στίβεν Κινγκ είναι ένας από τους πιο αγαπημένους μου συγγραφείς (θα το καταλάβει κάποιος αν ρίξει μια ματιά στη βιβλιοθήκη μου, έχω πάνω από 30 βιβλία του!).
Κατά τη γνώμη μου τα καλύτερα βιβλία του είναι τα εξής (χωρίς η σειρά παράθεσης να δηλώνει κάτι ιδιαίτερο):
1) Σάλεμς Λοτ
2) Το κοράκι
3) Νυχτερινή Βάρδια
4) Ο δρομέας
5) Εφιάλτες και Ονειρότοποι
6) Κάρυ
7) Το κινητό
8) Νεκρή Ζώνη
9) Μπλέηζ
10) Η μέθοδος αναπνοών
11) Το πράσινο μίλι
12) Νυχτερινή Πτήση 29
Δυστυχώς όταν ένας συγγραφέας γράφει ένα τόσο μεγάλο αριθμό βιβλίων, κάποια έργα του δεν θα είναι και τόσο ποιοτικά!
1) Ιστορία της Λίσυ
2) Αϋπνία
3) Ντούμα Κη
4) Οι ρυθμιστές
5) Ονειροπαγίδα (αν και μου άρεσε πολύ η ταινία!)
Κατά τη γνώμη μου τα καλύτερα βιβλία του είναι τα εξής (χωρίς η σειρά παράθεσης να δηλώνει κάτι ιδιαίτερο):
1) Σάλεμς Λοτ
2) Το κοράκι
3) Νυχτερινή Βάρδια
4) Ο δρομέας
5) Εφιάλτες και Ονειρότοποι
6) Κάρυ
7) Το κινητό
8) Νεκρή Ζώνη
9) Μπλέηζ
10) Η μέθοδος αναπνοών
11) Το πράσινο μίλι
12) Νυχτερινή Πτήση 29
Δυστυχώς όταν ένας συγγραφέας γράφει ένα τόσο μεγάλο αριθμό βιβλίων, κάποια έργα του δεν θα είναι και τόσο ποιοτικά!
1) Ιστορία της Λίσυ
2) Αϋπνία
3) Ντούμα Κη
4) Οι ρυθμιστές
5) Ονειροπαγίδα (αν και μου άρεσε πολύ η ταινία!)
Δεν είχα διαβάσει ποτέ Στίβεν Κινγκ μέχρι που πήρα το Θόλο και .... το παράτησα στη μέση!! Ενδιαφέρουσα ιστορία αλλά με κούρασε πολύ με τα πολλά ονόματα!! Αν κρίνω απο τη λίστα σου Μούνγκλαμ δεν το έχεις διαβάσει για να μου πεις άποψη, σωστά?
Μου άρεσε βέβαια παρα πολύ η ταινία Πράσινο Μίλι!
Aπό τον θόλο μόνο το τέλος δεν ήταν αυτό που θα ήθελα. Ίσως πάλι, όχι τόσο το ίδιο το τέλος όσο ο τρόπος που δόθηκε. Κατα τ' άλλα μου άρεσε το θέμα του. Η πορεία που ακολουθεί μια μικρή κοινωνία ως τότε "φυσιολογική" σαν όλες τις άλλες όταν αποκόπτεται. Το πως οι άνθρωποι αλλάζουν...ή ίσως δείχνουν αυτό που πραγματικά ήταν πάντα; Και τι συμβαίνει όταν οι γνωστοί νόμοι καθώς και όσοι τους επιβάλλουν δεν μπορούν να τους φτάσουν.
Οι χίλιες σελίδες του βιβλίου όντως είναι πολλές αλλά μέσα τους "χτίζει" (και κατά την γνώμη μου εις βάθος και άρτια) χαρακτήρες κάθε είδους. Μόνο τα ονόματα από τρεις δευτερεύοντες χαρακτήρες μπέρδευα συνέχεια...αλλά εντάξει μετά το "εκατό χρόνια μοναξιάς" έχω εκπαιδευτεί στο να θυμάμαι ονόματα :χαχαχα:
Τώρα διαβάζω το "βαθύ σκοτάδι δίχως άστρα" που αποτελείται από τέσσερα διηγήματα εκ των οποίων έχω διαβάσει το πρώτο. Είναι σε πρώτο πρόσωπο και μου άρεσε πολύ αυτή η αφήγηση. Δεν ξέρω αν είναι λάθος περιγραφή το "στρωτός λόγος" αλλά έτσι το έχω στο μυαλό μου.
Οι χίλιες σελίδες του βιβλίου όντως είναι πολλές αλλά μέσα τους "χτίζει" (και κατά την γνώμη μου εις βάθος και άρτια) χαρακτήρες κάθε είδους. Μόνο τα ονόματα από τρεις δευτερεύοντες χαρακτήρες μπέρδευα συνέχεια...αλλά εντάξει μετά το "εκατό χρόνια μοναξιάς" έχω εκπαιδευτεί στο να θυμάμαι ονόματα :χαχαχα:
Τώρα διαβάζω το "βαθύ σκοτάδι δίχως άστρα" που αποτελείται από τέσσερα διηγήματα εκ των οποίων έχω διαβάσει το πρώτο. Είναι σε πρώτο πρόσωπο και μου άρεσε πολύ αυτή η αφήγηση. Δεν ξέρω αν είναι λάθος περιγραφή το "στρωτός λόγος" αλλά έτσι το έχω στο μυαλό μου.