Σκέφτηκα να κοιτάξω στην βιβλιοθήκη μου και να δω τίνος συγγραφέα είναι τα περισσότερα βιβλία που έχω. Θα έβαζα τα λεφτά μου στον Κάφκα μα όπως κοιτούσα, διαπίστωσα πως είχα λογαριάσει χωρίς την Αγκάθα Κρίστη και τελικά μέτρησα είκοσι βιβλία δικά της. Τα περισσότερα αγορασμένα τον καιρό που έκανα την πρακτική μου στο Αμστερντάμ και μου κρατούσανε παρέα στην διαδρομή: μέσα στο τρένο, στο μετρό, καμιά φορά και καθώς περπατούσα! Διότι εάν φτάσεις στην στάση σου ακριβώς την στιγμή που ο Πουαρό ετοιμάζεται να μιλήσει, έ, δεν χωράνε αναβολές. Η αλήθεια είναι πως τα καταφέρνω αρκετά καλά να διαβάζω περπατώντας. Ειδικά μεσ' στην πόλη το απολαμβάνω πραγματικά καθώς εκεί προστίθεται στο παιχνίδι το να αποφύγεις και τα εμπόδια (οι περαστικοί είναι οι πιο εύκολοι αφού φροντίζουν κυρίως αυτοί να αποφύγουν τον παράξενο που περπατά και διαβάζει).
Δεκατέσσερα βιβλία είναι στα αγγλικά και έξι στα ελληνικά: τα γνωστά κίτρινα από τις εκδόσεις Λυχνάρι που τα βρίσκεις ακόμη και στα περίπτερα και εδώ που τα λέμε έχουν από τις πιο αξιόλογες μεταφράσεις στην γλώσσα μας.
Στην δική σας βιβλιοθήκη λοιπόν, ποιος νικάει;
Δεκατέσσερα βιβλία είναι στα αγγλικά και έξι στα ελληνικά: τα γνωστά κίτρινα από τις εκδόσεις Λυχνάρι που τα βρίσκεις ακόμη και στα περίπτερα και εδώ που τα λέμε έχουν από τις πιο αξιόλογες μεταφράσεις στην γλώσσα μας.
Στην δική σας βιβλιοθήκη λοιπόν, ποιος νικάει;
)
)
Χίμαιρα με πρόλαβες! Και για μένα αυτή ήταν μια απ' τις πρώτες σκέψεις. Έχουμε δύο οικογενειακές βιβλιοθήκες (μία στη Θεσσαλονίκη και μία στο χωριό), ενώ εγώ έχω την εντελώς δική μου στην Κέρκυρα, η οποία όμως περιέχει κυρίως βιβλία που αγόρασα μετά το Λύκειο... 
Τον Μάιο παρουσιάστηκαν στη Θεσσαλονίκη έξι εικοσιπεντάλεπτες όπερες, γραμμένες από νέους συνθέτες, και όλες χρησιμοποιούσαν ως λιμπρέτο (=κείμενο όπερας) αυτό το κείμενο του Τριβιζά! Οι τρεις από αυτές με ενθουσίασαν. Το δε κείμενο είναι πράγματι πολύ ωραίο. 
